IPTPB2/415-137/12-3/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza wziąć jedną lub kilka nieoprocentowanych pożyczek w łącznej wysokości XXX zł od jednej lub kilku osób fizycznych, które nie są z Nią spokrewnione. Spłata pożyczki/pożyczek przewidziana jest do 10 lat. Pożyczki te nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez żadną ze stron. Zostaną wykorzystane na zakup nieruchomości. Umowy zostaną zgłoszone właściwemu Urzędowi Skarbowemu w celu uiszczenia p.c.c. w wysokości 2% wartości pożyczek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1, Nr 2 i Nr 3 wniosku. W zakresie odpowiedzi na pytanie Nr 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w dniu 21 lutego 2012 r. uzyskała Ona informację w Krajowej Informacji Podatkowej, iż opisane przez Nią zdarzenie przyszłe jest obojętne podatkowo, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Poinformowano Wnioskodawczynię, że takie jest stanowisko organów podatkowych, co potwierdzałyby podane przez Nią interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Należy jedynie opłacić podatek od czynności cywilnoprawnych zgłaszając pożyczkę we właściwym Urzędzie Skarbowym. Na gruncie Kodeksu cywilnego, umowa pożyczki jest umową nieodpłatną i Wnioskodawczyni uważa, że korzystanie przez Nią z nieoprocentowanego kapitału nie powinno zostać potraktowane przez organy skarbowe, jako przychód z nieodpłatnego świadczenia. Udzielenie nieoprocentowanej pożyczki nie powinno też powodować żadnych skutków podatkowych po stronie pożyczkodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 307 z późn. zm.), przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymywane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Przez umowę pożyczki, w świetle art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie, tj. za oznaczonym wynagrodzeniem w formie odsetek.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawczyni zamierza wziąć jedną lub kilka nieoprocentowanych pożyczek w łącznej wysokości XXX zł od jednej lub kilku osób fizycznych, które nie są z Nią spokrewnione. Spłata pożyczki/pożyczek przewidziana jest do 10 lat. Pożyczki te nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez żadną ze stron. Zostaną wykorzystane na zakup nieruchomości. Pożyczki zostaną zgłoszone właściwemu Urzędowi Skarbowemu w celu uiszczenia p.c.c. w wysokości 2% wartości pożyczek.

Z treści cytowanego art. 720 § 1 Kodeks cywilnego wynika, iż na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę. W sytuacji, gdy strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia.

W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie pożyczki jest obojętne podatkowo. Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni zawarte we wniosku, w zakresie pytania Nr 1, jest prawidłowe. Powyższe powoduje, że odpowiedź na pytania Nr 2 i Nr 3 jest bezprzedmiotowa.

Ponadto tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem. Nie wywołuje skutków prawnych dla pożyczkodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.