IPTPB1/4511-7/15-3/MD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/4511-7/15-3/MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 22 stycznia 2015 r. do tut. Organu wpłynęło upoważnienie do występowania w imieniu Wnioskodawcy w związku ze złożonym wnioskiem ORD-IN o wydanie interpretacji indywidualnej udzielone przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielczy Klub Sportowy, jako wielosekcyjny klub sportowy bierze czynny udział we wszystkich rozgrywkach organizowanych przez Okręgowe Związki Sportowe, zgodnie z kalendarzem imprez. W przypadku sekcji piłki nożnej organizatorem rozgrywek jest Związek Piłki Nożnej, który ustala terminarz odbywania się zawodów sportowych. Sprawa dotyczy zryczałtowanych kosztów przejazdu, które sędziowie wykazują w pełnej kwocie, nie pomniejszając ich o zaliczkę na podatek dochodowy, żądając wypłaty w kwocie pełnej (brutto). Podatek obliczany jest tylko od kwoty ekwiwalentu sędziowskiego. Rozliczając po meczu delegacje księgowość koryguje - dolicza do kwoty ekwiwalentu koszt przejazdu, który stanowi odrębną pozycję w druku delegacji i od sumy ekwiwalentu i kosztów przejazdu oblicza i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, i w takiej wysokości odprowadzana jest ona do właściwego Urzędu Skarbowego, zgodnego z siedzibą płatnika (Wnioskodawcy). Zaliczki na podatek pobierane są jednorazowo, od każdej delegacji przestawionej przez sędziego po meczu, zgodnie z regulaminem ZPN, w którym zawarte jest zdanie o obowiązku uregulowania sędziemu ekwiwalentu w tym samym dniu po zakończonych zawodach sportowych. Wnioskodawca nadmienia, że sędziowie delegowani przez ZPN nie są związani z Nim umowami cywilno-prawnymi. Sędziowie delegowani przez ZPN przyjeżdżają na mecze z wypełnionymi już drukami delegacji sędziowskich. Wnioskodawca nigdy nie wie jakie koszty będzie musiał ponieść w związku z odbywającymi się meczami, nie wie również który z sędziów będzie prowadził zawody. Informacje te nie wynikają z umowy zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a sędzią, gdyż takowe nie są sporządzane. Wnioskodawca nie posiada wiedzy na jakich zasadach zatrudnieni są sędziowie w ZPN. Stawki ekwiwalentów sędziowskich oraz zryczałtowanych kosztów przejazdów na zawody sportowe ustalane są przez ZPN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy doliczając do kwoty ekwiwalentu sędziowskiego zryczałtowane koszty przejazdu Wnioskodawca postępuje prawidłowo. Czy od wypłaconych wynagrodzeń (ekwiwalentów sędziowskich + zryczałtowanych kosztów przejazdu) Wnioskodawca jest zobowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, działając na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mając na uwadze art. 13 pkt 2 tej ustawy, doliczanie kwoty przejazdu na zawody sportowe do kwoty ekwiwalentu sędziowskiego jest prawidłowe.

Biorąc pod uwagę fakt wieloletniej działalności sportowej Klubu oraz rozliczanie delegacji sędziowskich w innych dyscyplinach sportowych, takich jak piłka siatkowa, lekka atletyka, czy koszykówka, piłka nożna jest jedyną, w której zryczałtowane koszty przejazdu na zawody sportowe występują w osobnej pozycji na delegacji. Koszt przejazdu zwiększa wartość ekwiwalentu sędziowskiego i stanowi kwotę brutto do opodatkowania. Kwota przychodu, tj. wynagrodzenia brutto pomniejszana jest, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy, o koszty uzyskania przychodu, i stanowi dochód do opodatkowania. Od tak obliczonego dochodu Wnioskodawca jako płatnik, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązany jest obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa zakres zwolnienia od podatku dochodowego wypłaconych osobom fizycznych diet i innych należności za czas podróży. Zgodnie z tymi przepisami, wolne od podatku są diety i inne należności za czas:

a.

podróży służbowej pracownika,

b.

podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powołany przepis ustawy odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. W przypadku osób niebędących pracownikami mowa jest o świadczeniach otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile są spełnione przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1.

w celu osiągnięcia przychodów lub

2.

w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3.

przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4.

przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku potraktowania ich jako koszt uzyskania przychodów pracownika lub osoby niebędącej pracownikiem będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dla obu grup podatników, tj. dla pracowników i osób niebędących pracownikami omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 stycznia 2013 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167, z późn. zm.). Zwolnienie odnosi się także do osób niebędących pracownikami, zatem może mieć zastosowanie również do kosztów przejazdu zwracanych podatnikowi w związku z osobiście wykonywaną działalnością z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, o ile wydatki z tego tytułu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów powodując zmniejszenie podstawy opodatkowania o ich wartość.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca bierze czynny udział we wszystkich rozgrywkach organizowanych przez Okręgowe Związki Sportowe, zgodnie z kalendarzem imprez. W przypadku sekcji piłki nożnej organizatorem rozgrywek jest Związek Piłki Nożnej, który ustala terminarz odbywania się zawodów sportowych. Sprawa dotyczy zryczałtowanych kosztów przejazdu, które sędziowie wykazują w pełnej kwocie, nie pomniejszając ich o zaliczkę na podatek dochodowy, żądając wypłaty w kwocie pełnej (brutto). Podatek obliczany jest tylko od kwoty ekwiwalentu sędziowskiego. Rozliczając po meczu delegacje księgowość koryguje - dolicza do kwoty ekwiwalentu koszt przejazdu, który stanowi odrębną pozycję w druku delegacji i od sumy ekwiwalentu i kosztów przejazdu oblicza i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, i w takiej wysokości odprowadzana jest ona do właściwego Urzędu Skarbowego, zgodnego z siedzibą płatnika (Wnioskodawcy). Zaliczki na podatek pobierane są jednorazowo, od każdej delegacji przestawionej przez sędziego po meczu, zgodnie z regulaminem ZPN, w którym zawarte jest zdanie o obowiązku uregulowania sędziemu ekwiwalentu w tym samym dniu po zakończonych zawodach sportowych. Wnioskodawca nadmienia, że sędziowie delegowani przez ZPN nie są związani z Nim umowami cywilno-prawnymi. Sędziowie delegowani przez ZPN przyjeżdżają na mecze z wypełnionymi już drukami delegacji sędziowskich. Wnioskodawca nigdy nie wie jakie koszty będzie musiał ponieść w związku z odbywającymi się meczami, nie wie również który z sędziów będzie prowadził zawody. Informacje te nie wynikają z umowy zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a sędzią, gdyż takowe nie są sporządzane. Wnioskodawca nie posiada wiedzy na jakich zasadach zatrudnieni są sędziowie w ZPN. Stawki ekwiwalentów sędziowskich oraz zryczałtowanych kosztów przejazdów na zawody sportowe ustalane są przez ZPN.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają kwoty wypłaconych sędziom ekwiwalentów sędziowskich. Natomiast zwrot kosztów podróży sędziom zawodów sportowych w formie "zryczałtowanego kosztu podróży" stanowi przychód dla świadczeniobiorcy. Przychód ten korzysta jednak ze zwolnienia od opodatkowania na zasadach i warunkach przewidzianych w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w związku z ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu podlega zatem jedynie nadwyżka ponad wysokość określoną w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w świetle obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego nie powinien doliczać kwoty zwracanych zryczałtowanych kosztów podróży, gdyż korzystają one ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Dopiero ewentualna nadwyżka zryczałtowanych kosztów podróży (ponad określony limit) stanowić będzie przychód, który winien zostać doliczony do przychodu z działalności wykonywanej osobiście, podlegający opodatkowaniu, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zatem, doliczanie przez Wnioskodawcę, jako płatnika do kwoty wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego zwracanych zryczałtowanych kosztów przejazdu, bez względu na ich wysokość jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl