IPTPB1/4511-221/15-4/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 16 czerwca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-221/15-2/KO, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 16 czerwca 2015 r. (data doręczenia 18 czerwca 2015 r.). W dniu 29 czerwca 2015 r. do Organu podatkowego wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, nadana za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 24 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, w lutym 2015 r. zawarł z inną osobą prowadzącą działalność gospodarczą umowę pożyczki na kwotę 100 000 zł, przy czym środki te zostały pożyczone Wnioskodawcy jako osobie prywatnej przez Pożyczkodawcę (również osobę prywatną) i nie zostały przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej. W umowie pożyczki zawarto zapis, że "pożyczkobiorca zapłaci odsetki od zaciągniętej pożyczki w wysokości 0% w stosunku rocznym". W terminie 14 dni od dnia podpisania umowy pożyczki Wnioskodawca złożył deklaracje p.c.c.-3 oraz zapłacił należny z tego tytułu podatek. W związku z zaistniałym faktem Wnioskodawca składając zeznanie roczne za 2015 r. nie uwzględni kwoty odsetek w swoich przychodach, jako nieodpłatne świadczenie i nie zapłaci z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. podniesiono, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa handlowego, natomiast podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych. Udzielenie Wnioskodawcy pożyczki nie jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, zarówno Wnioskodawcy, jak i Pożyczkodawcy. Umowa pożyczki została zawarta poza prowadzoną działalnością gospodarczą, a Wnioskodawca nie jest spokrewniony z Pożyczkodawcą. Za 2015 r. Wnioskodawca będzie składał zeznanie roczne PIT-36, wykazując w nim przychody z prowadzonej w danym roku działalności gospodarczej i nie uwzględni w przychodach kwoty odsetek od umowy pożyczki, jako nieodpłatnego świadczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca otrzymując pożyczkę, niebędącą przedmiotem działalności gospodarczej, od Pożyczkodawcy, który prowadzi działalność gospodarczą i nie jest spokrewniony z Wnioskodawcą, wykaże w zeznaniu rocznym PIT-36 z 2015 r. jako przychody kwotę odsetek od pożyczki, które zgodnie z zapisem umowy pożyczki wynoszą 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w myśl art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca za 2015 r. złoży zeznanie roczne PIT-36, w którym wykaże tylko przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. Umowa pożyczki zawarta była pomiędzy osobami prowadzącymi działalność gospodarczą - niespokrewnionymi ze sobą, a kwota udzielonej pożyczki nie jest przedmiotem żadnej z tych działalności. Kwota odsetek od umowy pożyczki nie jest traktowana jako nieodpłatne świadczenie, z uwagi na zapis w umowie "Pożyczkobiorca zapłaci odsetki od zaciągniętej pożyczki w wysokości 0%" i nie zostanie uwzględniona w przychodach Wnioskodawcy wykazanych w PIT-36 za 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia "niewymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Z kolei zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy).

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Biorąc pod uwagę cytowany przepis należy stwierdzić, że na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę.

Należy podkreślić, że jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł z osobą fizyczną, z którą nie jest spokrewniony umowę pożyczki nieoprocentowanej na kwotę 100 000 zł. Wnioskodawca wskazał, że pożyczka ta nie ma związku z działalnością gospodarczą u żadnej ze stron.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz uwzględniając opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że skoro strony umowy pożyczki nie zastrzegły odpłatności w postaci odsetek to oznacza, że udzielona pożyczka ma charakter nieodpłatny. Skoro tak, to nieoprocentowana pożyczka, którą Wnioskodawca zaciągnął u osoby fizycznej, która nie jest z Nim spokrewniona, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu niezapłaconych pożyczkodawcy odsetek. Powyższe nie skutkuje również obowiązkiem uwzględnienia kwoty odsetek od pożyczki, które zgodnie z zapisem umowy pożyczki wynoszą 0%, w składanym zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.