IPTPB1/4511-342/15-2/MH - Obowiązki płatnika w przypadku korzystania przez Nadleśniczego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających ze stosunku pracy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązków płatnika w przypadku korzystania przez Nadleśniczego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania przez niego obowiązków wynikających ze stosunku pracy - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r. poz. 1153, z późn. zm., dalej: "ustawa o lasach") lasami własności Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe i w ramach sprawowanego zarządu prowadzi gospodarkę leśną, gospodaruje gruntami i innym nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzi ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustala jego wartość.

Nadleśnictwo x z siedzibą w x, ul. x, jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach, wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 15 050 ha i jest on administracyjnie wydzielony. W skład Nadleśnictwa wchodzi 12 Leśnictw o powierzchni od 1 036 do 1 602 ha, których obszary są również administracyjnie wydzielone oraz Szkółka Leśna.

Stosownie do art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, nadleśnictwem, jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych, kieruje nadleśniczy. Prowadzi on samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. Stanowisko nadleśniczego zaliczane jest do Służby Leśnej, co wynika z § 2 pkt 3 lit. a rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. w sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad wynagradzania w Służbie Leśnej (Dz. U. Nr 11, poz. 123).

Miejscem pracy Nadleśniczego jest teren Nadleśnictwa x, co wynika z aktu powołania Nadleśniczego na to stanowisko oraz z § 18 ust. 4 lit. a Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (dalej: "PUZP").

Ustawa o lasach i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw Służby Leśnej. Z przepisów powołanej ustawy, zwłaszcza z art. 45 ust. 1 wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony i z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonywania wyżej wymienionych zadań, zgodnie z § 2 zarządzenia nr 19 z dnia 5 marca 2008 r. Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, Nadleśniczy używa samochodu - własności Nadleśnictwa (służbowego).

Zgodnie z § 18 ust. 2 PUZP, w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, wyrażoną na piśmie, z dnia 12 czerwca 2014 r., znak EA-4020-18/14, Nadleśniczy Nadleśnictwa x może używać pojazdu służbowego do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy (teren Nadleśnictwa, na którym również znajduje się siedziba Nadleśnictwa) i miejscem zamieszkania, położonym na terenie administracyjnym Nadleśnictwa, w miejscowości x, ul. x, z możliwością garażowania przez Nadleśniczego tego samochodu w tym miejscu zamieszkania. Maksymalny limit kilometrów na ten cel ustalono w wysokości 1 500 km/miesiąc. Samochód służbowy został powierzony Nadleśniczemu za odpowiedzialnością materialną, w tym z obowiązkiem garażowania samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo. Miejsce garażowania samochodu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego spełnia wyżej wymienione warunki.

Nadleśniczy Nadleśnictwa x używa samochodu służbowego do wykonywania zadań wynikających z przepisów ustawy o lasach oraz ze stosunku pracy, w tym do administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa, zarządzania Nadleśnictwem, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu oraz innych klęsk żywiołowych, w razie nagłych zdarzeń - kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa. Nadleśniczy musi dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia (tekst jedn.: nawet poza godzinami pracy i w dni ustawowo wolne od pracy).

W związku z powyższym Nadleśniczy musi mieć w każdym czasie do dyspozycji samochód służbowy.

Zatem, w związku z powyższym, wyjazdy samochodem służbowym, np. w podróż służbową, Nadleśniczy rozpoczyna bezpośrednio z miejsca zamieszkania. Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności i mobilności w wykonywaniu powierzonych obowiązków służbowych, czego konsekwencją jest garażowanie przez Nadleśniczego samochodu służbowego w miejscu jego zamieszkania, gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo i równocześnie stałą gotowość do jego użycia do ww. celów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy po stronie pracownika - Nadleśniczego - powstanie przychód w związku z dojazdem samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonym na terenie Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa.

Czy w związku z powyższym Nadleśnictwo będzie zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa), na zasadach określonych w art. 12 ust. 2 lub ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie przez Nadleśniczego obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2014 r. poz. 1153, z późn. zm., dalej: "ustawa o lasach"), wiąże się z częstym i/lub ciągłym przemieszczaniem się przez Nadleśniczego po rozległym terenie Nadleśnictwa (będącym miejscem jego pracy, co wynika z § 18 ust. 4 lit. a) Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - PUZP), w celu przez niego wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa i Nadleśnictwem, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu i ochroną majątku.

W związku z wyżej wymienionymi zadaniami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w razie zagrożenia pożarami i pożaru lasu oraz w razie kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach lub w innym majątku Nadleśnictwa, Nadleśniczy musi dotrzeć z miejsca swojego zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia.

Zdarza się, że w razie zaistnienia kradzieży drewna, Nadleśniczy, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, musi dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa. Zatem od Nadleśniczego wymagana jest pełna dyspozycyjność i mobilność.

Zdaniem Wnioskodawcy, stała dyspozycyjność i mobilność w wykonywaniu przez Nadleśniczego powyższych obowiązków, z użyciem samochodu służbowego, w tym dojazdy do i z miejsca pracy, wynika ze stosunku pracy i z ustawy o lasach. Czynności te pozostają w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji Nadleśniczego samochodu - własności Nadleśnictwa (pracodawcy), z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenia miejsca garażowania samochodu w miejscu jego zamieszkania. Zatem i przechowywanie samochodu, będącego własnością pracodawcy (Nadleśnictwa), w miejscu zamieszkania pracownika - Nadleśniczego, wynika wprost z charakteru wykonywanej przez niego pracy, w związku z czym, zdaniem Nadleśnictwa (Wnioskodawcy), po stronie Nadleśniczego nie wystąpi żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałoby konieczność poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W podobnej sprawie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej Nr IPTPBl/415-140/11-4/KSU, z dnia 18 listopada 2011 r., w której stwierdził, że " (...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji przejazdy (dojazdy) nadleśniczego, (...) z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, położonego na terenie miejsca pracy pracownika (tekst jedn.: odpowiednio leśnictwa, nadleśnictwa), będącego również terenem, na którym znajduje się miejsce jego zamieszkania, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy, wyrażające się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań (...)".

Podsumowując, Nadleśnictwo (Wnioskodawca) stoi na stanowisku, że przydzielenie samochodu służbowego Nadleśniczemu w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tego samochodu w miejscu jego zamieszkania nie stanowi dla niego przychodu ze stosunku pracy. Zdaniem Nadleśnictwa, w wyżej wymienionym przypadku, regulacje zawarte w art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania, z związku z czym Nadleśnictwo nie będzie zobowiązane do poboru zaliczki na ten podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, Nadleśniczy może używać pojazdu służbowego do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy (teren Nadleśnictwa, na którym również znajduje się siedziba Nadleśnictwa) i miejscem zamieszkania, położonym na terenie administracyjnym Nadleśnictwa, z możliwością garażowania przez Nadleśniczego tego samochodu w miejscu zamieszkania. Maksymalny limit kilometrów na ten cel ustalono w wysokości 1 500 km/miesiąc. Samochód służbowy został powierzony Nadleśniczemu za odpowiedzialnością materialną, w tym z obowiązkiem garażowania w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo.

Nadleśniczy używa samochodu służbowego do wykonywania zadań wynikających z przepisów ustawy o lasach oraz ze stosunku pracy, w tym do administrowania i zarządzania majątkiem Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa, zarządzania Nadleśnictwem, prowadzenia gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesiania lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu oraz innych klęsk żywiołowych, w razie nagłych zdarzeń - kradzieży mienia i/lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa. Nadleśniczy musi dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia (tekst jedn.: nawet poza godzinami pracy i w dni ustawowo wolne od pracy).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) pracownika z miejsca zamieszkania (garażowania samochodu) do miejsca pracy w danym dniu, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizacje celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa, wyrażającą się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania zadań służbowych.

Reasumując, należy stwierdzić, że po stronie pracownika - Nadleśniczego, w związku z dojazdem samochodem służbowym wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonym na terenie Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa - nie powstanie przychów. W związku z powyższym, Wnioskodawca - Nadleśnictwo nie będzie zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia z tytułu dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa) na zasadach określonych w art. 12 ust. 2 lub ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym do pobrania od tego świadczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w x, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w x.