IPTPB2/415-650/11-4/MP - Możliwość powstania obowiązku podatkowego w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku rozpoczęcia pracy oraz wykonywania badań naukowych na terytorium USA w latach 2007-2011.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2011 r. (data wpływu 28 października 2011 r.), uzupełnionego pismem z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2007- 2011 - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2011 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2007-2011 oraz w zakresie zasad opodatkowania przychodu uzyskanego w latach 2007-2011 na terytorium USA.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 20 stycznia 2012 r., Nr IPTPB2/415-650/11-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków.

Wezwanie wysłano w dniu 20 stycznia 2012 r., natomiast w dniu 1 lutego 2012 r., do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie złożona na piśmie z dnia 27 stycznia 2012 r. (data nadania 31 stycznia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne:

Wnioskodawczyni jest naukowcem. Wnioskodawczyni w 2001 r. wyjechała na studia do Francji, po ich ukończeniu obroniła tam doktorat. We Francji przebywała od 2001 r. do sierpnia 2007 r.

Wnioskodawczyni od sierpnia 2007 r. do lutego 2011 r., przebywała w USA, gdzie na zaproszenie Uniwersytetu prowadziła badania naukowe. Badania te prowadzone były przez Wnioskodawczynię w ramach zawartej z Uniwersytetem umowy o pracę. Umowa przewidywała zatrudnienie Jej, jako pełnoetatowego "postdoktoralnego" pracownika naukowego w Departamencie Nauk z gwarancją pełnych uprawnień do świadczeń gwarantowanych przez Uniwersytet (ubezpieczenia emerytalne i zdrowotne). Do umowy załączona została oddzielna klauzula, której podpisanie było niezbędne do jej zawarcia. Wnioskodawczyni podaje, cyt. "klauzula ta, przewidywała zgodę na przekazanie na rzecz Uniwersytetu "wszelkich moich praw, tytułów i korzyści z jakichkolwiek wynalazków" oraz "do odkryć i wynalazków zrealizowanych w ramach tej umowy". Dodatkowo musiałam wyrazić zgodę na "współpracę z Uniwersytetem w procesie patentowania i komercjalizacji takich wynalazków". W ramach prowadzonej pracy badawczej publikowałam także artykuły dotyczące ww. badań, do których prawa również posiadał Uniwersytet".

W momencie zawarcia umowy Wnioskodawczyni została poinformowana, że na mocy art. 17 Umowy o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu zawartej pomiędzy USA a Polską, Jej wynagrodzenie przez okres 2 lat, podlegać będzie zwolnieniu z podatków. Po tym okresie podatki będą naliczane w USA, a wypłacane Jej wynagrodzenie będzie o nie pomniejszane. Mając takie informacje, Wnioskodawczyni nie składała stosownych zeznań w Polsce sądząc, że nie ciążą na Niej żadne obowiązki podatkowe.

Wnioskodawczyni nadmienia, że od sierpnia 2007 r. do chwili obecnej, przebywa cały czas poza granicami Polski: do końca lutego 2011 r. - w USA, a od marca 2011 r. - we Francji, gdzie pracuje naukowo na tamtejszym Uniwersytecie.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, iż cyt. "po otrzymaniu od matki mieszkającej w Polsce informacji, że konieczne jest rozliczenie w Polsce za cały ww. okres (tj. lata 2007-2010), złożyłam stosowne zeznania w dniu xx października b.r., wpłacając jednocześnie zaległy podatek wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. Pomimo, że umowa z USA zakłada zastosowanie przy obliczaniu podatku w Polsce tzw. zasadę proporcjonalnego odliczenia, nie zostałam objęta abolicją podatkową za 2007 r., z uwagi na złożenie zeznania dopiero w 2011 r. Ze względu na fakt, że przez okres 2 lat (2008-2009), nie był pobierany przez mojego pracodawcę podatek od moich dochodów (na podstawie art. 17 wspomnianej Umowy międzynarodowej) i jednocześnie nie uzyskiwałam żadnych dochodów w Polsce, uzyskałam w urzędzie skarbowym informację, że od dochodów osiąganych przeze mnie w 1atach 2003-2009, nie przysługuje mi "ulga abolicyjna", określona w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z brzmienia przepisu art. 27 ust. 9a, w którym stwierdza się, iż w przypadku podatnika uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje się odpowiednio zasady określone w art. 27 ust. 9. Moje dochody za lata 2008-2009 były zwolnione z opodatkowania w USA".

Wnioskodawczyni stwierdza, cyt. "przy ustaleniu podstawy opodatkowania w latach 2007-2010 zastosowałam 50% koszty uzyskania przychodów przysługujące mi z tytułu korzystania przeze mnie z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami (art. 22 ust. 9 pkt 3 pdofu)".

W odpowiedzi na wezwanie o uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni na piśmie z dnia 27 stycznia 2012 r., złożyła poniższe informacje:

Biorąc pod uwagę powyższą definicję zgodnie ze stanem faktycznym w omawianych latach 2007 - 2011, Wnioskodawczyni podaje, iż nie posiadała miejsca zamieszkania w Polsce. W żadnym z tych lat, nie przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni, i tak: w roku 2007 była w kraju 39 dni, w roku 2008 - 9 dni, w roku 2009 - 19 dni, w roku 2010 - 12 dni - czego potwierdzeniem mogą być pieczątki przekroczenia granicy USA paszporcie. Wnioskodawczyni w Polsce była jedynie zameldowana w mieszkaniu będącym własnością rodziców.

Reasumując powyższe Wnioskodawczyni stwierdza, że niezależnie od niepoinformowania w obowiązującym terminie organów podatkowych o zmianie miejsca zamieszkania dla celów ustalenia obowiązków podatkowych oraz umieszczenia błędnych informacji na druku ORD-IN cz. B.3 (miejsce zamieszkania) - pozostaje faktem, iż w latach 2007-2011 nie miała miejsca zamieszkania w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania nr 1), zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Wnioskodawczyni w 2001 r., wyjechała z Polski do Francji, gdzie przebywała stale do sierpnia 2007 r. Ukończyła tam studia, a także obroniła tam doktorat, po czym w sierpniu 2007 r. wyjechała do USA w celu prowadzenia prac badawczych na Uniwersytecie w USA. Przebywała tam stale do 28 lutego 2011 r., natomiast od 1 marca 2011 r. powróciła na stałe do Francji.

Wnioskodawczyni w tym okresie przebywała w Polsce sporadycznie w okresie świat lub wakacji, przykładowo w 2008 r. było to 9 dni; w 2009 r. 19 dni, w 2010 r. 12 dni (czego potwierdzeniem mogą być pieczątki przekroczenia granicy figurujące w paszporcie).

Wnioskodawczyni podaje, cyt. "centrum moich interesów życiowych w latach 2001-2007 i w chwili obecnej znajduje się we Francji, gdzie zamierzam pozostać na pobyt stały. W latach 2008-2011 (do końca lutego 2011 r.) centrum moich interesów życiowych znajdowało się w USA".

Wnioskodawczyni nadmienia, że jest osobą samotną, nieposiadającą w Polsce żadnego majątku ruchomego ani nieruchomego.

Według Wnioskodawczyni z tego względu należy uznać, że nie posiada obecnie na terenie Polski miejsca zamieszkania, ponieważ nie przebywała tutaj w ww. latach 183 dni, ani nie znajdowało się tutaj centrum Jej interesów życiowych. Ponieważ, nie posiada tutaj miejsca zamieszkania, nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych poza granicami Polski i nie ma obowiązku rozliczać się z nich w Polsce (w Polsce nie osiągała i nie osiąga dochodów).

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania nr 2), zgodnie z art. 5 Umowy pomiędzy Polską a USA w sprawie uniknięcia podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy USA i Polską, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie. Jednocześnie zgodnie z ust. 3, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Jednakże, postanowienia ustępu 3, nie mają zastosowania w stosunku do:

Zgodnie zaś z art. 17 ww. umowy, Wnioskodawczyni przysługiwało w USA przez okres 2 lat zwolnienie z podatku osiąganych tam dochodów.

Na tej podstawie należy uznać, że dochody takie nie podlegały również opodatkowaniu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania nr 3), jeśli cyt. "osiągane przeze mnie w USA dochody zostałyby uznane za podlegające w Polsce opodatkowaniu, wówczas zasadne jest stwierdzenie, że do ustalenia podstawy opodatkowania mogę zastosować przysługujące mi na mocy art. 22 ust. 9 pkt 3 pdofu 50% koszty uzyskania, jako twórcy korzystającemu z praw autorskich".

Wnioskodawczyni (w zakresie pytania nr 4), stwierdza cyt. "na podstawie literalnego brzmienia art. 27g pdofu w związku z art. 27 ust. 9a, nie mogę korzystać z "ulgi abolicyjnej" z uwagi na:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a w konsekwencji - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to, z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych", to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, ust. 1a, ust. 2a, ust. 2b ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu, czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) obowiązującej Umowy, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178) - zwaną dalej Umową, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem, bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. Umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Ponadto, w myśl art. 4 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Republiki Francuskiej, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Pierwsze kryterium dotyczy posiadania przez daną osobę stałego miejsca zamieszkania. "Stałe miejsce zamieszkania" to zwykle dom, mieszkanie czy też umeblowany pokój, niezależnie od tego, czy osoba ta jest jego właścicielem, czy też najemcą. Musi on być jednak do stałej dyspozycji tej osoby i posiadać cechy stałości. Jeżeli, jednak osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu krajach, to będzie się ją uważać za rezydenta podatkowego kraju, z którym posiada ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Z przedstawionego we wniosku wraz z uzupełnieniem stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelem polskim, która w 2001 r. wyjechała na studia do Francji, po ich ukończeniu obroniła tam doktorat. We Francji przebywała od 2001 r. do sierpnia 2007 r.

Następnie, w okresie od sierpnia 2007 r. do lutego 2011 r., Wnioskodawczyni przebywała w USA, gdzie uzyskiwała przychody w związku z prowadzeniem badań naukowych na Uniwersytecie (USA), na podstawie zawartej z Uniwersytetem umowy o pracę. Wnioskodawczyni w latach 2007-2011, mieszkała w USA pod adresem: xx.

Od marca 2011 r., Wnioskodawczyni powróciła na stałe do Francji, gdzie pracuje w macierzystej uczelni: Uniwersytet we Francji, (obroniła tam doktorat) i obecnie pracuje na tym Uniwersytecie zatrudniona na podstawie umowy o pracę. We Francji znajduje się centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni, tam mieszka na stałe, obecny Jej adres zamieszkania to: XXX.

W latach 2008-2011 (do końca lutego 2011 r.), centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajdowało się w USA.

Centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni w latach 2001-2007 i w chwili obecnej znajduje się we Francji, gdzie zamierza pozostać na pobyt stały.

Wnioskodawczyni w Polsce była, jedynie zameldowana w mieszkaniu będącym własnością rodziców. Wnioskodawczyni w okresie 2007-2011, nie osiągała w Polsce przychodów z żadnych źródeł. Wnioskodawczyni, jest osobą samotną, nieposiadającą w Polsce żadnego majątku ruchomego ani nieruchomego.

W latach 2007 - 2011 Wnioskodawczyni, nie posiadała miejsca zamieszkania w Polsce. W żadnym z tych lat, nie przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni: w roku 2007 była w kraju 39 dni, w roku 2008 - 9 dni, w roku 2009 - 19 dni, w roku 2010 - 12 dni, potwierdzeniem tego są pieczątki przekroczenia granicy USA w paszporcie. Zauważyć należy, że Wnioskodawczyni, nie podała ile dni w roku 2011, przebywała w Polsce, jednakże stwierdziła we wniosku, że w omawianym okresie, nie przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni.

Zatem analizując, stopień powiązań osobistych, majątkowych i zawodowych Wnioskodawczyni uznać należy, iż w latach 2008-2011 (do końca lutego 2011 r.), centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajdowało się w USA. Natomiast, centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni w okresie od stycznia do sierpnia 2007 r. i od lutego do grudnia 2011 r. znajdowało się we Francji, gdzie Wnioskodawczyni zamierza pozostać na pobyt stały. Wnioskodawczyni nie ma w Polsce miejsca zamieszkania. Do Polski Wnioskodawczyni przyjeżdża rzadko i na krótki okres, głównie w celu odwiedzenia rodziców; jest osobą samotną; nie posiada w Polsce majątku nieruchomego lub ruchomego; nie uzyskuje Polsce przychodów.

Natomiast, Wnioskodawczyni w omawianym okresie miała miejsce zamieszkania za granicą, kształci się i pracuje zawodowo na podstawie umowy o pracę również poza granicami kraju.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w latach: 2007, 2008, 2009, 2010 i 2011 (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny), na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie posiadała miejsca zamieszkania, ani centrum interesów życiowych oraz jak podaje, w żadnym z tych lat, nie przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni. Zatem, Wnioskodawczyni w okresie 2007-2011 podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w Polsce w okresie 2007-2011, podlegałyby opodatkowaniu, tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednocześnie stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni w okresie 2007-2011, objęta jest w Polsce ograniczonym obowiązkiem podatkowym w myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz stosownie do treści Jej wniosku, bezzasadne jest rozpatrywanie złożonego wniosku w zakresie pytań nr 2, nr 3 i nr 4, dotyczących zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia zdarzeń w przedstawionych stanach faktycznych.

Jeżeli przedstawione we wniosku stany faktyczne różnią się od stanów faktycznych występujących w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałych stanów faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.