IPTPB2/415-300/11-4/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.), uzupełnionego pismem z dnia 13 września 2011 r. (data wpływu 15 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzonej kary wraz z odsetkami za zwłokę - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzonej kary wraz z odsetkami za zwłokę.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 września 2011 r., nr IPTPB2/415-300/11-2/AKr, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d ustawy - Ordynacja podatkowa, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 6 września 2011 r. (skutecznie doręczono dnia 9 września 2011 r.), zaś w dniu 15 września 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 14 września 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca decyzją wydaną w 2009 r. wymierzył mieszkańcowi miasta administracyjną karę pieniężną za usunięcie bez zezwolenia 4 sztuk drzew. Strona odwołała się od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a następnie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jednak Sąd Administracyjny utrzymał w mocy decyzje organów I i II instancji. W związku z powyższym ukarany zwrócił się z prośbą do Wnioskodawcy o umorzenie kary administracyjnej za usuniecie drzew bez zezwolenia. Wnioskodawca mając na uwadze sytuację rodzinną oraz kierując się zasadami współżycia społecznego wyraża chęć umorzenia nałożonej kary wraz z odsetkami.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż ww. kara wymierzona została na podstawie z art. 88 ust. 1 pkt 2, art. 89 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 z późn. zm.), Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 września 2004 r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni, zadrzewień albo drzew lub krzewów (Dz. U. Nr 219, poz. 2229), Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 października 2004 r. w sprawie stawek opłat dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew (Dz. U. Nr 228, poz. 2306 z późn. zm.), Obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia 14 października 2008 r. w sprawie stawek opłat za usunięcie drzew oraz kar za zniszczenie zieleni na rok 2009 (M. P. Nr 82, poz. 725) oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku umorzenia przez Wnioskodawcę nałożonej kary administracyjnej wartość tej kary wraz z odsetkami stanowić będzie przychód z innych źródeł strony, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawić PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota umorzonej kary administracyjnej za usunięcie drzew bez zezwolenia wraz z naliczonymi odsetkami będzie stanowiła przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawić PIT-8C.

Zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W efekcie zwolnienia dłużnika z całości lub części długu następuje u niego trwały przyrost majątku.

Umorzenie zobowiązania oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego, skutkiem czego jest wystąpienie po stronie dłużnika określonej korzyści. Tak wiec kwota umorzonej przez Wnioskodawcę kary za usunięcie drzew bez zezwolenia wraz z naliczonymi odsetkami stanowią dla dłużnika realne przysporzenie majątkowe, nie podlegające zwolnieniom zawartym w art. 21, 52, 52a, 52c, 52d, 52e ustawy podatkowej. A zatem stanowi przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy, polegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawić stronie PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z kolei w myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Otwarta formuła cyt. wyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie oznacza jednak, iż pojęcie przychodów z innych źródeł ma nieograniczony zakres, obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić pomiędzy podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji z wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego z nich - zwłaszcza, iż w rozpatrywanej sprawie chodzi o relacje osoby fizycznej ze związkiem publicznoprawnym, jakim jest miasto.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż mieszkańcowi miasta, na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.), została wymierzona administracyjna kara pieniężna za usunięcie bez zezwolenia 4 sztuk drzew. Strona odwołała się od niniejszej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a następnie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jednak Sąd Administracyjny utrzymał w mocy decyzje organów I i II instancji. W związku z powyższym ukarany zwrócił się z prośbą do Wnioskodawcy o umorzenie kary administracyjnej za usuniecie drzew bez zezwolenia. Wnioskodawca mając na uwadze sytuację rodzinną oraz kierując się zasadami współżycia społecznego wyraża chęć umorzenia nałożonej kary wraz z odsetkami.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia.

Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 88 ust. 1, ustala się w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ustalonej na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4-6 (art. 89 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) stanowi, iż środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

Organami pierwszej instancji właściwymi do wydawania decyzji w odniesieniu do należności, o których mowa w art. 60, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej, są w stosunku do należności budżetów jednostek samorządu terytorialnego - wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta albo marszałek województwa (art. 61 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

W myśl zaś art. 64 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, właściwy organ, na wniosek zobowiązanego, może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60.

Określonymi w art. 55 tejże ustawy ulgami są natomiast m.in. umorzenie w całości albo w części.

Z kolei w art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych wskazano, iż środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym są w szczególności dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego określone jako dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw.

Do umorzenia nałożonej na mieszkańca miasta kary administracyjnej za usunięcie drzew bez zezwolenia wraz z odsetkami za zwłokę będą miały zastosowanie przepisy ustawy o finansach publicznych w związku z ustawą o ochronie przyrody, a nie ustawy - Ordynacja podatkowa. Umorzenie ww. należności nastąpi w drodze decyzji administracyjnej.

Należy mieć na uwadze, iż należności sankcyjne, które będą przedmiotem umorzenia, nie wynikają z czynności cywilnoprawnych, lecz mają charakter administracyjny oraz stanowią dochody budżetowe.

Umorzenie osobie fizycznej zobowiązania sankcyjnego o charakterze administracyjnym przez publicznoprawnego wierzyciela - w drodze decyzji administracyjnej o rezygnacji z przypadających mu należności, nie stanowi dla adresata takiej decyzji zdarzenia, które sprawia, iż tego tytułu powstaje u tegoż adresata przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wartość umorzonych kar nie stanowi przysporzenia majątkowego u dłużnika, gdyż owo umorzenie nie nosi znamion umorzenia wierzytelności wynikających z czynności cywilnoprawnych, które w momencie ich umorzenia tracą swój zwrotny charakter i stają się trwałym przysporzeniem majątkowym dłużnika.

Wobec powyższego, umorzone osobie fizycznej należności z tytułu administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia wraz z odsetkami nie stanowią u tejże osoby przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż umorzenie mieszkańcowi miasta należności z tytułu administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia wraz z odsetkami nie będzie skutkowało u tejże osoby powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, z tegoż tytułu na Wnioskodawcy nie będzie ciążył - wynikający z uregulowań art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - obowiązek wykazania przedmiotowych kwot w informacji o wysokości osiągniętych przez rzeczoną osobę przychodów (PIT-8C).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.