IPTPB2/415-585/11-2/MP - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, pracuje w S.A., jest zatrudniona na stanowisku kierownika produkcji - umowa w pełnym wymiarze czasowym, zawarta na czas nieokreślony. Umowa o pracę Wnioskodawczyni, w części dotyczącej wynagrodzenia zawiera dwa jego składniki: wynagrodzenie zasadnicze, które traktowane jest jako kompensata za tzw. "gotowość do pracy" oraz wcześniej honoraria, a obecnie - po zmianie Regulaminu - premia zadaniowa, przysługująca za faktycznie wykonaną pracę kierownika produkcji związaną z produkcją audycji, koncertów, filmów i innych form telewizyjnych.

W treści umów o pracę pracowników twórczych Telewizji, nie zawiera się klauzul dotyczących praw autorskich potwierdzających status pracownika twórcy. Do kwestii przeniesienia przez pracownika na pracodawcę praw autorskich stosuje się ex lege art. 12 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat z dnia 21 lipca 1994 r. (P0 5/3-804-09390/94), skierowanym do wszystkich izb i urzędów skarbowych, do przychodów uzyskanych z działalności kierownika produkcji, jako uczestnika tworzenia utworu audiowizualnego stosuje się 50% koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, koszty uzyskania przychodu Wnioskodawczyni, jako kierownika produkcji zatrudnionego na etacie w Telewizji, jako uczestnika tworzenia utworu audiowizualnego wynoszą 50%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat z dnia 21 lipca 1994 r. (pismo znak: P0 5/3-804-09390/94), skierowanym do wszystkich izb i urzędów skarbowych, do przychodów uzyskanych z działalności kierownika produkcji jako uczestnika tworzenia utworu audiowizualnego stosuje się 50% koszty uzyskania przychodu.

Z tego wynika, że w stosunku do przychodów uzyskanych przez Wnioskodawczynię jako kierownika produkcji, należy stosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% przewidziane w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

W ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych, kierownik produkcji jest współtwórcą utworów audycji, filmów, koncertów i innych form telewizyjnych. Do zakresu obowiązków Wnioskodawczyni, jako kierownika produkcji należy współtworzenie wraz z autorami programów w obszarach: koncepcji - współpraca z autorem, reżyserem, realizatorem programu, dźwięku, scenografem. Wnioskodawczyni, pracuje przy różnych formach audycji: studyjnych, informacyjnych, filmach dokumentalnych, dokumentach fabularyzowanych, reportażach, teleturniejach.

Pracę kierownika produkcji można scharakteryzować, jako zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych, technicznych prowadzących do utworzenia utworu audiowizualnego. Kierownik produkcji podejmuje inicjatywę, faktycznie prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, twórczy, organizacyjny i finansowy proces produkcji. Jest osobą niezbędną w procesie tworzenia utworu audiowizualnego. Pełni ponadto, kluczową funkcję i jest zaliczany wraz z reżyserem i operatorem do tzw. "trójki realizatorskiej". Kierownik produkcji musi respektować zamysły reżysera, autora, a często także sugerować rozwiązania merytoryczne (artystyczne) pożądane z ekonomicznego, czy organizacyjnego punku widzenia. Praca kierownika produkcji jest daleka od rutyny, a zatem ma charakter twórczy. Dlatego też, Wnioskodawczyni uważa, że jako współtwórcy utworów audiowizualnych zatrudnionemu na etacie w Telewizji, należą się Jej 50% koszty uzyskania przychodu przewidziane w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zatem, wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 powołanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast, o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje, wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), muzyczne i słowno-muzyczne; audiowizualne (w tym filmowe), (art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 7, pkt 9 ww. ustawy).

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest zatrudniona w S.A. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, na stanowisku kierownika produkcji. Umowa o pracę, w części dotyczącej wynagrodzenia zawiera dwa jego składniki: wynagrodzenie zasadnicze oraz premia zadaniowa przysługująca za faktycznie wykonaną pracę kierownika produkcji związaną z produkcją audycji, koncertów, filmów i innych form telewizyjnych. W treści umów o pracę pracowników twórczych Telewizji, nie zawiera się klauzul dotyczących praw autorskich potwierdzających status pracownika twórcy. Do kwestii przeniesienia przez pracownika na pracodawcę praw autorskich stosuje się art. 12 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Zatem, odnosząc wyżej powołane przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, z tytułu Jej przychodu (wynagrodzenia) jako kierownika produkcji zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w Telewizji i uczestnika tworzenia utworu audiowizualnego - można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy wykonywana praca jest pracą twórczą tzn. niepowtarzalną, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do czego Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie jest uprawniony.

Reasumując, jeżeli tak jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego, wykonywana przez Nią praca na stanowisku kierownika produkcji audycji telewizyjnych jest czynnością twórczą o niepowtarzalnym charakterze oraz spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać, że do przychodu osiąganego przez Wnioskodawczynię mogą być zastosowane, wynikające z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, iż tut. Organ wydając indywidualną interpretację prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawczyni) jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub, czy konkretna praca (np. program, audycja, reportaż,) stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 powołanej ustawy). Znaczenie terminu "ustawy podatkowe" wyjaśnia art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Na jego mocy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych, należy przez to rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku w postępowaniu o wydanie indywidualnej interpretacji, nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.