IPTPB2/415-577/13-6/KSM - Możliwość odliczenia od dochodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie tzw. ulgi rehabilitacyjnej, wydatków poniesionych na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w sanatorium.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 11 września 2013 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 13 września 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 października 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 15 października 2013 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 17 października 2013 r.) oraz z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 28 listopada 2013 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 3 grudnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych w 2011 r. na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w sanatorium (stan faktyczny) - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych w 2011 r. i 2013 r. na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w sanatorium oraz w zakresie określenia czy jednorazowe bilety wystawione przez PKS mogą być uznane za fakturę.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 października 2013 r., Nr IPTPB2/415-577/13-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 października 2013 r., natomiast w dniu 15 października 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 15 października 2013 r.).

Następnie pismem z dnia 20 listopada 2013 r., Nr IPTPB2/415-577/13-4/KSM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy - Ordynacja podatkowa - ponownie wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 25 listopada 2013 r., natomiast w dniu 28 listopada 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 28 listopada 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku z dnia 15 października 2013 r. i z dnia 28 listopada 2013 r.

Wnioskodawczyni w 2012 r. złożyła zeznanie podatkowe za 2011 r., w którym odliczyła od podatku dochodowego od osób fizycznych wydatki na cele rehabilitacyjne. Wskazała, że Urząd Skarbowy w Z. prowadząc postępowanie sprawdzające, zakwestionował odpis od podatku odpłatnego przejazdu związanego z leczeniem na turnusie rehabilitacyjnym w Sanatorium Uzdrowiskowym i zażądał od Wnioskodawczyni zwrotu 18 zł. Jako powód podano, że nienależnie otrzymała zwrot za odpłatne przejazdy środkami transportu, które związane były z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego. Urząd Skarbowy zakwestionował bilety twierdząc, że Wnioskodawczyni dokonała bezprawnego odliczenia, ponieważ nie posiada faktury. Wnioskodawczyni dodała, że przewoźnik, u którego nabyła bilety stwierdził, że nie wystawiają faktur ponieważ bilety posiadają odpowiednie dane i dlatego same w sobie są fakturą. Wnioskodawczyni dostała również wydruk podstawy prawej, którą dołączyła do pierwotnego wniosku. Następnie wskazała, że Urząd Skarbowy nie zmienił stanowiska i nakazał zwrot 18 zł, co uczyniła.

Wnioskodawczyni podała, że do podobnej sytuacji może dojść przy rozliczeniu podatku za 2013 r. ponieważ przebywała w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego od 16 sierpnia 2013 r. do 6 września 2013 r. i nie posiada faktur na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem. Wskazała, że nie wystawiają faktur za bilety powołując się na ustawę prawną.

Następnie dodała, że jest na emeryturze i posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie wydane jest przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, przyznane od dnia 12 maja 2008 r., symbol przyczyny 05-R zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności i wydane jest na stałe.

Wnioskodawczyni wskazała, że orzeczenie pozwala jej dokonać odliczenia ulgi rehabilitacyjnej za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego oraz za odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego, powołała się przy tym na art. 26 ust. 7a.

Dalej podała, że korzystała z przejazdów transportu publicznego w związku z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego. Wydatki, o których mowa we wniosku nie były finansowane ani też zwrócone przez żaden z wymienionych organów.

Wnioskodawczyni dodała, że odliczenia od dochodu dokonała rozliczając podatek za 2011 r. Następnie Urząd Skarbowy w Z. prowadząc postępowanie sprawdzające zasadność odliczenia ulgi stwierdził, że bezpodstawnie dokonała odliczenia za odpłatne przejazdy na leczenie uzdrowiskowe, w kwocie 155 zł. Dalej podała, że jako powód podano, że bilety jednorazowe zakupione w PKS nie są fakturą i nie stanowią podstawy do odliczenia.

Następnie Wnioskodawczyni wskazała, że po zrobieniu korekty w dniu 4 grudnia 2012 r., zwróciła do Urzędu Skarbowego 18 zł. Dodała również, że PKS nie wystawia faktury na sprzedawane bilety, ponieważ opiera się na rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu p..., str. 13 z 18 (Dz. U. Nr 97, poz. 971 z dnia 1 maja 2004 r.), wskazując przy tym § 23, zgodnie z którym za fakturę uznaje się również bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane:

Wnioskodawczyni podała, że bilety, które przedstawiła zawierają takie dane, a pomimo tego zostały odrzucone przez Urząd Skarbowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 listopada 2013 r.:

Czy jednorazowe bilety wystawione przez PKS związane z dojazdem i powrotem z lecznictwa uzdrowiskowego powinny być uznane w świetle prawa za fakturę i stanowić podstawę do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej o czym mówi rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 971 z dnia 1 maja 2004 r.), § 23 - za fakturę uznaje się również bilet jednorazowy, który zawiera odpowiednie dane.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej prawa do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych w 2011 r. na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w sanatorium (stan faktyczny). Natomiast wniosek w części dotyczącej prawa do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych w 2013 r. na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w sanatorium (zdarzenie przyszłe) oraz w zakresie określenia, czy jednorazowe bilety wystawione przez PKS, mogą być uznane za fakturę, zostanie rozpatrzony odrębnie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 listopada 2013 r., w oparciu o art. 26 ust. 7a oraz na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów (Dz. U. Nr 97, poz. 971 z dnia 1 maja 2004 r.) postąpiła Ona zgodnie z przepisami prawa odliczając odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związanego z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione za odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Natomiast w oparciu o art. 26 ust. 7a pkt 15 lit. b tej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się również wydatki poniesione na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w zakładach, o których mowa w pkt 6.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d cyt. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, przyznane na stałe od dnia 12 maja 2008 r., symbol przyczyny 05-R zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Wnioskodawczyni podała, że w 2011 r. korzystała z przejazdów transportu publicznego w związku z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego. Następnie w 2012 r. złożyła zeznanie podatkowe za 2011 r., w którym odliczyła od podatku dochodowego od osób fizycznych wydatki na cele rehabilitacyjne.

Jak wskazano wyżej odliczeniu celem skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej podlegają m.in. wydatki poniesione na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo - leczniczych i pielęgnacyjno - opiekuńczych oraz na zabiegach rehabilitacyjnych.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć "zakład lecznictwa uzdrowiskowego " czy " zakład rehabilitacji leczniczej " należy posiłkowo odnieść się do przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), które regulują zasady funkcjonowania powyższych zakładów.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy - zakładem opieki zdrowotnej jest m.in.: szpital, zakład opiekuńczo - leczniczy, zakład pielęgnacyjno - opiekuńczy, sanatorium.

Jak wynika z powyższego Wnioskodawczyni, posiadająca orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, w 2011 r. poniosła wydatki na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w sanatorium.

Z analizy powołanego wyżej art. 26 ust. 7a pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z przejazdem w związku z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego (szpitalu uzdrowiskowym, sanatorium) lub zakładzie rehabilitacji leczniczej, m.in. należy:

* ponieść wydatek związany z odpłatnym przejazdem środkami transportu publicznego,

* posiadać imienny dowód (np. fakturę) poniesienia tego wydatku.

Z powyższego wynika, że warunkiem koniecznym, jest m.in. przejazd osoby niepełnosprawnej środkami transportu publicznego do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego czy zakładu rehabilitacji leczniczej, czyli środkami transportu dostępnymi dla ogółu ludzi. Z całą pewnością środkiem transportu publicznego jest pociąg, autobus, tramwaj, który wykonuje przejazd na stałych liniach według ogólnodostępnego rozkładu jazdy.

Zatem, poniesienie udokumentowanych wydatków na pokrycie kosztów związanych z odpłatnym przejazdem środkami transportu publicznego w celu przejazdu do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego (sanatorium) czy zakładu rehabilitacji leczniczej uprawnia podatnika, który posiada orzeczony stopień niepełnosprawności do odliczenia ich od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni posiada prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych w 2011 r. na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego (tekst jedn.: w przedmiotowej sprawie PKS) związane z pobytem w sanatorium, na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 15 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ nadmienia, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych w 2011 r. na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem w sanatorium. Organ zaznacza, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie odniósł się do kwestii określenia czy jednorazowe bilety wystawione przez PKS, którymi dysponuje Wnioskodawczyni, mogą być uznane za fakturę. Powyższe odnosi się bowiem do zanalizowania dokumentów, jakimi są konkretne bilety. Natomiast, procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą np. przepisy art. 180 i 191 ustawy - Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Zatem, zakres pytania odnoszący się do zbadania, czy posiadane przez Wnioskodawczynię konkretne bilety jednorazowe, wystawione przez PKS, mogą zostać uznane za fakturę i w związku z tym określenie, czy na ich podstawie może Ona skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, wykracza poza kompetencje tut. Organu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.