IPTPB2/415-288/11-4/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. (wpływ w dniu 13 czerwca 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 8 września 2011 r. (wpływ w dniu 12 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym zbycia części nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zniesienia współwłasności.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 2 września 2011 r., Nr IPTPB2/415-288/11-2/k.k., wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 września 2011 r., (skutecznie doręczono dnia 6 września 2011 r.) Pismem z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu - 12 września 2011 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 6 grudnia 2004 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. Przedmiotem spadku była #189; cześć zabudowanej nieruchomości o powierzchni 7.923 m ².

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 9 czerwca 2005 r. nabywcami rzeczy i praw majątkowych w następujących częściach byli:

* żona -1/3 ww. części (łącznie 4/6 całości),

* córka- 1/3 ww. części (łącznie 1/6 całości),

* Wnioskodawca - syn - 1/3 ww. części (1/6 całości).

Następnie w marcu 2007 r. została zawarta ugoda w Sądzie Rejonowym, na mocy której strony (żona, córka, Wnioskodawca) zgodnie dokonały podziału majątku wspólnego żony i ojca oraz działu spadku po zmarłym, w ten sposób, iż prawo własności ww. działki przyznano Wnioskodawcy i córce po 1/2 części każdemu z Nich.

W 2008 r., w związku z planami budowy domu, Wnioskodawca wraz z siostrą postanowili dokonać zniesienia współwłasności działki. W dniu 10 września 2008 r. została zawarta ugoda między Wnioskodawcą i Jego siostrą na mocy, której Wnioskodawca uzyskał wyłączną własność działki o powierzchni 0,2085 ha, a siostra 0,1838 ha (działki zostały geodezyjnie rozdzielone i posiadają dwie odrębne księgi wieczyste).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Która ugoda jest wiążąca, jeżeli Wnioskodawca chciałby zbyć odpłatnie swoją działkę (0,2085 ha), aby mógł skorzystać z ulgi od podatku dochodowego polegającej na upływie 5 lat od daty nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów, w przypadku zbycia 1/6 części działki, którą nabył spadku z chwilą śmierci ojca przysługuje Jemu zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z upływem 5 letniego terminu od jej nabycia tj. śmierci spadkodawcy.

W przypadku pozostałej części nieruchomości, okres 5 lat od nabycia umożliwiający zwolnienie od podatku dochodowego w przypadku sprzedaży powinien być liczony od ugody zawartej w marcu 2007 r., bo wtedy to Wnioskodawca stał się właścicielem działki w 1/2 części. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez wzajemnych dopłat, a Wnioskodawca wraz z siostrą zgodnie ustalili, żeby spełnić zapisy ugody z 2007 r. o 1/2 równej części. Wnioskodawca uzyskał prawo własności do działki o powierzchni 0,2085 ha (bez zabudowań), natomiast siostra uzyskała prawo własności do działki o powierzchni 0,1838 ha z zabudowaniami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Jak stanowi art. 925 k.c., spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. W związku z tym, spadkobierca nabywa spadek w chwili śmierci spadkodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 6 grudnia 2004 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. Przedmiotem spadku była 1/2 cześć nieruchomości o powierzchni 7.923 m ^2. Wnioskodawca oraz żona i córka nabyli po 1/3 części tej nieruchomości. W związku z tym, w dniu 6 grudnia 2004 r. (dniu śmierci spadkodawcy) Wnioskodawca nabył 1/6 część nieruchomości.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie:

Wnioskodawca nabył 1/6 cześć nieruchomości w dniu 6 grudnia 2004 r. i od tego dnia minęło 5 lat. W związku z tym, zbycie tej części nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest w tym zakresie prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. zostało dokonane zniesienia współwłasności nieruchomości. Na skutek zniesienia współwłasności Wnioskodawca stał się właścicielem 1/2 części tej nieruchomości. W związku z tym, że Wnioskodawca był już właścicielem 1/6 części nieruchomości, w wyniku zniesienia współwłasności nabył 2/6 części tej nieruchomości. W dniu 10 września 2008 r. została zawarta ugoda, na mocy której Wnioskodawca otrzymał niezabudowaną działkę o powierzchni 0,2085 ha, a siostra zabudowaną nieruchomość o powierzchni 0,1838 ha.

Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność, można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału.

Tym samym, można też uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

Na podstawie art. 211 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej. W rezultacie zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Stąd, gdy udział danej osoby nie ulega powiększeniu, nie może być traktowany w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (w tym przypadku nieruchomości), jak też stan jej majątku osobistego.

W związku z tym, jeśli zniesienie współwłasności dokonane w dniu 10 września 2008 r. odpowiadało wielkością posiadanemu przez Wnioskodawcy udziałowi w nieruchomości w 2007 r., nie przysporzyło Jemu żadnego przysporzenia majątkowego i skutkuje jedynie zmianą charakteru własności.

W tej sytuacji, przy zbyciu 2/6 części nieruchomości, pięcioletni termin będzie liczony od dnia 31 grudnia 2007 r. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy również w tym zakresie jest prawidłowe

Do wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. Wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Końcowo należy wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie dotyczy pozostałych Spadkobierców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, Piotrków Trybunalski 97-300.