IPTPB2/415-380/11-2/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 października 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB2/415-380/11-2/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 6 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodu uzyskanego w Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie zasad opodatkowania dochodu uzyskanego w Wielkiej Brytanii.

Pismem z dnia 12 lipca 2011 r., Nr 1462/IPA/071-27/11-2/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), przekazał ww. wniosek do rozpatrzenia według właściwości Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wyjaśnić bowiem należy, iż zgodnie z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jest upoważniony do wydawania, w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji indywidualnych, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim lub świętokrzyskim.

W niniejszym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 kwietnia 2011 r. jest więc Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 2010 r. otrzymała wezwanie z Urzędu Skarbowego do złożenia zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu/poniesionej straty w 2007 r. oraz złożenia wyjaśnień dotyczących posiadanego w 2007 r. rachunku bankowego w Wielkiej Brytanii. Organ podatkowy posiadał informacje, że w 2007 r. uzyskała Ona dochód w formie odsetek wypłaconych przez bank w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni podaje, iż Organ uznał na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), że jest zobowiązana złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W dniu 8 marca 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym zeznanie PIT-36 za 2007 r. oraz zapłaciła podatek od odsetek zgromadzonych na rachunku bankowym w Wielkiej Brytanii wraz z należnymi odsetkami.

Pomimo, złożenia zeznania podatkowego za 2007 r. oraz wpłacenia podatku Wnioskodawczyni uważa, że organ podatkowy nie ma prawa żądać zapłacenia podatku od dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii za 2007 rok, gdyż w tym roku mieszkała i pracowała w Anglii.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Głównym kryterium przesądzającym o opodatkowaniu dochodów Wnioskodawczyni jest miejsce zamieszkania. Wnioskodawczyni podaje, że przez cały 2007 rok przebywała w Wielkiej Brytanii oraz posiada zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych (certyfikat rezydencji), wydany przez organy podatkowe Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawczyni uważa, że jeśli nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu w Polsce tylko z tytułu dochodów uzyskanych na terytorium Polski, a zatem nie podlegają opodatkowaniu w Polsce dochody z odsetek uzyskane w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy odsetki uzyskane w Wielkiej Brytanii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Czy zasadne jest złożenie korekty zeznania podatkowego PIT-36 za 2007 r. i wniosku o zwrot nienależnie wpłaconego podatku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli Jej miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania to, podlega opodatkowaniu w Polsce tylko z tytułu dochodów uzyskanych na terytorium Polski, a zatem nie podlegają w Polsce dochody z odsetek uzyskane w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni zamierza złożyć korektę zeznania podatkowego PIT-36 za 2007 r. oraz wniosek o zwrot nienależnie zapłaconego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych certyfikat rezydencji - oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Natomiast stosownie do postanowień art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r., która weszła w życie w dniu 27 grudnia 2006 r., określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Wnioskodawczyni przedstawiając zaistniały stan faktyczny podaje, że przez cały 2007 rok przebywała w Wielkiej Brytanii, jej miejscem zamieszkania była Wielka Brytania oraz że posiada zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych (certyfikat rezydencji) wydany przez organy podatkowe Wielkiej Brytanii.

Regulacja dotycząca odsetek zawarta jest w art. 11 ww. Konwencji. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. Konwencji odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. Konwencji jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy Umawiających się Państw ustalą, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania tego ograniczenia.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, jakiekolwiek odsetki, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba uzyskująca odsetki ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli taka osoba jest osobą uprawnioną do odsetek i odsetki są wypłacane:

a.

na rzecz Rządu Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, lub banku centralnego Umawiającego się Państwa lub jakiejkolwiek instytucji będącej w całości własnością Rządu Umawiającego się Państwa;

b.

z tytułu pożyczki wszelkiego rodzaju przyznanej, zabezpieczonej lub gwarantowanej przez instytucję rządową w celu promocji eksportu;

c.

w związku ze sprzedażą na kredyt jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego;

d.

z tytułu jakiejkolwiek pożyczki udzielonej przez bank.

W myśl art. 11 ust. 4 ww. Konwencji, użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych. Określenie to, nie obejmuje żadnego dochodu, który jest traktowany jak dywidenda zgodnie z postanowieniami artykułu 10 niniejszej Konwencji.

Postanowienia ustępów 1, 2 i 3 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność poprzez zakład tam położony i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 niniejszej Konwencji, (art. 11 ust. 5 Konwencji).

Zgodnie z art. 11 ust. 6 ww. Konwencji, uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z działalnością którego powstało zobowiązanie, z tytułu którego są wypłacane odsetki i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład, to uważa się, że odsetki takie powstają w tym Państwie, w którym położony jest zakład.

Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a osobą uprawnioną lub powiązań między nimi a osobą trzecią, kwota wypłaconych odsetek przekracza, z jakiegokolwiek powodu, kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a osobą uprawnioną bez tych powiązań, wówczas postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa, z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej Konwencji, (art. 11 ust. 7 Konwencji). Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli głównym celem lub jednym z głównych celów jakiekolwiek osoby, do której odnosi się powstanie lub nabycie wierzytelności, z tytułu której odsetki są wypłacane, było wyłącznie uzyskanie korzyści z niniejszego artykułu w wyniku powstania lub nabycia tych wierzytelności (art. 11 ust. 8 Konwencji).

Zatem zgodnie z obowiązującą od 2007 r. cyt. Konwencją, odsetki podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie, w którym osoba będąca właścicielem odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. W świetle powołanych przepisów obowiązek rozliczenia dochodu z tytułu odsetek od środków zgromadzonych na rachunku bankowym ciąży na osobie, która posiada miejsce zamieszka na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czyli jest polskim rezydentem podatkowym.

Mając na względzie powyższe należy uznać, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni w 2007 r. nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegała w myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskany dochód z odsetek na rachunku bankowym w Wielkiej Brytanii, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Stosownie do treści art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W myśl art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) ustawy - Ordynacja podatkowa, uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej,

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Podkreślić należy, że tut. Organ nie może odnieść się do kwestii rozstrzygnięcia ewentualnego wniosku o zwrot nienależnie wpłaconego podatku dochodowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów w postępowaniu o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego w tym zakresie.

Zgodnie z zasadą dochodzenia do prawdy materialnej wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego lub postępowania kontrolnego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest bowiem postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Stąd ustalenie prawdy obiektywnej (materialnej) nie jest tu możliwe w sposób ścisły, jak można tego wymagać na gruncie ww. postępowania. Wydając indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego tut. Organ odniósł się wyłącznie do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię we wniosku z dnia 1 lipca 2011 r.

Reasumując, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni w 2007 r. stosownie do treści art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 4 cyt. Konwencji z dnia 26 grudnia 2006 r., nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oznacza to, że podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium RP zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dlatego też, odsetki z rachunku bankowego uzyskane w 2007 r. przez Wnioskodawczynię w Wielkiej Brytanii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Tym samym, jeżeli spełniona jest przesłanka przepisu art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasadne jest złożenie korekty zeznania podatkowego PIT-36 za 2007 r. i wniosku o zwrot nienależnie wpłaconego podatku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl