IPTPB1/4511-346/15-2/MH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 11 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika-jest prawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r. poz. 1153, z późn. zm., dalej: "ustawa o lasach"), lasami własności Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodaruje gruntami i innym nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzi ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustala jego wartość.

Nadleśnictwo x, (dalej: "Nadleśnictwo", "Nadleśnictwo x") jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.), wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 19 534,09 ha i jest on administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi 13 Leśnictw, których obszary są również administracyjnie wydzielone. Siedziba Nadleśnictwa położona jest na terenie Nadleśnictwa.

Stosownie do art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, Nadleśnictwem, jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych, kieruje Nadleśniczy, który prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w Nadleśnictwie na podstawie planu urządzania lasu oraz odpowiada za stan lasu.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o lasach, w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Stanowisko nadleśniczy zaliczane jest do Służby Leśnej - co wynika z § 2 pkt 3 lit. a rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. w sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad wynagradzania w Służbie Leśnej (Dz. U. Nr 11, poz. 123). Stanowisko strażnik leśny zaliczane jest również do Służby Leśnej - co wynika z art. 47 ust. 1 ustawy o lasach oraz z § 2 pkt 3 lit. j ww. powołanego rozporządzenia.

Ustawa o lasach i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw Służby Leśnej. Z przepisów powołanej ustawy, zwłaszcza z art. 45 ust. 1 wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów.

W § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (dalej: "PUZP"), wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników Nadleśnictw, zgodnie z którym:

Zgodnie z § 18 ust. 2 PUZP, w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, o których mowa w § 18 ust. 2 PUZP, należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni. Nadleśniczy jest uprawniony do korzystania z samochodu własności Nadleśnictwa (samochodu służbowego), na podstawie § 2 zarządzenia nr 19 z dnia 5 marca 2008 r. Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych. Zgodę na używanie przez nadleśniczego samochodu służbowego do dojazdów do i z miejsca pracy wyraża właściwy Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.

Do wykonywania zadań wynikających z przepisów ustawy o lasach, w tym do administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa, zarządzania Nadleśnictwem, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu, Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody (dalej: "samochody służbowe"). Dwa samochody służbowe używają nadleśniczy i strażnicy leśni w celu wykonywania wyżej wymienionych zadań, odpowiednio wynikających z łączącego ich stosunku pracy.

Nadleśniczy Nadleśnictwa x uzyskał pisemną zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w x, znak:..., z dnia 10 marca 2015 r., na używanie samochodu służbowego do dojazdów pomiędzy miejscem zamieszkania, położonym na terenie Nadleśnictwa, a miejscem pracy - terenem Nadleśnictwa, i na garażowanie tego samochodu w jego miejscu zamieszkania. Pomimo tego obecnie nadleśniczy garażuje samochód służbowy w obrębie siedziby Nadleśnictwa.

Nadleśniczy ma zamiar wydać zgodę strażnikom leśnym na dojazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania, położonego na terenie Nadleśnictwa do miejsca pracy - terenu Nadleśnictwa, oraz na garażowanie tego samochodu w ich miejscu zamieszkania. Obecnie strażnicy leśni garażują samochód służbowy w obrębie siedziby Nadleśnictwa.

Z chwilą podjęcia decyzji o użytkowaniu samochodów służbowych przez nadleśniczego i strażników leśnych, również do dojazdów do i z miejsca pracy oraz garażowania tych samochodów w miejscu ich zamieszkania, samochody te zostaną im powierzone za odpowiedzialnością materialną z obowiązkiem garażowania tych samochodów w miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu ich bezpieczeństwo.

Praca pracowników zaliczanych do Służby Leśnej, w tym nadleśniczego i straży leśnej, realizujących zadania określone w ustawie o lasach, a wynikające ze stosunku pracy, polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu.

W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innego majątku Nadleśnictwa, muszą oni dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, wyżej wymienieni pracownicy, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

Jak wynika z powyższego, charakter pracy pracowników Służby Leśnej, w tym nadleśniczego i strażników leśnych wymaga od nich użycia samochodu, mobilności, dyspozycyjności i szybkiego działania, czego konsekwencją jest konieczność garażowania samochodu służbowego w miejscu ich zamieszkania.

W związku z powyższym Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów służbowych, oddanych do dyspozycji ww. pracownikom, w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z ustawy o lasach i umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu bezpieczeństwo tych samochodów oraz powierzyć im te samochody za odpowiedzialnością materialną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po stronie pracownika - nadleśniczego, strażnika leśnego - powstanie przychód w związku z dojazdem samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonego na terenie Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa i czy w związku z powyższym Nadleśnictwo będzie zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa), na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r. poz. 1153, z późn. zm., dalej: "ustawa o lasach"), wymaga od nadleśniczego i strażników leśnych częstego i/lub ciągłego przemieszczaniem się po rozległym terenie Nadleśnictwa (będącym miejscem ich pracy, co wynika z § 18 ust. 4 lit. a) Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (dalej: "PUZP"). Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa i Nadleśnictwem, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną majątku.

W związku z wyżej wymienionymi zadaniami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w razie zagrożenia pożarami i pożaru lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach lub w innym majątku Nadleśnictwa, ww. pracownicy muszą dotrzeć z miejsca swojego zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia.

Ponadto w razie zaistnienia kradzieży drewna, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa. Zatem od nadleśniczego i strażników leśnych wymagana jest pełna dyspozycyjność i mobilność. Zdaniem Wnioskodawcy, stała dyspozycyjność i mobilność w wykonywaniu przez nadleśniczego i strażników leśnych wyżej wymienionych obowiązków wynika ze stosunku pracy i z ustawy o lasach, a więc pozostaje w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów - własności Nadleśnictwa (pracodawcy) - z nałożeniem na nich odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników.

Zatem i przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy (Nadleśnictwa), w miejscu zamieszkania pracownika - nadleśniczego, strażnika leśnego - wynika wprost z charakteru wykonywanej przez niego pracy, w związku z czym, zdaniem Nadleśnictwa, po stronie tych pracowników nie wystąpi żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałoby konieczność poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że w podobnej sprawie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej Nr IPTPBl/415-140/11-4/KSU, z dnia 18 listopada 2011 r., w której stwierdził, że " (...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji przejazdy (dojazdy) nadleśniczego, (...) z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu położonego na terenie miejsca pracy pracownika (tekst jedn.: odpowiednio leśnictwa, nadleśnictwa), będącego również terenem, na którym znajduje się miejsce jego zamieszkania nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań. (...)".

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacjach indywidualnych z dnia 18 listopada 2011 r., Nr IPTPB1/415-140/11-2/KSU, Nr IPTPB1/415-140/11-3/KSU oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2011 r. sygn. IBPBII/1/415-704/11/MK i z dnia 5 lipca 2012 r., Nr IBPBII/1/415-368/12/BJ, w podobnych sprawach stwierdzili, że: "(...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych".

Podsumowując, Nadleśnictwo stoi na stanowisku, że przydzielenie samochodu służbowego nadleśniczemu i strażnikowi leśnemu, w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób, bez względu na to czy miejsce garażowania samochodu znajduje się na terenie pracy, czy poza tym terenem oraz bez względu na fakt wskazania w PUZP miejsca ich pracy, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników.

Zdaniem Nadleśnictwa, w wyżej wymienionych przypadkach, regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania, w związku z czym Nadleśnictwo nie będzie zobowiązane do poboru zaliczki na ten podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o lasach, wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Ustawa o lasach i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw Służby Leśnej. Z przepisów powołanej ustawy, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów. U Wnioskodawcy obowiązuje Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, z którego wynika, że w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek, należą w szczególności leśniczowie, inżynierowie nadzoru i strażnicy leśni. Zgodę na używanie przez nadleśniczego samochodu służbowego do dojazdów do i z miejsca pracy wyraża właściwy Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Nadleśniczy Nadleśnictwa uzyskał pisemną zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, na używanie samochodu służbowego do dojazdów pomiędzy miejscem zamieszkania, położonego na terenie Nadleśnictwa, a miejscem pracy - terenu Nadleśnictwa, i na garażowanie tego samochodu w jego miejscu zamieszkania. Ponadto Nadleśniczy ma zamiar wydać zgodę strażnikom leśnym na dojazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania, położonego na terenie Nadleśnictwa do miejsca pracy - terenu Nadleśnictwa oraz na garażowanie tego samochodu w ich miejscu zamieszkania. Obecnie strażnicy leśni garażują samochód służbowy w obrębie siedziby Nadleśnictwa. Z chwilą podjęcia decyzji o użytkowaniu samochodów służbowych przez nadleśniczego i strażników leśnych, również do dojazdów do i z miejsca pracy oraz garażowania tych samochodów w miejscu ich zamieszkania, samochody te zostaną im powierzone za odpowiedzialnością materialną z obowiązkiem garażowania tych samochodów w miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu ich bezpieczeństwo.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) pracownika z miejsca zamieszkania (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizacje celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania zadań służbowych.

Reasumując, należy stwierdzić, że po stronie pracownika - nadleśniczego i strażnika leśnego w związku z dojazdem samochodem służbowym wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonego na terenie Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa - nie powstanie przychód.

W związku z powyższym, Wnioskodawca - Nadleśnictwo nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa) na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym do pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w x, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.