IPTPB2/415-733/11-2/MF - Opodatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w Polsce z przeznaczeniem na nabycie nieruchomości na terenie Niemiec.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w Polsce w związku z jego przeznaczeniem na nabycie nieruchomości na terenie Niemiec #61485; jest nieprawidłowe.

W dniu 21 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w Polsce w związku z jego przeznaczeniem na nabycie nieruchomości na terenie Niemiec

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 26 października 2006 r. Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego nabył nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu, na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Na działce wybudował dom jednorodzinny. Po wybudowaniu domu, Wnioskodawca zamieszkiwał na tej nieruchomości.

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą na terenie Niemiec,powodującą konieczność zmiany miejsca zamieszkania i przebywania, Wnioskodawca zdecydował o sprzedaży wskazanego domu.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 25 kwietnia 2008 r. i z dnia 31 lipca 2008 r. Wnioskodawca sprzedał dom za kwotę 1 565 000,00 zł.

Wnioskodawca w wymaganym terminie 14 dniu od dnia sprzedaży, złożył oświadczenie w Urzędzie Skarbowym o przeznaczeniu dochodu ze sprzedaży na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 25 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca nabył działkę gruntu na terenie kraju członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, tj. na terenie Niemiec, za kwotę 130 000,00 euro, na której wybudował dom. Wnioskodawca przebywa w Niemczech i zamieszkuje na tej nieruchomości. W domu tym wraz z Wnioskodawcą zamieszkuje Jego matka oraz syn. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą.

Wnioskodawca wskazuje, iż wydatki na cele budowlane, poniesione w okresie od 25 sierpnia 2008 r. do 31 lipca 2010 r. udokumentowane są niemieckimi: aktem notarialnym, fakturami oraz paragonami z marketów budowlanych.

Wnioskodawca przypisał numery porządkowe dokumentom i wpisał je do załącznika wraz z przeliczeniem na złote po kursie euro z dnia wystawienia i opisem w języku polskim.

Zgromadzone rachunki łącznie stanowią kwotę 1 373 901,89 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są przychody podatnika uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na nabycie nieruchomości gruntowej i budowę budynku mieszkalnego na terytorium kraju członkowskiego Wspólnoty Europejskiej.

Wnioskodawca nabył nieruchomość w dniu 26 października 2006 r. Zbycie nieruchomości w Polsce nastąpiło w dniu 31 lipca 2008 r., natomiast nabycie nieruchomości na terenie kraju członkowskiego nastąpiło w dniu 25 sierpnia 2008 r.

Wnioskodawca wskazuje, iż na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązujący przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Z tego względu, do Wnioskodawcy mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu do 1 stycznia 2007 r.

Wnioskodawca zaznacza, iż stosownie do art. 18 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską z dnia 25 marca 1957 r. (Dz. Urz. UE. C 1992 Nr 224, str. 1), każdy obywatel Unii ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium Państw Członkowskich, z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków ustanowionych w niniejszym Traktacie i środkach przyjętych w celu jego wykonania.

Prawo to zostało skonkretyzowane i wyeksplikowane w dalszych wolnościach, w art. 39, tj. wolności przepływu pracowników, w szczególności swobodnego przemieszczenia się do i przebywania w Państwie Członkowskim w celu podjęcia pracy.

Kolejno, w art. 43 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską został ustanowiony zakaz ograniczania swobody przedsiębiorczości: "Ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego Państwa Członkowskiego na terytorium innego Państwa Członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów, lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego."

Wnioskodawca zauważa, iż po akcesji do Wspólnoty Europejskiej, Polska na mocy traktatu akcesyjnego jest zobowiązana do przyjęcia całości prawodawstwa wspólnotowego, na które składa się pierwotne prawo wspólnotowe, pochodne prawo wspólnotowe oraz dorobek orzeczniczy ETS oraz Sądu Pierwszej Instancji. Takie stanowisko zajął Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 maja 2005 r., sygn. akt K18/04. Z tego względu przepisy polskiego prawa podatkowego nie mogą być niezgodne z przepisami wspólnotowymi.

Taką wykładnię przepisów wspólnotowych w relacji do przepisów prawa krajowego przedstawił ETS w orzeczeniu z dnia 26 października 2006 r. w sprawie C-345/2005; Komisja Europejska przeciwko Republice Portugalskiej. Trybunał wskazał w tezie orzeczenia, że "Utrzymując w mocy przepisy podatkowe uzależniające skorzystanie ze zwolnienia od opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, służących jako własne i stałe miejsce zamieszkania podatnika lub członków jego gospodarstwa domowego, od warunku, aby uzyskane przychody zostały ponownie zainwestowane w nabycie nieruchomości położonej na terytorium Portugalii - Republika Portugalska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 18, 39 i 43 TWE, jak również art. 28 i 31 Porozumienia z dnia 2 maja 1992 r. o Europejskim Obszarze Gospodarczym."

W przywołanej sprawie, Trybunał uzasadniając swoje stanowisko podkreślił, że " (...) podatnik, który decyduje się dokonać sprzedaży posiadanej przez siebie nieruchomości mieszkalnej położonej w tym państwie członkowskim w celu przeniesienia miejsca swego zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego i nabycia tam innej nieruchomości przeznaczonej na mieszkanie w ramach wykonywania prawa każdego obywatela Unii do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich - które znalazło szczególny wyraz w art. 43 WE w zakresie dotyczącym swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej oraz w art. 39 WE w zakresie dotyczącym swobody przemieszczania się pracowników - bądź praw przyznanych na mocy art. 28 porozumienia o EOG dotyczącego swobodnego przepływu pracowników i art. 31 porozumienia o EOG dotyczącego swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, poddany jest na gruncie podatkowym niekorzystnemu traktowaniu w porównaniu do osoby, która zachowuje miejsce swego zamieszkania w danym państwie członkowskim".

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe przepisy uzasadniają reprezentowane przez Niego stanowisko, polegające na tym, że żaden obywatel Wspólnoty nie może być nierówno traktowany, również na płaszczyźnie prawa podatkowego, ze względu na chęć zamieszkania, prowadzenia działalności gospodarczej, wykonywanie pracy, przebywanie na terenie innego państwa członka Wspólnoty Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy, paragony fiskalne wydawane przez markety budowlane w Niemczech są dowodami poniesionych wydatków na cele budowlane.

Stosownie do art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują sposobu dokumentowania faktu i wysokości ponoszonych wydatków, których dokonanie umożliwia skorzystanie ze zwolnienia. Należy stąd wnosić, że o ile z innych przepisów prawa nie wynika konieczność zachowania szczególnej formy czynności prawnych (jak np. przy zakupie nieruchomości), to dopuszczalne są wszelkiego rodzaju wiarygodne dowody dokumentujące poniesienie wydatków, w tym rachunki, pokwitowania, etc., o ile na ich podstawie można jednoznacznie stwierdzić, kiedy, kto i jakiego rodzaju wydatek poniósł.

Z tego względu, paragon fiskalny, stanowiący dowód zakupu towaru wykorzystanego na opisywany cel, stanowi dowód wydatków nań poniesionych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 6 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W związku z powyższym wobec osoby nieposiadającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, która uzyskuje dochód z nieruchomości położonej na terytorium Polski mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W sprawie, której dotyczy rozpatrywany wniosek, nabycie nieruchomości nastąpiło w październiku 2006 r., zatem dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego, należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Stosownie do art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. - podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten płatny jest bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zasada, o której mowa powyżej nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 28 ust. 2a).

Zgodnie bowiem z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

* na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) tej samej ustawy stanowi, że wolny od podatku dochodowego jest przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Z brzmienia powyższego przepisu bezsprzecznie wynika, że zwolnienie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy uwarunkowane jest nabyciem określonych nieruchomości jedynie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. To samo odnosi się do wydatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele mieszkaniowe. Do możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia konieczne jest aby kredyt lub pożyczka zostały zaciągnięte na cele, o których mowa w lit. a) powyższego przepisu w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo - kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem, przychody wydatkowane na nabycie nieruchomości poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości znajdującej się poza terytorium Rzeczypospolitej w banku mającym siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie korzystają ze zwolnienia na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy stwierdzić, iż przepisy przewidujące zwolnienia podatkowe są odstępstwem od generalnej zasady powszechnego opodatkowania. Wszelkie zwolnienia bowiem w prawie podatkowym są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania, dlatego też wykładnia przepisów ustanawiających te zwolnienia musi być wykładnią ścisłą i enumeratywny katalog zwolnień przedmiotowych nie może być poprzez interpretację rozszerzany.

Wydatkowanie środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości powinno być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku. W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię we wniosku wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, wskazać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2009 r. zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, są działaniem ustawodawcy, m.in. w kierunku dostosowania wewnętrznego prawa podatkowego do przepisów prawa unijnego.

Zgodnie z art. 1 pkt 11 lit. a) tiret siedemnasty ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) w art. 21 ust. 1 zawierającym katalog zwolnień przedmiotowych dodany został pkt 131 w brzmieniu: "dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału w wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych".

Stosownie do art. 21 ust. 25 dodanego przez art. 1 pkt 11 lit. c) wyżej powołanej ustawy zmieniającej, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Jednakże, z uwagi na treść wyżej powołanego przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r., do odpłatnego zbycia nieruchomości i praw nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Wskazać należy, że istotnym warunkiem integracji gospodarczej Polski ze Wspólnotą było zbliżenie istniejącego i przyszłego ustawodawstwa istniejącego we Wspólnocie. Polska podjęła starania w celu zapewnienia zgodności jej ustawodawstwa z ustawodawstwem Wspólnoty. Działaniem w tym kierunku była właśnie nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i m.in. rezygnacja z możliwości reinwestowania środków uzyskanych z odpłatnego zbycia na cele mieszkaniowe wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy w brzmieniu przed 1 stycznia 2007 r. obowiązują natomiast jedynie na zasadzie praw nabytych w stosunku do podatników, którzy nabyli nieruchomość przed 1 stycznia 2007 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2008 r. na mocy umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego Wnioskodawca dokonał zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, nabytej w październiku 2006 r., w związku z koniecznością zmiany miejsca zamieszkania i przebywania wynikającą z prowadzenia przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą na terenie Niemiec.

Wnioskodawca w wymaganym terminie 14 dniu od dnia sprzedaży, złożył oświadczenie w Urzędzie Skarbowym o przeznaczeniu dochodu ze sprzedaży na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast w dniu 25 sierpnia 2008 r. nabył działkę gruntu na terenie kraju członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, tj. na terenie Niemiec, za kwotę 130 000,00 euro, na której wybudował dom.

Wnioskodawca wskazał, iż wydatki na cele budowlane, poniesione w okresie od 25 sierpnia 2008 r. do 31 lipca 2010 r. udokumentowane są niemieckimi: aktem notarialnym, fakturami oraz paragonami z marketów budowlanych.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. warunkujący zwolnienia od podatku dochodowego nie ma zastosowania do przychodów ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce, nabytej w 2006 r., w sytuacji przeznaczenia tych przychodów na nabycie nieruchomości położonej w Niemczech, bowiem przychód ten nie zostanie przeznaczony na cel wymieniony w art. 21 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy. W konsekwencji przychód uzyskany ze sprzedaży opisanej przez Wnioskodawcę nieruchomości położonej w Polsce podlega opodatkowaniu według zasad przewidzianych w treści art. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W związku z tym, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości uznano za nieprawidłowe, odpowiedź na pytanie drugie dotyczące formy udokumentowania poniesionych wydatków na cele mieszkaniowe jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.