IPTPB1/4511-43/15-2/MR - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem bezpodstawnie uzyskanej korzyści majątkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem bezpodstawnie uzyskanej korzyści majątkowej - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółdzielnia Mieszkaniowa w dniu 14 maja 2003 r. zawarł z Panem A.B. umowy o ustanowienie spółdzielczych własnościowych praw do lokalu mieszkalnego nr 5 i garażu nr 25, położonych w X przy ul. XXX. Pan A.B. wpłacił na konto Spółdzielni wkład budowlany związany ze spółdzielczym własnościowym prawem do ww. lokalu mieszkalnego w wysokości 195 190,04 zł i wkład budowlany związany ze spółdzielczym własnościowym prawem do ww. garażu w wysokości 32 018,32 zł.

Wnioskodawca w latach 90-tych rozpoczął inwestycję polegającą na budowie budynku wielorodzinnego w X przy ul. XXX. Jednakże z powodu utraty płynności finansowej, Wnioskodawca został zmuszony do sprzedaży budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na rzecz C.D. i D.D., prowadzących działalność gospodarczą pod firmą "Y" z siedzibą w Z. Pan A.B. o fakcie sprzedaży wiedział i otrzymał propozycję zawarcia umów na dokończenie budowy i wyodrębnienie praw od nowego nabywcy. Pan A.B., jako jedyny spośród nabywców lokali w przedmiotowym budynku, nie wyraził zgody na zawarcie umów z nowym inwestorem. Pan A.B. nie chciał nabyć przedmiotowych praw od C.D. i D.D., którym to Wnioskodawca sprzedał prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w X przy ul. XXX wraz z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego. W tym celu Wnioskodawca, na wyraźną prośbę Pana A.B., nabył od C.D. i D.D. odrębną własność lokalu mieszkalnego nr 5, położonego w X przy ul. XXX oraz odrębną własność garażu nr 25, położonego w X przy ul. XXX, aby ustanowić spółdzielcze własnościowe prawa na rzecz Pana A.B.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązującego ówcześnie art. 171 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (wprowadzonego w życie w drodze ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw, zaś uchylonego przez art. 1 pkt 15 lit. a) ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw), spółdzielcze własnościowe prawo mogło być ustanowione w budynku stanowiącym własność lub współwłasność Spółdzielni.

Poglądu powyższego nie podzielił Sąd Okręgowy w XXX, II Wydział Cywilny, który w wyroku z dnia 24 lutego 2014 r., sygnatura akt XXX, zasądził od Wnioskodawcy na rzecz Pana A.B. odszkodowanie w wysokości 440 885,79 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 stycznia 2013 r., uznając, że zawarcie rzeczonych umów nastąpiło z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa. W ocenie Sądu Okręgowego w X, w dacie zawarcia umów o ustanowienie spółdzielczych własnościowych praw do lokalu mieszkalnego nr 5 oraz garażu nr 25, położonych w X przy ul. XXX, Wnioskodawca nie dysponował prawem do nieruchomości. Wnioskodawca dysponował jedynie odrębną własnością do lokalu mieszkalnego nr 5 oraz odrębną własnością do garażu nr 25, zlokalizowanych w budynku mieszkalnym przy ul. XXX w X. W konsekwencji nie mogło dojść do ustanowienia spółdzielczych własnościowych praw do lokalu i garażu na rzecz Pana A.B. W ocenie Sądu Okręgowego w X, Wnioskodawca nie wykonał zobowiązania wynikającego z umów z dnia 14 maja 2003 r., bowiem pomimo wniesienia przez Pana A.B. wkładu budowlanego nie spełniał na jego rzecz świadczenia wzajemnego, polegającego na ustanowieniu spółdzielczych własnościowych praw do lokalu i garażu. Tym samym Sąd Okręgowy w X przyjął, że Panu A.B. należy się odszkodowanie od Wnioskodawcy w wysokości określonej powyżej, z tytułu odpowiedzialności kontraktowej.

Na skutek apelacji wywiedzionej przez Wnioskodawcę, Sąd Apelacyjny w X, I Wydział Cywilny, wyrokiem wydanym w sprawie o sygnaturze akt XXX, zmienił wyrok w ten sposób, że zasądził odsetki od należności głównej od daty 24 lutego 2014 r. Jednocześnie Sąd Apelacyjny w X, I Wydział Cywilny, uznał, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o odpowiedzialności kontraktowej Wnioskodawcy wobec Pana A.B., a o zwrocie korzyści majątkowej uzyskanej bez podstawy prawnej. Sąd Apelacyjny w X uznał, że umowy o ustanowienie spółdzielczych własnościowych praw do lokalu i garażu, jako sprzeczne z prawem, są nieważne i nie wywołały żadnych skutków prawnych. Sąd Apelacyjny w X przyjął, że do przedmiotowej sprawy zastosowanie mają przepisy art. 405 Kodeksu cywilnego i następne, traktujące o bezpodstawnym wzbogaceniu. Tym samym, Sąd Apelacyjny w X uznał, że zasądzona przez Sąd Okręgowy w X kwota 440 885,79 zł od Wnioskodawcy na rzecz Pana A.B., jest zwrotem bezpodstawnie uzyskanej przez Wnioskodawcę korzyści majątkowej, a nie odszkodowaniem.

Wnioskodawca zwrócił członkowi Spółdzielni całą zasądzoną wyrokiem Sądu Apelacyjnego w X należność wraz z odsetkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia ma obowiązek wystawienia dokumentu PIT-8C na kwotę 440 885,79 zł, wynikającą z wyroku Sądu Okręgowego w X, II Wydziału Cywilnego, z dnia 24 lutego 2014 r., sygnatura akt XXX i utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w X, I Wydziału Cywilnego, z dnia 14 listopada 2014 r., sygnatura akt XXX, czy też Spółdzielnia powinna pomniejszyć kwotę 440 885,79 zł o kwotę 227 208,35 zł, stanowiącą równowartość wpłaconych przez Pana A.B. wkładów budowlanych związanych z prawem do lokalu i garażu, i wystawić dokument PIT-8C na kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy wymienionymi kwotami.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota zasądzona na rzecz Pana A.B. w całości, tj. kwota 440 885,79 zł, z tytułu zwrotu bezpodstawnie uzyskanej korzyści majątkowej wraz z odsetkami, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązek wystawienia dokumentu PIT-8C.

Podstawą zasądzonego roszczenia był art. 405 ustawy - Kodeks cywilny. Wypłacona należność stanowi zwrot korzyści majątkowych uzyskanych przez Wnioskodawcę, wynikających ze zubożenia majątku Pana A.B. Zubożenie Pana A.B. i wzbogacenie Wnioskodawcy to dwie strony tego samego przesunięcia określonej wartości z jednego majątku do drugiego, co za tym idzie istnieje adekwatny związek pomiędzy wzbogaceniem a zubożeniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana przez Pana A.B. należność z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Wnioskodawcy, stanowi dla niego przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zwrot korzyści uzyskanej bez podstawy prawnej nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Aby określony dochód nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym musi istnieć konkretna podstawa prawna, której w omawianym przypadku nie ma. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, co do zasady, dotyczy opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych.

Wyłączenia z zakresu działania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane w art. 2 ust. 1, najczęściej związane są z objęciem wymienionych tam przychodów przepisami innej ustawy podatkowej. Natomiast katalog zwolnień od podatku dochodowego został zawarty w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ust. 1 pkt 3 przewidziano, że wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z określonymi wyjątkami. Z kolei ust. 1 pkt 3b stanowi, że wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z pewnymi wyjątkami.

W orzecznictwie przyjmuje się, że wartość bezpodstawnego wzbogacenia jest ograniczona dwiema wielkościami, a mianowicie wartością tego, co bez podstawy prawnej ubyło z majątku zubożonego i wartością tego, co bez podstawy prawnej powiększyło majątek wzbogaconego. W wypadku nierówności tych wartości, niższa kwota określa wartość bezpodstawnego wzbogacenia (por. wyrok SN z dnia 17 kwietnia 2000 r., V CKN 32/00, LEX nr 52429; wyrok SN z dnia 19 marca 2002 r., IV CKN 892/2000, LEX nr 54380; wyrok SN z dnia 24 października 1974 r., II CR 542/74, OSPiKA 1976, z. 6, poz. 115).

Jak zauważa się w piśmiennictwie, roszczenie z bezpodstawnego wzbogacenia różni się od roszczenia odszkodowawczego, gdzie istotna jest wielkość uszczerbku poszkodowanego, bez względu na to, czy sprawca szkody odniósł jakąkolwiek korzyść (Z. Radwański, Zobowiązania - część ogólna, Warszawa 1997 r., s. 222).

Należność z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia nie stanowi zatem odszkodowania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego (na możliwość dochodzenia odszkodowania wskazuje, np. art. 497, 788 § 1, 789 § 3, 801 § 3, 819 § 3 Kodeksu cywilnego i inne). Należność ta nie jest także zadośćuczynieniem, o którym mowa w art. 24 § 1 zd. 3 Kodeksu cywilnego, stanowiącym jedno z roszczeń służących ochronie dóbr osobistych. Podstawą dochodzenia zadośćuczynienia są przepisy art. 445 i art. 448 Kodeksu cywilnego. Roszczenie o zadośćuczynienie przysługuje jedynie osobie, przeciwko której skierowane było zdarzenie, określone jako czyn niedozwolony. Podstawową zasadą takiej odpowiedzialności jest wina. Roszczenie o zadośćuczynienie, co do zasady, wygasa z chwilą śmierci uprawnionego, gdyż ma ono charakter osobisty i nie jest dziedziczne (por., np. wyrok Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2010 r., I ACa 267/10, LEX nr 628188).

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłacona przez Pana A.B. kwota 227 208,35 zł, tytułem wkładów budowlanych, związanych z ustanowieniem spółdzielczych własnościowych praw do lokalu i garażu, nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrócić należy uwagę, że precyzując zakres ustanowionego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia, ustawodawca wskazał wyraźnie, że obejmuje ono uzyskane ze wskazanego wyżej tytułu przychody, jedynie do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni. Przepis ten wskazuje wprost, że zwolnieniu podlega cała kwota przychodu uzyskanego przez uprawnionego w wypadku zwrotu wpłaconych przez niego wkładów w wysokości faktycznie wniesionej.

Jednakże omawiane zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych nie powinno mieć zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym. Co za tym idzie, wpłacona przez Pana A.B. kwota 227 208,35 zł tytułem wkładów budowlanych, związanych z ustanowieniem spółdzielczych własnościowych praw do lokalu i garażu, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Wnioskodawca wskazuje, że umowy z dnia 14 maja 2003 r., w oparciu o które Pan A.B. dokonywał wpłat z tytułu wkładów budowlanych, jako sprzeczne z ustawą, były nieważne, stosownie do art. 58 Kodeksu cywilnego. Zatem wpłacona przez Pana A.B. kwota 227 208,35 zł stanowiła już w dacie zawarcia umów bezpodstawne wzbogacenie po stronie Wnioskodawcy i nie powinna być traktowana jako wpłata dokonana tytułem wkładów budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w cytowanym przepisie sformułowania "w szczególności" oznacza, że jest to tylko wyliczenie przykładowe i przychodami z innych źródeł są jeszcze inne przychody niewymienione wprost w tym przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zatem o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. konkretny wymiar finansowy. Wobec tego do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwot uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot, pod warunkiem, że ów zwrot rzeczywiście odpowiada kwocie uprzednio poniesionych nakładów.

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stosownie do art. 405 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Bezpodstawne wzbogacenie polega na uzyskaniu korzyści majątkowej przez jedną osobę kosztem drugiej. Uzyskanie korzyści musi nastąpić "bez podstawy prawnej". Konsekwencją bezpodstawnego wzbogacenia się jest obowiązek zwrotu niesłusznie uzyskanej korzyści.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - Spółdzielnia Mieszkaniowa w dniu 14 maja 2003 r. zawarł z Panem A.B. umowy o ustanowienie spółdzielczych własnościowych praw do lokalu mieszkalnego i garażu. W związku z tym Pan A.B wpłacił na konto Spółdzielni wkład budowlany związany ze spółdzielczym własnościowym prawem do ww. lokalu mieszkalnego w wysokości 195 190,04 zł i wkład budowlany związany z spółdzielczym własnościowym prawem do ww. garażu w wysokości 32 018,32 zł.

Dodano, że Wnioskodawca rozpoczął inwestycję polegającą na budowie budynku wielorodzinnego, jednakże z powodu utraty płynności finansowej, został zmuszony do sprzedaży budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Pan A.B. otrzymał propozycję zawarcia umów na dokończenie budowy i wyodrębnienie praw od nowego nabywcy, ale nie wyraził zgody na zawarcie umów z nowym inwestorem. Wnioskodawca, na wyraźną prośbę Pana A.B., nabył od nowego inwestora odrębną własność lokalu mieszkalnego oraz odrębną własność garażu, aby ustanowić spółdzielcze własnościowe prawa na rzecz Pana A.B.

Sąd Okręgowy w wyroku z dnia 24 lutego 2014 r. zasądził od Wnioskodawcy na rzecz Pana A.B. odszkodowanie w wysokości 440 885,79 zł wraz z ustawowymi odsetkami, uznając, że zawarcie ww. umów nastąpiło z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa, gdyż w dacie ich Wnioskodawca nie dysponował prawem do nieruchomości - Wnioskodawca dysponował jedynie odrębną własnością do lokalu mieszkalnego oraz odrębną własnością do garażu. W ocenie Sądu Okręgowego, Wnioskodawca nie wykonał zobowiązania wynikającego z umów z dnia 14 maja 2003 r., bowiem pomimo wniesienia przez Pana A.B. wkładu budowlanego nie spełniał na jego rzecz świadczenia wzajemnego, polegającego na ustanowieniu spółdzielczych własnościowych praw do lokalu i garażu.

Sąd Apelacyjny uznał z kolei, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o odpowiedzialności kontraktowej Wnioskodawcy wobec Pana A.B., a o zwrocie korzyści majątkowej uzyskanej bez podstawy prawnej. Sąd Apelacyjny uznał, że umowy o ustanowienie spółdzielczych własnościowych praw do lokalu i garażu, jako sprzeczne z prawem, są nieważne i nie wywołały żadnych skutków prawnych. Sąd Apelacyjny przyjął, że do przedmiotowej sprawy zastosowanie mają przepisy art. 405 Kodeksu cywilnego i następne, traktujące o bezpodstawnym wzbogaceniu. Tym samym, Sąd Apelacyjny uznał, że zasądzona przez Sąd Okręgowy kwota 440 885,79 zł od Wnioskodawcy na rzecz Pana A.B., jest zwrotem bezpodstawnie uzyskanej przez Wnioskodawcę korzyści majątkowej, a nie odszkodowaniem.

Wnioskodawca zwrócił członkowi Spółdzielni należność wraz z odsetkami z tytułu bezpodstawnie uzyskanej korzyści majątkowej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że zwrot członkowi Spółdzielni Mieszkaniowej bezpodstawnie uzyskanej korzyści, zgodnie z wyrokiem Sądu, stanowi dla tej osoby przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem. W związku z tym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C), wynikający z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której należy wykazać całą kwotę dokonanej wypłaty.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji prawidłowości zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii wypłaconych odsetek, albowiem zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.