IPTPB1/415-748/13-4/AP - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu pracownika powstałego w związku z dofinansowaniem przez pracodawcę nabycia kart abonamentowych uprawniających do udziału w zajęciach sportowo-rekreacyjnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 7 marca 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-748/13-4/AP Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu pracownika powstałego w związku z dofinansowaniem przez pracodawcę nabycia kart abonamentowych uprawniających do udziału w zajęciach sportowo-rekreacyjnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 lutego 2014 r., Nr IPTPB1/415-748/13-2/AP na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 lutego 2014 r. (data doręczenia 20 lutego 2014 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 25 lutego 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pracodawca - Urząd Miasta X dofinansowuje swoim pracownikom koszt nabycia kart abonamentowych na zajęcia sportowo-rekreacyjne, zgodnie z zarządzeniem Prezydenta Miasta X "w sprawie wprowadzenia Regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Urzędu Miasta X".

Karty imienne zapewniają pracownikom możliwość skorzystania z zajęć sportowo-rekreacyjnych (np. basen, aerobik, siłownia, sztuki walki itp.) w ramach programu "FitProfit" w obiektach współpracujących z firmą na terenie całego kraju.

Podstawę do skorzystania przez pracownika z wyżej wymienionych zajęć sportowo-rekreacyjnych jest złożenie wniosku o przyznanie dofinansowania do ww. zajęć. Dofinansowanie to obejmuje jedynie pracowników Urzędu Miasta X (nie dotyczy członków rodzin). Pracodawca, czyli Urząd Miasta X dokonuje dofinansowania kosztu nabycia karty z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w zależności od dochodu na osobę w rodzinie, wskazanego przez pracownika w oświadczeniu stanowiącym załącznik do wniosku. Karta abonamentowa ważna jest przez 6 miesięcy.

Powyższe świadczenie jest finansowane w części z ZFŚS (do 50% wartości karty, tj. maksymalnie 258 zł), zaś w pozostałej części przez pracowników (pracownicy podpisują oświadczenia, w których wyrażają zgodę na potrącenie z wynagrodzenia pozostałej kwoty).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że program "FitProfit" (zajęcia sportowo-rekreacyjne) dla pracowników Urzędu Miasta X przygotowuje firma zewnętrzna, wygrywająca przetarg na świadczenie usług polegających na zapewnieniu nielimitowanego dostępu do obiektów i zajęć sportowo rekreacyjnych w ramach imiennych kart dostępu. Świadczenie na korzystanie z imiennej karty "FitProfit" dla pracowników Wnioskodawcy jest finansowane w części 40% lub 50% wartości karty ze środków ZFŚS w zależności od osiągniętego dochodu na osobę w rodzinie, wskazanego przez pracownika w oświadczeniu stanowiącym załącznik do wniosku. Pozostałą kwotę, czyli 60% lub 50% wartości karty pokrywa pracownik Urzędu Miasta X. Powyższa kwota potrącana jest ratalnie z wynagrodzenia pracownika na listach płac w poszczególnych miesiącach kalendarzowych. Podstawą dokonania ww. potrącenia kwoty jest wyrażona zgoda (oświadczenie pracownika) na potrącenie rat z wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy wymienione w stanie faktycznym świadczenie na korzystanie przez pracownika z imiennej karty "FitProfit" w określonej części 40% lub 50% pokrywanej przez pracodawcę, wyłącznie ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do kwoty nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł, podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej: Ustawą).

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jako płatnik powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku, gdy wartość dofinansowania przyznanego pracownikowi nie przekracza 380 zł w ciągu roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, program "FitProfit", którego głównym założeniem jest przekazanie pracownikom pakietu usług sportowo-rekreacyjnych, przygotowany został specjalnie dla pracowników.

Stosownie do art. 12 ust. 1 Ustawy, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Nie ma zatem wątpliwości, że wartość świadczenia przekazanego przez Wnioskodawcę pracownikom w postaci karty stanowić będzie dla tych pracowników dodatkowy przychód ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 Ustawy, Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od Niego przychód ze stosunku pracy. Obowiązek ten nie powstaje jednak w odniesieniu do dochodów, które są zwolnione z podatku. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracowników w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez nich w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie otrzymuje pracownik,

* świadczenie jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,

* świadczenie przekazane przez pracodawcę ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego, przy czym świadczenie nie ma postaci bonu, talonu lub innego znaku uprawniającego go do wymiany na towary lub usługi,

* suma wartości świadczeń otrzymanych od Wnioskodawcy przez pracownika w danym roku podatkowym z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie przekracza kwoty 380 zł.

Podkreślenia wymaga fakt, że użyte w wyżej wymienionym przepisie sformułowanie "sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych" oznacza, że pracodawcy są ze swej strony zobligowani do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie finansował tych świadczeń z innych źródeł, niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego finansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym wniosku, określone powyżej przesłanki są spełnione. Współfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów zakupu imiennej karty - karty wstępu do korzystania z infrastruktury i usług określonych placówek sportowo-rekreacyjnych stanowi świadczenie rzeczowe, niebędące innym znakiem w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 67. Imienna karta wstępu jest rodzajem karnetu, biletu, uprawniającego korzystającego do uczestnictwa w ściśle określonym programie sportowo-rekreacyjnym, obejmującym możliwość korzystania ze świadczeń w wyznaczonych obiektach. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w stanowisku wyrażonym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji prawa podatkowego z dnia 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt ILPB1/4I5-184/09-2/AMN: "współfinansowanie przez wnioskodawcę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów uczestnictwa pracownika w Programie Sportowo-Rekreacyjnym (zakupu imiennej karty wstępu do obiektów sportowych - klubów fitness, pływalni) do wysokości 380 zł rocznie, w sytuacji, gdy pracownik otrzymuje ww. karty za częściową odpłatnością wynoszącą 60% opłaty, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy dodać, że wartość sfinansowanych, świadczeń rzeczowych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych nie może przekroczyć w roku podatkowym 380 zł."

Podobne stanowisko zajął także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. akt ITPB/415-13b/08/TJ, stwierdzając: "ze zwolnienia w limitowanej wysokości korzystają (...) świadczenia o charakterze rzeczowym, do których zaliczyć można karnety na basen, czy fitness. Karnety takie, które uznaje się za rodzaj abonamentu na imprezy rozrywkowe, karty lub bloczek z kuponami, biletami wstępu, nie uprawniają bowiem posiadacza do ich wymiany na usługę lub towar, lecz umożliwiają mu korzystanie ze ściśle oznaczonego świadczenia. Z tego względu nie mogą być uznane za "inne znaki", w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy podatkowej. Zakres dokonanego dofinansowania pozostaje bez znaczenia dla skorzystania z omawianego zwolnienia."

Takie stanowisko zostało potwierdzone także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt IBPBII/2/415-886/09/NG, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt IPPB4/41S-714/10-2/MP oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2012 r., sygn. akt IPPB4/415-124/12-2/JK3.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przekazane pracownikom w postaci dofinansowania z ZFŚS kart będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy, w związku z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia, przy czym przychód ten będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380,00 zł (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego). Na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dopiero w sytuacji, gdy wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika przekroczy w ciągu roku kwotę 380,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, że ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw. Przychodem ze stosunku pracy zatem nie jest tylko wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń, czy też świadczeń pieniężnych otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.

Przy czym, zwolnieniem tym objęte są świadczenia o wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł.

Z przepisu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.) wynika, że zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Należy podkreślić, że zwolnienie przedmiotowe określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wyłącznie świadczenia rzeczowe i pieniężne.

Wobec powyższego należy uznać, że wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej, w tym również dotyczące otrzymanych przez pracowników kart wstępu na zajęcia sportowo-rekreacyjne, o łącznej wartości nieprzekraczającej 380,00 zł w skali roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Wnioskodawca dofinansowuje swoim pracownikom koszt nabycia kart abonamentowych na zajęcia sportowo-rekreacyjne, które przygotowuje firma zewnętrzna. Karty imienne zapewniają pracownikom możliwość skorzystania z zajęć sportowo-rekreacyjnych (np. basen, aerobik, siłownia, sztuki walki itp.) w ramach programu "FitProfit" w obiektach współpracujących z firmą na terenie całego kraju. Podstawę do skorzystania przez pracownika z wyżej wymienionych zajęć sportowo-rekreacyjnych jest złożenie wniosku o przyznanie dofinansowania do ww. zajęć. Dofinansowanie to obejmuje jedynie pracowników Wnioskodawcy (nie dotyczy członków rodzin). Świadczenie na korzystanie z imiennej karty "FitProfit" dla pracowników Wnioskodawcy jest finansowane w części 40% lub 50% wartości karty ze środków ZFŚS w zależności od osiągniętego dochodu na osobę w rodzinie, wskazanego przez pracownika w oświadczeniu stanowiącym załącznik do wniosku. Pozostałą kwotę, czyli 60% lub 50% wartości karty pokrywa pracownik Wnioskodawcy. Powyższa kwota potrącana jest ratalnie z wynagrodzenia pracownika na listach płac w poszczególnych miesiącach kalendarzowych. Podstawą dokonania ww. potrącenia kwoty jest wyrażona zgoda (oświadczenie pracownika) na potrącenie rat z wynagrodzenia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, jego uzupełnienie oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że świadczenie w postaci sfinansowania ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych karty "FirProfit" na zajęcia sportowo-rekreacyjne stanowi przychód pracowników ze stosunku pracy zwolniony - do kwoty 380 zł w skali roku - z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl