IPTPB1/4511-339/15-4/AP - Ustalenie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłat za wieczystą dzierżawę gruntu oraz podatku od nieruchomości

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 3 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłat za wieczystą dzierżawę gruntu oraz podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-339/15-2/AP, IPTPP1/4512-320/15-2/MSu, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 sierpnia 2015 r. (data doręczenia 27 sierpnia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 3 września 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 2 września 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 26 lipca 2011 r. postanowieniem... po rozpatrzeniu na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Syndyka Masy Upadłościowej..., Gminy-Miasto..., Skarbu Państwa - Starostwa Powiatowego w..., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w..., przeciwko X.Y. o świadczenie pieniężne, prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w..., postanowił przysądzić prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej, położonej w... o powierzchni 1 8873 ha oraz prawa własności naniesień budowlanych położonych na wymienionej nieruchomości, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, dla której prowadzona jest w Sądzie Rejonowym w... księga wieczysta KW nr..., na rzecz Wnioskodawcy, za cenę 605 250 zł 99 gr, która w całości została zapłacona. Przedstawione wyżej postanowienie jest jedynym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji. Nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą VAT - nie wykazano VAT od nabycia.

Wnioskodawca od 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość została nabyta z zamiarem rozszerzenia działalności gospodarczej. Przez cały okres posiadania nieruchomości nie działo się nic i nie było istotnych nakładów inwestycyjnych. Jedynymi kosztami był zakup i nasadzenie krzewów na wskazanym decyzją administracyjną terenie Miasta... na kwotę 600 zł, w tym 44 zł 44 gr kwota VAT, w zamian za wycięcie starych, spróchniałych drzew na terenie posiadanej nieruchomości; ocena stanu technicznego budynku za kwotę 1 045 zł 50 gr, w tym 195 zł 50 gr VAT; wypis z ewidencji gruntów za kwotę 12 zł, kopia mapy ewidencyjnej na kwotę 88 zł 50 gr oraz opłata wieczysto księgowa na kwotę 260 zł.

Poza wyżej wymienionymi kosztami na podniesienie wartości realizacji inwestycji przyjęte były wydatki ponoszone z tytułu podatku od nieruchomości w 2011 r. - 13 963 zł, w 2012 r. - 34 806 zł, w 2013 r. - 36 198 zł, w 2014 r. - 36 198 zł, w 2015 r. - 9 049 zł oraz opłaty z tytułu wieczystej dzierżawy, które wyniosły w 2013 r. - za 2011 rok i 2012 rok - 3 218 zł 63 gr za 2013 rok - 2 246 zł 27 gr, za 2014 rok - 2 246 zł 27 gr.

W związku z trudnościami finansowymi firmy i nie chcąc dalej brnąć w koszty Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży zakupionej w 2011 r. nieruchomości.

Jak wspomniano wyżej, nieruchomość zakupiona została na postanowienie Sądu Rejonowego w.... Transakcja nie podlegała VAT, w związku z tym, nie odliczono VAT naliczonego. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była przedmiotem najmu i dzierżawy.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że grunt na którym znajduje się budynek jest nadal w wieczystym użytkowaniu i nie stanowi Jego własności.

W sprawie opisanej powyżej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa oraz postępowanie przed sądem administracyjnym.

W piśmie z dnia 2 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych, wskazano, że:

a. Zakres działalności firmy Wnioskodawcy to: handel paliwami, artykułami spożywczymi i przemysłowymi, usługi myjni samochodowej i usługi hotelowe na stacji paliw.

b. Przychody z działalności gospodarczej w latach 2011-2014 opodatkowane były podatkiem liniowym 19%.

c. W latach 2011-2014 dokumentacja podatkowa prowadzona była w formie ksiąg rachunkowych.

d. Na przedmiotowej nieruchomości zabudowanej znajdują się trzy budynki oraz jedna budowla.

e. Od dnia nabycia do chwili uzupełnienia wniosku przedmiotowe naniesienia nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie były dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne.

f. Nieruchomość zabudowana zakupiona była w ramach działalności gospodarczej i wykorzystywana miała być w również w prowadzonej działalności gospodarczej.

g. W ww. nieruchomości zabudowanej realizowana była adaptacja (rozbudowa, przebudowa) do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

h. W dniu 26 lipca 2011 r. przysądzono prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz prawo własności naniesień budowlanych stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności na rzecz firmy Wnioskodawcy.

i. W latach 2011-2014 składane były zeznania PIT-36L.

W piśmie z dnia 2 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał ponadto, że pierwotnie Jego firma koszty wieczystej dzierżawy gruntów oraz podatek od nieruchomości budynków księgowała na koncie "środki trwałe w budowie", co oznacza, że ich rozpoznanie zostaje odroczone do momentu uzyskania przychodu mającego bezpośredni związek z tą nieruchomością. Było to konsekwencją zasady współmierności, zgodnie z którą koszty poniesione w celu osiągnięcia określonych przychodów muszą być ujęte w księgach rachunkowych w tym samym okresie rozrachunkowym, co osiągnięte przychody (art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, Dz. U. z 2013 r. Nr 330, z późn. zm.).

Jednak po wnikliwej analizie przepisów podatkowych oraz licznych wyjaśnień i interpretacji podatkowych (np. Nr IPPB5/423-847/13-2/RS, Nr IPPB5/423-768/09-3/DG), ujmowanie poniesionych kosztów wieczystej dzierżawy i podatku od nieruchomości na koncie "środki trwale w budowie" było niewłaściwe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy opłaty za wieczystą dzierżawę gruntu oraz podatek od nieruchomości (budynków/budowli) dotyczące przedmiotowej nieruchomości za lata 2011-2014 można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czy też powinny zwiększać koszt wytworzenia środka trwałego do czasu jego oddania do używania lub zbycia.

2. Czy transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy będzie z niego zwolniona.

3. Czy sprzedaż całości przedmiotowej nieruchomości zabudowanej (grunt w wieczystej dzierżawie wraz z budynkami i budowlami) będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, jeżeli dojdzie do wydzierżawienia części działki (tylko gruntu bez budynków i budowli), a okres wynajmu będzie krótszy niż dwa lata.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestię kosztów regulują przepisy art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. Nr 361, z późn. zm.).

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Podatek od nieruchomości oraz opłata za wieczyste użytkowanie gruntów należą do kategorii podatków majątkowych. Przedmiotem opodatkowania jest każdorazowo fakt posiadania majątku. Obowiązek podatkowy nie jest uzależniony od tego czy właściciel nieruchomości (budynków, budowli, gruntów) w jakikolwiek sposób je użytkuje, czerpie z nich zyski. Zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych, samo posiadanie majątku wywołuje obowiązek opłacania podatku od nieruchomości. Z uwagi na brak bezpośredniego powiązania tych podatków z przychodem zaliczane one są do grupy kosztów ogólnych dotyczących całokształtu prowadzonej działalności. Ponoszenie kosztów podatku od nieruchomości oraz wieczystej dzierżawy nie jest w żaden sposób związane z prowadzoną inwestycją. Dla zobowiązania do jego ponoszenia nie ma znaczenia to, czy rozpoczęto proces inwestycyjny na danym grancie (nieruchomości), czy nie. Przesłanką decydującą o ponoszeniu ww. kosztów jest sam fakt posiadania gruntów (budynków, budowli) przez podatnika. Zatem, nie są to koszty dające się zaliczyć do kosztów wytworzenia środka trwałego.

W rozumieniu art. 22g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W związku z powyższym, ponoszone przez firmę Wnioskodawcy koszty w postaci podatku od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu powinny być kwalifikowane dla celów podatkowych jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), potrącane zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy, tj. w dacie ich poniesienia.

Zauważyć także należy, że kosztami są koszty, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. wymienionej ustawy.

Skoro podatku od nieruchomości i opłaty za wieczystą dzierżawę gruntów nie wymienia się w tych przepisach, to uznać należy, że mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów.

Konsekwencją tego stanowiska jest konieczność dokonania korekt zeznań podatkowych, za lata 2011-2014.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej winien, w myśl powołanego przepisu:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Przy czym, jak stanowi art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższe oznacza, że podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mają prawo zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatki pośrednio związane z tą działalnością (jeżeli spełniają przesłanki uznania ich za taki koszt w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w momencie, w którym zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), niebędącymi przepisami prawa podatkowego i niemogącymi być przedmiotem interpretacji, ujęli te wydatki, jako koszt w księgach rachunkowych.

Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy uznać takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów (w tym podatek od nieruchomości), obsługę prawną, ubezpieczenia. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Powyższy podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty pośrednie determinuje moment potrącalności tych kosztów.

Zatem, za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem nie można uznać kosztów podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntu. Wydatki te nie są wprost, celowo ukierunkowane na osiągnięcie konkretnego przychodu w przyszłości, lecz wynikają ze statusu Wnioskodawcy jako właściciela nieruchomości gruntowej, czy jako użytkownika wieczystego gruntu. Jako konieczne do poniesienia w konkretnie, normatywnie określonym czasie wiążą się z konkretnym rokiem podatkowym. Z punktu widzenia właściciela nieruchomości gruntowej, czy umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, a także z punktu widzenia prawa podatkowego jest kwestią obojętną jakie jest przeznaczenie gruntu - obowiązek ponoszenia opłaty rocznej oraz zapłaty podatku od nieruchomości wynika już z samego faktu posiadania nieruchomości. Uwidacznia to zatem, że koszty te nie są ściśle, intencjonalnie związane z konkretnym przychodem. Nie istnieje w tym przypadku ścisły związek finansowy pomiędzy nimi, a ewentualnie osiągniętym przychodem, należy je ponosić nawet wówczas, gdyby nie pojawił się żaden przychód.

Obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości, czy opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu (wskazano powyżej) ciąży na Wnioskodawcy jako podatniku tego podatku w związku z posiadaniem nieruchomości. Zapłata podatku od nieruchomości, czy opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu nie stanowi zatem elementu kosztu "wytworzenia" przedmiotów sprzedaży, a tym samym nie może być uznana za koszt bezpośrednio związany z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wydatki Wnioskodawcy z tytułu podatku od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu należy zakwalifikować jako tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów. Są to bowiem ogólne, stałe koszty związane z prowadzeniem przez Niego działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca nabył w dniu 26 lipca 2011 r. nieruchomość zabudowaną, na której znajdują się trzy budynki i jedna budowla, z zamiarem rozszerzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była przedmiotem najmu i dzierżawy. Wnioskodawca nie ponosił istotnych nakładów inwestycyjnych, prócz kosztów związanych z: zakupem i nasadzeniem krzewów w zamian za wycięcie starych, spróchniałych drzew na terenie posiadanej nieruchomości, oceną stanu technicznego budynku, wypisem z ewidencji gruntów, kopią mapy ewidencyjnej oraz opłatą wieczysto księgowa. Poza wyżej wymienionymi kosztami na podniesienie wartości realizacji inwestycji ponoszone były wydatki z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłaty z tytułu wieczystej dzierżawy. Od dnia nabycia do chwili uzupełnienia wniosku przedmiotowe naniesienia nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie były dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne. W związku z trudnościami finansowymi firmy i nie chcąc ponosić dalszych kosztów Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży ww. nieruchomości.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu utrzymania przedmiotowej nieruchomości w postaci podatku od nieruchomości oraz opłaty za wieczystą dzierżawę gruntu mogą w dacie ich poniesienia, w rozumieniu art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić koszty podatkowe działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, z uwagi na ich pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, daty ich poniesienia należy utożsamiać z dniem ujęcia wydatku w księgach rachunkowych na podstawie dowodu potwierdzającego jego poniesienie. W związku z powyższym, Wnioskodawca jest zobowiązany do skorygowania kosztów podatkowych, które księgował na koncie "środki trwałe w budowie", a co za tym idzie, deklaracji podatkowych za lata 2011-2014.

Ponadto, informuje się, że w związku z wydaniem niniejszej interpretacji indywidualnej obejmującej jeden stan faktyczny, kwota w wysokości 120,00 zł, uiszczona w dniu 2 września 2015 r., stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi, zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, przekazem pocztowym na adres zamieszkania wskazany w części B.3. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (ORD-IN).

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.