IPTPB1/4511-296/15-5/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 21 lipca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-296/15-2/KO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 lipca 2015 r. (data doręczenia 23 lipca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 26 lipca 2015 r. (data wpływu 30 lipca 2015 r.), nadanym dnia 29 lipca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2015 r.):

X jako wspólnik Y - Spółka jawna (dalej: Wnioskodawca) uzyskuje dochody ze Spółki jawnej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie najmu i dzierżawy posiadanych nieruchomości. Spółka jawna zamierza rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o działalność w zakresie handlu. W tym celu Spółka nawiąże współpracę z producentem tzw. "domów składanych", którego produkty będzie oferował na rynku. Jednym z wymogów współpracy z producentem "domów składanych" jest konieczność zakupienia przez Spółkę jednego tzw. "domu pokazowego", który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej Spółki do celów reklamowych. "Dom pokazowy" zostanie wybudowany na specjalnie wydzierżawionej do tego celu nieruchomości gruntowej. Na obecnym etapie Spółka jawna planuje wykorzystywanie "domu pokazowego" przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy zakładając, że w tym czasie rozstrzygnie się opłacalność działalności w zakresie handlu domami składanymi.

Z uwagi na fakt, że planowany okres wykorzystywania, do prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotowego "domu pokazowego", będzie krótszy niż 12 miesięcy, nie zostanie on zakwalifikowany do środków trwałych Spółki i nie będą dokonywane od jego wartości zakupu odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość/cena nabycia "domu pokazowego" zostanie jednorazowo przez Spółkę zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego nabycia, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Następnie Wnioskodawca jako wspólnik Spółki jawnej, po okresie około 11 miesięcy od daty nabycia "domu pokazowego" planuje jego wycofanie z majątku Spółki na swoją rzecz jako podział osiągniętego zysku.

Planowane zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako wspólnik Spółki jawnej po okresie około 11 miesięcy od daty nabycia "domu pokazowego" planuje jego wycofanie z majątku Spółki na swoją rzecz, jako podział osiągniętego zysku.

Wycofanie domu pokazowego z majątku Spółki i przekazanie do majątku Wnioskodawcy będzie miało charakter nieodpłatny a podstawą przeniesienia nieruchomości do majątku Wnioskodawcy będzie uchwała wspólników podjęta w formie aktu notarialnego.

Wnioskodawca jako wspólnik Spółki jawnej opodatkowuje dochody z działalności gospodarczej podatkiem liniowym. Spółka jawna prowadzi dokumentację podatkową w formie ksiąg rachunkowych, zgodnie z ustawą o rachunkowości. Wnioskodawca posiada udział w zyskach i stratach Spółki jawnej w wysokości 49,5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2015 r.:

1. Czy wycofanie "domu pokazowego" z działalności gospodarczej Spółki i jego przekazanie do majątku osobistego Wnioskodawcy spowoduje powstanie przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki jawnej.

2. Czy wycofanie "domu pokazowego" z działalności gospodarczej Spółki jawnej spowoduje konieczność skorygowania kosztów uzyskania przychodów u Wnioskodawcy, który jest wspólnikiem tej Spółki w związku z zaliczeniem w całości wartości zakupu "domu pokazowego" w koszty uzyskania zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2. Pytanie Nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, nie ma obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów w związku z wycofaniem "domu pokazowego" z działalności gospodarczej Spółki jawnej, którego wartość zostanie w całości zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego nabycia.

Z uwagi na fakt, że przewidywany okres używania "domu pokazowego" w prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie dłuższy niż 12 miesięcy, Spółka nie ma obowiązku dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, a tym samym ma prawo zaliczyć go jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składników majątku do środków trwałych jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok.

Jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zamierza kupić "dom pokazowy", który będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 1 rok. Zatem, jeżeli dla zakupionego domu wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej określony zostanie okres jego używania krótszy niż rok i nie zostanie zaliczony do środków trwałych, to wydatek poniesiony na zakup wspomnianego domu można będzie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie natomiast z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl definicji zawartej w ww. art. 22a ustawy, za środki trwałe podlegające amortyzacji uważa się składniki majątku, jeżeli stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok oraz wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok jest jednym z warunków, którego spełnienie pozwala uznać dany składnik majątku za środek trwały. Decyzja o tym, jak długo składnik majątku będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, należy do podatnika.

W myśl art. 22e ust. 1 powołanej ustawy, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki jawnej, uzyskuje dochody z prowadzącej działalności gospodarczej w zakresie najmu i dzierżawy posiadanych nieruchomości. Spółka jawna zamierza rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o działalność w zakresie handlu. W tym celu Spółka nawiąże współpracę z producentem tzw. "domów składanych", którego produkty będzie oferowała na rynku. Jednym z wymogów współpracy z producentem "domów składanych" jest konieczność zakupienia przez Spółkę jednego tzw. "domu pokazowego", który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej Spółki do celów reklamowych. "Dom pokazowy" zostanie wybudowany na specjalnie wydzierżawionej do tego celu nieruchomości gruntowej. Spółka jawna planuje wykorzystywanie "domu pokazowego" przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, zakładając, że w tym czasie rozstrzygnie się opłacalność działalności w zakresie handlu domami składanymi. Z uwagi na fakt, że planowany okres wykorzystywania, do prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotowego "domu pokazowego", będzie krótszy niż 12 miesięcy, nie zostanie on zakwalifikowany do środków trwałych Spółki i nie będą dokonywane od jego wartości zakupu odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość/cena nabycia "domu pokazowego" zostanie jednorazowo przez Spółkę zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego nabycia, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Następnie Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki jawnej po okresie około 11 miesięcy od daty nabycia "domu pokazowego" planuje jego wycofanie z majątku Spółki na swoją rzecz, jako podział osiągniętego zysku. Wycofanie domu pokazowego z majątku Spółki i przekazanie do majątku Wnioskodawcy będzie miało charakter nieodpłatny a podstawą przeniesienia nieruchomości do majątku Wnioskodawcy będzie uchwała wspólników podjęta w formie aktu notarialnego.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczają możliwość zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składnika majątku o wartości przekraczającej 3 500 zł, o ile przewidywany przez podatnika okres jego używania nie przekroczy 12 miesięcy. Jednakże w sytuacji, kiedy podatnik, który wydatek na zakup rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo zaliczył jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok, a następnie przed upływem roku wycofa go z działalności na cele osobiste, jest zobowiązany skorygować koszty o całą kwotę uprzednio zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zatem, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, późniejsze przekazanie na cele osobiste "domu pokazowego", wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 12 miesięcy (niebędącego środkiem trwałym), spowoduje, że koszty uzyskania przychodów uwzględniające wydatki poniesione na jego zakup powinny być pomniejszone o całą kwotę uprzednio zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.