IPTPB2/436-71/11-2/KK - Opodatkowanie umowy pożyczki.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 lutego 2012 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB2/436-71/11-2/KK Opodatkowanie umowy pożyczki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu 29 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 8 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z córką umowę pożyczki na kwotę XXX zł. Zgodnie z treścią ww. umowy, wykonanie zapłaty nastąpiło poprzez przelew środków z konta małżonka córki. Przelewu środków na konto Wnioskodawczyni (jako pożyczkobiorcy) dokonano w dniu 9 listopada 2011 r.

W dniu 21 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła we właściwym urzędzie skarbowym (za pośrednictwem Poczty Polskiej) deklarację p.c.c.-3 wraz z udokumentowanym wpływem pełnej kwoty pożyczki na Jej konto.

Składając rozliczenie p.c.c.-3 Wnioskodawczyni stanęła na stanowisku, iż umowa pożyczki zawarta pomiędzy pożyczkobiorcą, a Jej córką, jako pożyczkodawcą, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zastosowanie przez Wnioskodawczynię zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przy składaniu deklaracji p.c.c.-3, należy uznać za prawidłowe, w sytuacji gdy:

* stronami umowy była tylko Wnioskodawczyni i córka,

* Wnioskodawczyni złożyła deklarację przed upływem 14-dniowego terminu ustawowego,

* Wnioskodawczyni udokumentowała fakt otrzymania pełnej kwoty pożyczki na rachunek bankowy,

* umowa pożyczki została wykonana, poprzez przelew środków z konta małżonka córki, zgodnie z zapisem o sposobie wykonania umowy pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej pomiędzy osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:

* złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,

* udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy.

W opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni, jako pożyczkobiorca, spełniła wszystkie warunki wskazane w ww. przepisie, pozostawała bowiem z pożyczkodawcą w stosunku pokrewieństwa, o którym mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Ponadto złożyła deklarację p.c.c.-3 we właściwym urzędzie skarbowym w terminie 14 dni od dokonania umowy pożyczki oraz udokumentowała fakt wpływu pieniędzy na konto bankowe.

Jednocześnie dla wskazanego powyżej zwolnienia, bez znaczenia pozostaje fakt przekazania kwoty pożyczki z konta męża córki (zięcia), ponieważ:

* ustawodawca nie wskazał, że środki mają być obligatoryjnie przelane z konta pożyczkodawcy, a zapis ustawy dotyczy jedynie udokumentowania otrzymania przez Wnioskodawczynię pieniędzy na Jej rachunek bankowy (w umowie wyraźnie wskazany został sposób wykonania umowy - polegający na przelaniu środków z konta małżonka córki),

* zawarcie umowy pożyczki przez córkę, pozostającą we wspólności majątkowej, było zgodne z przepisami ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, bowiem w myśl zasady wskazanej w art. 36 § 2 KRiO - każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym. Zatem, zgodnie z przepisami ww. Kodeksu - córka mogła być samodzielną stroną umowy pożyczki.

Dla zawarcia skutecznej umowy pożyczki przez jednego z małżonków, pozostających we wspólności majątkowej, nie jest potrzebna zgoda drugiego małżonka. Fakt wykonania umowy poprzez przelew środków z konta małżonka córki, nie uczynił go stroną umowy.

Mając na względzie konstytucyjną zasadę równości wobec prawa, nie można uznać, iż inne zasady obowiązują wobec Pożyczkodawcy, pozostającego we wspólności majątkowej, a inne wobec Pożyczkodawcy nie pozostającego w takiej wspólności, zwłaszcza, że ustawa o podatku od spadków i darowizn, do której odwołuje się ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie rozróżnia stron umowy pod względem majątkowym.

Kierując się ww. przesłankami Wnioskodawczyni uznała, iż w opisanym stanie faktycznym, zachodziły przesłanki art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, uzasadniające zwolnienie umowy pożyczki od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawczyni uważam, że zawarta umowa pożyczki była zwolniona od opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 7 cytowanej ustawy, obowiązek podatkowy w takim przypadku powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę. Podstawę opodatkowania, według art. 6 ust. 1 pkt 7 w zw. art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi kwota lub wartość pożyczki, a stawka podatku wynosi 2%.

Jednakże, zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:

* złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,

* udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę (...). Według art. 9 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż w powołanym przepisie art. 9 pkt 10 lit. b.) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawodawca wprowadził trzy warunki uprawniające do skorzystania z ww. zwolnienia, tj.:

* pożyczka środków pieniężnych musi zostać zawarta pomiędzy osobami wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. np. pomiędzy rodzicem, a dzieckiem,

* pożyczkobiorca musi złożyć deklarację podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności oraz

* otrzymanie pieniędzy na rachunek bankowy, albo rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym musi być udokumentowane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 8 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z córką umowę pożyczki na kwotę XXX zł. Zgodnie z treścią ww. umowy, wykonanie zapłaty nastąpiło poprzez przelew środków z konta małżonka córki. Przelewu środków na konto Wnioskodawczyni (jako pożyczkobiorcy) dokonano w dniu 9 listopada 2011 r.

W dniu 21 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła we właściwym urzędzie skarbowym (za pośrednictwem Poczty Polskiej) deklarację p.c.c.-3 wraz z udokumentowanym wpływem pełnej kwoty pożyczki na Jej konto.

Na tle powyższego uznać należy, że w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni spełniła dwa warunki z trzech wymienionych w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, uprawniających do skorzystania ze zwolnienia podatkowego tj. umowa została zawarta pomiędzy wskazanymi w tym przepisie osobami oraz fakt jej zawarcia został w odpowiednim terminie zgłoszony właściwemu organowi podatkowemu.

Natomiast ocenie podlega kwestia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawczyni spełniła również trzeci z wymienionych w analizowanym przepisie warunków, polegający na udokumentowaniu otrzymania przez pożyczkobiorcę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym, tj. dyspozycję art. 9 pkt 10 lit. b)

tiret drugie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji, czy korzysta z określonego w wymienionym przepisie zwolnienia.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawczyni spełniła wszystkie warunki objęte dyspozycją art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, również ten dotyczący udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy. Należy bowiem zauważyć, że w analizowanym przepisie ustawodawca wyraźnie określił podmiot oraz ciążące na nim obowiązki. W konsekwencji podkreślić należy, że wśród nałożonych ww. przepisem obowiązków nie wskazano, aby wpłata środków pieniężnych tytułem pożyczki została dokonana bezpośrednio przez pożyczkodawcę, czy też z jego rachunku bankowego, tylko aby pożyczkobiorca udokumentował przedmiotową wpłatę na swój rachunek bankowy, co w niniejszej sprawie miało miejsce.

Zatem, mając na uwadze całokształt przedstawionej we wniosku sprawy, stwierdzić należy, iż przedmiotowa umowy pożyczki zwolniona jest z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. b) ww. ustawy. Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zwraca uwagę na fakt, że wszystkie ulgi i zwolnienia podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków określonych w ustawie. Zatem oceniając, czy w danej sytuacji przysługuje do niej prawo, należy przepisy stosować w sposób ścisły tj. nie należy dokonywać ich wykładni rozszerzającej, ani też zawężającej.

W związku z tym, to na podatniku natomiast spoczywa ciężar udowodnienia, że spełnia warunki do uzyskania ulgi określonej w art. 9 pkt 10 lit. b) cytowanej ustawy. Okoliczność ta w każdej sytuacji, jako indywidualny przypadek, podlega ocenie organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-336 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl