IPTPB2/415-592/11-4/MP - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zapłaty podatku dochodowego zapłaconego w Republice Islandii z tytułu zasiłku dla osoby bezrobotnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2011 r. (data wpływu 29 września 2011 r.), uzupełnionego pismem z dnia 28 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej podatku zapłaconego w Republice Islandii - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej podatku zapłaconego w Islandii.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 16 grudnia 2011 r., Nr IPTPB2/415-592/11-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Wezwanie wysłano w dniu 19 grudnia 2011 r., natomiast w dniu 29 grudnia 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź złożona na piśmie z dnia 28 grudnia 2011 r. (data nadania 28 grudnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z wezwaniem przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, celem złożenia wyjaśnień w sprawie dochodów z "innych dochodów" oraz odsetek uzyskanych w 2009 r. w Islandii, Wnioskodawca przedstawia zaistniały stan faktyczny i jego opis, celem uzyskania interpretacji.

Od 2007 r. przez 2008 r., Wnioskodawca pracował w Republice Islandii na podstawie umowy o pracę z islandzkim pracodawcą. Należne i obowiązujące podatki płacił w Republice Islandii. Wnioskodawca składał zeznanie i rozliczał się również z Urzędem Skarbowym, ze względu na posiadanie i prowadzenie interesów życiowych w Polsce. Wnioskodawca rozliczał się na podstawie Umowy między Polską a Republiką Islandii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylenia się od opodatkowania sporządzoną w Reykiawiku dnia 19 czerwca 1998 r. W październiku 2008 r., ze względu na kryzys gospodarczy Wnioskodawca został zwolniony z pracy, otrzymał też zasiłek dla bezrobotnych w Islandii.

W dniu 28 listopada 2008 r. Wnioskodawca wrócił do Polski z dokumentami E-303 potwierdzającymi transfer zasiłku za granicę. Podaje, iż dopełnił wszystkich procedur wynikających z przepisów dot. transferu zasiłku tj. zarejestrowanie się w Powiatowym Urzędzie Pracy w przewidzianym terminie 7 dni. Po dopełnieniu niezbędnych formalności, otrzymał decyzję Wojewody z Wojewódzkiego Urzędu Pracy do otrzymywania świadczeń pieniężnych.

Prawo do otrzymywania świadczeń pieniężnych w innym państwie, niż przyznany zasiłek dla bezrobotnych regulują przepisy europejskie tj. UE/EOG art. 69 rozporządzenia Nr 1408/71. Okres pobierania tego zasiłku wynosi 3 miesiące. Po tym, czasie można wrócić do kraju otrzymania prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub podjąć zatrudnienie w kraju poszukiwania pracy. Celem transferu zasiłku jest wyposażenie bezrobotnego w niezbędne środki pieniężne na poszukiwanie pracy. Ww. przepisy stanowią, że "należny podatek z zasiłku transferowanego pobiera państwo przyznające prawo do zasiłku dla bezrobotnych". Tak też, było w przypadku Wnioskodawcy, rozliczenie i pobranie podatku zostało wykonane w Islandii. Po 3 miesięcznym otrzymywaniu świadczenia z tytułu transferu zasiłku, który zakończył się 27 lutego 2009 r., Wnioskodawca został w Polsce i podjął zatrudnienie.

Gdy w 2010 r., przyszedł czas rozliczenia i złożenia zeznania za 2009 r. w Urzędzie Skarbowym na okoliczność sytuacji, w której po raz pierwszy się znalazł, Wnioskodawca postanowił zasięgnąć informacji, jak rozliczyć się z dochodu uzyskanego z tego zasiłku. Wnioskodawca podaje: cyt. "w Urzędzie Wojewódzkim i w Urzędzie Powiatowym Pracy zostałem poinformowany, że nie muszę się rozliczać i wykazywać tego dochodu w Polsce. Mam zaświadczenie z PUP z "wyzerowanymi" pozycjami - zaliczka na podatek dochodowy i ubezpieczenie społeczne. Udałem się również do mojego Urzędu Skarbowego, aby poinformowano mnie, jak się rozliczyć za rok 2009. Byłem przekonany, że otrzymam wyczerpujące i wiążące informacje. Tym bardziej, że miałem dowód na to z 2008 r., w którym to otrzymałem informacje, jak rozliczyć dochód uzyskany z zagranicy. Po przedstawieniu sprawy w informacji nie potrafiono mi pomóc i skierowano do kierownika odpowiedniego działu który mi wszystko wyjaśni. Przedstawiłem sytuację i dokumenty, które miałem ze sobą, a mianowicie decyzję Marszałka Województwa z Urzędu Wojewódzkiego o wypłaceniu transferu zasiłku, dokumenty o zasiłku transferowym z Islandii tzw. E-303, oświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy o wypłatach tego zasiłku, oraz inne opinie internetowe z urzędów pracy o zasiłku transferowym. Otrzymałem ustną informację, iż nie muszę tego świadczenia wykazywać w zeznaniu, jeżeli podatek został pobrany w Islandii. Stwierdzono, że w 2010 r. interpretacja nie była jasna w tej sprawie i że teraz coraz więcej osób wraca do Polski z transferem zasiłku, więc ten problem przeanalizowano dogłębnie, i że podatek od zasiłku transferowego musi by pobrany w Polsce. Wypełniłem więc i złożyłem zeznanie bez wykazywania świadczeń z zasiłku transferowego. Zeznanie za rok 2009 złożyłem w Urzędzie Skarbowym w dniu 28 kwietnia 2010 r.".

Wnioskodawca podaje, że wezwany do złożenia wyjaśnień w sprawie dochodów z "innych dochodów" oraz odsetek uzyskanych w 2009 r. w Islandii, złożył wyjaśnienie do Naczelnika Urzędu Skarbowego we wrześniu 2011 r.

W dziale Postępowań Podatkowych złożył również:

* zeznanie rozliczenia podatkowego za rok 2009 w Islandii,

* zaświadczenie o świadczeniach pieniężnych z Powiatowego Urzędu Pracy,

* inne opinie dotyczące zasiłku transferowego E-303.

Wnioskodawca stwierdza, cyt. "podczas wyjaśnień złożonych przed urzędnikiem w Urzędzie Skarbowym w dziale postępowań podatkowych przedstawiłem swoje stanowisko. Zgodnie z Umową zawartą między Rządem RP Polski a Rządem Republiki Islandii z dnia 19 czerwca 1998 r., na mocy postanowień w nich zawartych rozliczyłem się z dochodu i zapłaciłem podatek za rok 2009 w Islandii. Jestem sumiennym i odpowiedzialnym obywatelem, który płaci wszystkie zobowiązania podatkowe w Polsce jak również w Islandii (wtedy gdy pracowałem). Proszę o udzielenie odpowiedzi i wskazanie postępowania w mojej sprawie".

Ponadto, Wnioskodawca w związku z wezwaniem do uzupełnienia wniosku, złożył pismo z dnia 28 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.), w którym podaje:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy, podatek zapłacony w Islandii nie może być uznany przez stosowne władze podatkowe Polski tj. Urząd Skarbowy za dopełnienie przez Wnioskodawcę obowiązków podatkowych na mocy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy, urzędy podatkowe Polski i Islandii nie mogą udzielić sobie wyjaśnień na mocy porozumienia i załatwić sprawę tak, aby dopełnić wolę wzajemności i nie naruszać interesów i dobrego imienia podatnika tj. Wnioskodawcy.

Proszę o wskazanie i właściwą drogę postępowania w przedstawionej sprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy, we wszystkich krajach UE/EOG na mocy rozporządzenia Nr 1408/71, podatek jest pobierany w kraju, który przyznał prawo do zasiłku dla bezrobotnych. Podczas załatwiania formalności nikt nie pyta, jakiego kraju jest obywatelem. Jest Europejczykiem, który podlega przepisom rozporządzenia.

Decyzję o wypłacaniu zasiłku transferowego po przyjeździe do danego kraju podejmuje Wojewoda za pomocą Urzędu Wojewódzkiego Pracy. Ten to urząd cyt. "ma prawo i obowiązek wyjaśnić na roboczo z państwem z którego przyjechałem w moim przypadku z Islandii wszystkie szczegóły tego zasiłku. Stosowny Urząd powinien, też wyjaśnić sprawy podatkowe.

Ja podatek zapłaciłem na Islandii i na mocy rozporządzenia Nr 1408/71 UE/EOG, art. 69, powinno być to uwzględnione w Polsce. Jeżeli zostanie mi zwrócony podatek zapłacony na Islandii, tylko w takim przypadku mogę go zapłacić w Polsce. Jestem obywatelem Polski i z racji tego wolę zapłacić podatek w swojej Ojczyźnie, na potrzeby i rozwój kraju. Na mocy umowy, nigdy nie powinno się wymagać zapłacenia podwójnego podatku. Pracowałem sumiennie na Islandii, płaciłem podatki w Islandii i w Polsce zgodnie z prawem i obowiązującymi przepisami".

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdza, że:

* według informacji, jakie uzyskał przygotowując zeznanie podatkowe za rok 2009 r., a mianowicie w Urzędzie Pracy oraz od urzędnika w Urzędzie Skarbowym, nie popełnił żadnego błędu, jak również nie przekroczył przepisów prawa karno - skarbowego,

* na mocy obowiązujących przepisów, które przedstawiłem we wniosku, aktów prawnych, Umowy między Polską a Islandią o unikaniu podwójnego opodatkowania należny podatek zapłacił,

* nie ukrywa żadnych informacji, które mogły by narazić Go na konsekwencje karno-skarbowe (przedstawił zeznanie rozliczenia podatku za 2009 rok w Islandii w Urzędzie Skarbowym, zaświadczenie o pobranych środkach pieniężnych z Urzędu Pracy), stawia się na rozmowy i podejmuje działania celem znalezienia rozwiązania swojej sytuacji z Urzędem Skarbowym.

* uważa, że Urząd Skarbowy skoro zdefiniował, że "inny dochód" uzyskany w Islandii nie jest takim samym dochodem jak, taki ze stosunku pracy, może wystąpić do stosownego Urzędu w Islandii z prośbą o wyjaśnienie i skorygowanie błędu islandzkiego urzędu skarbowego (umowa między Polską a Islandią z dnia 19 czerwca 1998 r. artykuł 18)

* jeżeli Urzędy nie maja mocy prawnej i nie są stronami to on, jako obywatel Polski wystąpi o zwrot podatku pobranego na Islandii i ze stosowną korektą zapłaci go w Polsce,

* chciałby, aby u nas w Polsce każdy obywatel miał konto w Urzędzie Skarbowym (tak jak na Islandii) i zawsze miał wgląd w swoje podatki i jednym mailem lub telefonem załatwił z urzędnikiem każdą sprawę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z powyższych przepisów wynika, iż w pierwszej kolejności obowiązek podatkowy ustala się w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie o umowy mające na celu rozgraniczenie obowiązku podatkowego nałożonego ustawodawstwami dwóch umawiających się państw, co wynika z ograniczającego i korygującego charakteru umów.

W przypadku transferowanego zasiłku dla bezrobotnych, zgodnie z art. 70 ust. 1 rozporządzenia Nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 149 z dnia 5 lipca 1971 r.), właściwa instytucja państwa, w którym przyznano bezrobotnemu zasiłek transferowy (dalej jako państwo właściwe) zobowiązana jest do zwrotu kosztów tych świadczeń.

Stosownie do art. 70 ust. 2 ww. rozporządzenia Nr 1408/71, zwroty są ustalane i dokonywane na podstawie udokumentowanych rzeczywistych wydatków lub w kwocie zryczałtowanej, na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) Nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. dotyczącego stosowania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 1408/71 (dalej: rozporządzenie 574/72).

Zgodnie z art. 97 ust. 1 rozporządzenia Nr 574/72, kwota wypłaconych świadczeń jest zwracana przez instytucję państwa właściwego na rzecz instytucji, która wypłaciła te świadczenia, w wysokości wynikającej z rozliczenia tej ostatniej instytucji. Oznacza to, że o formie zwrotu kosztów wypłaconego transferowanego zasiłku dla bezrobotnych (rzeczywiste wydatki lub kwota zryczałtowana) decyduje zawsze instytucja państwa, do którego udał się bezrobotny, tj. w tym przypadku instytucja polska. W praktyce polskich instytucji zawsze stosuje się rozliczenie w oparciu o rzeczywiste wydatki.

Zgodnie z art. 70 ust. 3 rozporządzenia Nr 1408/71, państwa członkowskie mogą ustalić między sobą inne sposoby dokonywania zwrotów lub wypłat, lub też mogą zrezygnować z dokonywania jakichkolwiek zwrotów pomiędzy instytucjami podlegającymi ich kompetencji.

Polska nie zawarła tego rodzaju porozumienia z żadnym państwem członkowskim UE, EOG, ani Szwajcarią. W związku z tym, zwrot kosztów wypłaconych przez polskie instytucje zasiłków transferowych dla bezrobotnych następuje zawsze, zaś kwota tego zwrotu zawsze odpowiada kwocie rzeczywiście poniesionych przez Fundusz Pracy wydatków. Oznacza to, iż Fundusz Pracy występuje tu jedynie jako instytucja kredytująca świadczenia dla bezrobotnych wypłacane de facto na koszt innych państw. W związku z powyższym, wypłacany przez polski Urząd Pracy zasiłek transferowy dla bezrobotnych, zwracany następnie w rzeczywistej wysokości przez właściwą instytucję państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jest świadczeniem pochodzącym z tego drugiego państwa.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w okresie od 2007 r. do 2008 r., pracował w Republice Islandii na podstawie umowy o pracę z islandzkim pracodawcą. Należne i obowiązujące podatki płacił w Republice Islandii. Wnioskodawca składał zeznanie i rozliczał się również z Urzędem Skarbowym, ze względu na posiadanie i prowadzenie interesów życiowych w Polsce.

W październiku 2008 r. ze względu na kryzys gospodarczy, Wnioskodawca został zwolniony z pracy, natomiast w Islandii otrzymał zasiłek dla bezrobotnych. Wnioskodawca w dniu 28 listopada 2008 r., wrócił do Polski i dopełnił wszystkich procedur wynikających z przepisów dot. transferu zasiłku dla bezrobotnych, w tym tj. zarejestrował się w Powiatowym Urzędzie Pracy w przewidzianym terminie 7 dni. Zasiłek został wypłacony przez Powiatowy Urząd Pracy, na mocy decyzji Marszałka Województwa, od dnia 28 listopada 2008 r. do dnia 27 lutego 2009 r.

Wnioskodawca, złożył w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe za 2009 r., bez wykazywania świadczeń z tytułu zasiłku transferowego. W roku 2009 r., którego wniosek dotyczy, miejscem zamieszkania Wnioskodawcy było terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podatek zapłacony w Islandii dotyczy roku podatkowego 2009 r.

Wobec powyższego podkreślić należy, że podatnikowi przysługuje prawo do zasiłku transferowego w kraju ostatniego zatrudnienia (Islandia). Zasiłek ten, pochodzący ze środków Islandii wypłaca polski Urząd Pracy, który nie pobiera podatku. W Umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Islandią, takie dochody nie zostały odrębnie wymienione - będą to więc "inne dochody" w rozumieniu umowy, które są opodatkowane tylko w Polsce. Urzędy Pracy tylko pośredniczą w wypłacie, zatem nie mają obowiązku wystawiania informacji PIT-8C. W kwestii zasiłków transferowych za każdym razem trzeba analizować postanowienia konkretnej umowy.

Przepis art. 21 ust. 1 Umowy z dnia 19 czerwca 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 890), dotyczący "innych dochodów" stanowi, że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce, należy zastosować określoną w art. 23 ust. 1 ww. Umowy, metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. proporcjonalnego odliczenia) w związku z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Islandii, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Islandii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Islandii. Od obliczonego w powyższy sposób podatku podatnik, ma zatem prawo odliczyć kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie (Islandii). Odliczenie to, nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym (Islandii) - stosownie do art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy podkreślić, iż "proporcja" do wysokości której podatnik ma prawo dokonać odliczenia podatku zapłaconego za granicą wynika bezpośrednio z postanowień ww. konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania i odnosi się do dochodów uzyskanych w tym państwie, tj. Islandii.

W Umowie zawartej z Islandią określono metodę proporcjonalnego odliczenia, która oznacza, że dochód osiągany za granicą (w Islandii) jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą (w Islandii), Odliczenie to, możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w innym państwie (Islandii). Ponadto, przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego za granicą istnieje zawsze bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy podatnik uzyskał w Polsce inne dochody opodatkowane według skali.

Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w okresie od 2007 r. do 2008 r., pracował w Republice Islandii na podstawie umowy o pracę z islandzkim pracodawcą. Należne i obowiązujące podatki płacił w Republice Islandii. Wnioskodawca składał zeznanie i rozliczał się również z Urzędem Skarbowym, ze względu na posiadanie i prowadzenie interesów życiowych w Polsce.

W październiku 2008 r. ze względu na kryzys gospodarczy, Wnioskodawca został zwolniony z pracy, natomiast w Islandii otrzymał zasiłek dla bezrobotnych. Wnioskodawca w dniu 28 listopada 2008 r., wrócił do Polski i dopełnił wszystkich procedur wynikających z przepisów dot. transferu zasiłku dla bezrobotnych, w tym tj. zarejestrował się w Powiatowym Urzędzie Pracy w przewidzianym terminie 7 dni. Zasiłek został wypłacony przez Powiatowy Urząd Pracy, na mocy decyzji Marszałka Województwa, od dnia 28 listopada 2008 r. do dnia 27 lutego 2009 r.

Wnioskodawca, złożył w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe za 2009 r., bez wykazywania świadczeń z tytułu zasiłku transferowego. W roku 2009 r., którego wniosek dotyczy, miejscem zamieszkania Wnioskodawcy było terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podatek zapłacony w Islandii dotyczy roku podatkowego 2009 r.

Jeżeli zatem, Wnioskodawca w 2009 r., miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, to podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Mając na uwadze powołane regulacje prawne zawarte w ww. Umowie, Wnioskodawca składając zeznanie podatkowe za 2009 r., winien wykazać w nim dochód z tytułu zasiłku transferowego.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca podatek zapłacony w 2009 r. w Republice Islandii z tytułu zasiłku dla osoby bezrobotnej, wypłaconego w 2009 r. przez polski Urząd Pracy, jako świadczenie z tytułu zasiłku transferowego, może uwzględnić w ten sposób, że od obliczonego w zeznaniu podatkowym za 2009 r. podatku, może odjąć podatek zapłacony w Islandii do wysokości proporcji, w jakiej pozostaje dochód zagraniczny do ogólnej sumy dochodów, uzyskanych w tym roku podatkowym w kraju.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Tut. Organ, wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nie prowadzi postępowania podatkowego, a tym samym nie jest uprawniony do określania kwoty dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i wyliczenia należnego do zapłaty podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.