IPTPB1/4511-27/15-5/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu 18 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu przeliczania na złotówki wydatków na nabycie towarów wyrażonych w walucie obcej (pytanie Nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 marca 2015 r., IPTPP2/4512-25/15-2/PRP, Nr IPTPB1/4511-27/15-2/AP na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 marca 2015 r. (data doręczenia 10 marca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu 18 marca 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 16 marca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż kosmetyków. Z tytułu tej działalności zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT. W dniu 7 marca 2013 r. Wnioskodawca dokonał przywozu kosmetyków z Wysp Kanaryjskich (perfumy, wody toaletowe, wody po goleniu, dezodoranty i sztyfty) w łącznej ilości 367 sztuk (dalej "Towary"). Kwota, za którą Wnioskodawca nabył Towary, wynosiła 12 022,68 EUR. Zarówno ilość, jak i wartość Towarów została potwierdzona m.in. w dokumencie "Spis i opis rzeczy" sporządzony przez Oddział Celny w X w dniu 8 marca 2013 r.

Na większość zakupionego towaru Wnioskodawca posiada paragony dokumentujące zakup. W stosunku do części zakupionych towarów cena została ustalona na podstawie cen z metek lub na podstawie wystawionego przez sprzedawcę Towarów dokumentu przypominającego swoją formą paragon fiskalny, niezawierającego jednak danych sprzedawcy. Reszta cen została ustalona na podstawie posiadanych przez Wnioskodawcę paragonów.

Wnioskodawca nie wypełnił ciążącego na Nim obowiązku polegającego na przedstawieniu oraz zgłoszeniu ww. towarów polskim organom celnym.

Na podstawie art. 217 § 1 i 2 ustawy - Kodeks postępowania karnego (dalej "k.p.k.") w związku z art. 308 § 1 k.p.k., w związku z art. 122 § 1 pkt 1 k.k.s., zgodnie z art. 143 § 1 pkt 6 k.p.k. w związku z art. 113 § 1 k.k.s. wezwano Wnioskodawcę do dobrowolnego wydania Towarów, co też uczynił.

Sąd Rejonowy w Y ("Sąd") w wyroku wydanym w trybie nakazowym w dniu 30 października 2013 r. uznał, że Wnioskodawca naraził swoim postępowaniem Skarb Państwa na uszczuplenie należności podatkowych (podatku od towarów i usług) na kwotę 11 503 zł 91 gr. Sąd do wymierzenia kwoty podatku przyjął wartość Towarów wskazaną w dokumentach celnych, czyli 12 022,68 EUR.

Tym samym na podstawie art. 54 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (dalej "k.k.s.") Sąd uznał, że Wnioskodawca dopuścił się przestępstwa karnoskarbowego i na mocy art. 54 § 2 - kwalifikując tym samym czyn Wnioskodawcy jako typ uprzywilejowany przestępstwa z art. 54 k.k.s. w związku z art. 23 § 1 i 3 k.k.s., wymierzył Mu karę grzywny w wymiarze 10 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 złotych. Wnioskodawca został również obciążony opłatą i wydatkami na mocy ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, w wysokości 190 zł.

Na podstawie decyzji Sądu w dniu 7 lutego 2014 r. Wnioskodawca uregulował zaległość podatkową w podatku od towarów i usług wraz z należnymi odsetkami. Łącznie do Urzędu Skarbowego Z przelana została kwota 12 609 zł.

Wnioskodawca w dniu 5 marca 2014 r., będąc czynnym podatnikiem VAT, złożył za radą pracowników organu celnego deklarację VAT-9M, wykazując w poz. 16 kwotę podatku należnego podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego w wysokości 11 504 zł.

W wyniku uregulowania zaległego zobowiązania podatkowego wraz z należnymi odsetkami, na podstawie orzeczenia Sądu (sygn. akt VI K 917/13 z dnia 17 lutego 2014 r.) o zwrocie dowodów rzeczowych w postaci 367 sztuk kosmetyków, które zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w A (sygn. akt VI KZ 179/14 z dnia 13 maja 2014 r.), wydane zostało w dniu 29 lipca 2014 r. zawiadomienie Naczelnika Urzędu Celnego w B o możliwości odbioru Towarów z magazynu depozytowego Urzędu Celnego w... mieszczącego się w B przy ul. XXX.

W dniu 31 lipca 2014 r. Wnioskodawca odebrał zatrzymany Towar, który przeznaczony został do sprzedaży w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W piśmie z dnia 16 marca 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano m.in., że:

1. Zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy to 46.45.Z - sprzedaż hurtowa perfum i kosmetyków.

2. Forma opodatkowania Wnioskodawcy to zasady ogólne.

3. Rodzaj dokumentacji podatkowej prowadzonej przez Wnioskodawcę to księga przychodów i rozchodów.

4. Wnioskodawca nie zaliczył wartości towarów wskazanych w dokumentach celnych do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

5. Wnioskodawca osobiście przywiózł kosmetyki z Wysp Kanaryjskich.

6. Wnioskodawca dobrowolnie wydał kosmetyki w dniu 7 marca 2013 r.

Ponadto wskazano, że Wnioskodawca używając sformułowania "dokumenty celne" miał na myśli dokument "Spis i opis rzeczy" z dnia 8 marca 2013 r. oraz zawiadomienie z dnia 29 lipca 2014 r., o których mowa we wniosku. Użyte sformułowanie wynika z definicji terminu "decyzja" we wspólnotowym Kodeksie celnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób, w szczególności poprzez złożenie której deklaracji, Wnioskodawca powinien rozliczyć import Towarów opisany w stanie faktycznym.

2. Czy wartość Towarów wskazanych w dokumentach celnych będzie stanowić dla Wnioskodawcy podatkowy koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. Według jakiego kursu Wnioskodawca powinien przeliczyć wartość Towarów wskazaną w dokumentach celnych na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 3 dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia sposobu przeliczania wydatków na nabycie towarów wyrażonych w walucie obcej na złotówki, natomiast w zakresie pytania Nr 1 oraz Nr 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że koszty poniesione w walutach obcych należy przeliczyć na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe potwierdza również interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2014 r., Nr IBPBI/2/423-193/14/PC: "(...) Jednocześnie zdanie drugie ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji koszty uzyskania przychodów należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez Bank.

Dzień poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów."

A zatem przeliczenie kosztu poniesionego w walutach obcych dla celów bilansowych oraz dla celów podatku dochodowego dokonuje się według średniego kurs bank ogłoszonego na ostatni dzień roboczy poprzedzający przeprowadzenie operacji, który jest tożsamy z dniem poniesienia kosztu podatkowego.

Jeżeli wartości dóbr na fakturze wyrażone są w walucie obcej, to do przeliczenia ich na złote stosuje się średni kurs... ogłoszony w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień poniesienia kosztu.

Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 2 lutego 2011 r., Nr IPPB5/423-769/10-2/IŚ, a co ważnym jest dla Wnioskodawcy, by poprawnie rozliczyć transakcję walutową: "(...) wymienioną wartość towaru wraz z cłem należy bowiem przeliczyć w sposób następujący: w przypadku, jeśli prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów zgodnie z metodą opisaną w art. 22 ust. 4 i 6b powołanej ustawy - wg kursu średniego ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. dzień wystawienia faktury, a dopiero w przypadku, braku faktury z innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu, w przypadku jeśli prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów zgodnie z metodą opisaną w art. 22 ust. 5-5c lub księgi handlowe - wg kursu średniego ogłaszanego przez Bank i z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, a dopiero w przypadku braku faktury z innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu."

Natomiast dla celów VAT przeliczenia kwot wykazanych w walucie obcej na złotówki, dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi (art. 31a ust. 3 ustawy o VAT). Oznacza to, że podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy i cło ujmuje się zawsze w kwocie wyliczonej przez urząd celny, wykazanej w dokumencie odprawy celnej. Wykazane w dokumencie celnym kwoty należności celnych, takie jak np. cło, podatek akcyzowy, czy niepodlegający odliczeniu VAT, zarachowuje się na zwiększenie ceny zakupu (nabycia) towarów.

W piśmie z dnia 16 marca 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że informacja umieszczona przez Niego we własnym stanowisku, odnosząca się do pytania Nr 3, dotycząca przeliczenia kwot wskazanych w walucie obcej na złotówki w podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym stanowi dodatkową informację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące warunki:

* być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

W myśl art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć należy, że definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w tym artykule dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowanych zdarzeń gospodarczych.

W myśl art. 11a ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki te muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i zostać poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności; równocześnie nie mogą być wymienione w ustawowym katalogu wydatków nieuznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia danego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy koszty wyrażony jest w walucie obcej, należy go przeliczyć na złotówki po kursie wskazanym w art. 11 ust. 2 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej perfum i kosmetyków. Wnioskodawca dokonał przywozu kosmetyków z Wysp Kanaryjskich (perfumy, wody toaletowe, wody po goleniu, dezodoranty i sztyfty) w łącznej ilości 367 sztuk. Zarówno ilość, jak i wartość towarów została potwierdzona m.in. w dokumencie "Spis i opis rzeczy" sporządzonym przez Oddział Celny. Na większość zakupionego towaru, Wnioskodawca posiada paragony dokumentujące zakup. Wnioskodawca nie wypełnił ciążącego na Nim obowiązku polegającego na przedstawieniu oraz zgłoszeniu ww. towarów polskim organom celnym. Sąd Rejonowy w wyroku wydanym w trybie nakazowym uznał, że Wnioskodawca naraził swoim postępowaniem Skarb Państwa na uszczuplenie należności podatkowych (podatku od towarów i usług), a tym samym dopuścił się przestępstwa karnoskarbowego i wymierzył Mu karę grzywny. Sąd do wymierzenia kwoty podatku przyjął wartość towarów wskazaną w dokumentach celnych. Na podstawie decyzji Sądu Wnioskodawca uregulował zaległość podatkową w podatku od towarów i usług waz z należnymi odsetkami. W wyniku uregulowania zaległego zobowiązania podatkowego wraz z należnymi odsetkami, na podstawie orzeczenia Sądu o zwrocie dowodów rzeczowych w postaci 367 sztuk kosmetyków, wydane zostało zawiadomienie Naczelnika Urzędu Celnego o możliwości odbioru towarów z magazynu depozytowego Urzędu Celnego. W dniu 31 lipca 2014 r. Wnioskodawca odebrał zatrzymany towar, który przeznaczony został do sprzedaży w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych wartość wydatków na nabycie wskazanych we wniosku towarów, które w świetle przepisów ustawy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, należy przeliczać na złotówki wg kursu średniego ogłaszanego przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Tutejszy Organ wskazuje, że przedstawiając własne stanowisko w sprawie analizy stanu faktycznego Wnioskodawca powołał również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe nie miało jednak wpływu na merytoryczną ocenę zasadności zajętego przez Niego stanowiska w analizowanej sprawie.

Dodatkowo tutejszy Organ zauważa, że przeanalizował powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje indywidualne. Przy czym wskazać należy, że powołane interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego dotyczą indywidualnych spraw innych podmiotów oraz innych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych niż przedstawione we wniosku.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące. Zatem, powołane przez Wnioskodawcę interpretacje nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.