IPTPB2/415-446/14-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni zakupiła działkę.

W dniu 15 maja 2012 r., Wnioskodawczyni zaciągnęła wraz z synem i synową, kredyt hipoteczny na cele budownictwa mieszkaniowego. Kredyt został przeznaczony na wybudowanie domu jednorodzinnego na dzierżawionej od syna działce budowlanej. Pozwolenie budowlane zostało wydane na wniosek Wnioskodawczyni, wszelkie wydatki są poniesione jedynie przez Wnioskodawczynię. Syn i synowa przystąpili do kredytu, bo taki był wymóg Banku udzielającego kredyt wobec faktu, że Oni są właścicielami działki, której część dzierżawi Wnioskodawczyni.

Wybudowany dom jest zamieszkiwany jedynie przez Wnioskodawczynię, na pozostałej części działki syn Wnioskodawczyni ma wybudowany własny dom.

Obecnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę zakupioną 24 lutego 2011 r., a uzyskane ze sprzedaży środki chce przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od dnia jej nabycia, przeznaczone na spłatę zaciągniętego kredytu mieszkaniowego będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przeznaczenie uzyskanych ze sprzedaży działki środków uprawnia do skorzystania z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz związanego z tym zwolnienia w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Wszystkie środki z uzyskanego kredytu bankowego Wnioskodawczyni przeznaczyła na budowę domu, co jest określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni zaspokoiła swoje własne potrzeby mieszkaniowe, spełniła wobec tego warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni, jak wskazała w stanie faktycznym, jest dysponentem terenu na którym wybudowała oraz w całości poniosła koszty realizacji budowy. W opinii Wnioskodawczyni uprawnia Ją to, do uzyskania zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości, nawet przed upływem 5 lat od momentu zakupu nieruchomości.

Reasumując, w świetle cytowanych powyżej przepisów Wnioskodawczyni uważa, że wobec poniesienia kosztów budowy domu oraz spłaty z uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości środków, kredytu zaciągniętego na cele zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, jest Ona uprawniona do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 30e ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości (działki), decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w dniu 24 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni zakupiła działkę.

W dniu 15 maja 2012 r., Wnioskodawczyni wraz z synem i synową zaciągnęła kredyt hipoteczny na cele budownictwa mieszkaniowego. Kredyt został przeznaczony na wybudowanie domu jednorodzinnego na działce budowlanej dzierżawionej przez Wnioskodawczynię od syna. Syn i synowa przystąpili do kredytu hipotecznego, zgodnie z wymogiem Banku udzielającego kredyt wobec faktu, że Oni są właścicielami działki, której część dzierżawi Wnioskodawczyni. Pozwolenie budowlane zostało wydane na wniosek Wnioskodawczyni, wydatki na budowę domu są poniesione jedynie przez Wnioskodawczynię. Wybudowany dom jest zamieszkiwany jedynie przez Wnioskodawczynię.

Obecnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę zakupioną w dniu 24 lutego 2011 r., a uzyskane ze sprzedaży środki chce przeznaczyć na spłatę ww. kredytu hipotecznego.

Z uwagi zatem na fakt, że nabycie przez Wnioskodawczynię działki nastąpiło w 2011 r., sprzedaż tej działki przed upływem 5 lat od daty jej nabycia, czyli jeżeli zostanie dokonana do końca 2016 r., podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przy dokonywaniu oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości (działki), należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Z powyższych przepisów wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość ww. nakładów - stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy - ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Podsumowując, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości/działki (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Stosownie do art. 21 ust. 29 ww. ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131, nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Powyższy przepis ma zapobiec podwójnemu odliczaniu tych samych wydatków raz jako poniesionych faktycznie na podstawie umów lub faktur VAT, a drugim razem jako pokrytych kredytem.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie), środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie rozstrzygającym zatem będzie ustalenie, czy dochód uzyskany ze sprzedaży działki, będzie korzystać ze zwolnienia w sytuacji wydatkowania środków z tej sprzedaży na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego - przez Wnioskodawczynię, Jej syna i synową - na budowę domu, na działce dzierżawionej od syna, czyli na działce/gruncie, której Wnioskodawczyni nie jest właścicielem, ani współwłaścicielem.

Zgodnie z wyżej cytowanym art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ww. ustawy, za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego w banku przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, na cele określone w pkt 1, czyli m.in. na budowę własnego budynku mieszkalnego. Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Z powyższych przepisów wprost wynika, że aby wydatki na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu mogły stanowić cel mieszkaniowy, to kredyt, który ma zostać spłacony środkami ze sprzedaży nieruchomości musi być kredytem określonego rodzaju - czyli zaciągniętym przez podatnika na budowę budynku mieszkalnego stanowiącego własność lub współwłasność tego podatnika. Zatem, w momencie zaciągania kredytu podatnikowi musi przysługiwać prawo własności lub współwłasności do gruntu, na którym budynek będzie budowany. Tylko bowiem wówczas uznać można, że kredyt spełnia ustawowe warunki a więc jest kredytem zaciągniętym na budowę budynku, do którego podatnikowi przysługuje własność lub współwłasność.

Zgodnie bowiem z art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), budynek trwale związany z gruntem stanowi jego część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu jak i budynku wzniesionego na tym gruncie jest zawsze właściciel gruntu, na którym budynek ten został wybudowany i to bez względu na fakt, kto partycypował w kosztach budowy. Inaczej mówiąc, zasada, o której mowa powyżej, oznacza, że wszystko co zostało na gruncie wzniesione staje się - jako część składowa - własnością właściciela gruntu, bez względu na to, kto budowy dokonał i z czyich materiałów i środków.

Oznacza to, że wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, na budowę domu na nieruchomości gruntowej nie będącej w momencie zaciągania tego kredytu własnością lub współwłasnością podatnika, nie stanowią własnego celu mieszkaniowego podatnika wskazanego w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano wcześniej, należy zwrócić uwagę, że przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera przymiotnik "własny". Przy interpretacji tych przepisów przymiotnika "własny" nie można pominąć. "Własny" zaś to taki, który stanowi własność lub współwłasność podatnika. Racjonalny ustawodawca w przytoczonym wcześniej przepisie art. 21 ust. 26 ww. ustawy zapisał, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W analizowanym w niniejszej sprawie stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym sposób przeznaczenia przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych ze sprzedaży działki na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu mieszkalnego na dzierżawionym gruncie, a więc na cudzym gruncie - wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni - nie jest realizacją własnego celu mieszkaniowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będąc właścicielem (współwłaścicielem) gruntu, Wnioskodawczyni nie jest właścicielem (współwłaścicielem) budynku, a to oznacza, że nie buduje własnego budynku mieszkalnego, do którego posiada tytuł prawny.

Przepis art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprost wylicza katalog wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Katalog wydatków ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Tylko wydatki poniesione na budowę własnego domu wypełniają dyspozycję własnego celu mieszkaniowego.

W takim przypadku nie można uznać, że zaciągnięty przez Wnioskodawczynię (współkredytobiorca) kredyt jest kredytem, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc spełniającym warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia. Ważne jest bowiem, aby w momencie zaciągania kredytu był on kredytem zaciągniętym na "cele określone w pkt 1" czyli na budowę własnego budynku mieszkalnego.

W omawianej sprawie Wnioskodawczyni zaciągając kredyt hipoteczny (razem z synem i synową), nie była właścicielem ani współwłaścicielem gruntu, na którym miał być wznoszony budynek, i na budowę którego zaciągała kredyt. Oznacza to w odniesieniu do Wnioskodawczyni, że kredyt nie został zaciągnięty na budowę własnego budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni, bowiem w momencie zaciągania kredytu Wnioskodawczyni nie dysponowała tytułem własności lub współwłasności gruntu. Wnioskodawczyni była jedynie dzierżawcą gruntu.

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, dzierżawca ma prawo do używania rzeczy objętej umową dzierżawy i do pobierania pożytków jakie dzierżawiona rzecz przynosi, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, i zobowiązany jest do płacenia wydzierżawiającemu umówionego czynszu. W myśl art. 694 Kodeksu cywilnego, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie. Bez zgody wydzierżawiającego dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy osobie trzeciej do bezpłatnego używania ani go poddzierżawiać (art. 698 § 1 k.c.).

Tak więc Strony umowy dzierżawy łączy stosunek zobowiązaniowy, który nie stwarza po stronie dzierżawcy (Wnioskodawczyni) prawa własności do dzierżawionej nieruchomości i bez znaczenia pozostaje, czy umowa została zawarta na czas oznaczony bądź nieoznaczony.

Istotą umowy dzierżawy jest bowiem oddanie innemu podmiotowi do używania, bądź używania i pobierania pożytków rzeczy lub praw, w zamian za co, dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu czynsz.

Brak prawnej możliwości do skorzystania z przedmiotowej ulgi nie zmienia nawet fakt, że pozwolenie budowlane zostało wydane na wniosek Wnioskodawczyni oraz że Wnioskodawczyni dokonuje nakładów na tej nieruchomości poprzez ponoszenie ekonomicznego ciężaru budowy domu, jak również fakt zamieszkiwania Wnioskodawczyni w wybudowanym domu.

Wyłączne ponoszenie przez Wnioskodawczynię wydatków na budowę domu, uzyskanie na wniosek Wnioskodawczyni pozwolenia na budowę, czy nawet zamieszkiwanie domu jedynie przez Wnioskodawczynię nie powoduje, że budynek znajdujący się na gruncie dzierżawionym przez Wnioskodawczynię - stanowi własność lub współwłasność Wnioskodawczyni oraz że kredyt został zaciągnięty na budowę własnego budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni, bowiem własność wybudowanego budynku należy do właściciela gruntu.

Wskazać należy, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Reasumując, wydatkowanie przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych z tytułu sprzedaży nieruchomości/działki na spłatę kredytu hipotecznego, zaciągniętego (razem z synem i synową) na budowę domu na działce niestanowiącej własności lub współwłasności Wnioskodawczyni, nie daje Jej podstawy do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kredyt ten, nie został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię na budowę własnego budynku mieszkalnego. Zatem, środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości (działki) przed upływem 5 lat, od dnia jej nabycia na spłatę tego kredytu, nie będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych - co za tym idzie, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 30e ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.