IPTPB2/415-194/14-5/KSM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2014 r. (data wpływu 16 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do przychodów uzyskiwanych w latach 2011 - 2014 w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do przychodów uzyskiwanych w latach 2010 - 2014 w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 3 kwietnia 2014 r., Nr IPTPB2/415-194/14-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 kwietnia 2014 r., natomiast w dniu 16 kwietnia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 14 kwietnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 31 marca 2010 r. jest współpracownikiem Telewizji Oddział w X. Współpraca opiera się na umowie o dzieło. Przez cały ten czas Wnioskodawca pełni funkcję kierownika produkcji audycji TV. Pracę wykonuje w wewnętrznej agencji producenckiej TV. Wnioskodawca specjalizuje się głównie w tworzeniu cyklicznych audycji o charakterze publicystycznym, poradnikowym i informacyjnym - głównie o tematyce kulturalnej, krajoznawczej, społecznej i rolniczej. Jako kierownik produkcji telewizyjnej jest jednym z kluczowych współtwórców audycji telewizyjnych, posiadającym każdorazowo aktywny wpływ na kształt finalny realizowanego utworu audiowizualnego na każdym etapie jego powstawania.

Wnioskodawca podał, że za każdym razem wykonuję pracę składającą się z czynności twórczych, prawnych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych, które wprost prowadzą do stworzenia utworów audiowizualnych będących odrębnymi: audycjami telewizyjnymi, bądź odcinkami serii, czy cyklu audycji. Zgodnie z obowiązującą ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r., audycja telewizyjna wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i stanowi utwór audiowizualny, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ww. ustawy. Cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. Obszar działalności telewizyjnej koncentruje się ponadto w domenie sztuki, kultury oraz środków masowego przekazu.

Wykonując zadania kierownika produkcji Wnioskodawca osobiście odpowiada za przeprowadzenie złożonego procesu produkcyjnego na różnych jego etapach - koncepcyjnych i realizacyjnych. Zgodnie ze standardami branżowymi oraz zakresem obowiązków odpowiada za optymalny dobór różnorakich składników produkcyjnych, które każdorazowo muszą umożliwiać, osiągnięcie oczekiwanego efektu antenowego. W zakresie pełnionej funkcji leży m.in. skompletowanie zespołu produkcyjnego dającego rękojmię osiągnięcia zamierzonego rezultatu artystycznego, w tym przede wszystkim zbudowanie komplementarnej grupy kluczowych twórców i autorów - wydawców, scenarzystów, reżyserów, reżyserów obrazu, realizatorów obrazu, dźwięku oraz światła, autorów oprawy muzycznej, autorów scenografii, grafiki komputerowej, montażystów czy wreszcie dziennikarzy oraz innych twórców - stosownie do konkretnych potrzeb produkcyjnych i charakterystyki gatunkowej. Ich dobór każdorazowo musi uwzględniać zbieżność wizji realizowanej koncepcji, tak aby kształt realizowanego zespołowo i wieloetapowo dzieła odzwierciedlał spójną przyjęta koncepcję artystyczną - oczekiwaną przez producenta oraz redakcję zlecającą produkcję. Wnioskodawca odpowiada również za pozyskanie: właściwych praw autorskich, dobór i odpowiednich elementów inscenizacyjnych, aktorów, prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Jako kierownik produkcji Wnioskodawca bierze bezpośredni udział w procesie twórczym i kreatywnym audycji. Jego udział jest niezwykle rozległy i bezpośrednio oddziałuje na efekt artystyczny realizowanego dzieła. Od strony formalnej istotnym w tym przypadku jest fakt, że na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, podobnie jak pozostałe zawody twórcze zatrudnione w TV (w tym objęte prawem stosowania 50% kosztu uzyskania przychodu), pracownicy każdorazowo przenoszą na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego. Konstrukcja systemu wynagradzania stosowana w TV identyfikuje funkcję kierownika produkcji w zakresie zawodów twórczych, gdzie wynagrodzenie jest wprost powiązane z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy produkcjach poszczególnych audycji TV, podobnie jak w przypadku innych twórców zatrudnionych w TV.

Konstrukcja wynagradzania kierowników produkcji, producentów, reżyserów, realizatorów, wszelkich autorów i innych twórców telewizyjnych stanowi więc element bezspornie różnicujący ich względem grup zawodowych o charakterze organizacyjno-administracyjnym lub innych nie związanych bezpośrednio z obszarem twórczym. Umowa współpracy Wnioskodawcy z TV, tak samo jak w przypadku innych zawodów twórczych, nie określa nominalnego, bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez Niego z tytułu umowy o współpracę.

TV korzysta z zapisów art. 12 ust. 1 obowiązującej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowiącym o "nabyciu, z chwilą przyjęcia utworu, autorskich praw majątkowych w granicach wynikających z celu umowy o współpracę i zgodnego zamiaru stron". Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do zatrudnienia kierownika produkcji jak i wszystkich innych zawodów twórczych, stosowana w TV ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną z tworzeniem utworów i na część z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca dodał, że umowa o dzieło, o której mowa we wniosku, zawarta została w ramach prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Stronami umowy są Wnioskodawca i Telewizja Oddział w X. Całość prac wykonywanych przez Wnioskodawcę ma charakter niepowtarzalny, indywidulany i stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wykonywaniem zadań i zatrudnienia na stanowisku kierownika produkcji audycji TV przysługuje Wnioskodawcy prawo stosowania w rozliczeniach podatkowych lat 2010 - 2014 zryczałtowanej 50% stawki kosztu uzyskania przychodu dla przychodów uzyskiwanych z tego tytułu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych w latach 2011 - 2014.

Natomiast wniosek w części dotyczącej możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych w 2010 r. zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie argumentów przedstawionych w pkt G (rubryka 68) określających stan faktyczny oraz w związku z poczuciem jednoznacznego wykonywania czynności twórczych związanych z tworzeniem utworu audiowizualnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co odzwierciedla m.in. stosowane przenoszenie praw autorskich, w związku ze sprawowaniem funkcji wewnętrznego producenta oraz kierownika produkcji audycji telewizyjnych, przysługuje Mu prawo stosowania zryczałtowanej stawki 50% kosztów uzyskania przychodu. Według Wnioskodawcy, wykonywane przez Niego czynności są jednoznacznie czynnościami twórczymi, niepowtarzalnymi, cechują się indywidualnym charakterem, a tym samym w pełnej rozciągłości spełniają przesłanki określone w domenie utworu zdefiniowanej w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz innych przepisach tej ustawy.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), co w ocenie Wnioskodawcy, w Jego przypadku jednoznacznie zachodzi. Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami - określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Wnioskodawca wskazał, że Jego stanowisko znajduje również potwierdzenie w piśmie Ministerstwa Finansów, Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat z dnia 21 lipca 1994 r., Nr..., skierowanym do Izb i Urzędów Skarbowych, które stanowi, że do przychodów uzyskanych z tytułu działalności kierownika produkcji, jako współtwórcy utworu audiowizualnego, stosuje się 50% koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z orzecznictwem zawartym w wyroku Sądu Najwyższego, z dnia 5 kwietnia 2002 r. (sygnatura....), należy przyjąć, że "prawa autorskie nie powstają w drodze oświadczeń woli stron umowy, lecz o ich istnieniu lub nie istnieniu przesądzają fakty, a więc w każdym wypadku konieczne jest ustalenie, czy konkretne zachowania danej osoby miały znamiona "działalności twórczej", której rezultatem było powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, będącego substratem materialnym twórczej działalności określonej osoby".

Odnosząc się precyzyjnie do wykładni prawnej Wnioskodawca uważa, że dla zaistniałego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące zapisy: zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku. Wnioskodawca podał, że w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną) praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% nie ma w tym przypadku znaczenia forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonane są prace twórcze, tj. czy będzie to umowa o pracę, czy też umowa o dzieło lub zlecenie. Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, zazwyczaj będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy. W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskimi prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Zgodnie z zapisem art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 9 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego są utwory audiowizualne - co bezpośrednio koresponduje z przedmiotowym wnioskiem. Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności. Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, "Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca od 31 marca 2010 r. jest współpracownikiem Telewizji Oddział w X. Współpraca opiera się na umowie o dzieło. Przez cały ten czas Wnioskodawca pełni funkcję kierownika produkcji audycji TV. Pracę wykonuje w wewnętrznej agencji producenckiej TV. Wnioskodawca specjalizuje się głównie w tworzeniu cyklicznych audycji o charakterze publicystycznym, poradnikowym i informacyjnym - głównie o tematyce kulturalnej, krajoznawczej, społecznej i rolniczej. Jako kierownik produkcji telewizyjnej jest jednym z kluczowych współtwórców audycji telewizyjnych, posiadającym każdorazowo aktywny wpływ na kształt finalny realizowanego utworu audiowizualnego na każdym etapie jego powstawania. Za każdym razem Wnioskodawca wykonuję pracę składającą się z czynności twórczych, prawnych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych, które wprost prowadzą do stworzenia utworów audiowizualnych będących odrębnymi: audycjami telewizyjnymi, bądź odcinkami serii czy cyklu audycji. Wykonując zadania kierownika produkcji Wnioskodawca osobiście odpowiada za przeprowadzenie złożonego procesu produkcyjnego na różnych jego etapach - koncepcyjnych i realizacyjnych. W zakresie pełnionej przez Niego funkcji leży m.in. skompletowanie zespołu produkcyjnego dającego rękojmię osiągnięcia zamierzonego rezultatu artystycznego, w tym przede wszystkim zbudowanie komplementarnej grupy kluczowych twórców i autorów stosownie do konkretnych potrzeb produkcyjnych i charakterystyki gatunkowej. Umowa o dzieło, o której mowa we wniosku, zawarta została w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Stronami umowy są Wnioskodawca i Telewizja Oddział w X. Całość prac wykonywanych przez Wnioskodawcę ma charakter niepowtarzalny, indywidulany i stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia się poszczególne źródła przychodów. Takimi źródłami są m.in.:

* działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe (art. 10 ust. 1 pkt 7).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z wyżej cytowanych przepisów wynika, że jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyjaśnić należy, że wskazany powyżej przepis art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłącza z przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło uzyskiwane na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy ma zatem okoliczność, czy umowa zlecenia zawarta została w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Istotna jest więc treść umowy o dzieło, a zgodnie z zasadą swobody umów strony mogą dowolnie ułożyć stosunek cywilnoprawny. Przepisy podatkowe nie wprowadzają ograniczenia, zakazu wykonywania w ramach działalności wykonywanej osobiście tych samych czynności, które są przedmiotem działalności gospodarczej.

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów uzyskiwanych z zawartej umowy zlecenia ustawodawca pozostawił stronie stosunku cywilnoprawnego.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, zawarł umowę o dzieło (zlecenia) w celu świadczenia określonych usług na rzecz innego podmiotu prawa i umowa ta zawarta jest w ramach wykonywanej przez podatnika działalności, to przychody z tytułu takiej umowy należy zakwalifikować jako pochodzące ze źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że we wniosku jednoznacznie wskazano, że praca realizowana przez Wnioskodawcę wykonywana jest na podstawie umowy o dzieło, zawartej w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 powyższej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 12 cyt. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 14, nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9.

Zatem, z powyższych przepisów jasno wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie mają zastosowania 50% koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym, przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej należy przyjąć faktycznie poniesione oraz udokumentowane koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo zastosowania, do przychodów osiągniętych w latach 2011 - 2014 z tytułu wykonywania przez Wnioskodawcę czynności kierownika produkcji audycji TV, 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ czynności te są realizowane w oparciu o umowę o dzieło zawartą w ramach prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zauważyć jednak należy, że zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, stwierdzić należy, że przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowią przepisów prawa podatkowego, a więc tutejszy Organ podatkowy nie jest upoważniony do interpretowania tych przepisów w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.