IPTPB2/415-216/13-4/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 26 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z działem spadku i zniesieniem współwłasności - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z działem spadku i zniesieniem współwłasności.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 10 czerwca 2013 r., Nr IPTPB2/415-216/13-2/AKr, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 10 czerwca 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 czerwca 2013 r.). W dniu 19 czerwca 2013 r. (data nadania 18 czerwca 2013 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15 marca 2007 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni pozostawiając spadek w postaci prawa do części nieruchomości zabudowanej domem oraz do części gospodarstwa rolnego.

Na podstawie prawa do dziedziczenia - art. 922, art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, opisaną wyżej nieruchomość w postaci 1/2 części należnej zmarłemu mężowi w połowie tej części Wnioskodawczyni odziedziczyła jako druga żona zmarłego wraz z jego córką. Nabycie spadku zostało potwierdzone Postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny w dniu 19 września 2007 r.

W części domu mieszkalnego składającego się z kuchni, łazienki i czterech pokoi Wnioskodawczyni zamieszkiwała od 2003 r. przed śmiercią męża i po jego śmierci do 30 kwietnia 2012 r. Mieszkając w domu przy ul. S. w S. Wnioskodawczyni była zameldowana od 2006 r. na pobyt tymczasowy, ponieważ zajmująca drugą część domu siostra zmarłego męża, jako współwłaścicielka nie wyrażała zgody na zameldowanie na pobyt stały. Była to jedna z przyczyn ciągnących się konfliktów i konieczności rezygnacji z korzystania ze współwłasności nieruchomości, jaką Wnioskodawczyni nabyła do tej nieruchomości w drodze spadku.

Kiedy Wnioskodawczyni została sama, wymieniona właścicielka połowy domu rozpoczęła różnego rodzaju naciski, uprzykrzanie wszczynaniem spraw (z dnia 28 kwietnia 2009 r., z dnia 1 kwietnia 2009 r., z dnia 25 września 2009 r., wszystkie o różnego rodzaju posądzenia zakończone uniewinnieniem Wnioskodawczyni, a sprawa z dnia 12 stycznia 2010 r. - zakończona skazaniem na grzywnę współwłaścicielki za wprowadzanie w błąd organów ścigania, poprzez kreowanie nieprawdziwych posądzeń wobec osoby Wnioskodawczyni).

Oprócz wszczynania spraw z osobistych doniesień, dokonywała ona odłączania wody oraz prądu. W takich warunkach niemożliwe było użytkowanie współwłasności i dlatego w dniu 13 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego Wydział Cywilny o zniesienie współwłasności nieruchomości przy ul. S. i dział spadku w majątku nieruchomym. Wskutek braku porozumienia, co do podziału pozostałych uczestników tego postępowania spadkowego, w dniu 21 kwietnia 2011 r. Sąd Rejonowy rozstrzygnął wniosek, zarządzając licytacyjną sprzedaż nieruchomości i sposób podziału sumy pomiędzy trzy współwłaścicielki według przysługujących im udziałów. Na skutek apelacji siostry spadkodawcy Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z 28 października 2011 r. uchylił postanowienie Sądu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Sąd Rejonowy w procesie ponownego postępowania w dniu 1 marca 2012 r., rozstrzygnął sprawę wydając w dniu 6 marca 2012 r. postanowienie częściowe w zakresie zniesienia współwłasności nieruchomości przy ul. S. w S., przyznając siostrze spadkodawcy udział 1/4 we współwłasności nieruchomości do łącznego udziału w tej nieruchomości wynoszącego 3/4, z jednoczesnym zasądzeniem od niej na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 115.000 zł tytułem spłaty, płatną do 15 marca 2012 r., wraz z odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności. Jednocześnie w postanowieniu tym Sąd zobowiązał Wnioskodawczynię do opróżnienia zajmowanej przez Nią wraz z synem (zamieszkującym z Wnioskodawczynią od śmierci męża, z względu na obawy ataków ze strony współwłaścicielki) części domu do dnia 30 kwietnia 2012 r.

Spłatę w zasądzonej wysokości Wnioskodawczyni otrzymała, mieszkanie opróżniła i przekazała zgodnie z postanowieniem Sądu, protokólarnie przy udziale prawnika, siostrze spadkodawcy.

Przedstawione wyżej postępowanie jest stricte postępowaniem spadkowym, w którym występuje kilku spadkobierców. Spłata zasądzona jest w myśl art. 211 i 212 oraz art. 1036 Kodeksu cywilnego. Powinien nastąpić podział rzeczy wspólnej, ale jak wykazała Wnioskodawczyni nie było to możliwe, dlatego Sąd za zgodą Wnioskodawczyni przyznał udział 1/4 części wspólnej skonfliktowanej z Nią siostrze spadkodawcy, w zmian za spłacenie Jej kwotą niższą niż wartość wynikająca z wyceny rzeczoznawcy - biegłego sądowego (wartość całej nieruchomości 508.810 zł) bo wynoszącej 115.000 zł. Wystąpiła sytuacja, w której Sąd nie mógł zastosować odpowiednio art. 317 Kodeksu postępowania cywilnego, to jest podziału spadku pomiędzy niektórych współwłaścicieli, bez równoczesnego dokonania spłaty na rzecz jednego, w tym przypadku na rzecz Wnioskodawczyni.

W świetle powyższego stanu faktycznego nie wystąpiło tu szeroko pojęte odpłatne zbycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w procesie działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni utraciła udział w nieruchomości w zamian za spłatę, co było koniecznością wobec braku możliwości korzystania ze współwłasności, a taki dział nie może być uznawany za zbycie na równi z określonym w art. 155 Kodeksu cywilnego. Tym bardziej, że jak wykazała Wnioskodawczyni nie nastąpiło tu żadne przysporzenie majątkowe względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej, a spłata nie przekroczyła udziału w spadku.

Od nabytego spadku zgodnie z decyzjami: z dnia 18 maja 2010 r. ustalającą Wnioskodawczyni podatek od spadku w kwocie 1.436 zł, oraz z dnia 20 lipca 2012 r. ustalającą ten podatek ponownie w wysokości 2.214 zł. Podatek Wnioskodawczyni uiściła w dniu 25 maja 2010 r. - kwotę 1.436 zł i w dniu 29 czerwca 2012 r. - dopłatę w kwocie 778 zł zwracając się do miejscowego Urzędu Skarbowego w S. z zapytaniem, czy wywiązała się ze wszystkich obowiązków podatkowych, w związku z nabyciem w tej formie spadku. Odpowiedziano, że Wnioskodawczyni powinna"chyba" zapłacić podatek od dochodu, zgodnie z powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub przedstawić interpretację indywidualną Ministra Finansów. W przeciwnym razie zostanie wszczęte postępowanie podatkowe.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, że datą uprawomocnienia postanowienia częściowego z dnia 6 marca 2012 r., Sądu Rejonowego w S. Wydział I Cywilny była data 7 dni na wniesienie odwołania od postanowienia - czyli 13 marca 2012 r., ponieważ Wnioskodawczyni nie wnosiła odwołania, ani nic Jej nie wiadomo o odwołaniu innej strony, datą uprawomocnienia jest 13 marca 2012 r.

Podaje, iż przyznając siostrze spadkodawcy udział 1/4 we współwłasności nieruchomości do łącznego udziału w tej nieruchomości wynoszącego 3/4, z jednoczesnym zasądzeniem od niej na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 115.000 zł tytułem spłaty, Sąd za zgodą Wnioskodawczyni przyznał Jej udział 1/4 części wspólnej skonfliktowanej z Nią siostrze spadkodawcy, w zmian za spłacenie Jej kwotą niższą niż wartość wynikająca z wyceny rzeczoznawcy - biegłego sądowego (wartość całej nieruchomości 508.810 zł, a #188; wartości to 127.202,50 zł) bo wynoszącej 115.000 zł, w tej kwocie zawarte są również koszty postępowania sadowego (wystąpiła sytuacja, w której Sąd nie mógł zastosować odpowiednio art. 317 Kodeksu postępowania cywilnego, to jest podziału spadku pomiędzy niektórych współwłaścicieli, bez równoczesnego dokonania spłaty na rzecz jednego, w tym przypadku na rzecz Wnioskodawczyni). Otrzymana kwota mieściła się w udziale jaki Wnioskodawczyni otrzymała w spadku po mężu, który to udział został potwierdzony postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny w dniu 19 września 2007 r. (w świetle powyższego stanu faktycznego nie wystąpiło tu szeroko pojęte odpłatne zbycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w procesie działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni utraciła udział w nieruchomości w zamian za spłatę, co było koniecznością).

Podkreśla, iż we wniosku pierwotnym wykazała, że nie była nigdy zameldowana na pobyt stały pod adresem ul. S. w S., ponieważ prawo polskie nie pozwalało na zameldowanie nowej osoby pod adresem, pod którym mieszkała prawomocnie osoba mająca prawo do współwłasności, nie wyrażająca zgody na taki meldunek, a była nią siostra zmarłego męża Wnioskodawczyni, dlatego pomimo, iż faktycznie Wnioskodawczyni mieszkała w konkubinacie z S. M. od dnia 1 czerwca 2003 r. meldunek i tylko na pobyt czasowy (bo nie wymagało to zgody siostry zmarłego męża) Wnioskodawczyni mogła uzyskać dopiero po ślubie z S. M., który odbył się w dniu 9 września 2006 r. i w tej dacie Wnioskodawczyni została zameldowana na pobyt czasowy - ze względu na wyżej opisany brak zgody siostry zmarłego męża. Uważa, iż na pewno byłaby zameldowana na pobyt stały, gdyby nie przeszkoda prawa, nadmiernie uprzywi1iwującego współwłaścicielkę części budynku, w którym nie wydzielono własności lokali, a adres był zbieżny, takie formalnie czasowe a w rzeczywistości stałe zameldowanie osoby Wnioskodawczyni w budynku przy ul. S. w S. trwało od dnia 9 września 2006 r. do faktycznego wyprowadzenia się w dniu 30 kwietnia 2012 r. Ten meldunek ma nadal w dokumentach (załącza kserokopię dowodu osobistego), ponieważ po otrzymaniu spłaty nie nabyła żadnego mieszkania, a adres do korespondencji ma na zasadzie użyczenia.

Wnioskodawczyni stwierdza, iż w duchu postawionego Jej pytania do uzupełnienia to "para stałe" zameldowanie trwało od dnia 9 września 2006 r. do dnia 13 marca 2012 r., ale ze względów od Niej niezależnych było zameldowaniem tylko czasowym a nie stałym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie formułowane w uzupełnieniu wniosku).

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), otrzymana przez Nią spłata, w kwocie niższej niż rynkowa wartość określona przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego w sądowym postępowaniu spadkowym, w sytuacji kiedy inne rozstrzygnięcie sądowe zmierzające do wydzielenia własności nabytej części ułamkowej, nie jest możliwe, nie rodzi po Jej stronie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), ponieważ nie jest to odpłatne zbycie o jakim mówi art. 155 Kodeksu cywilnego, a jego wartość mieści się w wartości nabytego spadku.

Przesądza o tym art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączający spod działania tej ustawy "przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn".

Został wykonany obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nabytego spadku, poprzez zapłatę ustalonego prawomocnymi decyzjami Naczelnika Urzędu Skarbowego podatku od spadków i darowizn. W tej formie Państwo otrzymało daninę zgodnie z ustalonym porządkiem prawnym, a dalsze opodatkowywanie prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu i naruszenia przepisów art. 84 i 217 Konstytucji RP.

Opodatkowanie otrzymanej spłaty w wyniku działu spadku ze względu na niemożliwość przyjęcia fizycznego spadku, prowadziłoby do nierównego potraktowania przez władzę publiczną w stosunku do spadkobiercy, która otrzymała spadek w naturze, i nie posiada obowiązku w podatku dochodowym, jaki próbuje się przypisać do formy nabycia, a co stanowiłoby naruszenie art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, w myśl którego wszyscy są równi wobec prawa.

Wnioskodawczyni dodaje, że jednoznacznie w analogicznej sprawie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. I SA/Łd 1173/11 uchylając zaskarżoną interpretację Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania działu spadku dokonanego przez spadkobierców, która była niekorzystna dla skarżącego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 powyższej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, iż dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2007 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni pozostawiając spadek w postaci prawa do części nieruchomości zabudowanej domem oraz do części gospodarstwa rolnego. Ww. nieruchomość w postaci 1/2 części należnej zmarłemu mężowi w połowie tej części Wnioskodawczyni odziedziczyła jako druga żona zmarłego, wraz z jego córką. W części domu mieszkalnego Wnioskodawczyni zamieszkiwała od 2003 r. przed śmiercią męża i po jego śmierci do 30 kwietnia 2012 r. Mieszkając w domu przy ul. S. w S. Wnioskodawczyni była zameldowana od 2006 r. na pobyt tymczasowy, ponieważ zajmująca drugą część domu siostra zmarłego męża, jako współwłaścicielka nie wyrażała zgody na zameldowanie na pobyt stały. Była to jedna z przyczyn ciągnących się konfliktów i konieczności rezygnacji z korzystania ze współwłasności nieruchomości, jaką Wnioskodawczyni nabyła do tej nieruchomości w drodze spadku. W 2008 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego o zniesienie współwłasności nieruchomości i dział spadku w majątku nieruchomym. Wskutek braku porozumienia, co do podziału pozostałych uczestników tego postępowania spadkowego w dniu 21 kwietnia 2011 r. Sąd Rejonowy rozstrzygnął wniosek, zarządzając licytacyjną sprzedaż nieruchomości i sposób podziału sumy pomiędzy trzy współwłaścicielki według przysługujących im udziałów. Na skutek apelacji siostry spadkodawcy Sąd Okręgowy postanowieniem z 28 października 2011 r. uchylił postanowienie Sądu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Sąd Rejonowy w procesie ponownego postępowania w dniu 1 marca 2012 r., rozstrzygnął sprawę wydając w dniu 6 marca 2012 r. postanowienie częściowe w zakresie zniesienia współwłasności nieruchomości, przyznając siostrze spadkodawcy udział 1/4 we współwłasności nieruchomości do łącznego udziału w tej nieruchomości wynoszącego 3/4, z jednoczesnym zasądzeniem od niej na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 115.000 zł tytułem spłaty, płatną do 15 marca 2012 r., wraz z odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności. Jednocześnie w postanowieniu tym Sąd zobowiązał Wnioskodawczynię do opróżnienia zajmowanej przez Nią wraz z synem części domu do dnia 30 kwietnia 2012 r. Spłatę w zasądzonej wysokości Wnioskodawczyni otrzymała, mieszkanie opróżniła i przekazała zgodnie z postanowieniem Sądu, protokólarnie przy udziale prawnika, siostrze spadkodawcy. Ww. postanowienie uprawomocniło się w dniu 13 marca 2012 r. Otrzymana kwota mieściła się w udziale jaki Wnioskodawczyni otrzymała w spadku po mężu.

Uwzględniając powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, iż wartość otrzymanej przez Nią spłaty w wyniku działu spadku (zniesienia współwłasności) mieściła się w udziale jaki Jej przysługiwał w spadku po mężu uznać należy, że Wnioskodawczyni nie uzyskuje w związku z czynnością ww. działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonego udziału.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, iż otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności spłaty ekwiwalentnej do posiadanego udziału w spadku po mężu nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że spłata w wyniku działu spadku nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawcy udziału spadkowego, a czynność prawna została dokonana wyłącznie między spadkobiercami. W konsekwencji na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

Końcowo organ podatkowy zauważa, że wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego. Organ wydając indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od stanu faktycznego, który wystąpił w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.