IPTPB2/415-751/13-4/KSM - Możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wychowywania pełnoletniego dziecka, w przypadku wykonywania przez nie sezonowej pracy na terenie Norwegii i uzyskania dochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2013 r. (data wpływu 13 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem złożonym w dniu 22 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko oraz sposobu ustalenia dochodu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 tej ustawy.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 stycznia 2014 r., Nr IPTPB2/415-751/13-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 stycznia 2014 r., natomiast w dniu 22 stycznia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 21 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Syn ma 21 lat, studiuje i otrzymuje od ojca kwotę 100 zł miesięcznie tytułem alimentów zasądzonych wyrokiem sądowym (dochód zwolniony z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawczyni wskazała, że Jej syn w bieżącym roku w wakacje pracował w Norwegii, na podstawie sezonowej umowy o pracę. Z tego tytułu uzyskał wynagrodzenie w kwocie 4 708 zł 40 gr, które w dniu 1 sierpnia 2013 r. wpłynęło na jego rachunek bankowy. Do 30 listopada 2013 r. syn nie uzyskał w Polsce żadnych dochodów i do końca 2013 r. nie zamierza ich uzyskać.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w 2013 r. posiadała status osoby samotnie wychowującej dziecko (status rozwódki). W stosunku do Niej i Jej syna nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. z 2006 r. Nr 183, poz. 1353). Wnioskodawczyni wskazała, że syn studiuje na II roku P. oraz na II roku Uniwersytetu X. Obie uczelnie stanowią szkołę, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.). Dodała również, że w 2013 r. syn nie pozostawał w związku małżeńskim, był kawalerem. Miejsce czasowego zamieszkania syna za granicą było położone w tej samej miejscowości, co jego zakład pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, przy założeniu, że syn do końca 2013 r. nie osiągnie w Polsce żadnych dochodów, Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać z preferencyjnego opodatkowania na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r.

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, dla obliczenia wysokości dochodu (limitu), o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miał zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

3. Czy dla obliczenia wysokości dochodu (limitu), o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miał zastosowanie - niezależnie od pkt 2 - art. 22 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stosownie do którego koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Tutejszy Organ wskazuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytań nr 2 i 3, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Organ zaznacza, że nie dokonuje analizy w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego przez syna Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym będzie Ona mogła skorzystać z preferencyjnego opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w przepisach w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku odliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z tym, że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Według Wnioskodawczyni, błędem byłoby uznanie za tożsame pojęcia "dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b" z ogólnym pojęciem dochodów podlegających opodatkowaniu w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od sób fizycznych (por. wyroki: WSA w Kielcach z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 415/13; z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 640/12; WSA w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 93/13; WSA w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. akt ISA/Ol 734/11).

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli syn nie uzyska w kraju żadnych dochodów w 2013 r., to dochody uzyskane w Norwegii dla ww. limitu nie będą miały znaczenia. Brak będzie podstaw do zastosowania art. 27 lub art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności przepisu art. 27 ust. 8 ww. ustawy, który wyraźnie reguluje sytuację, w której podatnik osiąga zarówno dochody podlegające opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, jak również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Według Wnioskodawczyni, dla zastosowania tej normy muszą kumulatywnie wystąpić zarówno dochody uzyskane w kraju, jak i za granicą. Przyjęcie odmiennego poglądu byłoby wykładnią nie do zaakceptowania.

Wnioskodawczyni wskazała, że z art. 1 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899), wynika, że z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 niniejszej Konwencji, wynagrodzenia, pensje oraz inne podobne świadczenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane przez nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie (ust. 1).

Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, pensja lub inne podobne świadczenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

Z kolei z art. 22 ust. 1 pkt a) tego aktu wynika, że w przypadku Polski do unikania podwójnego opodatkowania dochodzi w następujący sposób, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu (niemającego zastosowania w sprawie).

Z powyższych regulacji wynika zatem, że dochód uzyskany w Norwegii jest - zgodnie z metodą wyłączenia z progresją - zwolniony z opodatkowania w Polsce. Jest zatem, takim samym dochodem, jak dochód z alimentów, zwolniony z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przy braku jakichkolwiek dochodów w Polsce, zastosowanie przepisu art. 27 ust. 8 ww. ustawy, będzie niemożliwe ponieważ dochód uzyskany w Norwegii w żaden sposób nie będzie mógł wpłynąć na opodatkowanie dochodów w Polsce, których po prostu nie będzie. W nawiązaniu do art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że skoro dochód uzyskany w Norwegii jest dochodem zwolnionym w Polsce z opodatkowania to oczywistym musi być, że nie może on być dochodem podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b powyższej ustawy.

W ocenie Wnioskodawczyni stanowisko, w myśl którego "nawet jeżeli dochody zagraniczne są zwolnione z opodatkowania, to jednak stosownie do regulacji zawartej w art. 27 ust. 8 p.d.f. wpływają lub mogą wpływać na opodatkowanie dochodów uzyskanych w Polsce" (interpretacja MF z dnia 27 lipca 2011 r., Nr ILPB2/415-555/11-2/AJ), w przedstawionym stanie faktycznym nie może mieć jakiegokolwiek znaczenia. Przepis art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dotyczy sytuacji, w której nie mamy do czynienia z dochodami uzyskiwanymi w Polsce. Racjonalność ustawodawcy nie ma tu nic do rzeczy.

Pojęcie dochodu zwolnionego z opodatkowania jest jednoznaczne. Jeśli zatem, dochodem zwolnionym z opodatkowania są alimenty otrzymywane od rodzica na dziecko, których przecież wysokość nie ma wpływu dla celów określenia kwoty limitu wynikającej z art. 6 ust. 4 pkt 3 powyższej ustawy, to uznanie, że dochód zwolniony z opodatkowania w Polsce na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na ten limit ma wpływ, jest nie do zaakceptowania. Dochód zwolniony, to dochód zwolniony bez rozróżniania przyczyny tego zwolnienia. Nie wydaje się, by celem przyjętego przez ustawodawcę rozwiązania była sytuacja, w której podatnik zostaje pozbawiony możliwości skorzystania z ulgi "prorodzinnej" mimo, że dziecko osiągnie dochody w wysokości, która nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku (syn nie osiągnie w Polsce dochodów podlegających opodatkowaniu, zaś dochód osiągnięty w Norwegii jest w Polsce dochodem zwolnionym z opodatkowania - podatek uiszczony w Norwegii, podatek w Polsce - 0).

Próg kwotowy wskazany w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako warunkujący możliwość skorzystania z preferencyjnego opodatkowania na postawie tego przepisu, odniesiony jest nie do pojęcia "dochodu", ale do kategorii jaką jest "dochód podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ww. ustawy". W myśl art. 6 ust. 4 pkt 3 cyt. ustawy, ustawodawca wyjaśnił, że chodzi o "dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b", co jest formułą zdecydowanie węższą wobec "dochodów podlegających opodatkowaniu". Nie jest więc tak, by jedynym celem odwołania się w treści analizowanego przepisu do unormowań art. 27 i art. 30b, było wyłączenie spod preferencji podatkowej sytuacji, w której pełnoletnie dziecko osiąga dochody opodatkowane w inny sposób niż na zasadach ogólnych, czy na zasadach przewidzianych w art. 30b ww. ustawy, a tym bardziej w sytuacji, w której dziecko uzyskuje dochód zwolniony w Polsce z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto z art. 6 ust. 10 ww. ustawy wynika, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą dziecko (posiada status rozwódki). Syn ma 21 lat i studiuje na II roku P. oraz na II roku Uniwersytetu. Obie uczelnie stanowią szkołę, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.). Syn Wnioskodawczyni otrzymuje od ojca kwotę 100 zł miesięcznie tytułem alimentów zasądzonych wyrokiem sądowym. Syn w bieżącym roku w wakacje pracował w Norwegii, na podstawie sezonowej umowy o pracę. Z tego tytułu uzyskał wynagrodzenie w kwocie 4 708 zł 40 gr, które w dniu 1 sierpnia 2013 r. wpłynęło na jego rachunek bankowy. Do 30 listopada 2013 r. nie uzyskał w Polsce żadnych dochodów i do końca 2013 r. nie zamierza ich uzyskać. Wnioskodawczyni dodała, że w stosunku do Niej i Jej syna nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. W 2013 r. syn Wnioskodawczyni nie pozostawał w związku małżeńskim, był kawalerem.

Zasady unikania podwójnego opodatkowania regulują art. 27 ust. 8, 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i inne umowy międzynarodowe.

Stosownie do art. 27 ust. 8 powyższej ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

W celu zapobieżenia podwójnego opodatkowania dochodu uzyskanego za granicą, należy mieć na uwadze Konwencję zawartą miedzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899) oraz Protokół z dnia 5 lipca 2012 r. zmieniający tą Konwencję (Dz. U. z 2013 r. poz. 680), w której określono metodę unikania podwójnego opodatkowania - tzw. metodę wyłączenia z progresją. Metoda wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą (w Norwegii), zwolniony z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak dla ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu - podlegającego opodatkowaniu w Polsce - stosuje się stawkę podatku właściwą dla całego dochodu, tzn. łącznie z dochodem osiągniętym za granicą (w Norwegii).

W myśl natomiast art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie do art. 27 ust. 9a powołanej wyżej ustawy, zasady opodatkowania określone w ust. 9 stosuje się również do dochodów uzyskanych na terytorium państwa, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z powyższego w prawie podatkowym występują dwie metody pozwalające na uniknięcie podwójnego opodatkowania: metoda wyłączenia z progresją oraz metoda proporcjonalnego odliczenia. Niewątpliwie metody te uregulowane w art. 27 powołanej ustawy, a zatem zagraniczne dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27. Gdyby bowiem nie postanowienia wymienionych przepisów dochody uzyskane za granicą mogłyby podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Z tego też powodu należy uznać, że art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje zarówno dochody uzyskane w Polsce, jak i za granicą (i to bez względu na to, jaka metoda unikania podwójnego opodatkowania ma do nich zastosowanie). Odmienne rozumienie omawianego przepisu pozostawałoby w rażącej sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy, która jest podstawowym założeniem w procesie wykładni prawa. Potrzeba respektowania przesłanki o racjonalności ustawodawcy wyklucza możliwość przyjęcia, że jego wolą było doprowadzenie do naruszenia zasad równości i sprawiedliwości społecznej w systemie prawa normującego określoną dziedzinę życia społecznego, w tym zobowiązań podatkowych. Racjonalny ustawodawca nie różnicuje podatników chcących korzystać z ulgi prorodzinnej, uzależniając korzystanie z odliczenia od faktu, czy jego dziecko uzyskuje dochody w Polsce, czy za granicą oraz jaka metoda zapobiegająca podwójnemu opodatkowaniu ma zastosowanie do dochodów dziecka.

Reasumując, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia za 2013 r., jako osoba samotnie wychowująca dziecko w przypadku jeżeli Jej syn w 2013 r. uzyskał dochód w kwocie nieprzekraczającej 3 091 zł. Jednak podkreślić należy, że dla obliczenia limitu dochodu określonego w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni powinna uwzględnić dochody uzyskane przez Jej syna z pracy w Norwegii gdyż, jako to zostało wskazane powyżej, przepis ten obejmuje zarówno dochody uzyskane w Polsce, jak i za granicą.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, że niesłuszne jest stwierdzenie Wnioskodawczyni, że skoro dochód uzyskany z tytułu alimentów jest zwolniony z opodatkowania i nie jest on uwzględniany przy wyliczaniu kwoty dochodu (limitu), o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to również dochód zwolniony na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie powinien wpływać na obliczenie dochodu (limitu), uzależniającego możliwość skorzystania z rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Tutejszy Organ zauważa, że wynagrodzenie uzyskane z wykonywanej pracy za granicą, i alimenty są to całkiem odrębne źródła przychodów, do których mają zastosowanie zupełnie inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem błędnym jest zrównanie tych przychodów i stosowanie do nich tych samych regulacji prawnych.

Ponadto nadmienić należy, że w odniesieniu do przedstawionych kwot podanych we wniosku, Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tutejszego Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że nie dokonuje wyliczeń, przeliczeń, kwoty podatku do zapłaty, czy kwoty zwolnionej z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.