IPTPB2/415-631/14-6/JR - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej za 2014 r.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.) oraz pismem z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej za 2014 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 29 stycznia 2015 r., Nr IPTPB2/415-631/14-2/JR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 lutego 2015 r., natomiast w dniu 10 lutego 2015 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku (data nadania 9 lutego 2015 r.).

W związku z tym, że pismo stanowiące uzupełnienie wniosku nie zostało podpisane, pismem z dnia 12 lutego 2015 r. Nr IPTPB2/415-631/14-4/JR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów ponownie wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 18 lutego 2015 r., w dniu 19 lutego 2015 r. wpłynęło podpisane uzupełnienie ww. wniosku (data nadania 18 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wskazała, że zasięgając opinii u kilku niezależnych radców prawnych, w Urzędzie Skarbowym w S., w Krajowym Biurze Informacji Podatkowej, otrzymała informacje, że na podstawie prawomocnego postanowienia o kontaktach, obecnie obowiązujące przepisy prawne dają Jej prawo do preferencyjnego odliczenia ulgi za dzieci ze względu na fakt, że posiadanie przez ojca praw rodzicielskich jest podstawą do odliczenia przez niego podatku za dzieci ale nie jedyną przesłanką. Ważne jest również z kim dzieci zamieszkują i kto je wychowuje.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. z dnia...grudnia 2011 r. w sprawie oznaczonej sygnaturą X/11, dzieci zamieszkują z matką. Według Wnioskodawczyni, trudno mówić o faktycznym wychowywaniu dzieci przez ojca, skoro z postanowienia o kontaktach wynika, że dzieci powinny przebywać pod jego opieką przez 80 dni w roku.

Wnioskodawczyni, za porozumienie w kwestii rozliczenia podatkowego oraz czasu poświęconego na wychowanie dzieci uważa postanowienie o kontaktach ojca z dziećmi wydane przez Sąd Rejonowy w S., sygn. akt Y/12, z dnia...sierpnia 2012 r. Przyjmując postanowienie o kontaktach, ojciec dzieci wyraził zgodę na terminy i formę kontaktu z dziećmi, z którego wynika, że powinien on spędzać z dziećmi tylko 80 dni w roku.

Poza alimentami, jak twierdzi Wnioskodawczyni, które początkowo były pobierane przez komornika, a obecnie przekazywane są bezpośrednio od pracodawcy ojca, nie ponosi on żadnych kosztów związanych z utrzymaniem dzieci, wyżywieniem i jakimikolwiek kosztami, czy wysiłkiem związanym z wychowaniem dzieci, a także z mieszkaniem. Nie uczestniczy w życiu dzieci, nie interesuje się nimi. Nie bierze udziału w wydarzeniach w życiu dzieci, zawodach oraz turniejach sportowych i tanecznych, w zebraniach i wydarzeniach okolicznościowych w szkole itp. Cały ciężar wychowania dzieci, zajmowania się nimi, opieki, zapewniania dowozu do szkoły i na zajęcia dodatkowe oraz opłat z tym związanych spoczął na Wnioskodawczyni - matce dzieci. Wnioskodawczyni podaje, że dwa lata temu syn przystąpił do komunii świętej, a w bieżącym roku córka. Ani poprzednim razem, ani tym ojciec nie zainteresował się tym faktem. Nie uczestniczył w żadnym spotkaniu ani w przygotowaniach do komunii świętej ani syna, ani córki. Nie był zainteresowany również kosztami związanymi z tym i uroczystościami (składki, alba, dojazd itp.) oraz wypoczynkiem letnim dzieci, nie uczestniczył w żadnych kosztach związanych z obozami letnimi, czy wycieczkami dzieci.

Mimo postanowienia sądowego nie przestrzega terminów spotkań z dziećmi i dzieci miał pod swoją opieką dużo mniej czasu. Spotkania były i są sporadyczne, weekendowe w odstępach około dwóch miesięcy lub rzadziej. W okresie wakacyjnym w 2013 r. ojciec nie widział się z dziećmi od 7 czerwca do 18 września. Nie wywiązuje się nawet ze spotkań świątecznych, albo twierdzi, że zapomniał kiedy ma ustalone spotkanie z dziećmi, albo w ogóle nie kontaktuje się w tej sprawie, jak to miało miejsce np. w Święta Bożego Narodzenia 2013 r. i w Wielkanoc 2014 r. Często zdarzało się tak, że ojciec umawiał się z dziećmi na weekend, po czym zostawiał dzieci u swoich rodziców i twierdził, ze musi jechać do pracy, bo coś mu nagle wypadło, mimo że zapewniał, że ma wolne i zajmie się dziećmi osobiście. Wnioskodawczyni nadmienia, że od początku 2014 r. do tej pory ojciec miał dzieci pod opieką 20 dni (7 dni ferii zimowych, jeden weekend w marcu (3 dni) oraz 5 dni w wakacje i weekend we wrześniu i listopadzie). Można do tego dodać udział dzieci w chrzcinach, które odbywały się w rodzinie ojca. Wnioskodawczyni wskazuje, że świadczy to jedynie o braku zainteresowania ojca dziećmi. Mimo postanowienia o kontaktach nie wywiązuje się nawet z podstawowych wyznaczonych terminów. Wnioskodawczyni twierdzi, że nawet w kwestiach prezentów z różnego rodzaju okazji ojciec dzieci nie wywiązuje się ze swoich obowiązków rodzicielskich. Dzieci otrzymują prezenty na święta, urodziny i inne okazje z opóźnieniem albo wcale. Ojciec nie chodzi na zebrania do szkoły, nie jest zainteresowany wynikami w nauce - nie był na żadnym rozpoczęciu, ani zakończeniu roku szkolnego, nie bywa na zajęciach sportowych, turniejach oraz każdych innych okolicznościach i uroczystościach. Nie uczestniczy w wizytach lekarskich i nawet nie pyta o stan zdrowia dzieci.

W myśl art. 92-112 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ojciec ma nie tylko prawa względem dzieci, ale również obowiązki. Dlaczego zatem ojciec ma korzystać w pełni z praw jakie mu przysługują z racji posiadania dzieci, skoro nie wywiązuje się w ogóle z podstawowych obowiązków rodzicielskich jakie na nim ciążą. Jak wskazuje Wnioskodawczyni, ojciec uważa, że skoro płaci alimenty na dziecko, ma prawo do odliczenia ulgi w takim samym zakresie jak matka. Jego zdaniem, każdy z rodziców powinien ją odliczyć po połowie.

Wnioskodawczyni wskazuje, że biorąc pod uwagę fakt, że ojciec i tak w 2013 r. i 2014 r. nie przestrzegał postanowienia o kontaktach i nie wywiązywał się z niego na co są świadkowie, uważa Ona za zasadne rozliczenie w sposób proporcjonalny.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że w 2014 r. dzieci były małoletnie, zamieszkiwały z matką - Wnioskodawczynią, która posiada pełne prawa rodzicielskie i władzę rodzicielską i tylko Ona sprawuje nad dziećmi bieżącą faktyczna władzę rodzicielską na codzień.

Jako uzgodnienie z ojcem dzieci proporcjonalnego odliczenia ulgi zostało przyjęte postanowienie Sądu Rejonowego w S. z dnia...sierpnia 2012 r., sygn. akt Y/12, które określa ile i jakie dni ojciec powinien sprawować opiekę bezpośrednią nad dziećmi.

Ojciec dzieci posiada pełną władzę rodzicielską, jednakże ma sądowe postanowienie o kontaktach i nie sprawuje bezpośrednio codziennej opieki nad dziećmi. Ojciec dzieci ma zasądzone alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie na każde z dzieci. Alimenty te początkowo były ściągane przez komornika, obecnie na wniosek matki, przekazywane są na bezpośrednio od pracodawcy ojca dzieci.

Wnioskodawczyni osiąga dochód jedynie z umowy o pracę.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 27f pkt 3 w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2, za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Według Wnioskodawczyni, ojciec dzieci nie wywiązuje się z postanowienia o kontaktach, w związku z tym nie sprawuje bezpośredniej pieczy nad dziećmi i nie wykonuje w rzeczywistości posiadanej władzy rodzicielskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. W jaki sposób Wnioskodawczyni powinna rozliczyć ulgę na dzieci w wyżej opisanej sytuacji za 2014 r. i lata przyszłe.

2. Czy Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia ulgi na dzieci proporcjonalnie, zgodnie z ilością dni opieki przypadającej na ojca i na matkę, jeśli funkcjonuje prawomocne postanowienie o kontaktach ojca z dziećmi.

Zdaniem Wnioskodawczyni, (ostatecznie sprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), biorąc za podstawę interpretacji własnej art. 27f pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma Ona prawo do odliczenia ulgi za dzieci proporcjonalnie za każdy dzień sprawowanej opieki nad dziećmi, zgodnie z ilością dni przewidzianych w postanowieniu o kontaktach. W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Według Wnioskodawczyni, w tym samym miesiącu kalendarzowym zarówno matka, jak i ojciec pełnią władzę rodzicielską, a ilość tych dni została określona przez postanowienie Sądu o kontaktach ojca z dziećmi. Dzieci na stałe zamieszkują w miejscu zamieszkania matki. Wobec tego matce i ojcu przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem, jednakże proporcjonalnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z postanowienia o kontaktach wynika, że ojciec powinien zajmować się dziećmi 80 dni w roku, a matka 280 dni. Wobec tego matce przysługuje odliczenie za rok 2014 w kwocie proporcjonalnej do ilości dni kiedy sprawuje faktyczną opiekę i władzę rodzicielska nad dziećmi, czyli za 280 dni w roku za każde dziecko.

Artykuł 27f pkt 3 nie wyłącza możliwości sprawowania władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców w tym samym miesiącu gdy są po rozwodzie i Wnioskodawczyni uważa za słuszne rozlicznie w sposób proporcjonalny. Umożliwia to również, Jej zdaniem, postanowienie Sądu o kontaktach, na które ojciec dzieci się zgodził w Sądzie i nie składał apelacji. Świadczy to o tym, że zgodził się na sprawowanie opieki nad dziećmi w określonym zakresie czasowym tj. w określona ilość dni w roku.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni uważa że może zgodne z prawem zastosować odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem za 2014 r. (tekst jedn.: za 2014 r. jako matka może odliczyć ulgę na dzieci za 280 dni na każde z nich) i lata przyszłe zgodnie z ilością dni faktycznie sprawowanej opieki nad dziećmi przez ojca i matkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie natomiast do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w stosunku do dwojga małoletnich dzieci, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie to przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień w roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Jak wynika z art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z treści wniosku wynika, że zgodnie z wyrokiem Sądu, małoletnie dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią. Ojciec dzieci posiada pełną władzę rodzicielską, jednakże ma postanowienie Sądu o kontaktach i nie sprawuje bezpośrednio codziennej opieki nad dziećmi. Ojciec dzieci ma zasądzone alimenty. Wnioskodawczyni wskazała, że dzieci pod opieką ojca powinny spędzać 80 dni w roku, wynika to z postanowienia Sądu.

Wnioskodawczyni twierdzi, że ojciec dzieci nie uczestniczy w ich życiu, nie interesuje się nimi. Mimo postanowienia sądowego nie przestrzega terminów spotkań z dziećmi i dzieci miał pod swoją opieką dużo mniej czasu.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że jeżeli sąd nie pozbawił tego prawa jednego z rodziców, to uznaje się, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na każde dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc po uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", to należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na każde z dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci. Skoro Wnioskodawczyni oraz ojciec dzieci przez cały rok wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci, a Wnioskodawczyni nie ustali z ojcem dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach (np. zgodnie z postanowieniem Sądu, które określa ile i jakie dni ojciec powinien sprawować bezpośrednia opiekę nad dziećmi), należy przyjąć, że ulga przysługuje w wysokości połowy kwoty przysługującej na każde małoletnie dziecko.

Jednocześnie należy podkreślić, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej - powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki

Ponadto informuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i nr 2 w odniesieniu do 2014 r. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 2 w odniesieniu do lat przyszłych oraz w zakresie pytań oznaczonych nr 3 i nr 4 zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 21 listopada 2014 r., które Wnioskodawczyni wycofała w uzupełnieniu wniosku, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.