IPTPB1/415-84/12-2/DS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na organizację zagranicznego wyjazdu szkoleniowego dla pracowników spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie zagranicznego wyjazdu szkoleniowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zorganizowanie zagranicznego wyjazdu szkoleniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej zajmującej się m.in. sprzedażą środków ochrony roślin, nasion, nawozów, maszyn rolniczych i części zamiennych. Spółka zorganizowała dla największych odbiorców wyjazd szkoleniowy. W wyjeździe tym udział wzięli również pracownicy Spółki, którzy prowadzili przedmiotowe szkolenia. Program wyjazdu zawierał codzienne szkolenia, ściśle związane z oferowanymi przez Spółkę towarami oraz zasadami marketingu. Poniesione przez Spółkę wydatki dotyczą kosztów przelotu, ubezpieczenia, zakwaterowania z wyżywieniem i wynajęcia sali konferencyjnej.

Przedmiotowy wyjazd szkoleniowy zorganizowany został w celu intensyfikacji sprzedaży, podniesienia wiedzy odbiorców Spółki na temat oferowanych towarów oraz technik sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione wydatki na przelot, ubezpieczenie, zakwaterowanie z wyżywieniem i koszty wynajęcia sali konferencyjnej Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na przelot, ubezpieczenie, zakwaterowanie z wyżywieniem i wynajęcie sali konferencyjnej, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako mające ścisły związek z osiągnięciem przychodów.

Klienci uczestniczący w wyjeździe, nie tylko posiedli nową wiedzę na temat oferowanych przez Firmę Wnioskodawcy towarów, ale też zdobyli wiedzę na temat nowych technik sprzedaży i działań marketingowych, która pozwoli im na zwiększenie sprzedaży, a co za tym idzie - na zwiększenie zakupów w Spółce Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl natomiast ust. 2 tego artykułu, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku winno przy tym wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy w tym zakresie posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej, w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika, w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Reprezentacja to również wydatki, w tym zwłaszcza na usługi gastronomiczne, związane z wystawnym podejmowaniem kontrahentów, koszty prezentów wręczanych obecnym lub potencjalnym partnerom handlowym, organizowanie z wielkim rozmachem imprez, czy spotkań, wystawnych bankietów z ekskluzywnym menu. Chodzi więc o takie działania, u podłoża których leży ułatwienie nawiązywania i podtrzymanie kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy, jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego. Istotny jest cel tych działań, a charakter ponoszonych wydatków bezsprzecznie będzie świadczył o zamiarze kreowania pozytywnego wizerunku firmy, czyli lepszego jej postrzegania na zewnątrz.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem zorganizowała wyjazd szkoleniowy dla kontrahentów, tj. największych odbiorców. W wyjeździe uczestniczyli również pracownicy Spółki, którzy prowadzili przedmiotowe szkolenia. Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki dotyczyły kosztów przelotu, ubezpieczenia, zakwaterowania z wyżywieniem i wynajęcia sali konferencyjnej.

Wyjazd szkoleniowy zorganizowany został w celu intensyfikacji sprzedaży, podniesienia wiedzy odbiorców Spółki na temat oferowanych towarów oraz technik sprzedaży.

Odnosząc powyższe przepisy prawa do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż na gruncie niniejszej sprawy istotnym jest rozstrzygnięcie kwestii, czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki ukierunkowane były na reprezentowanie Firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też nie miały tego charakteru, a służyły zachęcaniu kontrahentów (odbiorców) do nawiązania, utrzymania, bądź rozszerzenia kontaktów oraz nabywania oferowanych towarów, co ma z kolei znaczenie w kontekście wielkości osiąganych przychodów.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wydatki, jakie poniósła Spółka Wnioskodawca proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku, może uznać za koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, o ile nie noszą cech okazałości, wystawności, a ich charakter nie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku Firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Firmy na zewnątrz w porównaniu z podmiotami gospodarczymi świadczącymi lub oferującymi podobne usługi, bądź produkty. Zauważyć bowiem należy, iż działania, których głównym celem jest poprawa wizerunku przedsiębiorcy, również stanowią wydatki zaliczane do kosztów reprezentacji, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, kwalifikacja prawna wydatków na organizację wyjazdu szkoleniowego wymaga oceny, czy organizowanie szkoleń kształtuje popyt na dystrybuowane towary firmy Wnioskodawcy, czy też służy budowaniu relacji z kontrahentami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia. Zatem w sytuacji, gdy głównym celem organizacji wyjazdu szkoleniowego było podniesienie wiedzy odbiorców na temat towarów oferowanych przez Firmę Wnioskodawcy i szkolenie osób uczestniczących w zakresie technik sprzedaży tych towarów, a liczba uczestników nie była wynikiem ich selekcji (o której mowa poniżej), to wydatki na organizację tego wyjazdu szkoleniowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku natomiast, gdy możliwość uczestniczenia w szkoleniach mieli tylko wyselekcjonowani partnerzy handlowi Spółki - np. grupa jej klientów o określonym "potencjale zakupowym usług" i jeśli wyjazd ten został przygotowywany z myślą o budowaniu relacji z tymi kontrahentami, wydatki na jego organizację, w tym koszty wyżywienia, mają charakter reprezentacyjny i nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do kwestii wydatków poniesionych na rzecz pracowników w związku z omawianym wyjazdem szkoleniowym należy wskazać, iż kosztami podatkowymi mogą być tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika.

Należy przy tym zauważyć, że stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Stąd, aby wydatki na organizację wyjazdów szkoleniowych, których uczestnikami są pracownicy Spółki, mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać sfinansowane ze środków obrotowych pracodawcy, a nie z funduszu socjalnego.

W konsekwencji wydatki poniesione na wyjazd szkoleniowy w części dotyczącej pracowników Spółki mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zaznaczyć, iż to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego też Spółka powinna posiadać dowody dokumentujące zarówno szkoleniowy charakter wyjazdu, jak również zakres tychże szkoleń, dzięki czemu możliwe będzie powiązanie poniesionych wydatków z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę z prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wykazanie racjonalności i celowości poniesionych wydatków.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki na przelot, ubezpieczenie, zakwaterowanie z wyżywieniem i wynajęcie sali konferencyjnej, poniesione na organizację wskazanego we wniosku wyjazdu szkoleniowego, co do zasady, spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów, o ile przedmiotowe wydatki nie miały charakteru kosztów reprezentacji oraz zostaną właściwie udokumentowane.

Na marginesie należy wskazać, iż wskazane koszty mogą mieć zarówno znamiona wydatków na promocję, reklamę, jak i na reprezentację w zależności, od całokształtu okoliczności związanych z organizacją szkolenia. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych na organizację szkolenia dla kontrahentów, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację, czy inny rodzaj wydatków, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tutejszy Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

W tym miejscu podnieść należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiałoby pełną i jednoznaczną ocenę istniejącego związku przyczynowo-skutkowego między wydatkami wymienionymi we wniosku a celem osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto, wyłącznie na podstawie dowodów przedstawionych przez Wnioskodawcę możliwa jest ocena charakteru wydatków, w tym ustalenie czy niektóre z nich nie noszą znamion reprezentacji Firmy, w rozumieniu wyżej zaprezentowanym.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.