IPTPB2/415-327/11-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Nadleśnictwa przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu pracowników z tytułu nieodpłatnego świadczenia związanego z garażowaniem samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu pracowników z tytułu nieodpłatnego świadczenia związanego z używaniem samochodów służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada samochody firmowe, będące jego własnością. Są one przydzielane pracownikom ze względu na zajmowane stanowisko i wykonywane obowiązki. Korzystanie z samochodu firmowego polega na używaniu go do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych.

Wnioskodawca jest podstawową jednostką organizacyjną Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PGL LP). Swoim zasięgiem obejmuje teren o powierzchni około XXX ha, prowadząc na nim gospodarkę leśną. Zgodnie z zapisami § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników PGL LP, miejscem wykonywania pracy pracowników jest siedziba zakładu pracy (I grupa), z wyjątkiem pracowników zatrudnionych na stanowiskach: nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru i strażnika leśnego, dla których miejscem pracy jest teren nadleśnictwa (II grupa).

Pracownicy z I grupy wykonują swoje czynności wyłącznie w siedzibie zakładu pracy, podczas gdy pracownicy z II grupy wykonują swoje obowiązki zarówno w siedzibie zakładu pracy, jak również na terenie nadleśnictwa.

Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów służbowych, udostępnionych do użytkowania pracownikom, w miejscu ich zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. W odniesieniu do pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej w pytaniu pierwszym, nie może być mowy o dokonywaniu na rzecz pracowników jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie charakterem wykonywanej przez niego pracy (konieczność stałego przemieszczania się w celach służbowych poza siedzibą pracodawcy). Charakter wykonywanej pracy nie może zaś skutkować powstaniem zobowiązania podatkowego. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do pobierania podatku z tytułu nieodpłatnych świadczeń w odniesieniu do tej kategorii pracowników.

Obowiązek przechowywania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy. Nie można więc powiedzieć, że mamy tutaj do czynienia z powstaniem po jego stronie jakiegokolwiek przysporzenia, w związku z którym pojawiłaby się konieczność poboru podatku przez Nadleśnictwo.

W podobny sposób wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej, w której stwierdził, że " (...) przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa, wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Wobec powyższego, realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada samochody firmowe, będące jego własnością. Przydziela pracownikom samochody służbowe ze względu na zajmowane stanowisko i wykonywane obowiązki.

Zgodnie z przepisami Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy, miejscem wykonywania pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach: nadleśniczego, zastępcy nadleśniczego, inżyniera nadzoru i strażnika leśnego (II grupa), jest teren nadleśnictwa. Korzystanie z samochodu służbowego polega na używaniu go do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych.

Wnioskodawca zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów służbowych, udostępnionych do użytkowania pracownikom, w miejscu ich zamieszkania.

Reasumując należy stwierdzić, iż w związku z wyznaczeniem miejsca garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika - o ile samochody te nie służą osobistym celom pracowników, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.

Zatem, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.