IPTPB2/415-178/14-4/Kku

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z tym, pismem z dnia 11 czerwca 2014 r., Nr IPTPB2/415-178/14-2/KKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 11 czerwca 2014 r. (skutecznie doręczono 17 czerwca 2014 r.). Natomiast w dniu 30 czerwca 2014 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 24 czerwca 2014 r.). Zatem zachowany został termin ustawowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Obecnie Wnioskodawca jest w drugim związku małżeńskim. Z pierwszego małżeństwa Wnioskodawca ma córkę X - PESEL Od momentu rozwodu (2007 r.) miejsce zamieszkania córki jest przy matce.

Na córkę Y Wnioskodawca regularnie płaci alimenty, obecnie w wysokości 500 zł miesięcznie. Z córką Y Wnioskodawca utrzymuje stały kontakt, ich relacje są poprawne. Oprócz alimentów Wnioskodawca stara się pomagać jej finansowo i wspierać w nauce i w rozwiązywaniu jej problemów. Córka Wnioskodawcy narzeka, że pieniądze, które Wnioskodawca przeznacza na nią, nie trafiają do niej, tylko wydawane są przez matkę na jej potrzeby. Wnioskodawcy nie stać na regularne dodatkowe finansowanie córki, dlatego chciałby móc pomagać Jej choćby doraźnie i tak chciałby spożytkować pieniądze uzyskane w ramach ulgi prorodzinnej. Dodaje, że była żona mimo Jego wielokrotnych prób porozumienia się w kwestii podziału pieniędzy pochodzących z ulgi prorodzinnej nie była zainteresowana rozmową na ten temat, co wynika jak twierdzi Wnioskodawca ze zwykłej złośliwości byłej żony.

Wnioskodawca dodaje, że Sąd Okręgowy w wyroku rozwodowym opiekę nad córką powierzył obydwojgu rodzicom (tekst jedn.: Wnioskodawcy i Jego byłej żonie), oraz że posiada On pełne prawa rodzicielskie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 czerwca 2014 r. Wnioskodawca nadmienił, że chciałby skorzystać z ulgi prorodzinnej za rok podatkowy 2010 odnośnie córki Y, urodzonej........... r. w ZZZ (PESEL yyyyyy). Z matką córki Y Wnioskodawca wstąpił w związek małżeński 28 grudnia 1991 r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w ZZZ. Małżeństwo to uległo rozwiązaniu dnia 23 września 2005 r. wyrokiem Sądu Okręgowego w..... W roku podatkowym 2010 Wnioskodawca wykonywał wobec córki Y władzę rodzicielską. Z matką Y Wnioskodawca nie zawierał żadnego porozumienia w sprawie podziału kwoty odliczeń. W roku podatkowym 2010 córka Y nie osiągnęła żadnych dochodów, nie pobierała renty rodzinnej, ani żadnych zasiłków.

W stosunku do Wnioskodawcy, jak i do Jego córki Y w 2010 r. nie miały zastosowania przepisy:

* art. 30c ustawy o podatku dochodowym,

* ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,

* ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W roku podatkowym 2010 Wnioskodawca osiągał dochody opodatkowane wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi prorodzinnej (ulgi na wychowywanie dzieci - córki Y) w wysokości 50% za rok 2010.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), skorzystanie przez Niego z ulgi prorodzinnej w wysokości 50% jest w zgodzie z istniejącymi przepisami podatkowymi. Art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że warunkiem koniecznym do skorzystania z ulgi prorodzinnej jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (warunek przez Wnioskodawcę spełniony). W art. 27f ust. 4 ww. ustawy przewidziane są 2 sposoby podziału ulgi prorodzinnej. Pierwszy przypadek, polegający na równym podziale ulgi (po 50% na każdego z rodziców) zachodzi w przypadku braku zgody, co do podziału ulgi. Drugi przypadek, polegający na nierównym podziale, zachodzi w przypadku porozumienia rodziców, co do podziału ulgi.

Oczywiście rodzice mogą też porozumieć się co do podziału ulgi między nimi po połowie.

W ocenie Wnioskodawcy, brzmienie art. 27f ust. 4 przyjmuje zasadę równego podziału ulgi, chociaż dopuszcza także inne proporcje podziału w przypadku porozumienia rodziców. Dlatego też taki podział ulgi, zdaniem Wnioskodawcy powinien być stosowany w przypadku braku porozumienia rodziców, co do proporcji podziału ulgi. Według Wnioskodawcy, takie rozwiązanie jest zbieżne z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, które stanowią, że obowiązek wychowania dziecka ciąży na obydwojgu rodziców. Rodzice rozwiedzeni powinni w równym stopniu wychowywać dziecko i zaspokajać wszystkie jego potrzeby (materialne, duchowe, fizjologiczne itp.), bez względu na to, przy którym z rodziców dziecko mieszka i który rodzic posiada świadczenia alimentacyjne. Z tego względu prawo do ulgi związanej z wychowaniem dziecka posiadają obydwoje rodzice, a podział tej ulgi po połowie jest według Wnioskodawcy logiczny i sprawiedliwy. Świadczy też o tym fakt, że w 2009 r. zmieniły się przepisy podatkowe, w których zlikwidowano zapis nakazujący rozwiedzionym małżonkom odliczenie proporcjonalne do okresu zamieszkania z dzieckiem, co może świadczyć o tym, że ustawodawca uznał taki zapis za niewłaściwy, niefortunny a nawet niesprawiedliwy dla podatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej za rok 2010 reguluje art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. Zatem w niniejszej interpretacji dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w oparciu o przepisy, w brzmieniu obowiązującym w tym okresie.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. cytowanej ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Dodatkowo, do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 ust. 8 i 9 ustawy.

Z kolei, jak stanowi ust. 7, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu ulgi na dziecko. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez obojga rodziców względem jednego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy.

Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych.

Zatem możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), a co za tym idzie tylko w tym przypadku wymagana jest zgoda obojga rodziców. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy, i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy.

Jedynie w przypadku, gdy w danym miesiącu dziecko spod opieki rodziców zostaje przekazane do rodziny zastępczej albo do opiekuna prawnego, kwotę przysługującego odliczenia za ten miesiąc ustala się w wysokości 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 w art. 27f ustawy za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Tego rodzaju sytuacja nie miała jednak miejsca w przedstawionym stanie faktycznym, z którego wynika, że po wyroku rozwodowym wykonywanie władzy rodzicielskiej zostało powierzone obojgu rodzicom, oraz że władza ta była wykonywana przez Wnioskodawcę przez rok 2010.

Tym samym kwota ulgi na małoletnią córkę, w stosunku do której Wnioskodawca wykonywał przez cały rok podatkowy 2010 władzę rodzicielską wynosi miesięcznie 92,67 zł (odpowiednio rocznie 1.112,04 zł). Kwotą ulgi Wnioskodawca dzieli się jednak z drugim rodzicem, stosownie do postanowień art. 27f ust. 4 ustawy, tj. w częściach równych lub w dowolnej proporcji wspólnie ustalonej. Powyższe oznacza, że wobec braku zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców co do zakresu podziału kwoty przysługującego odliczenia w innej proporcji niż w częściach równych, przyjmuje się, że - w stanie prawnym mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych w 2010 r. - każdemu rodzicowi wykonującemu władzę rodzicielską przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej #189; kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że obecnie Wnioskodawca jest w drugim związku małżeńskim. Na córkę Y Wnioskodawca regularnie płaci alimenty, obecnie w wysokości 500 zł miesięcznie. Sąd Okręgowy w wyroku rozwodowym opiekę nad córką powierzył obydwojgu rodzicom (tekst jedn.: Wnioskodawcy i Jego byłej żonie). Wnioskodawca posiada pełne prawa rodzicielskie.

Z matką córki Y Wnioskodawca nie zawierał żadnego porozumienia w sprawie podziału kwoty odliczeń. W roku podatkowym 2010 córka Y nie osiągnęła żadnych dochodów, nie pobierała renty rodzinnej ani żadnych zasiłków.

W stosunku do Wnioskodawcy, jaki i do Jego córki Y w 2010 r. nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego i ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. W roku podatkowym 2010 Wnioskodawca osiągał dochody opodatkowane wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi za 2010 r. są zatem podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki tj.:

* osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej,

* w stosunku do małoletniego dziecka wykonywali władzę rodzicielską, pełnili funkcje opiekuna prawnego (jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało) lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,

* wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).

Oznacza to, że z ulgi mogą skorzystać podatnicy, którzy osiągają dochody opodatkowane według skali podatkowej. Do ulgi mają prawo również podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatnicy osiągający dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też z działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanych 19% podatkiem liniowym pod warunkiem, że uzyskają w roku podatkowym także dochody opodatkowane według skali.

Przy czym warunkiem do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka jest również brak zastosowania w stosunku do dziecka przepisów:

* art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,

* ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z ogólna zasadą wynikająca z art. 27f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dziecko. Władza rodzicielska zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeksem rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, zaś - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej, nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ograniczona do decydowania tylko w najważniejszych sprawach dotyczących dziecka. Tak więc ulga ta przysługuje także rodzicowi, który ma ograniczoną władzę rodzicielską. Z odliczenia nie może natomiast skorzystać ten z rodziców, który na skutek interwencji sądu opiekuńczego został pozbawiony tej władzy, jak również rodzic, w stosunku do którego została ona zawieszona.

Rodzice po rozwodzie lub separacji, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, muszą ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie, co oznacza, że rodzice dziecka powinni wspólnie uzgodnić sposób obliczenia okresów wykonywania przez nich władzy rodzicielskiej, które będą stanowiły podstawę do skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Odliczenie ulgi będzie wymagało uzgodnienia przez małżonków proporcji, w jakiej dokonają odliczenia za okresy, w których wspólnie wykonywali władzę rodzicielską nad córką. Wynika to z faktu, że brak takiego uzgodnienia może spowodować, że suma odliczeń dokonanych przez rodziców - w ich zeznaniach podatkowych - przekroczy kwotę 1 112 zł 04 gr rocznie na dziecko. Ustawodawca natomiast jednoznacznie określił limit odliczenia tytułem omawianej ulgi i wskazał, w jakich przypadkach ulga winna być dzielona wg klucza 1/30 kwoty miesięcznej za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. W przypadku, gdy władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, tejże proporcji nie można ściśle zastosować. Ulga bowiem przysługuje im wspólnie i podlega wykazaniu w zeznaniu w częściach równych lub wg proporcji przez Nich przyjętej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską, wówczas ulga prorodzinna przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, przez nich dokonana nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka, a jeżeli takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych. Istotne jest, aby nie dochodziło do dublowania ulgi.

Decyzję o sposobie podziału tej kwoty ustawodawca pozostawił rodzicom dziecka, zaznaczając jedynie, że kwota ulgi na dziecko dotyczy łącznie obojga rodziców. Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, bądź nie są w stanie dojść do porozumienia w tej kwestii, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że z uwagi na brak ustaleń z drugim rodzicem co do podziału kwoty odliczenia w proporcji innej niż w częściach równych, Wnioskodawcy (jak i byłej małżonce) przysługuje prawo do rozliczenia ulgi w stosunku 50% dla każdego z rodziców, czyli po 50% miesięcznego limitu ulgi przysługującego na małoletnie dziecko. Tak więc, w sytuacji gdy w 2010 r. władzę rodzicielską nad małoletnią córką miał prawo wykonywać zarówno Wnioskodawca, jak i Jego była małżonka oraz faktycznie ją sprawowali, to przy braku porozumienia w tym względzie pomiędzy rodzicami dziecka oraz przy spełnieniu pozostałych przesłanek określonych w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każde z rodziców ma prawo do odliczenia 50% kwoty ulgi przysługującej na małoletnią córkę.

Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jednocześnie tutejszy Organ zastrzega, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy dziecko było faktycznie wychowywane przez rodzica, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto należy zauważyć, że organ interpretacyjny jest jedynie uprawniony do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, nie ma natomiast uprawnień do rozstrzygania sporów pomiędzy osobami uprawnionymi do ulgi w zakresie wielkości, w jakiej ulgę tę winna każda z nich zastosować.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został złożony przez jednego z rodziców małoletniej córki, zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z rodziców. Drugi z rodziców małoletniego dziecka, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.