IPTPB2/415-167/13-4/KK - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzonej kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 28 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzonej kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzonej kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Pismem z dnia 10 maja 2013 r., Nr IPTPB2/415-167/13-2/k.k., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 10 maja 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 13 maja 2013 r., natomiast w dniu 20 maja 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 16 maja 2013 r. (data nadania 17 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Decyzją Wójta Gminy z dnia 31 marca 2011 r. Wnioskodawczyni uzyskała zezwolenie na usunięcie drzewa, gatunek lipa, znajdującego się na terenie Jej działki. Drzewo zostało usunięte przed określonym w zezwoleniu terminem. W związku z zaistniałym zdarzeniem, wszczęto postępowanie administracyjne. Decyzją z dnia 4 października 2011 r., Wójt Gminy nałożył na Wnioskodawczynię administracyjną karę pieniężną. Przedmiotową decyzję oparto na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 października 2004 r. w sprawie opłat dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew, obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia 15 października 2010 r. w sprawie opłat za usunięcie drzew i krzewów oraz stawek kar za zniszczenie zieleni na 2011 r., rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 września 2004 r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni, zadrzewień albo drzew lub krzewów.

Decyzja została zaskarżona do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, następnie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jednak odwołanie nie odniosło skutku i rozstrzygnięcie uprawomocniło się.

W dniu 6 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Wójta Gminy o umorzenie nałożonej administracyjnej kary pieniężnej.

Decyzją z dnia 5 marca 2012 r., Wójt Gminy umorzył nałożoną na Wnioskodawczynię karę pieniężną wraz z odsetkami. Decyzja oparta została na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 64 ust. 1 w zw. z art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W zaistniałej sytuacji, po wydaniu decyzji umarzającej karę pieniężną, Urząd Gminy wystawił i skierował do Urzędu Skarbowego PIT-8C, w którym jako przychód Wnioskodawczyni przyjął przychód z tytułu umorzenia kary wraz z odsetkami w wysokości, co wiąże się z ciążącym na Wnioskodawczyni obowiązkiem uregulowania podatku dochodowego od osób fizycznych od powyższego przychodu.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie:

Czy jednostka organizacyjna - Samorządowa Gmina, umarzając nałożoną na Wnioskodawczynię administracyjną karę pieniężną na podstawie przepisów: art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 64 ust. 1 w zw. z art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, następnie traktując wartość kwoty umorzenia jako przychód z innych źródeł, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i sporządzając informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C), postąpiła prawidłowo, a jeśli nie, czy mimo wszystko występuje po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiotowym zakresie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ciążył na Niej obowiązek podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym do osób fizycznych i w związku z tym Gmina nie miała obowiązku wystawienia PIT-8C, zaś bezpodstawne wystawienie tej deklaracji nie powoduje zaistnienia obowiązku podatkowego.

Zgodnie z brzemieniem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniecha się poboru podatku. Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła. W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego, wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje, inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów, określonych w art. 12 -14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne, niż wymienione wprost w przepisie art, 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przypisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, iż pojęcie przychodów z innych źródeł ma nieograniczony zakres, obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić między podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji z wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego z nich - zwłaszcza, iż w rozpatrywanym przypadku chodzi o relacje osoby fizycznej ze związkiem publicznoprawnym jakim jest Gmina.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Gmina wymierzyła Wnioskodawczyni administracyjną karę pieniężną za usunięcie drzewa, na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie przyrody, wójt wymierza administracyjną karę pieniężną za usunięcie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia.

Artykuł 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych stanowi, iż środkami publicznymi stanowiącymi nieopodatkowane należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa albo jednostki samorządu terytorialnego:

* kwoty dotacji podlegające zwrotowi w przypadkach określonych w niniejszej ustawie,

* należności z tytułu gwarancji i poręczeń udzielonych przez Skarb Państwa i jednostki samorządu terytorialnego,

* wpłaty nadwyżek środków obrotowych samorządowych zakładów budżetowych,

* wpłaty nadwyżek środków finansowych agencji wykonawczych,

* wpłaty środków z tytułu rozliczeń realizacji programów przedakcesyjnych,

* należności z tytułu zwrotu płatności dokonanych w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich,

* dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw,

* pobrane przez jednostkę samorządu terytorialnego dochody związane z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego odrębnymi ustawami i nieodprowadzone na rachunek dochodów budżetu państwa.

Organami pierwszej instancji właściwymi do wydawania decyzji w odniesieniu do należności, o których mowa w art. 60, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej, są w stosunku do należności budżetowych jednostek samorządu terytorialnego - wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta albo marszałek województwa (art. 61 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, właściwy organ na wniosek zobowiązanego, może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60.

Artykuł 55 ww. ustawy stanowi, że ulgami są m.in umorzenie w całości lub w części.

Artykuł 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych stanowi, iż środkami publicznymi stanowiącymi nieopodatkowane należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym są w szczególności dochody budżetu państwa albo jednostki samorządu terytorialnego, określone jako dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw.

Do umorzenia nałożonej na Wnioskodawczynię administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez zezwolenia wraz z odsetkami będą miały zastosowanie przepisy o finansach publicznych, w związku z ustawą o ochronie przyrody, a nie ustawa - Ordynacja podatkowa. Takie też podstawy prawne powołano w decyzji Wójta Gminy z dnia 5 marca 2012 r. o umorzeniu nałożonej kary pieniężnej.

Wnioskodawczyni podnosi, iż należności sankcyjne, będące przedmiotem umorzenia, nie wynikają z czynności cywilnoprawnych, lecz mają charakter administracyjny oraz stanowią dochody budżetowe.

Zdaniem Wnioskodawczyni, umorzenie osobie fizycznej zobowiązania o charakterze administracyjnym przez publicznoprawnego wierzyciela - w drodze decyzji administracyjnej o rezygnacji z przypadających mu należności - nie stanowi dla adresata takiej decyzji zdarzenia, które sprawia, iż z tego tytułu powstaje u adresata przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Umorzona kara nie stanowi przysporzenia majątkowego u dłużnika, gdyż owo umorzenie nie nosi znamion umorzenia wierzytelności wynikających z czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni wskazuje, iż umorzenie osobie fizycznej należności z tytułu kary administracyjnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia, nie stanowi u tej osoby przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wobec czego na Urzędzie Gminy nie ciążył obowiązek wynikający z uregulowań zawartych w art. 42 ust. 1a o podatku dochodowym od osób fizycznych - obowiązek wykazania przedmiotowej kwoty umorzenia jako osiągniętych przychodów i na podstawie art. 20a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skierowania PIT-8C w odniesieniu do osoby Wnioskodawczyni do Urzędu Skarbowego.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni, zachowanie Gminy kierującej do Urzędu Skarbowego PIT-8C było błędne, a Wnioskodawczyni, pomimo wystawienia PIT-8C, nie będzie obciążona podatkiem dochodowym od osób fizycznych w zakresie umorzonej kary pieniężnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z kolei w myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Otwarta formuła cyt. wyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie oznacza jednak, iż pojęcie przychodów z innych źródeł ma nieograniczony zakres, obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić pomiędzy podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji z wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego z nich - zwłaszcza, iż w rozpatrywanej sprawie chodzi o relacje osoby fizycznej ze związkiem publicznoprawnym, jakim jest miasto.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż decyzją Wójta Gminy nałożono na Wnioskodawczynię administracyjną karę pieniężną w wysokości. Przedmiotową decyzję oparto na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 października 2004 r. w sprawie opłat dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew, obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia 15 października 2010 r. w sprawie opłat za usunięcie drzew i krzewów oraz stawek kar za zniszczenie zieleni na 2011 r., rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 września 2004 r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni, zadrzewień albo drzew lub krzewów.

Decyzją z dnia 5 marca 2012 r., Wójt Gminy umorzył nałożoną na Wnioskodawczynię karę pieniężną wraz z odsetkami. Decyzja, na wiosek Wnioskodawczyni, oparta została na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 64 ust. 1 w zw z art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W zaistniałej sytuacji, po wydaniu decyzji umarzającej karę pieniężną, Urząd Gminy wystawił i skierował do Urzędu Skarbowego PIT - 8C, w którym jako przychód Wnioskodawczyni przyjął przychód z tytułu umorzenia kary wraz z odsetkami.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.), wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia. Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 88 ust. 1, ustala się w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ustalonej na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4-6 (art. 89 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) stanowi, iż środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

Organami pierwszej instancji właściwymi do wydawania decyzji w odniesieniu do należności, o których mowa w art. 60, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej, są w stosunku do należności budżetów jednostek samorządu terytorialnego - wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta albo marszałek województwa (art. 61 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

W myśl zaś art. 64 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, właściwy organ, na wniosek zobowiązanego, może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60. Określonymi w art. 55 tejże ustawy ulgami są natomiast m.in. umorzenie w całości albo w części.

Z kolei w art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych wskazano, iż środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym są w szczególności dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego określone jako dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw.

Do umorzenia nałożonej na mieszkańca kary administracyjnej za usunięcie drzew bez zezwolenia wraz z odsetkami za zwłokę miały zastosowanie przepisy ustawy o finansach publicznych w związku z ustawą o ochronie przyrody, a nie ustawy - Ordynacja podatkowa. Umorzenie ww. należności nastąpiło w drodze decyzji administracyjnej.

Należy mieć na uwadze, iż należności sankcyjne, które będą przedmiotem umorzenia, nie wynikają z czynności cywilnoprawnych, lecz mają charakter administracyjny oraz stanowią dochody budżetowe.

Umorzenie osobie fizycznej zobowiązania sankcyjnego o charakterze administracyjnym przez publicznoprawnego wierzyciela - w drodze decyzji administracyjnej o rezygnacji z przypadających mu należności, nie stanowi dla adresata takiej decyzji zdarzenia, które sprawia, iż tego tytułu powstaje u tegoż adresata przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wartość umorzonych kar nie stanowi przysporzenia majątkowego u dłużnika, gdyż owo umorzenie nie nosi znamion umorzenia wierzytelności wynikających z czynności cywilnoprawnych, które w momencie ich umorzenia tracą swój zwrotny charakter i stają się trwałym przysporzeniem majątkowym dłużnika.

Wobec powyższego, umorzone należności z tytułu administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez wymaganego zezwolenia wraz z odsetkami nie stanowi u Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Urząd Gminy bez postawy prawnej wystawił informację o wysokości przychodów PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.