IPTPB1/4511-336/15-4/MH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2015 r. (data wpływu 2 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 6 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobne poczęstunki, a także posiłki w restauracji podczas spotkań z klientami - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 24 lipca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-336/15-2/MH, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 lipca 2015 r. (data doręczenia 30 lipca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 6 sierpnia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej innej niż Poczta Polska.

W uzupełnieniu wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 2 maja 2012 r. Wnioskodawca otworzył Kancelarię Notarialną w x i od tego dnia prowadzi działalność gospodarczą, dla której zdarzenia podatkowe ewidencjonuje w książce przychodów i rozchodów, i opodatkowuje podatkiem liniowym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuję usługi notarialne, czyli m.in.: sporządzanie aktów notarialnych (np. umowy sprzedaży, zamiany, darowizny nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu, umowy zniesienia współwłasności, umowy o podział majątku wspólnego, umowy o dział spadku, umowy deweloperskie, umowy przedwstępne, umowy majątkowe małżeńskie, testamenty, zapis windykacyjny, oświadczenia o ustanowieniu służebności, oświadczenia o ustanowieniu hipoteki, umowy, akty założycielskie i statuty spółek prawa handlowego, oświadczenia o przystąpieniu do spółek i objęciu udziałów), akty poświadczenia dziedziczenia i poświadczenia (własnoręczności podpisu, zgodności odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem, daty okazania dokumentu, pozostawania osoby przy życiu lub w określonym miejscu). Wnioskodawca spisuje także protokoły (np. protokoły z przyjęcia oświadczenia o przyjęciu bądź odrzuceniu spadku, protokoły walnych zgromadzeń organizacji społecznych, stowarzyszeń, spółdzielni, spółek i innych osób prawnych, protokoły dziedziczenia, protokoły dotyczące stawiennictwa stron i złożonych przez nie oświadczeń, a także na żądanie strony stawającej niestawiennictwa drugiej strony). Sporządza protesty weksli i czeków oraz przyjmuje na przechowanie dokumenty, pieniądze i papiery wartościowe, a także sporządza na żądanie stron, projekty aktów, oświadczeń i innych dokumentów.

W związku z tym, że większość wyżej wymienionych usług notarialnych wymaga, by stawiły się przed notariuszem strony zainteresowane, to do Kancelarii Wnioskodawcy przychodzi sporo osób (od osób fizycznych po przedstawicieli osób prawnych).

Na co dzień Wnioskodawca dokonuje zakupu artykułów spożywczych z przeznaczeniem do sekretariatu firmy, takich jak: cukier, kawa, herbata, paluszki, kanapki, ciastka, cukierki, mleko do kawy, soki, woda mineralna, itp., które stanowią drobny poczęstunek, nie mają charakteru uroczystego, wytwornego, czy okazałego. Zakupione artykuły spożywcze podawane są w trakcie spotkań z klientami (stronami zainteresowanymi czynnościami notarialnymi), odbywających się w siedzibie firmy, przy omawianiu czynności notarialnych, np. przy podpisywaniu umowy sprzedaży przychodzi do Kancelarii sprzedający i kupujący, czy przy sporządzaniu protokołu spółki stawiają się, np. udziałowcy spółki.

W ramach współpracy z klientami lub potencjalnymi znaczącymi klientami Wnioskodawca chciałby także zaprosić klientów na spotkania w restauracji. Na spotkaniach omawiane byłyby różnego rodzaju sprawy związane z dotychczasową, trwającą oraz przyszłą współpracą, np. przedstawiane byłyby propozycje i oferty współpracy, omawiane zakończone, trwające lub planowane usługi prawne (notarialne).

W związku z organizacją ww. spotkań Wnioskodawca ponosiłby wydatki na poczęstunek. Byłby to posiłek nieodbiegający od zwyczajowych norm, złożony z dwóch dań bez alkoholu. Spotkania te nie miałyby charakteru uroczystego, wytwornego, czy okazałego. Zaproszenie na obiad w restauracji nie byłoby działaniem o charakterze wystawności i okazałości, zmierzającym do zaimponowania kontrahentowi i budowania wizerunku Kancelarii, jako firmy zasobnej, o wyjątkowej pozycji. Byłaby to powszechna praktyka, a tego typu spotkania w ocenie Wnioskodawcy, nie są obecnie dla przeciętnego uczestnika zdarzeniem nadzwyczajnym.

Wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, cukierki, słodycze, cukier, paluszki, kanapki), napoje (kawa, herbata, woda, soki, mleko do kawy), a także posiłki (np. obiady, lunche) w restauracji, podawane klientom podczas wskazanych we wniosku spotkań związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i mają na celu nawiązanie, bądź podtrzymanie współpracy z kontrahentami, a nie budowanie/kreowanie pozytywnego wizerunku. Poczęstunek ten stwarza tylko właściwy klimat do świadczenia usługi notarialnej.

Do tej pory, zgodnie z interpretacją wydaną w 2012 r., wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (siedziba Wnioskodawcy, czy też poza nią), podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami dotyczących zakresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie były uznawane za koszty podatkowe w firmie. Najnowsze interpretacje organów podatkowych oraz wyroki sądów pozwoliły wypracować nowe zasady kwalifikowania wydatków o charakterze reprezentacyjnym w związku z powyższym Wnioskodawca składa ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, cukierki, słodycze, cukier, paluszki, kanapki), napoje (kawa, herbata, woda, soki, mleko do kawy), a także posiłki (np. obiady, lunche) w restauracji, podawane klientom Wnioskodawcy podczas spotkań związanych z wykonywaniem usług notarialnych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, cukierki, słodycze, cukier, paluszki, kanapki), napoje (kawa, herbata, woda, soki, mleko do kawy), a także posiłki (np. obiady, lunche) w restauracji, podawane klientom podczas spotkań związanych z wykonywaniem usług notarialnych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do podatkowych kosztów uzyskania przychodów zalicza się tylko te wydatki, które zostaną poniesione w celu uzyskania przychodu albo zabezpieczenia źródła przychodu, a które to nie zostały wyłączone w art. 23 ustawy. Woda, cukier, słodycze, mleko do kawy, przeznaczone do zużycia przez klientów, należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury i nie posiadają charakteru okazałości. Poczęstunek dla interesantów stwarza właściwy klimat do świadczenia usług notarialnych i ma związek z osiąganym przychodem. Ponadto wydatki te są gospodarczo i racjonalnie uzasadnione - są poniesione w celu osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Podobnie zaproszenie kontrahenta na obiad, przy którym będą prowadzone rozmowy biznesowe, nie można traktować jako zachowania wystawnego; świadczy tylko o zachowaniu dobrych standardów, nie służy zaś wykreowaniu wizerunku podatnika.

Z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wydatkami o charakterze reprezentacyjnym są jedynie wydatki ponoszone na działania, które ze względu na swe cechy, tj. okazałość, wystawność, odbiegają od powszechnie przyjętych standardów podejmowania kontrahentów. Jak wskazał Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 25 listopada 2013 r.: "wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań".

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego wydatki służą nie realizacji celów konsumpcyjnych, towarzyskich, wizerunkowych, czy rozrywkowych, lecz osiąganiu konkretnych celów biznesowych - dokonanie czynności notarialnej, omówienie możliwości lub zasad współpracy, propozycji, ofert, zakończonych, trwających lub możliwych w przyszłości transakcji, itp. Z tego względu wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego. Poczęstowanie kawą, herbatą, wodą, ciastkiem, czy zaproszenie do restauracji na zwykły obiad nie jest działaniem o charakterze wystawności i okazałości, zmierzającym do zaimponowania kontrahentowi i budowania wizerunku firmy zasobnej, o wyjątkowej pozycji. Jest to powszechna praktyka, a tego typu spotkania nie są obecnie dla przeciętnego uczestnika zdarzeniem nadzwyczajnym.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na organizację takich spotkań powinny stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ mają na celu załatwienia spraw służbowych, są zwyczajowo przyjęte w obecnych realiach życia gospodarczego/biznesowego i nie stanowią kosztów reprezentacji. Wydatki te będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (ma więc zastosowanie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów winien on spełniać łącznie następujące warunki:

* być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Dokonując powyższej kwalifikacji podatnik winien mieć również na uwadze negatywny katalog wydatków, zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, bądź wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami szkoleń. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli powinny być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

W przedmiotowej sprawie należy jednak zwrócić uwagę na interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, odnoszącą się do reprezentacji, w której wskazano m.in.: "że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (...) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. lub art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów." Ponadto w ww. interpretacji ogólnej Ministra Finansów zauważono, (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest, np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt FSK 392/11 oraz wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w dniu 2 maja 2012 r. otworzył Kancelarię Notarialną. Zdarzenia podatkowe ewidencjonuje w książce przychodów i rozchodów, i opodatkowuje podatkiem liniowym.

W związku z tym, że większość usług notarialnych wymaga, by stawiły się przed notariuszem strony zainteresowane, to do Kancelarii Wnioskodawcy przychodzi sporo osób (od osób fizycznych po przedstawicieli osób prawnych). Wnioskodawca dokonuje zakupu artykułów spożywczych z przeznaczeniem do sekretariatu firmy, takich jak: cukier, kawa, herbata, paluszki, kanapki, ciastka, cukierki, mleko do kawy, soki, woda mineralna, itp., które stanowią drobny poczęstunek, nie mają charakteru uroczystego, wytwornego, czy okazałego. Zakupione artykuły spożywcze podawane są w trakcie spotkań z klientami, odbywających się w siedzibie firmy, przy omawianiu czynności notarialnych, np. przy podpisywaniu umowy sprzedaży przychodzi do Kancelarii sprzedający i kupujący, czy przy sporządzaniu protokołu spółki stawiają się, np. udziałowcy spółki.

W ramach współpracy z klientami lub potencjalnymi znaczącymi klientami Wnioskodawca chciałby także zaprosić ich przedstawicieli na spotkania w restauracji. Na spotkaniach omawiane byłyby różnego rodzaju sprawy związane z dotychczasową, trwającą oraz przyszłą współpracą, np. przedstawiane byłyby propozycje i oferty współpracy, omawiane zakończone, trwające lub planowane usługi prawne (notarialne).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, cukierki, słodycze, cukier, paluszki, kanapki), napoje (kawa, herbata, woda, soku, mleko do kawy), a także wydatki na posiłki (np. obiady, lunche) w restauracji, podawane klientom podczas spotkań związanych z wykonywaniem usług notarialnych, o ile spotkania te mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, mają na celu nawiązanie, bądź podtrzymanie współpracy z kontrahentami, a nie budowanie/kreowanie pozytywnego wizerunku firmy. W konsekwencji, wydatki te, jako związane z (mające na celu) uzyskiwaniem (e) przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Należy jednak pamiętać, że jeśli spotkania z kontrahentami, mają jedynie charakter rozrywkowy, a przebywanie ww. osób ze sobą, czy konsumpcja były celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiego spotkania mają związek z przychodem; nie mogą tym samym stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Dodać jednocześnie należy, że weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.