IPTPB2/415-620/11-2/MP - Możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia pracownika zatrudnionego na stanowisku kierownika produkcji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2011 r. (data wpływu 13 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 1992 r. jest zatrudniona w TV na stanowisku kierownika produkcji. W ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych, kierownik produkcji zatrudniony w TV jest współtwórcą utworów (audycji, filmów, koncertów i innych form TV). W treści umów o pracę pracowników twórczych TV, nie zawiera się klauzul dotyczących praw autorskich, potwierdzających status pracownika - twórcy. Do kwestii przeniesienia przez pracownika na pracodawcę praw autorskich stosuje się ex lege art. 12 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Umowa o pracę w części dotyczącej wynagrodzenia zawiera dwa jego składniki, tj. wynagrodzenie zasadnicze, które traktowane jest jako kompensata za tzw. "gotowość do pracy" oraz premia zadaniowa, przysługująca za faktycznie wykonane zadania kierownika produkcji, związane z produkcją audycji, koncertów, filmów oraz innych form telewizyjnych. Do 1 lutego 2001 r. ten drugi składnik stanowiły honoraria.

Zasady wynagradzania w TV wynikają z Regulaminu wynagrodzenia, obowiązującego w TV. Wnioskodawczyni dodaje, że kwota wynagrodzenia zasadniczego jest bardzo niska w stosunku do kwoty otrzymanej za wykonane zadania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni, jako kierownikowi produkcji oraz uczestnikowi tworzenia utworu audiowizualnego, zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę w TV przysługują 50% koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje Jej prawo do 50% kosztów uzyskania przychodu, ponieważ jako kierownik produkcji jest współtwórcą programów emitowanych na antenie telewizyjnej. Uczestniczy w produkcji programów o tematyce kulturalnej, społecznej, politycznej i przy ich powstawaniu musi wykazać się pracą twórczą. Dodaje, że na Jej pracę składa się zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych

i technicznych, prowadzących do wytworzenia utworu audiowizualnego w rozumieniu praw autorskich. Cyt. "kierownik produkcji TV wymieniony jest jako twórca w Dz. U. 132/2005 z dnia 31 czerwca 2005 r.". Kierownik produkcji jest jedną z osób mających decydujący wpływ na ostateczną formę i treść programu telewizyjnego, biorących udział w realizowaniu przedsięwzięcia na każdym z jego etapów. Przez szeroki zakres obowiązków i kompetencji jakie mu przysługują, kierownik produkcji ma znaczący wpływ na walory artystyczne i opiniotwórcze przedsięwzięcia. Jest zaliczany, obok reżysera i operatora obecnych na planie zdjęciowym, do tzw. "trójki realizatorskiej".

Zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat z dnia 21 lipca 1991 r. (PO5/3-804-09390/94), do przychodów uzyskanych z działalności kierownika produkcji jako współtwórcy utworu audiowizualnego, stosuje się 50% koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawczyni w zakresie obowiązków, jako kierownik produkcji zobowiązana w pkt 1 do współtworzenia wraz z autorami programów:

Kierownik produkcji podejmuje inicjatywę, ponosi odpowiedzialność za kreatywny, twórczy, organizacyjny i finansowy proces produkcji.

Wnioskodawczyni podaje, że praca Jej charakteryzuje się tworzeniem i produkcją utworów audiowizualnych, związanych ze sztuką, kulturą i innych, w związku z czym jest pracą twórczą.

Wnioskodawczyni załącza do wniosku listę niektórych audycji, których jest współtwórcą (załącznik). We współpracy z reżyserami, autorami Wnioskodawczyni tworzy, a także dodaje swój wkład w pomysł audycji, ukazujących się na różnych antenach telewizyjnych. W znacznej mierze, to od Niej, zależy sprawna realizacja audycji TV.

Wnioskodawczyni uważa zatem, że jako kierownikowi produkcji przysługują Jej 50% koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zatem, wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast, o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje, wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), muzyczne i słowno-muzyczne; audiowizualne (w tym filmowe), (art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 7, pkt 9 ww. ustawy).

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest zatrudniona w TV na stanowisku kierownika produkcji. W ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych, kierownik produkcji zatrudniony w TV, jest współtwórcą utworów np. audycji, filmów, koncertów i innych form TV. W treści umów o pracę pracowników twórczych TV, nie zawiera się klauzul dotyczących praw autorskich, potwierdzających status pracownika - twórcy. Do kwestii przeniesienia przez pracownika na pracodawcę praw autorskich stosuje się art. 12 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Umowa o pracę w części dotyczącej wynagrodzenia zawiera dwa składniki, tj. wynagrodzenie zasadnicze oraz premia zadaniowa, przysługująca za faktycznie wykonane zadania kierownika produkcji, związane z produkcją audycji, koncertów, filmów oraz innych form telewizyjnych.

Zatem, odnosząc wyżej powołane przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, z tytułu Jej przychodu (wynagrodzenia) jako kierownika produkcji zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w Telewizji i uczestnika tworzenia utworu audiowizualnego - można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy wykonywana praca jest pracą twórczą tzn. niepowtarzalną, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do czego Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie jest uprawniony.

Reasumując, jeżeli tak jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego, wykonywana przez Nią praca na stanowisku kierownika produkcji audycji telewizyjnych jest czynnością twórczą o niepowtarzalnym charakterze oraz spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać, że do przychodu osiąganego przez Wnioskodawczynię mogą być zastosowane, wynikające z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, iż tut. Organ wydając indywidualną interpretację prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawczyni) jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub, czy konkretna praca (np. program, audycja, reportaż,) stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 powołanej ustawy). Znaczenie terminu "ustawy podatkowe" wyjaśnia art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Na jego mocy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych, należy przez to rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku w postępowaniu o wydanie indywidualnej interpretacji, nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.