IPTPB1/4511-264/15-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data złożenia 4 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, jako organ administracji państwowej, zleca biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym, na podstawie art. 193 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.), wykonanie usług w postaci wydania opinii lub wykonania tłumaczenia do prowadzonej sprawy. Za wykonane usługi biegli i tłumacze wystawiają rachunki bądź faktury, stosując stawki określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 508) lub rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.).

Wnioskodawca dokonuje wypłaty należności, wynikających z otrzymanych rachunków i faktur wystawionych przez biegłych sądowych i tłumaczy, po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% przychodu, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując za podstawę kwotę wynikającą z rachunku, bądź też wartość netto w przypadku faktury VAT, pomniejszoną o kwotę kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% przychodu, na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenia biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych kwalifikowane są do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, niezależnie od formy prawnej prowadzonej działalności biegłego lub tłumacza, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, Wnioskodawca, jako płatnik, nalicza i odprowadza zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca, na podstawie art. 42 ust. 2 ww. ustawy, wystawia dla biegłych sądowych i tłumaczy imienne informacje PIT-11 o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy i w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym przesyła je podatnikom oraz urzędom skarbowym właściwym z uwagi na miejsce zamieszkania podatnika.

Wnioskodawca dodaje, że z uwagi na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FPS 1/13) oraz interpretację ogólną Ministra Finansów (Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426) ma wątpliwości, czy interpretacja ta obejmuje grupę biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych otrzymujących przychody zaliczane do art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ww. interpretacja raz wskazuje przychody kwalifikowane w art. 13 pkt 2 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody, od których pobranie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest uzależnione od złożenia oświadczenia podatnika, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast w podsumowaniu ww. interpretacji wymieniono przychody wskazane w art. 13 pkt 2-8 ww. ustawy, jako przychody, które do celów podatku dochodowego można zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, pod warunkiem że uzyskuje się je w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy i jednocześnie nie zachodzą negatywne przesłanki, o których mowa w art. 5b ust. 1 wspomnianej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca rozliczając biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych, którzy wykonują usługi zakwalifikowane do źródła przychodów wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po uzyskaniu od biegłego lub tłumacza pisemnego oświadczenia, że otrzymane przychody zaliczą do przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, powinien odstąpić od naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy, mimo że art. 41 ust. 2 wskazuje, że wspomniane oświadczenie zwalnia z poboru zaliczek tylko od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2-8 ustawy o podatku dochodowym d osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy mógłby być zależny od tego, czy biegli i tłumacze zadeklarują zakwalifikowanie osiągniętego przychodu z tytułu wykonania zleconych przez Wnioskodawcę czynności do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, czy też do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli Wnioskodawca otrzyma dokument, z którego będzie wynikało, że biegły sądowy czy tłumacz przysięgły prowadzi działalność gospodarczą i czynności wykonywane na zlecenie Wnioskodawcy wchodzą w zakres tej działalności, to na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

* pkt 2 - działalność wykonywana osobiście,

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej #8722; oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zatem - co do zasady #8722; nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj.m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jak z powyższego wynika, ustawodawca wyraźnie rozróżnia działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa różne źródła przychodu.

Na gruncie powołanych wyżej przepisów prawa pojawiły się jednak wątpliwości w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła w sytuacji, gdy przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej.

We wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji ogólnej z dnia 22 maja 2014 r., Nr..., Minister Finansów wskazał, że podatnik może, jeżeli uzyskuje przychody w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej, zakwalifikować te przychody do źródła - działalność gospodarcza, nawet w sytuacji, gdy wymienione są w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Do takiego wniosku doprowadza analiza przepisu art. 13 pkt 8 i 9 oraz art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tylko w art. 13 pkt 9 ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przychody w nim wymienione zawsze będą kwalifikowane do źródła przychodów - "działalność wykonywana osobiście", nawet jeżeli będą uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Ustawodawca dopuszcza więc możliwość zaliczenia przychodów - z działalności wykonywanej osobiście do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej.

Zatem, nie ma też powodów, aby inaczej traktować przychody osób, które działają na zlecenie organu administracji państwowej.

W związku z powyższym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one właśnie w warunkach spełniających przesłanki "działalności gospodarczej". Powyższy sposób kwalifikacji należy stosować wobec wszystkich grup zawodowych wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy, a zatem także wobec biegłych sądowych oraz tłumaczy przysięgłych, tj. osób działających na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć przy tym należy, że skoro ustawa dopuszcza możliwość takiej kwalifikacji, jak wskazano powyżej, to nie oznacza to, że przychody uzyskiwane przez ww. osoby muszą być zawsze zaliczane do działalności gospodarczej. Analiza wskazanych przepisów doprowadza do wniosku, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z działalności wykonywanej osobiście we wskazanym zakresie w ramach działalności gospodarczej. A zatem wskazane przychody mogą być kwalifikowane zarówno do działalności gospodarczej, jak i działalności wykonywanej osobiście. Zależy to od warunków w jakich osoba je uzyskująca wykonuje daną czynność.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu, ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 cyt. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako organ administracji państwowej, zleca biegłym sądowym i tłumaczom przysięgłym wykonanie usługi w postaci wydania opinii lub wykonania tłumaczenia do prowadzonej sprawy. Za wykonane usługi biegli i tłumacze wystawiają rachunki bądź faktury, stosując stawki określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 508) lub rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.).

Wnioskodawca dokonuje wypłaty należności wynikających z otrzymanych rachunków i faktur wystawionych przez biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych, po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% przychodu, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując za podstawę kwotę wynikającą z rachunku, bądź też wartość netto w przypadku faktury VAT, pomniejszoną o kwotę kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% przychodu, na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenia biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych kwalifikowane są do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, niezależnie od formy prawnej prowadzonej działalności biegłego lub tłumacza, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy Wnioskodawca, jako płatnik, nalicza i odprowadza zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca na podstawie art. 42 ust. 2 ww. ustawy, wystawia dla biegłych sądowych i tłumaczy imienne informacje PIT-11 o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy i w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym przesyła je podatnikom oraz urzędom skarbowym właściwym z uwagi na miejsce zamieszkania podatnika. Wnioskodawca powziął jednak wątpliwości, czy przyjęty przez Niego tryb postępowania jest zasadny.

Na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby dochody z działalności wykonywanej osobiście kwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej. Taka sytuacja dotyczy osób prowadzących działalność gospodarczą z tytułu wykonywanych w ramach tej działalności - na zlecenie organu administracji państwowej - czynności, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te można kwalifikować do działalności gospodarczej. Takiej też kwalifikacji należy dokonać w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe. Jeżeli biegły lub tłumacz swoją działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a czynności podejmowane przez niego w charakterze biegłego lub tłumacza są wykonywane w ramach tej działalności, to nie ma podstaw, aby przychód tej osoby kwalifikować do innego źródła niż działalność gospodarcza.

Obowiązki płatnika jakie będą ciążyć na Wnioskodawcy zależne będą od tego, czy biegły, zadeklaruje zakwalifikowanie osiągniętego przychodu z tytułu wykonania zleconych przez Wnioskodawcę czynności do przychodów z działalności wykonywanej osobiście czy też do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Zależeć to będzie od dokumentacji przedstawionej przez osobę wykonującą dane czynności. Jeżeli Wnioskodawca będzie dysponował dokumentem, z treści którego będzie wynikało, że biegły sądowy lub tłumacz przysięgły prowadzi działalność gospodarczą i czynności wykonywane na Jego zlecenie wchodzą w zakres prowadzonej działalności, wówczas na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Ponadto, podkreślić należy, że dokumentu (oświadczenia), o którym mowa powyżej, nie należy utożsamiać z oświadczeniem, do którego odwołuje się art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis dotyczy bowiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8. Art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zamyka jednakże drogi, by do przychodów z działalności gospodarczej zaliczyć inne przychody niż określone w art. 13 pkt 2 i 8, a zatem także, np. określone w art. 13 pkt 6 ww. ustawy. W konsekwencji, art. 41 ust. 2 ww. ustawy dopuszcza możliwość zaliczenia przychodów z działalności wykonywanej osobiście (a zatem art. 13 pkt 2-8), do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.