IPTPB1/4511-813/15-3/MH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania środków trwałych na cele osobiste - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 11 lutego 2016 r., Nr IPTPB1/4511-813/15-2/MH, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 lutego 2016 r. (data doręczenia 18 lutego 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 19 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 22 lutego 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne o charakterze produkcji roślinno-zwierzęcej. Od dnia 13 czerwca 2006 r. prowadzi działalność gospodarczą, której głównym kierunkiem jest działalność usługowa wspierająca produkcję roślinną. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności posiada ciągnik, przyczepę oraz kombajn. W przyszłości, Wnioskodawca planuje wygasić działalność gospodarczą oraz przekazać środki trwałe na cele gospodarstwa rolnego, czyli na potrzeby osobiste. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę opodatkowana jest na zasadach ogólnych, wg skali podatkowej. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przez wygaszenie działalności, Wnioskodawca, rozumie zamknięcie, zakończenie działalności gospodarczej. Odpisy amortyzacyjne środków trwałych zakupionych na potrzeby działalności gospodarczej stanowiły koszt uzyskania przychodów. Na dzień zakończenia działalności gospodarczej, niektóre środki trwałe będą w pełni zamortyzowane, natomiast jeden będzie zamortyzowany w połowie.

Przedmiotowe środki trwałe, przekazane na cele osobiste, Wnioskodawca zamierza sprzedać w ciągu 3 lat od przekazania ich do gospodarstwa rolnego. Dokumentami poświadczającymi przeniesienie, będzie protokół przekazania oraz uchwała właściciela.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów działalności gospodarczej i środki trwałe, przeznaczone do sprzedaży, są ujęte w ewidencji. Koszty uzyskania przychodów są ewidencjonowane wg metody memoriałowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przy przekazaniu środków trwałych na cele osobiste powstaje zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, w momencie przekazania środka trwałego z prowadzonej działalności do gospodarstwa rolnego.

2. Czy wartość niezamortyzowanej części środków trwałych stanowi koszty uzyskania przychodów z działalności w momencie przekazania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, przekazanie środka trwałego na cele osobiste nie powoduje powstania przychodu w momencie przekazania, dochodzi bowiem jedynie do przesunięcia składnika majątku.

Nieumorzona wartość środka trwałego nie może stanowić kosztu podatkowego, ponieważ stanowi ona koszt uzyskania przychodu, gdy dochodzi do odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zbycie nastąpi w ciągu 6 lat licząc od pierwszego dnia następującego po miesiącu wycofania środka trwałego, przychód uzyskany ze sprzedaży będzie stanowił przychód z działalności, a pozostała nieumorzona część będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał przepisy art. 10 ust. 2 pkt 3 oraz art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Wyjaśnić należy, że z treści przywoływanych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast, stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę

odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Konstrukcja przedmiotowego przepisu oparta została na założeniu odroczenia w czasie uznania za koszty uzyskania przychodu wydatków na:

* nabycie gruntów i prawa użytkowania wieczystego gruntów,

* nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* ulepszenia zwiększające wartość środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku wskazano, że w Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne o charakterze produkcji roślinno-zwierzęcej oraz prowadzi działalność gospodarczą, której głównym kierunkiem jest działalność usługowa wspierająca produkcję roślinną. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności posiada ciągnik, przyczepę oraz kombajn. W przyszłości, Wnioskodawca planuje zakończyć działalność gospodarczą oraz przekazać środki trwałe na cele gospodarstwa rolnego czyli na potrzeby osobiste. Odpisy amortyzacyjne środków trwałych zakupionych na potrzeby działalności gospodarczej stanowiły koszt uzyskania przychodów. Na dzień zakończenia działalności gospodarczej, niektóre środki trwałe będą w pełni zamortyzowane, natomiast jeden będzie zamortyzowany w połowie.

Przedmiotowe środki trwałe, przekazane na cele osobiste, Wnioskodawca zamierza sprzedać w ciągu 3 lat od przekazania ich do gospodarstwa rolnego. Dokumentami poświadczającymi przeniesienia, będzie protokół przekazania oraz uchwała właściciela.

Tak więc, przekazanie przez podatnika danego środka trwałego na potrzeby własne jest czynnością, która w myśl przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wywoła żadnych skutków, ponieważ nie stanowi ono odpłatnego zbycia.

Zatem, w przedmiotowej sprawie wycofanie wskazanych we wniosku środków trwałych z prowadzonej działalności gospodarczej, będzie czynnością neutralną podatkowo w zakresie powstania przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składników majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Poprzez tą czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego. Uzyskanie przychodu nastąpi dopiero w razie odpłatnego zbycia środka trwałego, o ile pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej i dniem jego zbycia nie upłynie sześć lat. Po upływie tego okresu dochód ze sprzedaży będzie wolny od podatku.

W sytuacji, gdy wycofany środek trwały z działalności gospodarczej nie był całkowicie zamortyzowany, to jego niezamortyzowana wartość nie będzie mogła stanowić kosztów uzyskania przychodów w momencie przekazania go na potrzeby osobiste przedsiębiorcy, gdyż w momencie jego przekazania nie wystąpi przychód podatkowy. Dopiero w sytuacji, gdy dojdzie do odpłatnego zbycia tego składnika majątku, może ona zostać rozliczona w kosztach uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w momencie przekazania środków trwałych z prowadzonej działalności gospodarczej do gospodarstwa rolnego, po stronie Wnioskodawcy, nie powstanie zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, a nieumorzona wartość środka trwałego nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, zauważyć należy, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny skutków podatkowych zbycia przedmiotowych środków trwałych po wycofaniu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Kwestia ta nie została bowiem objęta pytaniami przyporządkowanymi do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji, zgodnie z treścią wniosku, są wyłącznie skutki podatkowe przekazania środków trwałych na cele osobiste Wnioskodawcy w związku z zakończeniem działalności gospodarczej.

Tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.