IPTPB1/4511-244/15-2/ASZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu - 24 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji nieruchomości nabytej w drodze umowy darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie, m.in. wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że Wnioskodawca w przyszłości otrzyma od swojego ojca, prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, darowiznę, której przedmiotem będzie nieruchomość, zabudowana budynkiem usługowym, którą przyszły darczyńca obecnie wykorzystuje w prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej. Darowizna ta będzie miała formę darowizny nieruchomości lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa przyszłego darczyńcy, w skład której wchodzić będą m.in. nieruchomości, środki transportu oraz inne przedmioty, składające się na wyposażenie biurowe.

Wartość przedmiotowej nieruchomości, z wyszczególnieniem wartości budynku, zostanie wykazana w umowie darowizny, zgodnie z wartością rynkową, ustaloną na podstawie wyceny przeprowadzonej przez niezależnego biegłego rzeczoznawcę. Wnioskodawca, po przekazaniu nieruchomości w drodze darowizny na Jego rzecz, zamierza wykorzystywać ją w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Ponadto, wartość przedmiotowej nieruchomości przekraczać będzie kwotę 3 500 zł. Przedmiotowa nieruchomość zostanie zatem wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez Wnioskodawcę, w wartości początkowej, ustalonej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), a następnie Wnioskodawca zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami powoływanej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uprawnionym jest twierdzenie, że w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzyma przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny, bądź w ramach darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będzie mógł On wprowadzić budynek na niej posadowiony do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej, równej wartości rynkowej, określonej na podstawie wyceny, przeprowadzonej przez niezależnego biegłego rzeczoznawcę i wykazanej w umowie darowizny, a następnie będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości budynku, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które to odpisy będą pomniejszać przychód Wnioskodawcy, osiągnięty z tytułu prowadzonej przez Niego jednoosobowej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów, wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ponadto, przepis art. 9 ust. 2 tej ustawy wskazuje definicję dochodu ze źródła przychodów, którym jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeśli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f powołanej ustawy nie stanowią inaczej. Jeśli natomiast koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 22 ust. 8 cytowanej ustawy precyzuje ponadto, że za koszt uzyskania przychodów uznane zostają m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Powyższe prowadzi zatem do wniosku, że jeśli przedmiotowy budynek, nabyty przez Wnioskodawcę w drodze darowizny wypełnia znamiona uznania go za środek trwały oraz spełnione zostaną przesłanki, opisane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od wartości budynku, zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 tej ustawy, będą mogły pomniejszyć przychód Wnioskodawcy, osiągnięty z tytułu prowadzonej przez Niego jednoosobowej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje pojęcie "środka trwałego", który może podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami powoływanej ustawy, a odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy.

Przepis art. 22a ust. 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mając na uwadze treść powoływanego przepisu oraz fakt, że przedmiotowa nieruchomość, która zostanie nabyta przez Wnioskodawcę w drodze darowizny, nie stanowi nieruchomości gruntowej, niezabudowanej, a posadowiony jest na niej budynek użytkowy, w którym znajdują się lokale usługowe, Wnioskodawca zamierza wykorzystywać przedmiotową nieruchomość, po jej otrzymaniu w drodze darowizny, w przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, na potrzeby związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, uprawnionym jest twierdzenie, że wpisuje się ona w definicję "środka trwałego", zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, który może podlegać amortyzacji, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć również na uwadze, że w przypadku, gdy wartość danego środka trwałego przekracza kwotę 3 500 zł, podatnik jest zobowiązany, zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzić dany środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. Zgodnie z przeprowadzoną wyceną przez biegłego rzeczoznawcę, wartość rynkowa, ujawniona również w umowie darowizny tej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, przekraczać będzie kwotę 3 500 zł, a zatem wartość przedmiotowej nieruchomości będzie mogła pomniejszać przychód Wnioskodawcy jedynie poprzez okresowe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, po uprzednim jej wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, bez możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania ich do używania.

Przepis art. 22 ust. 8 powołanej ustawy wprowadza m.in. zastrzeżenie, że odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z art. 22a-22o tej ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile nie zostały uznane, mocą art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów. Należy mieć zatem na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 45a ww. ustawy, który wskazuje trzy grupy sytuacji, w których odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Przedmiotowa kwestia, dotycząca możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości, którą Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny, wchodzi w zakres przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a cytowanej ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych nieodpłatnie, jednakże jeśli spełniony zostanie jeden z trzech warunków, wskazanych w tym przepisie, odpisy amortyzacyjne będą mogły pomniejszać przychód, jako koszty uzyskania przychodów. Zatem, jeśli:

to wartość początku środków trwałych, bądź wartości niematerialnych i prawnych, otrzymanych w drodze spadku lub darowizny, będzie mogła pomniejszać przychód podatnika w drodze dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, uznanych za koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie, w przypadku nabycia w drodze darowizny przez Wnioskodawcę, przedmiotowej nieruchomości, spełniony zostanie warunek, wskazany w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opisany w powyższej liście, jako warunek numer 1, tj. opisywane nabycie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny przedmiotowej nieruchomości nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, z uwagi na treść art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W celu uzasadnienia przedstawionego stanowiska należy odnieść się do treści ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86, z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy, znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy. Należy mieć jednakże na uwadze, że dana darowizna zwolniona jest z podatku od spadków i darowizn, jeśli obdarowany spełnia przesłanki, wskazane w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, warunkujące zastosowanie zwolnienia. W przedmiotowej sprawie darowizna nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy skorzysta ze zwolnienia, opisanego w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeśli Wnioskodawca w ciągu 6 miesięcy od dnia złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego zgłosi przedmiotowe nabycie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, bowiem nabycie własności przedmiotowej nieruchomości następuje przez zstępnego darczyńcy. Możliwość skorzystania z opisanego zwolnienia nie neguje jednakże faktu, że przedmiotowa darowizna wchodzi w zakres opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, zgodnie z powołanym art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a co za tym idzie, podlega wyłączeniu przedmiotowemu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Reasumując, z uwagi na powołane wyżej przepisy, nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny nie wchodzi w zakres stosowania przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, Wnioskodawca będzie uprawnionym do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości budynku, który otrzyma w drodze darowizny, po jego wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w wartości początkowej, ustalonej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uprawniony będzie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości nieruchomości, którą otrzyma w drodze darowizny. W tym celu będzie zobowiązany do wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w określonej wartości, zwanej wartością początkową, od której będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych, o czym stanowi art. 22f ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z powoływanym przepisem, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 22b. Ponadto, zgodnie z art. 22f ust. 3 tej ustawy, w przypadku, gdy wartość początkowa danego środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m. Natomiast szczegółowe zasady określania wartości początkowej danego środka trwałego opisane są w przepisie art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawę zastosowanie znajdzie przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W związku z przytoczonym przepisem, w opinii Wnioskodawcy prawidłowym będzie przyjęcie jako wartości początkowej przedmiotowej nieruchomości, wartości rynkowej wynikającej z treści umowy darowizny, ustalonej zgodnie z wyceną, przeprowadzoną przez biegłego rzeczoznawcę.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe stanowisko potwierdzają następujące interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 września 2014 r., Nr IBPBI/1/415-1041/14/ZK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2009 r., Nr ILPB1/415-851/08-3/AA,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r., Nr ILPB1/415-894/13-4/AA,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 grudnia 2013 r., Nr ILPB1/415-1104/13-5/AG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2014 r., Nr IBPBI/1/415-1132/13/AB,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 grudnia 2013 r., Nr IBPBI/1/415-982/13/AP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lipca 2014 r., Nr IBPBI/1/415-451/14/BK.

Ponadto, jeśli przedmiotowa nieruchomość stanowić będzie składnik majątku zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego przedmiotem przyszłej umowy darowizny, nie wpłynie to de facto na przyjętą następnie wartość początkową budynku na potrzeby amortyzacji, gdyż do ustalenia wartości początkowej tej nieruchomości zastosowanie znajdzie przepis art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powoływanym przepisem, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią, a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi, ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie, w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze darowizny, wartość początkową tej nieruchomości należy ustalić w takiej wartości jaka została wskazana w umowie darowizny i składała się na wartość całej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, razem z pozostałymi składnikami majątku. Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. Z uwagi na fakt, że art. 19 powołanej ustawy stanowi o obowiązku podatnika wykazywania ceny w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, w wartości rynkowej oraz o uprawnieniu organu podatkowego do szacowania wartości przedmiotu danej umowy, wchodzącej w zakres powoływanego przepisu, zgodnie z wartością rynkową, uprawnionym jest twierdzenie, że poprawnym będzie wyliczenie wartości zorganizowanej części przedsiębiorstwa, oparte m.in. na wartości poszczególnych jej składników, według ich wartości rynkowej. Jak zostało wskazane, wartość rynkowa nieruchomości (w przypadku, gdy Wnioskodawca końcowo otrzyma darowiznę w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa) zostanie ustalona przez niezależnego biegłego rzeczoznawcę, która to wartość zostanie wykazana w umowie darowizny. Należy zatem uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na gruncie powoływanych przepisów, niezależnie od tego, czy Wnioskodawca otrzyma przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny, bądź też w ramach darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w obu przypadkach będzie On uprawniony do wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej w ramach swojej jednoosobowej działalności gospodarczej, w wartości początkowej, równej wartości rynkowej, oszacowanej przez niezależnego biegłego rzeczoznawcę. Jednocześnie należy wskazać, że wartość początkowa składników majątku, w tym przedmiotowej nieruchomości, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, będącą przedmiotem przyszłej darowizny, nie może być wyższa od ich wartości rynkowej.

Stanowisko to znalazło potwierdzenie, m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydanych z upoważnienia Ministra Finansów:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 lipca 2013 r., Nr ILPB1/415-571/13-2/AG,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 stycznia 2015 r., Nr IBPBI/1/415-1298/14/ŚS,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 września 2010 r., Nr IPPB1/415-565/10-2/ES.

Tym samym, Wnioskodawca, na podstawie art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przedmiotowej nieruchomości, którą otrzyma w drodze darowizny, od wartości początkowej, określonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Ponadto, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, jednakże, z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, których suma równa będzie pełnej wartości początkowej przedmiotowej nieruchomości.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, otrzymany w formie darowizny budynek spełnia przesłanki uznania go za środek trwały, a co za tym idzie, może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy w wartości początkowej równej wartości wskazanej w przedmiotowej umowie darowizny, ustalonej zgodnie z wyceną, przeprowadzoną przez biegłego rzeczoznawcę, również wtedy, gdy nabycie zostanie dokonane w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze darowizny. Następnie Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości początkowej budynku, według wybranej metody amortyzacji, określonej w art. 22i-22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która będzie pomniejszać osiągnięty przez Niego przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca, jako zakres wniosku wskazał stan faktyczny, to jednak z uwagi na fakt, że z treści wniosku jasno wynika, że dotyczy planowanych zdarzeń, tutejszy Organ uznał, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.