IPTPB1/4511-45/15-6/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2015 r. (data wpływu 21 stycznia 2015 r.), uzupełniony pismem z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 23 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży udziału w nieruchomości oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego rozliczonego przez Sąd wkładu wniesionego do spółki cywilnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r., Nr..., na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 kwietnia 2015 r. (data doręczenia 14 kwietnia 2015 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 23 kwietnia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 21 kwietnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Prawomocnym postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2011 r. Sąd dokonał podziału wspólnego majątku wspólników Spółki cywilnej, rozwiązanej z dniem 30 października 2001 r., w związku z wystąpieniem ze Spółki jednego z dwóch wspólników. O podział majątku ww. Spółki wystąpiła Wnioskodawczyni w 2002 r.

Sąd ustalił, że w skład majątku byłych wspólników Spółki cywilnej, prowadzących działalność gospodarczą od marca 1994 r. do 30 października 2001 r., wchodziły nabyte przez Spółkę nieruchomości, ruchomości, towary stanowiące zapasy magazynowe, wyposażenie biurowe, środki pieniężne na koncie Spółki, nierozliczona kwota sprzedanej wcześniej wspólnej nieruchomości, marża z tytułu sprzedaży zapasów magazynowych po rozwiązaniu Spółki, nierozliczony dochód brutto Spółki za 2001 r., kwota stanowiąca wartość lokat należąca do wspólników. Nieruchomość podlegającą podziałowi Spółka nabyła umową z dnia 14 września 1998 r.

Sąd ustalił ponadto, że Wnioskodawczyni wniosła własny wkład do Spółki w kwocie 137 734,00 zł, w tym również uwzględnił wniesioną prze Wnioskodawczynię kwotę 35 000 zł na nabycie nieruchomości Spółki.

Według ustaleń dokonanych przez Sąd wartość majątku wspólnego wspólników wynosi 1 094 541,40 zł, zaś po odjęciu wartości wkładów Wnioskodawczyni, wartość majątku Spółki wynosi 956 807,40 zł. Połowa tej kwoty to 478 403,70 zł.

Sąd dokonał podziału wspólnego majątku wspólników w ten sposób, że udziały w nieruchomości i prawo użytkowania wieczystego gruntów przyznał w całości Wnioskodawczyni, wszystkie zaś pozostałe składniki majątku Spółki przyznał drugiemu wspólnikowi. Wartość przyznanych udziałów w nieruchomości i użytkowania wieczystego na rzecz Wnioskodawczyni wyniosła kwotę 829 000 zł.

Przyznając pozostałą część majątku Spółki drugiemu wspólnikowi, Sąd rozliczył jednocześnie wzajemne roszczenia z tytułu podziału majątku Spółki i roszczenia wspólników z tytułu posiadania wspólnej nieruchomości. W wyniku tych rozliczeń Sąd zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz byłego wspólnika dopłatę w kwocie 152 346,41 zł, płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia.

Wnioskodawczyni wskazała, że każdy ze wspólników winien otrzymać w wyniku podziału majątku Spółki (bez wartości wkładów) połowę wartości majątku Spółki, czyli kwotę 478 403,70 zł (956 807,40 zł: 2 = 478 403,70 zł). Ta ostatnia kwota z uwagi na dzielenie faktycznego majątku ma jednak znaczenie tylko rachunkowe, z uwagi na wzajemne rozliczenia.

Wspólnik uzyskał składniki majątku o wartości 265 541,40 zł. Dopłata należna wspólnikowi podlegała pomniejszeniu o wartość długu wspólnika wobec Wnioskodawczyni z tytułu posiadania wspólnej nieruchomości, wynoszącego na dzień zamknięcia rozprawy (kwiecień 2011 r.) kwotę 60 515,89 zł. Tym samym z należnej wspólnikowi kwoty 478 403,70 zł Sąd odjął wartość przyznanych mu składników majątku oraz kwotę należności na rzecz Wnioskodawczyni z tytułu używania nieruchomości (478 403,70 zł - 265 541,40 zł - 60 515,89 zł = 152 346,41 zł) i na rzecz wspólnika zasądził od Wnioskodawczyni pozostałą kwotę, tj. 152 346,41 zł.

Koszty sprawy poniesione przez uczestników związane z podziałem majątku Spółki wyniosły łącznie kwotę 64 501,59 zł, w tym koszty poniesione przez Wnioskodawczynię wyniosły 34 323,80 zł.

Wobec faktu, że uczestnik był dłużnikiem Wnioskodawczyni na kwotę przewyższającą zasądzoną na jego rzecz dopłatę od Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni składała uczestnikowi oświadczenia o potrąceniu Jej wierzytelności z wierzytelnościami uczestnika. Mimo tego, uczestnik wystąpił do Komornika o egzekucję kwoty 152 346,41 zł.

Wnioskodawczyni zmuszona była wystąpić do Sądu z powództwem przeciwegzekucyjnym, wnosząc o zawieszenie egzekucji komorniczej do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego.

Aktem notarialnym, w grudniu 2014 r., Wnioskodawczyni zbyła cały przyznany Jej w drodze podziału majątku Spółki udział w nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu za kwotę 570 000 zł.

Wnioskodawczyni podniosła, że od 15 marca 1994 r. do 30 października 2001 r. uczestników łączyła w zakresie całego majątku Spółki cywilnej współwłasność łączna, a udziały wspólników były równe i wynosiły po 50%. To samo dotyczyło nieruchomości nabytej przez uczestników do działalności Spółki umową z dnia 14 września 1998 r. Współwłasność łączna wspólników z momentem rozwiązania Spółki przekształciła się we współwłasność w częściach ułamkowych, po #189; części z dniem 30 października 2001 r.

W piśmie z dnia 21 kwietnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

6. Wnioskodawczyni aktem notarialnym z grudnia 2014 r. zbyła cały przyznany Jej przez Sąd, w wyniku podziału majątku byłych wspólników Spółki cywilnej, udział wynoszący 2/3 części prawa użytkowania wieczystego działki gruntu oraz udział 2/3 części posadowionego na gruncie budynku magazynowo-produkcyjnego, a także udział wynoszący 4/27 części prawa użytkowania wieczystego stanowiącego drogę dojazdową do nieruchomości;

10. Wnioskodawczyni fizycznie nie przekazała wspólnikowi zasadzonej na jego rzecz dopłaty w kwocie 152 346,41 zł, z uwagi na to, że wspólnik był i jest nadal dłużnikiem Wnioskodawczyni na kwotę znacznie przekraczającą zasądzoną na jego rzecz dopłatę. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu z powództwem o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności w zakresie całej zasadzonej dopłaty na rzecz wspólnika. Postępowanie sądowe jest w toku. Dług wspólnika związany jest ściśle z rozliczeniem ponoszonych wyłącznie przez Wnioskodawczynię opłat z tytułu podatku od nieruchomości (od użytkowania wieczystego i od podatku od nieruchomości od działalności gospodarczej), którego wspólnik nie opłacał, kosztów sądowych, a także wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z udziału w nieruchomości, którego właścicielem była Wnioskodawczyni. Po uprawomocnieniu się postanowienia Sądu o podziale majątku Spółki, wspólnik prowadził na ww. nieruchomości dalej działalność gospodarczą;

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy cały przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży nieruchomości w grudniu 2014 r., przyznanej Jej w wyniku podziału majątku byłych wspólników Spółki cywilnej, rozwiązanej z dniem 30 października 2001 r., jest przychodem, o którym mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy uzyskany ze sprzedaży 1/2 części udziału w nieruchomości przychód należy traktować jako przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie Nr 2:

3. Czy kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia tej nieruchomości będą:

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni przeformułowała pytania Nr 2 i Nr 3, po zmianie otrzymały one brzmienie:

2. Czy uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości i prawie użytkowania wieczystego gruntu przychód jest przychodem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. Czy kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia 1/2 udziału w posiadanym uprzednio przez Spółkę udziale w prawie użytkowania wieczystego gruntu wraz z udziałem we własności posadowionego na gruncie budynku będą:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 3 pkt b). W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, wymieniona w pytaniu Nr 3 pkt b) kwota stanowi koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwota ta jest udokumentowana i wynika z postanowienia Sądu, a jej poniesienie stanowiło warunek konieczny do nabycia przez Wnioskodawczynię 1/2 udziału w nieruchomości i prawie wieczystego użytkowania gruntu, należącego przed podziałem majątku Spółki przez Sąd, po jej rozwiązaniu, do drugiego wspólnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Zgodnie z art. 860 § 1 ww. ustawy, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Stosownie do art. 861 § 1 powyższej ustawy, wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

Przepis art. 874 Kodeksu cywilnego stanowi, że każdy wspólnik z ważnych powodów może żądać rozwiązania spółki przez sąd.

Stosownie do art. 875 § 1 ww. ustawy, od chwili rozwiązania spółki stosuje się odpowiednio do wspólnego majątku wspólników przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów poniższych.

Zgodnie z art. 875 § 2 ww. ustawy, z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki.

Według art. 875 § 3 powyższej ustawy, pozostałą nadwyżkę wspólnego majątku dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki.

W świetle powyższego przepisu, w przypadku likwidacji spółki cywilnej z majątku spółki pozostałego po spłacie długów zwraca się wspólnikom ich wkłady, a dopiero następnie pozostałą nadwyżkę dzieli się między wspólników, stosownie do ich udziału w zysku. Zwrotu wkładu nie należy zatem utożsamiać z podziałem nadwyżki wspólnego majątku pozostałego po spłacie długów oraz zwrocie wkładów. Przy czym zwrot wkładów związany jest zawsze z działalnością gospodarczą prowadzoną w formie spółki. Nie jest zatem możliwe utożsamianie zwrotu wkładu z podziałem pozostałej po jego zwrocie nadwyżki majątku wspólnego wspólników.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty reklamy.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

* faktycznego poniesienia wydatku,

* istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

* braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

* odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy czym należy mieć na uwadze, że obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 tej ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Według art. 22 ust. 6c powyższej ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Według art. 22 ust. 6e powyższej ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Udziały wspólników w zyskach i stratach wynosiły po połowie. Składnikami majątku wykorzystywanymi w toku tej działalności, wprowadzonymi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, było prawo użytkowania wieczystego gruntu i prawo własności usytuowanego na tym gruncie budynku magazynowo-produkcyjnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz udział wynoszący 2/9 części prawa użytkowania wieczystego działki stanowiącej drogę dojazdową do ww. nieruchomości, zakupione przez wspólników dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej w 1998 r. W 2001 r. wspólnicy Spółki cywilnej zbyli 1/3 udziału w prawie użytkowania wieczystego wskazanych. gruntów oraz 1/3 udziału w prawie własności nieruchomości budynkowej.

Z dniem 30 października 2001 r., w związku z wystąpieniem ze Spółki jednego z dwóch wspólników, Spółka cywilna została rozwiązana/zlikwidowana.

W 2002 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sadu o podział majątku Spółki. Sąd ustalił, że Wnioskodawczyni wniosła do Spółki cywilnej wkład w kwocie 137 734,00 zł, a wartość majątku wspólnego wspólników wynosi 1 094 541,40 zł. Od wartości majątku wspólnego wspólników Sąd odjął wartości wkładów Wnioskodawczyni, a pozostały po odjęciu wkładów Wnioskodawczyni majątek Spółki w wysokości 956 807,40 zł podzielił między wspólników. Każdy ze wspólników Spółki cywilnej winien otrzymać w wyniku podziału majątku Spółki składniki majątku o wartości 478 403,70 zł.

Sąd postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2011 r. przyznał Wnioskodawczyni cały udział posiadany przez Spółkę cywilną, na dzień jej likwidacji, tj. udział 2/3 części w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawie własności usytuowanego na tym gruncie budynku magazynowo-produkcyjnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz udział 4/27 części w prawie użytkowania wieczystego działki stanowiącej drogę dojazdową do ww. nieruchomości.

Drugi wspólnik Spółki cywilnej otrzymał składniki majątku o wartości 265 541,40 zł. Sąd dokonując rozliczeń od należnej drugiemu wspólnikowi kwoty 478 403,70 zł odjął wartość przyznanych mu składników majątku o wartości 265 541,40 zł, na jej poczet zaliczył kwotę 60 515,89 zł należną Wnioskodawczyni od drugiego wspólnika, z tytułu używania przez niego po rozwiązaniu Spółki cywilnej nieruchomości. W rozliczeniu Sąd zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz byłego wspólnika dopłatę w kwocie 152 346,41 zł, płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia o podziale wspólnego majątku wspólników Spółki cywilnej.

Aktem notarialnym z grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni zbyła udziały w prawie użytkowania wieczystego ww. gruntu wraz z udziałem w prawie własności budynku magazynowo-produkcyjnego stanowiącego odrębną nieruchomość oraz udział w prawie użytkowania wieczystego działki stanowiącej drogę dojazdową do ww. nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w ocenie tutejszego Organu brak jest podstaw prawnych, by do kosztów uzyskania przychodów ze zbycia udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawie własności usytuowanego na tym gruncie budynku magazynowo-produkcyjnego, stanowiącego odrębną nieruchomość oraz udziałów w prawie użytkowania wieczystego działki, stanowiącej drogę dojazdową do ww. nieruchomości, który wcześniej przysługiwał drugiemu wspólnikowi, w sytuacji gdy przychód osiągnięty z tego tytułu zaliczany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczyć otrzymaną w związku z likwidacją Spółki cywilnej kwotę zwrotu wkładu, który nie został zwrócony w formie pieniężnej, lecz rozliczony przez Sąd jako składnik wartości przyznanego Wnioskodawczyni udziału w nieruchomości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., ul.....,...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.