IPTPB2/415-370/11-4/GG - Możliwość powstania przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku zakupu przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników w związku z podróżą służbową.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 20 października 2011 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB2/415-370/11-4/GG Możliwość powstania przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku zakupu przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników w związku z podróżą służbową.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu opłaconej przez płatnika składki na ubezpieczenie pracowników (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu opłaconej przez płatnika składki na ubezpieczenie pracowników oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaconej przez pracodawcę składki na ubezpieczenie pracowników.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 26 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 26 września 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 29 września 2011 r.), zaś w dniu 6 października 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z zakresem prowadzonej działalności pracownicy spółki wyjeżdżają w podróże służbowe poza granice kraju zarówno do krajów Unii Europejskiej jak i spoza Unii. Spółka kupuje polisy ubezpieczenia podróży zagranicznych, którą objęci są pracownicy, ważne na okres trwania podróży (pracownik nie może korzystać z ubezpieczenia w celach pozasłużbowych). Zakup tych polis ma na celu zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi co do wysokości wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą, które pracodawca ma obowiązek sfinansowania na podstawie § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.). Zgodnie z zawartą z ubezpieczycielem umową ubezpieczenie obejmuje w pakiecie: koszty leczenia, pomoc assistance, następstwa nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie bagażu podróżnego stanowiącego wyposażenie służbowe pracownika. W jednych polisach należna składka podana jest w polisie w jednej kwocie odnoszącej się do całego zakresu ubezpieczenia, natomiast w innych podana jest w rozbiciu na poszczególne zakresy ubezpieczenia.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił:

Opłacona składka ubezpieczenia pracowników w związku z zagraniczną podróżą służbową dotyczy ryzyka grup 1,2,9 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.).

Polisa nie wskazuje do których grup ryzyka, według klasyfikacji zawartej w załączniku do powołanej ustawy, zalicza się zawarte ubezpieczenia. Zawarte w polisie ubezpieczenia Spółka klasyfikuje następująco:

1.

koszty leczenia i pomoc assistance - dział II grupa ryzyka 2

2.

następstwa nieszczęśliwych wypadków - dział II grupa ryzyka 1

3.

ubezpieczenie bagażu podróżnego stanowiącego wyposażenie służbowe pracownika - dział II grupa ryzyka 9.

Zakres ubezpieczenia jest jednakowy dla wszystkich osób objętych polisą, które wyjeżdżają w podróż zagraniczną, natomiast składka wyliczona jest łącznie dla wszystkich ubezpieczonych i pozwala przez podzielenie wysokości składki przy porządkować poszczególnym delegowanym pracownikom.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) pakiet ubezpieczeniowy obejmuje grupy ryzyka 1,2,9 Działu II - Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz majątkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy opłacona składka na ubezpieczenie pracowników w podróży służbowej zagranicznej stanowi przychód pracownika zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych, mając na uwadze, że nie można rozgraniczyć poszczególnych kosztów ubezpieczenia.

2.

Czy opłacona składka na ubezpieczenie pracowników stanowi koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych w całości opłaconych polis w pakiecie, gdzie nie można rozgraniczyć kosztów, czy tylko w części dotyczących kosztów leczenia i assistance.

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 1 wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłacona składka na ubezpieczenie pracowników w związku z podrożą zagraniczną nie stanowi przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.), ponieważ wykupując polisę ubezpieczenia podróży zagranicznej pracodawca zabezpiecza się przed ewentualną koniecznością zwrotu z własnych środków kosztów leczenia pracownika poniesionych podczas podróży służbowej za granicą. Pakiet ubezpieczeniowy jest przychodem zwolnionym od podatku dochodowego od osób fizycznych. Z uwagi na brak możliwości rozgraniczenia składek na ubezpieczenia kosztów leczenia i assistance objętych "Pakietem Podstawowym", kierując się interpretacją Ministra Finansów z dnia 31 marca 2011 r., należy stwierdzić, że pakiet ubezpieczeniowy jest przychodem zwolnionym od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca ubezpiecza wyposażenie obejmujące m.in. narzędzia pracowników od kradzieży i rabunku, jednak warunki ogólne tego ubezpieczenia wyłączają odpowiedzialność ubezpieczyciela za majątek poza siedzibą firmy, jedyną możliwością objęcia ochroną ubezpieczeniową narzędzi pracy w czasie podróży służbowej jest wykupienie opcji ubezpieczenia bagażu podróżnego. W związku z tym, że przedmiotem ubezpieczenia nie jest majątek osobisty pracownika, a jego wyposażenie służbowe w podróży służbowej, składka ubezpieczeniowa nie stanowi przychodu pracownika.

Wnioskodawca ponosząc niewielki koszt ubezpieczenia którego celem jest zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi co do wysokości wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów, w istocie Spółka zabezpiecza siebie przed ewentualną koniecznością zwrotu z własnych środków kosztów leczenia pracownika poniesionych podczas podróży za granicą. Kradzież bagażu, tj. specjalistycznych drogich urządzeń, a niemożność ich ubezpieczenia w pakiecie ubezpieczeniowym firmy poza miejscem siedziby firmy zmusza Wnioskodawcę do ubezpieczenia tegoż bagażu z działu II grupy 9 załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych opłaconej przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenie pracowników.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również kwoty składek z tytułu zawartych umów ubezpieczenia pracowników, opłaconych przez pracodawcę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powyższej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty, za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy.

Stosownie bowiem do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w związku z zakresem prowadzonej działalności pracownicy Wnioskodawcy wyjeżdżają w podróże służbowe poza granice kraju zarówno do krajów Unii Europejskiej jak i spoza Unii.

Wnioskodawca kupuje polisy ubezpieczenia podróży zagranicznych, którą objęci są pracownicy, ważne na czas trwania podróży (pracownik nie może korzystać z ubezpieczenia w celach pozasłużbowych).

Zgodnie z zawartą z Ubezpieczycielem umową ubezpieczenie obejmuje w pakiecie koszty leczenia, pomoc assistance, następstwa nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie bagażu podróżnego stanowiącego wyposażenie służbowe pracownika.

Zakup tych polis ma na celu zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi co do wysokości wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą, które pracodawca ma obowiązek sfinansowania na podstawie § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Mając na względzie ww. okoliczności należy uznać, że opłacenie przez Wnioskodawcę składki ubezpieczenia obejmującej: koszty leczenia, pomoc assistance, następstwa nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenia bagażu podróżnego, na rzecz pracowników, w rezultacie zapewnia im ochronę i jest korzyścią majątkową dla każdego pracownika, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. Wnioskodawca bowiem ubezpiecza swoich pracowników oraz opłaca składkę na to ubezpieczenie.

Zatem osoby objęte ubezpieczeniem niewątpliwie uzyskują korzyść finansową w postaci ochrony ubezpieczeniowej, za którą nie muszą płacić. Każda inna osoba, która chce zyskać ochronę od odpowiedzialności cywilnej za skutki swoich działań musiałaby sobie samodzielnie wykupić polisę, a zatem ponieść określony koszt. Pracownicy z powyższych tytułów sami kosztów nie ponoszą, bo ponosi je za nich Wnioskodawca.

Uwzględniając następnie wysokość zapłaconej składki oraz okres ubezpieczenia można ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę.

Zasady określania wartości pieniężnej innych nieodpłatnych świadczeń określa przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wartość pieniężną świadczeń, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, ustala się według cen zakupu. Wynika z tego, iż przychodem każdego z pracowników objętych ubezpieczeniem, będzie przypadająca na niego część ceny zakupu usługi z tytułu objęcia go ubezpieczeniem. Wnioskodawca ma zatem obowiązek zaliczyć opłacone przez siebie składki od odpowiedzialności cywilnej do przychodu każdej z ubezpieczonych osób.

Reasumując, składki opłacane przez Wnioskodawcę będą stanowić przychód pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl