IPTPB2/415-105/11-2/AKr - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynagrodzeń wypłacanych biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko,... przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń wypłacanych biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń wypłacanych biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako organ administracji państwowej zleca biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym wykonanie usług w postaci wydania opinii oraz dokonania tłumaczenia pisemnego lub ustnego - na podstawie art. 193 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.).

Biegłego powołuje się wydając każdorazowo postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego zgodnie z art. 194 ustawy - Kodeks postępowania karnego. Za wykonanie opinii biegli rzeczoznawcy wystawiają rachunki bądź faktury stosując stawki z przedziałów kwotowych określonych w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1975 r. Nr 46, poz. 254 z późn. zm.).

W momencie zlecenia wykonania określonych czynności biegłym rzeczoznawcom (tj. w momencie przyjęcia przez biegłego postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego), nie zawsze znana jest kwota należności za wykonaną opinię, jako przykład można podać następujące sytuacje:

* biegli, którzy określają swoje wynagrodzenie wg stawki za godzinę pracy - mogą przyjąć stawkę godzinową z przedziału od 1,2% do 1,7% kwoty bazowej (tj. od 22,49 zł do 31,86 zł), która to stawka w razie złożonego charakteru problemu będącego przedmiotem opinii może być dodatkowo podwyższona w granicach do 50%. Tak więc, kwota należności będąca iloczynem stawki za 1 godzinę pracy oraz ilości godzin poświęconych na wydanie opinii - może wynieść odpowiednio kwotę niższą niż 200,00 zł lub przekraczającą 200,00 zł;

* biegli z zakresu medycyny określają swoje wynagrodzenie zgodnie z taryfą stanowiącą Załącznik nr 1 do przedmiotowego rozporządzenia. I tak na przykład, za czynności określone w pkt 5 tabeli przysługuje im wynagrodzenie z przedziału od 3,7% do 13,5% kwoty bazowej (tj. od 69,33 zł do 252,97 zł). Również w tym przypadku, ostateczna kwota należności zależy od nakładu pracy oraz złożonego charakteru opinii, które w momencie zlecenia wykonania określonych czynności biegłemu nie zawsze są znane.

Za dokonanie tłumaczenia tłumacze przysięgli wystawiają rachunki bądź faktury stosując stawki (za godzinę lub stronę tłumaczenia), których wartość określa Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz, 131 z późn. zm.). W przypadku zlecenia wykonania określonych czynności tłumaczom przysięgłym sytuacja jest podobna jak w przypadku biegłych sądowych (kwota ostateczna należności nie zawsze jest znana w momencie zlecenia wykonania tłumaczenia).

Wnioskodawca podaje przykłady:

Wnioskodawca dokonuje wypłaty należności wynikających z otrzymanych rachunków bądź faktur w następujący sposób:

Wnioskodawca podkreśla, iż opisany powyżej stan faktyczny miał miejsce po dniu 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w sposób właściwy nalicza podatek dochodowy od osób fizycznych dokonując wypłaty należności biegłym rzeczoznawcom oraz tłumaczom przysięgłym.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody biegłych rzeczoznawców oraz tłumaczy przysięgłych stanowią przychody osób, którym organ administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, które to przychody na podstawie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, podlegające opodatkowaniu zgodnie z przepisami przedmiotowej ustawy.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, do przychodów uzyskiwanych przez biegłych rzeczoznawców oraz tłumaczy przysięgłych ma zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a przedmiotowej ustawy, który wymienia te przychody (z tytułu, o których mowa w art. 3 pkt 2 lub 5-9") jako przychody, od których pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stosuje następujące zasady przy wypłacie należności biegłym rzeczoznawcom oraz tłumaczom przysięgłym:

* jeżeli wartość otrzymanego rachunku lub faktury brutto nie przekracza 200,00 zł wówczas wypłaca się należność po potrąceniu podatku zryczałtowanego w wysokości 18% -na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy,

* jeżeli natomiast wartość otrzymanego rachunku lub faktury brutto przekracza 200,00 zł, wówczas stosuje się zasady ogólne tj. pobiera się zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy wskazano, jako osobne źródło przychodu, działalność wykonywaną osobiście.

Natomiast w art. 13 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wskazał, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na organach władzy publicznej, jako na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu, ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 powyższej ustawy). Dodatkowo, przychodów tych nie łączy się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z treści art. 30 ust. 8 ww. ustawy.

Analiza normy wyrażonej w cytowanym art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* kwota należności określona w umowie lub umowach zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza kwoty 200 zł,

* wysokość należności musi wynikać z umowy (umów).

Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z zapisem art. 42 ust. 1 powołanej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek, oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego, właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby, bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Dodatkowo, jak wynika z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego, właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby, bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako płatnik rozlicza należności biegłych rzeczoznawców oraz tłumaczy przysięgłych.

Biegłego powołuje się wydając każdorazowo postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego zgodnie z art. 194 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.). Za wykonanie opinii biegli rzeczoznawcy wystawiają rachunki bądź faktury stosując stawki z przedziałów kwotowych określonych w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1975 r. Nr 46, poz. 254 z późn. zm.). W momencie zlecenia wykonania określonych czynności biegłym rzeczoznawcom (tj. w momencie przyjęcia przez biegłego postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego), nie zawsze znana jest kwota należności za wykonaną opinię.

W analogiczny sposób Wnioskodawca opisał sytuację dotyczącą tłumaczy przysięgłych.

Na podstawie uregulowań zawartych w art. 194 ustawy - Kodeks postępowania karnego, o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego wydaje się postanowienie, w którym należy wskazać imię, nazwisko i specjalność biegłego lub biegłych, a w wypadku opinii instytucji, w razie potrzeby, specjalność i kwalifikacje osób, które powinny wziąć udział w przeprowadzeniu ekspertyzy, przedmiot i zakres ekspertyzy ze sformułowaniem, w miarę potrzeby, pytań szczegółowych oraz termin jej dostarczenia.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 Dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445 z późn. zm.) biegłemu powołanemu przez sąd służy prawo do wynagrodzenia za wykonaną pracę.

W myśl art. 15 powołanego dekretu należności świadków, biegłych i stron przyznaje i ustala sąd, a na rozprawie przewodniczący kompletu orzekającego.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1975 r. Nr 46, poz. 254 z późn. zm.) określa podstawę oraz sposób obliczenia wynagrodzenia biegłych sądowych.

Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku tłumaczy przysięgłych. Z postanowień zawartych w ustawie z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.) wynika, że tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba, że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę (art. 15 ww. ustawy). Natomiast kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związku z wykonywaniem czynności na żądanie ww. podmiotów zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.).

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż pomimo, że Wnioskodawca nie zawiera umowy z biegłymi sądowymi lub tłumaczami przysięgłymi, to jednak zleca im wykonanie określonych czynności, a w konsekwencji wypłaca, jako płatnik należności.

Jednakże, w myśl art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.,. opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł.

Z uwagi na fakt, iż wypłaty na rzecz biegłych sądowych oraz tłumaczy przysięgłych dokonywane są w wyniku ich powołania w drodze postanowienia o dopuszczenie dowodu, nie są sporządzane umowy, w których określona jest kwota należności. Niespełnienie tego warunku wyklucza więc możliwość opodatkowania wypłat dokonywanych na rzecz biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych zryczałtowanym podatkiem dochodowym nawet wówczas, gdy wartość wypłaty nie przekroczy 200,00 zł.

Z uwagi na powyższe, wypłaty dokonywane na rzecz biegłych sądowych oraz tłumaczy przysięgłych nie przekraczające kwoty 200,00 zł winny zostać przez Wnioskodawcę opodatkowane, tak jak wypłaty przekraczające kwotę 200,00 zł, zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, do przychodów, nie przekraczających 200,00 zł, uzyskiwanych przez biegłych sądowych oraz tłumaczy przysięgłych, z którymi nie są zawierane umowy określające kwotę należności, nie ma zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te płatnik winien opodatkować, tak jak przychody przekraczające 200,00 zł, zgodnie z art. 41 powyższej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.