IPTPB1/4511-177/15-4/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/4511-177/15-4/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 25 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie Nr 1) -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 18 maja 2015 r., Nr IPTPB1/4511-177/15-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 maja 2015 r. (data doręczenia 25 maja 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), nadanym dnia 1 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca wypłaca świadczeniobiorcom wojskowe renty rodzinne. Dokonuje tego na podstawie art. 23 i art. 24 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 2015 r. poz. 330).

Wojskowa renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny:

1.

żołnierza zmarłego albo zaginionego w czasie pełnienia służby,

2.

żołnierza zmarłego w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby,

3.

zmarłego emeryta lub rencisty wojskowego.

Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wnioskodawca wypłacał od maja 2014 r. wojskową rentę rodzinną świadczeniobiorcy. Z końcem jednak maja 2014 r. prawo świadczeniobiorcy do renty ustało z powodu niekontynuowania nauki w szkole.

W październiku 2014 r. świadczeniobiorca podjął naukę i od tego miesiąca Wnioskodawca ponownie ustalił mu prawo do renty na okres od 1 października 2014 r. do 30 września 2015 r. - renta wypłacana była zatem do końca 2014 r. i płacona jest nadal.

W lutym 2015 r. Wnioskodawca sporządził dla świadczeniobiorcy roczne rozliczenie podatku dochodowego, a w wyniku tego rozliczenia stwierdziło nadpłatę podatku.

Nadpłata ta została przez organ rentowy zwrócona świadczeniobiorcy przy wypłacie renty w marcu 2015 r. Zapytanie dotyczy roku 2014.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w myśl art. 34 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, fakt ustania obowiązku poboru zaliczek na podatek dotyczy tylko sytuacji pierwszego wystąpienia w roku podatkowym ustania tego obowiązku i fakt ponownego powstania obowiązku poboru zaliczek w tym samym roku podatkowym nie zmienia oceny, że obowiązek już ustał, a w konsekwencji organ rentowy obowiązany jest sporządzić po upływie roku podatkowego imienną informację o wysokości uzyskanego przez świadczeniobiorcę dochodu.

2. Czy w przypadku ponownego powstania w roku podatkowym obowiązku poboru zaliczek na podatek i istnienia go do końca roku należy przyjąć, że obowiązek poboru nie ustał i organ rentowy obowiązany jest po upływie roku podatkowego sporządzić w takiej sytuacji i przekazać podatnikowi roczne obliczenie podatku z uwzględnieniem - w razie zaistnienia przesłanek - art. 34 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 1, natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), z treści art. 34 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że gdy obowiązek poboru zaliczek na podatek ustał w trakcie roku podatkowego, a następnie ponownie powstał w tym samym roku podatkowym i trwał aż do jego końca, organ rentowy obowiązany jest w takiej sytuacji sporządzić i przekazać podatnikowi roczne rozliczenie podatku, zgodnie z art. 34 ust. 7 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2015 r. poz. 330), żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin - w razie śmierci żywiciela.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy, w ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w ustawie:

1.

świadczenia pieniężne:

a.

emerytura wojskowa,

b.

wojskowa renta inwalidzka,

c.

wojskowa renta rodzinna,

d.

dodatki do emerytury lub renty,

e.

zasiłek pogrzebowy,

2.

inne świadczenia i uprawnienia:

a.

świadczenia lecznicze,

b.

świadczenia socjalne,

c.

prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego.

W myśl art. 23 ust. 1 ww. ustawy, renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny:

1.

żołnierza zmarłego albo zaginionego w czasie pełnienia służby;

2.

żołnierza zmarłego w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie, albo jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej;

3.

zmarłego emeryta lub rencisty wojskowego.

Za uprawnionych członków rodziny zmarłego emeryta lub rencisty wojskowego uważa się również członków rodziny żołnierza zmarłego po zwolnieniu ze służby, jeżeli w dniu śmierci spełniał on warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty inwalidzkiej, chociażby jego prawo do zaopatrzenia nie zostało jeszcze ustalone (art. 23 ust. 2).

Zgodnie zaś z art. 24 cyt. ustawy, renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym, że:

1.

w razie śmierci albo zaginięcia żołnierza rentę rodzinną wymierza się od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu żołnierzowi w dniu śmierci albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio:

a.

w razie śmierci albo zaginięcia żołnierza w czasie wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa, związanych z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 1510), renta rodzinna przysługuje małżonkowi bez względu na wiek i stan zdrowia;

b.

w razie śmierci żołnierza po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie, albo jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, rentę rodzinną wymierza się od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu żołnierzowi w dniu śmierci, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio;

c.

w razie śmierci żołnierza po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku albo choroby powstałej w czasie wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa, związanych z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, renta rodzinna przysługuje małżonkowi bez względu na wiek i stan zdrowia;

2.

rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niż kwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu, z zastrzeżeniem pkt 1b;

3.

w razie niedoliczenia do wysługi emerytalnej zmarłego emeryta, o którym mowa w art. 15, okresów, o których mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza się na wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wysługi emerytalnej zmarłego, na zasadach określonych w art. 14;

4.

o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, uprawnionych członków rodziny orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;

5.

jeżeli śmierć żołnierza pozostająca w związku ze służbą jest następstwem czynu karalnego, przy wypłacaniu renty rodzinnej nie stosuje się przewidzianego w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zawieszania lub zmniejszania tego świadczenia w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. W tym wypadku renta rodzinna przysługuje małżonkowi bez względu na wiek i stan zdrowia:

a.

jeżeli śmierć żołnierza po zwolnieniu ze służby, pozostająca w związku ze służbą, jest następstwem czynu karalnego, przy wypłacaniu renty rodzinnej nie stosuje się przewidzianego w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zawieszania lub zmniejszania tego świadczenia w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. W tym wypadku renta rodzinna przysługuje małżonkowi bez względu na wiek i stan zdrowia;

6.

w razie śmierci albo zaginięcia żołnierza w przypadkach wskazanych w pkt 1a i 1c) renta rodzinna przysługuje w wysokości uposażenia.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, osobom pobierającym emeryturę, rentę inwalidzką lub rentę rodzinną przysługuje prawo do świadczeń socjalnych z tworzonego na ten cel funduszu socjalnego, po spełnieniu warunków określonych w ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 5. Przy czym, świadczenia socjalne przysługują w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych lub przewlekłej choroby osoby uprawnionej do zaopatrzenia emerytalnego albo członka jego rodziny oraz z innych przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych (art. 27 ust. 2 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 6 ww. ustawy wynika, że dziecku pobierającemu rentę rodzinną po żołnierzu, którego śmierć nastąpiła w związku z wykonywaniem zadań służbowych, po ukończeniu 16 roku życia przyznaje się pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki do zakończenia tej nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia.

Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do dziecka pobierającego rentę rodzinną po żołnierzu, który zmarł po zwolnieniu ze służby wojskowej wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych (art. 27 ust. 6a ww. ustawy).

Z § 5 ust. 1 wydanego na podstawie art. 27 ust. 11 ww. ustawy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi (Dz. U. Nr 107, poz. 890), wynika, że świadczeniobiorca może korzystać z następujących świadczeń socjalnych:

1.

zapomogi pieniężnej;

2.

zwrotu kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej;

3.

częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych.

Przepis § 6 ww. rozporządzenia stanowi, że pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki dla dzieci, o których mowa w art. 27 ust. 6 ustawy, przyznaje się dwa razy w roku kalendarzowym, w wysokości kwoty stanowiącej trzykrotność najniższej emerytury.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy m.in. emerytur i rent. Art. 34 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zaliczki, o których mowa w ust. 1, za miesiące od stycznia do grudnia, ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odejmując kwotę obliczoną zgodnie z art. 32 ust. 3 miesięcznie.

Zgodnie zaś z art. 34 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód m.in. z emerytur i rent oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych; obowiązek ten nie dotyczy podatników:

1.

w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek;

2.

którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 1a-1c, chyba że podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub ust. 4;

3.

w stosunku do których, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zwolniono organ rentowy w całości lub w części z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy;

4.

którym nie pobierano zaliczek na podatek dochodowy stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przypadku, gdy organ rentowy nie jest obowiązany do dokonania rocznego obliczenia podatku, o którym mowa powyżej, wówczas sporządza w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, imienną informację o wysokości uzyskanego dochodu, według ustalonego wzoru, i w tym samym terminie przekazuje podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 34 ust. 8 ww. ustawy).

Z art. 34 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że jeżeli podatnik poza dochodami uzyskanymi od organu rentowego:

1.

nie uzyskał w roku podatkowym innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,

2.

nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 10-10b,

3.

nie korzysta z możliwości łącznego opodatkowania jego dochodów z dochodami małżonka bądź nie korzysta z możliwości opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4,

4.

nie uzyskał dochodów powodujących obliczenie należnego podatku w sposób określony w art. 27 ust. 8,

5.

(uchylony)

6.

nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 11,

- podatek wynikający z rozliczenia rocznego obniżony o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w roku podatkowym przez organ rentowy ze środków podatnika, jest podatkiem należnym od podatnika za dany rok, chyba że naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w innej wysokości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wypłaca świadczeniobiorcom wojskowe renty rodzinne. Dokonuje tego na podstawie art. 23 i art. 24 ustawy dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 2015 r. poz. 330). Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca wypłacał od maja 2014 r. wojskową rentę rodzinną świadczeniobiorcy. Z końcem jednak maja 2014 r. prawo świadczeniobiorcy do renty ustało z powodu niekontynuowania nauki w szkole. W październiku 2014 r. świadczeniobiorca podjął naukę i od tego miesiąca Wnioskodawca ponownie ustalił mu prawo do renty na okres od 1 października 2014 r. do 30 września 2015 r. - renta wypłacana była zatem do końca 2014 r. i płacona jest nadal. W lutym 2015 r. Wnioskodawca sporządził dla świadczeniobiorcy roczne rozliczenie podatku dochodowego, a w wyniku tego rozliczenia stwierdziło nadpłatę podatku. Nadpłata ta została przez organ rentowy zwrócona świadczeniobiorcy przy wypłacie renty w marcu 2015 r. Zapytanie dotyczy roku 2014.

Zatem, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest organem wypłacającym świadczeniobiorcom wojskowe renty rodzinne.

Konsekwencją powyższego jest uznanie, że Wnioskodawca wypłacając wyżej wymienione świadczenie, działa jako płatnik (organ rentowy), o którym mowa w cytowanym art. 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym pobiera zaliczki miesięczne od dokonywanych wypłat i sporządza roczne obliczenie podatku (PIT-40A), albo informację o dochodach uzyskanych od organu rentowego (PIT-11A).

Wobec powyższego, mając na uwadze opis stanu faktycznego, jego uzupełnienie oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy obowiązek poboru zaliczek na podatek ustał w trakcie roku podatkowego, a następnie ponownie powstał w tym samym roku podatkowym i trwał aż do jego końca, Wnioskodawca jako organ rentowy obowiązany jest w takiej sytuacji sporządzić i przekazać podatnikowi roczne rozliczenie podatku, zgodnie z dyspozycją art. 34 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl