IPTPB2/415-375/12-4/AKr - Opodatkowanie w Polsce renty zagranicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.), uzupełnionym w części pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), w związku z powyższym, pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r., nr IPTPB2/415-375/12-2/AKr, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane w dniu 1 sierpnia 2012 r., doręczone zostało w dniu 14 sierpnia 2012 r. W dniu 20 sierpnia 2012 r. (data nadania 16 sierpnia 2012 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, posiada obywatelstwo polskie. Jest rolnikiem prowadzącym działalność gospodarczą.

W latach 1991-1995 pracował okresowo w Niemczech. Podlegał tam obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. W lipcu 1995 r. uległ wypadkowi przy pracy w Niemczech. W czerwcu 1997 r. przyznano Wnioskodawcy rentę z tytułu tego wypadku wypłacaną przez Branżową Organizację Przedsiębiorstw Budowlanych. W okresie od czerwca 1997 r. do listopada 2010 r. otrzymywał rentę na konto w niemieckim Banku. W 2010 r. Wnioskodawca był opodatkowany w formie ryczałtu ewidencjonowanego oraz otrzymywał dochody z renty z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych z Niemiec. Od grudnia 2010 r. otrzymywał rentę już na polskie konto bankowe. Bank w Polsce pobiera zaliczkę na podatek dochodowy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż renta, którą otrzymuje z Branżowej Organizacji Przedsiębiorstw Budowlanych stanowi świadczenie z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w części dotyczącej pytania nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody z renty zagranicznej otrzymanej z Branżowej Organizacji Przedsiębiorstw Budowlanych, która wchodzi w skład obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, od 2010 r. do nadal, podlegają opodatkowaniu w Niemczech i w związku tym w Polsce nie powinno się pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie socjalne składa się z pięciu działów: ustawowe ubezpieczenie zdrowotne, ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków, ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Renta jest wypłacana w związku z wypadkiem przy pracy, z działu ubezpieczeń od następstw wypadków, wobec tego zgodnie z treścią art. 18 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku, podpisanej w Berlinie w dniu 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Wobec powyższego Bank, w którym Wnioskodawca ma rachunek bankowy, nie miał obowiązku obliczania i pobierania oraz odprowadzania do urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z ww. źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 4a powyższej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, posiada obywatelstwo polskie. Jest rolnikiem prowadzącym działalność gospodarczą. W latach 1991-1995 pracował okresowo w Niemczech. Podlegał tam obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. W lipcu 1995 r. uległ wypadkowi przy pracy w Niemczech. W czerwcu 1997 r. przyznano Mu rentę z tytułu tego wypadku, stanowiącą świadczenie z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, wypłacaną przez Branżową Organizację Przedsiębiorstw Budowlanych. W okresie od czerwca 1997 r. do listopada 2010 r. Wnioskodawca otrzymywał rentę na konto w niemieckim Banku. Od grudnia 2010 r. otrzymywał rentę już na polskie konto bankowe. Bank w Polsce pobiera zaliczkę na podatek dochodowy.

Zasady opodatkowania ww. świadczeń otrzymanych do 31 grudnia 2004 r. były uregulowane Umową z dnia 18 grudnia 1972 r., zawartą między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec, w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.).

Od dnia 1 stycznia 2005 r. weszła w życie Umowa z dnia 14 maja 2003 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

W myśl uregulowań zawartych w art. 18 ust. 1 powołanej umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

* ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

* ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

* ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

* ustawowe ubezpieczenie od następstwa wypadków,

* ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących z wszystkich działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Podstawę ustawową ubezpieczenia wypadkowego - w prawie niemieckim - stanowi Kodeks Socjalny, m.in. jego Księga Siódma (SGB VII). Świadczenia pieniężne związane z niezdolnością do pracy na skutek wypadku przy pracy przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są poborami pochodzącymi z działu ubezpieczeń od następstw wypadków niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od dnia 1 stycznia 2005 r. wypłacana, osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, renta z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech. Tym samym, nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zatem, renta z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych przekazywana na rzecz Wnioskodawcy od 2010 r. na rachunek bankowy w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Końcowo organ podatkowy zauważa, że wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony do oceny przedłożonych dokumentów. Organ podatkowy wydając indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.