IPTPB2/415-760/11-5/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 30 listopada 2011 r.), uzupełnionego pismem z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi na wydatki mieszkaniowe - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi na wydatki mieszkaniowe.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 20 lutego 2012 r., Nr IPTPB2/415-760/11-2/k.k., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia tego pisma.

Wezwanie wysłano w dniu 20 lutego 2012 r. i doręczone zostało w dniu 24 lutego 2012 r. W dniu 5 marca 2012 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź złożona na piśmie z dnia 1 marca 2012 r. (data nadania 1 marca 2012 r.) wraz z dowodem wpłaty kwoty 40 zł.

Wnioskodawca we wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawił następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 kwietnia 1976 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną prawo wieczystego użytkowania działki gruntu położonego w G. Po uzyskaniu pozwolenia na budowę, na podstawie decyzji Urzędu Miasta i Gminy w G. z 10 maja 1976 r., Wnioskodawca wybudował na tej działce budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczy.

W dniu 10 lipca 1997 r., aktem notarialnym, Wnioskodawca wraz z żoną dokonali na rzecz syna, do jego majątku odrębnego, darowizny budynku mieszkalnego o powierzchni 106 m ^2. oraz budynku gospodarczego o powierzchni 12 m ² położonych w G. wraz z prawem wieczystego użytkowania działki gruntu. Jednocześnie Wnioskodawca wraz z żoną zawarli umowę służebności osobistej mieszkania w formie dożywocia. Ze względu na rażącą niewdzięczność syna, w dniu 29 grudnia 2006 r., małżonkowie złożyli oświadczenie o odwołaniu darowizny.

Wyrokiem zaocznym Sądu Okręgowego z dnia 28 września 2010 r., dokonano ponownego przeniesienia przedmiotu darowizny, dzięki czemu małżonkowie odzyskali uprzednio darowaną nieruchomość. Pomimo wyroku z dnia 28 września 2010 r., Wnioskodawca wspólnie z żoną postanowił, że sprzedażą domu zajmie się syn, który, w przekonaniu małżonków, nadal figurował w księdze wieczystej, jako jej właściciel.

Dnia 24 lutego 2011 r. syn przystąpił do sprzedaży domu zawierając przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego, w którym określono wartość nieruchomości na 420.000 zł, zaś kwotę zaliczki na 250.000 zł, płatną do dnia 3 marca 2011 r. na konto syna. Dnia 25 lutego 2011 r. na konto Wnioskodawcy wpłynęła kwota 200.000 zł przekazana przez syna, jako darowizna.

Mając do dyspozycji te pieniądze, Wnioskodawca pojechał do C., gdzie obecnie mieszka, i aktem notarialnym w dniu 11 marca 2011 r., Wnioskodawca wraz z żoną nabył lokal mieszkalny w bloku o powierzchni 36,70 m ² za kwotę 93.000 zł oraz pokrył koszty aktu w łącznej wysokości 3.117,80 zł.

Po zakupie mieszkania w C., Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali informację, że w księdze wieczystej domu w G. dokonano zmiany właściciela nieruchomości - zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z 28 września 2010 r. W związku z zaistniałą sytuacją i chcąc być uczciwymi wobec kupujących, przystąpili do aktu notarialnego (przedwstępna umowa sprzedaży), jako właściciele, w dniu 24 marca 2011 r., przyjmując na siebie zobowiązania syna wobec kupujących wynikające z wcześniej podpisanej umowy i przyjętej zaliczki.

W dniu 16 maja 2011 r. Wnioskodawca podpisał w imieniu swoim i żony akt notarialny, finalizujący sprzedaż nieruchomości w G. Przedwstępna umowa sprzedaży zawarta 24 lutego 2011 r. została tym aktem rozwiązana. Kupujący w okresie od dnia 16 maja 2011 r. do dnia 3 czerwca 2011 r. na konto Wnioskodawcy wpłacili pozostałą część należności tj. 170.000 zł.

W związku powyższym Wnioskodawca zwrócił się z następującymi pytaniami.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2 wniosku. W zakresie pytania Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Natomiast w sprawie odpowiedzi na pytanie Nr 3 zostało wydane przez tut. Organ postanowienie z dnia 28 lutego 2012 r., Nr IPTPB2/436-73/11-2/k.k.

Zdaniem Wnioskodawcy, do dochodów uzyskanych ze sprzedaży opisanej nieruchomości może być zastosowane zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w postaci ulgi reinwestycyjnej. Pierwsze pieniądze ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał w związku z realizacją przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 24 lutego 2011 r. Mimo, że jako sprzedający występował syn Wnioskodawcy, to w momencie podpisywania aktu faktycznym właścicielem nieruchomości był Wnioskodawca i Jego żona. Tak więc pieniądze z zaliczki w kwocie 200.000 zł, potraktowane pierwotnie jako darowizna, winny być de facto uznane jako uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, której Wnioskodawca wraz żoną byli faktycznymi właścicielami, a co za tym idzie pokryte z nich wydatki na zakup lokalu mieszkalnego w C. wypełniają dyspozycję art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy i w tej części mogą korzystać ze zwolnienia. To samo dotyczy pozostałej kwoty, jeśli zostanie przeznaczona na cele wskazane w cytowanym przepisie, po spełnieniu warunków ustawowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (pytanie Nr 2) uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku. Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę sądową. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Tak więc przychodem ze sprzedaży jest, jak wskazano powyżej, cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia

Z kolei, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

Stosownie do art. 21 ust. 26 cytowanej ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W myśl art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy.).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w związku z odwołaniem darowizny na mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28 września 2010 r., stał się właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w G. Wnioskodawca wspólnie z żoną postanowił, że sprzedażą domu zajmie się syn, który, w przekonaniu małżonków, nadal figurował w księdze wieczystej, jako jej właściciel.

Dnia 24 lutego 2011 r. syn przystąpił do sprzedaży domu zawierając przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego, w którym określono wartość nieruchomości na 420.000 zł, zaś kwotę zaliczki na 250.000 zł, płatną do dnia 3 marca 2011 r. na konto syna. Dnia 25 lutego 2011 r. na konto Wnioskodawcy wpłynęła kwota 200.000 zł przekazana przez syna, jako darowizna.

Mając do dyspozycji te pieniądze, Wnioskodawca pojechał do C., gdzie obecnie mieszka, i aktem notarialnym w dniu 11 marca 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył lokal mieszkalny w bloku o powierzchni 36,70 m² za kwotę 93.000 zł oraz pokrył koszty aktu w łącznej wysokości 3.117,80 zł.

Po zakupie mieszkania w C., Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali informację, że w księdze wieczystej domu w G. dokonano zmiany właściciela nieruchomości - zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z 28 września 2010 r. W związku z zaistniałą sytuacją i chcąc być uczciwymi wobec kupujących, przystąpili do aktu notarialnego (przedwstępna umowa sprzedaży), jako właściciele, w dniu 24 marca 2011 r., przyjmując na siebie zobowiązania syna wobec kupujących wynikające z wcześniej podpisanej umowy i przyjętej zaliczki.

W dniu 16 maja 2011 r. Wnioskodawca podpisał w imieniu swoim i żony akt notarialny, finalizujący sprzedaż nieruchomości w G. Przedwstępna umowa sprzedaży zawarta 24 lutego 2011 r. została tym aktem rozwiązana. Kupujący w okresie od dnia 16 maja 2011 r. do dnia 3 czerwca 2011 r. na konto Wnioskodawcy wpłacili pozostałą część należności tj. 170.000 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną, na mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28 września 2010 r., stał się współwłaścicielem nieruchomości położonej w G. Ponadto w księdze wieczystej przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną był wpisany jako jej współwłaściciel. Zatem sprzedaży tej nieruchomości dokonał Wnioskodawca. Nie zmienia tego faktu okoliczność, że przy sprzedaży nieruchomości w imieniu Wnioskodawcy występował Jego syn.

Reasumując, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w 2011 r. ze sprzedaży nieruchomości nabytej w 2010 r. przeznaczony na zakup lokalu mieszkalnego w C., korzysta ze zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy (pytanie Nr 2) jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zwraca uwagę na fakt, że wszystkie ulgi i zwolnienia podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków określonych w ustawie. Zatem oceniając, czy w danej sytuacji przysługuje do niej prawo, należy przepisy stosować w sposób ścisły tj. nie należy dokonywać ich wykładni rozszerzającej, ani też zawężającej.

W związku z tym, to na podatniku natomiast spoczywa ciężar udowodnienia, że spełnia warunki do uzyskania ulgi określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okoliczność ta w każdej sytuacji, jako indywidualny przypadek, podlega ocenie organów podatkowych.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN kserokopii dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie wywołuje skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.