IPTPB2/415-161/11-2/AKr - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy otrzymywanej z Niemiec.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 9 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymywanej z Niemiec renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymywanej z Niemiec renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, obecnie na stałe zamieszkującym w Polsce. W 2000 r. Wnioskodawca wykonywał pracę w Republice Federalnej Niemiec. W dniu 18 listopada 2000 r. uległ wypadkowi w czasie pracy w Niemczech. Wypadek spowodował uszczerbek na zdrowiu Wnioskodawcy, tj. lekkie mózgowo - psychiczne zaburzenia z istotnymi zmianami, napady epileptyczne po złamaniu czaszki, lewostronny ból głowy wskutek napięcia, paraliż nerwu mięśnia ocznego powodujący widzenie podwójne. Decyzja o następstwach wypadku oraz orzeczenie o niezdolności do pracy opiera się na opiniach lekarskich wydanych przez niemieckich lekarzy.

W związku z powyższym Wnioskodawcy została przyznana renta na czas nieokreślony z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Świadczenie związane z wypadkiem przy pracy, które wypłacane jest przez byłego pracodawcę jest świadczeniem z działu ubezpieczeń od następstw wypadków niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego. Renta jest wypłacana przez Bank w Polsce do dnia dzisiejszego. Bank pobiera od wypłaconej renty zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wystawia informację roczną PIT-11 o wysokości uzyskanych dochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywana renta z Niemiec powinna być opodatkowana w Polsce oraz czy PIT-11 otrzymany z banku jest prawidłowy, ponieważ zawiera potrąconą w Polsce zaliczkę na podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy: renta z Niemiec powinna być opodatkowana tyko w Niemczech i nie powinna być opodatkowana przez Bank w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2010 r.Dz. U. Nr 51 poz, 307 z późn. zm.), osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium RP podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z emerytury i podobnych świadczeń lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polska) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy) podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polska).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polska) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy) podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Niemcy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 4a powyższej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 18 listopada 2000 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi w czasie pracy w Niemczech. Wypadek spowodował uszczerbek na zdrowiu i w związku z tym Wnioskodawcy została przyznana renta na czas nieokreślony z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Renta jest świadczeniem wypłacanym z działu ubezpieczeń od następstw wypadków niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego, zatem w przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie uregulowania zawarte w polsko-niemieckiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania ww. świadczeń otrzymanych do 31 grudnia 2004 r. były uregulowane umową z dnia 18 grudnia 1972 r., zawartą między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec, w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.).

Umowa ta nie zawierała oddzielnych regulacji dotyczących zasad opodatkowania rent i emerytur oraz podobnych świadczeń uzyskiwanych z Niemiec przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski.

Stosownie do art. 19 ww. Umowy, dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach (w kategorii tej mieszczą się m.in. renty) osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Umawiającym się mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie.

Z powyższego przepisu wynikało, iż renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Tak więc świadczenie z tytułu renty wypadkowej, które zostało postawione osobom, mającym miejsce zamieszkania w Polsce, do dyspozycji do 31 grudnia 2004 r. podlegało w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Od dnia 1 stycznia 2005 r. weszła w życie umowa z dnia 14 maja 2003 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

W myśl uregulowań zawartych w art. 18 ust. 1 powołanej umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

* ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

* ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

* ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

* ustawowe ubezpieczenie od następstwa wypadków,

* ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących z wszystkich działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Podstawę ustawową ubezpieczenia wypadkowego - w prawie niemieckim - stanowi Kodeks Socjalny, m.in. jego Księga Siódma (SGB VII). Świadczenia pieniężne związane z niezdolnością do pracy na skutek wypadku przy pracy przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są poborami pochodzącymi z działu ubezpieczeń od następstw wypadków niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż od dnia 1 stycznia 2005 r. wypłacana, osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, renta z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech. Zatem, nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Zgodnie bowiem z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższego wynika, że organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów, ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. Organ ten jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę.

Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.