IPTPB1/415-736/13-5/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 lutego 2014 r., Nr IPTPB1/415-736/13-2/DS, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 12 lutego 2014 r. skutecznie doręczono w dniu 14 lutego 2014 r., następnie w dniu 24 lutego 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 21 lutego 2014 r.).

We wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji (...) założyła jednoosobową Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (. Sp. z o.o.), (Wnioskodawca), do której wniosła aportem nieruchomość oraz ruchomości i objęła w zamian za ten wkład niepieniężny jedyny udział w Spółce o wartości nominalnej 2.695.013,22 zł. Następnie likwidatorzy Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji #61485; jedynego wspólnika Wnioskodawcy, w dniu 16 października 2001 r. podjęli uchwałę, na podstawie której postanowili podzielić majątek Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji między jej wspólników w ten sposób, że jedyny udział w Spółce Wnioskodawcy o wartości nominalnej 2.695.013,22 zł podzielono między dotychczasowych wspólników Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji. Każdy ze wspólników objął część udziału w wysokości proporcjonalnej do przypadających mu udziałów w likwidowanej Spółce. W konsekwencji jedyny udział w Spółce Wnioskodawcy nabyli dotychczasowi wspólnicy Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji do współwłasności w częściach ułamkowych.

Ostatecznie, jedyny udział w Spółce Wnioskodawcy w likwidacji przysługuje współuprawnionym do udziału:. w wysokości 40425/100000 części,... w wysokości 40425/100000 części,... w wysokości 11350/100000 części oraz... w wysokości 7800/100000.

Udział przysługujący jednemu ze współuprawnionych wszedł w skład majątku wspólnego małżonków. Po jego nabyciu małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód w dniu 8 listopada 2002 r., a w rezultacie współwłasność udziału (łączna) przekształciła się we współwłasność ułamkową. Na podstawie umowy podziału majątku wspólnego z dnia 9 listopada 2004 r. (sporządzonej w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi), była małżonka... przekazała mu 1/2 części udziału w jedynym udziale Spółki Wnioskodawcy w likwidacji, przypadającego byłym małżonkom. Strony w umowie nie określiły wartości składników podlegających podziałowi, ani nie ustaliły obowiązku spłat ani dopłat. Wyrokiem z dnia 4 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy Wydział Gospodarczy rozwiązał Spółkę Wnioskodawcy w likwidacji i powołał likwidatorów. Likwidatorzy zakończyli bieżące interesy Wnioskodawcy i dokonali zbycia jego majątku.

Obecnie likwidatorzy zamierzają podzielić majątek Spółki pozostały po zaspokojeniu wierzycieli Spółki między współuprawnionych do jedynego udziału w Spółce. Wartość majątku do podziału między współuprawnionych do udziału, będzie mniejsza niż wartość nominalna jedynego udziału w Spółce.

Między jednym ze współuprawnionych do udziału a jego byłym małżonkiem pojawił się spór o to, komu przysługuje udział w jedynym udziale w Spółce, a tym samym wierzytelność wobec Spółki (Wnioskodawcy) o zapłatę sumy z podziału majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu Jej wierzycieli. W przypadku niemożności ustalenia osoby wierzyciela, likwidatorzy Spółki złożą świadczenie należne z tytułu jednej części udziału w Spółce do depozytu sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 21 lutego 2014 r.

1. Czy obliczając kwotę należnego podatku dochodowego od innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych (wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej), płatnik (Wnioskodawca) powinien odliczyć od przychodu (stanowiącego wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej), kwotę wolną od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy kosztem nabycia lub objęcia udziału w jedynym udziale Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wartość nominalna tego udziału nabytego w toku likwidacji majątku innej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (jedynego wspólnika Spółki).

3. Czy kosztem nabycia lub objęcia udziału w jedynym udziale Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wartość nominalna udziału w jedynym udziale w spółce przysługującym podatnikowi (współuprawnionernu do udziału), który przypadł podatnikowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków.

4. Czy przekazanie do depozytu sądowego środków pieniężnych w związku z brakiem możliwości ustalenia wierzyciela, a w konsekwencji niepozostawieniem do dyspozycji współuprawnionych do udziału Spółki kwoty innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych (wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej), powinno być poprzedzone potrąceniem 19% podatku, bez pomniejszenia o koszty uzyskania, zgodnie z art. 41 ust. 1 i 4 w związku z art. 30a ust. 1 pkt 4 i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3, natomiast w zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, kosztem nabycia lub objęcia udziału w jedynym udziale Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który przypadł podatnikowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wartość nominalna udziału w jedynym udziale w spółce przysługująca podatnikowi współuprawnionemu do udziału. Kwota ta stanowi jednocześnie kwotę wolną od podatku, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50a tej ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, na zadane pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Za koszt nabycia tegoż udziału uznać należy bowiem wydatki, jakie zostały poniesione na nabycie tych składników w trakcie trwania wspólności majątkowej w pełnej wysokości - czyli wartość nominalną tej części udziału. Oznacza to, że okoliczność zawarcia umowy podziału małżeńskiego majątku i przeniesienie na podstawie tej umowy 1/2 części udziału w udziale w Spółce pozostaje bez wpływu na ustalenie wysokości kwoty wolnej od podatku.

Instytucja wspólności majątkowej małżeńskiej obejmuje współwłasność łączną przedmiotów majątkowych (rzeczy) oraz wspólność łączną innych praw majątkowych (zbiór praw). Mówiąc o wspólności majątkowej małżonków używa się zatem pewnego skrótu myślowego; w istocie oznacza ona, że każda rzecz wchodząca w skład majątku małżonków jest ich współwłasnością. Ten rodzaj współwłasności, zwany inaczej "współwłasnością niepodzielnej ręki" oznacza, że udziały współwłaścicieli nie są oznaczone (współwłasność bezudziałowa #61485; art. 35 k.r.o. w zw. z art. 196 § 1 k.c.). Dopiero zaś od momentu ustania wspólności majątkowej, współwłasność rzeczy staje się współwłasnością w częściach ułamkowych (art. 1035 k.c.). Niezależnie jednak od rodzaju współwłasności, jaki przysługuje małżonkom w czasie trwania i po rozwiązaniu małżeństwa, mamy do czynienia ze współwłasnością, czyli z jednym z rodzajów własności. Nie jest to samodzielna instytucja prawna, stosuje się do niej wszystkie przepisy o własności, chyba że co innego wynika z przepisów dotyczących własności przysługującej kilku osobom. Naturę prawa współwłasności określają trzy cechy: jedność przedmiotu (ta sama rzecz), wielość podmiotów (prawo należy do kilku osób) i niepodzielność wspólnego prawa. Ta ostatnia cecha oznacza, że każdy ze wspóluprawnionych ma prawo do całej rzeczy, a żaden do jej wyodrębnionej części fizycznej. Niepodzielności wspólnego prawa nie należy jednak utożsamiać z niemożnością zniesienia współwłasności, bądź niemożnością ustalenia przez współwłaścicieli sposobu korzystania z rzeczy. Przy współwłasności ułamkowej wskazuje się, że jej istotą jest to, że podziałowi podlega nie rzecz, lecz jedynie prawo własności do tej rzeczy, odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli. Przynależna każdemu ze współwłaścicieli część prawa dotyczy i obejmuje całą rzecz. Zniesienie współwłasności (art. 210 k.c) jest jednym z podstawowych uprawnień przysługujących współwłaścicielowi. Każdy ze sposobów zniesienia współwłasności polega zaś na przeniesieniu udziałów, bądź to na innego współwłaściciela, bądź na osobę trzecią. Nie można zatem mówić, że w wyniku zniesienia współwłasności, również gdyby dochodziło do spłaty jednego z dwóch współwłaścicieli, drugi z nich nabywa część rzeczy. Prawo własności do całej rzeczy przysługiwało mu bowiem, jak wyjaśniono powyżej, także w czasie trwania współwłasności.

W wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków nie dochodzi do nabycia przez małżonków poszczególnych składników majątkowych wchodzących w skład tego majątku. Innymi słowy, zniesienie współwłasności składników majątkowych majątku wspólnego poprzez przeniesienie na podatnika udziału jego współmałżonka #61485; ponad wielkość jego udziału w majątku dorobkowym, nie jest równoznaczne z nabyciem własności wskazanych we wniosku udziałów w Spółce. Podatnik przez cały czas (od nabycia w czasie trwania małżeństwa, aż do momentu zbycia) był bowiem właścicielem tych składników, a poprzez zniesienie współwłasności stał się jedynym jej właścicielem. Należy zauważyć, że ustawodawca odróżnia nabycie rzeczy od zniesienia współwłasności (podziału majątku wspólnego) i nabycia udziału we współwłasności (na co wskazuje chociażby treść art. 10 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym również dla celów podatkowych za nabycie składnika majątkowego nie można uznać przeniesienia udziałów w drodze zniesienia współwłasności tego składnika (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 lutego 2008 r., publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W rezultacie, w pełni uzasadnione jest stanowisko, w myśl którego z uwagi na to, że wskazany udział w jedynym udziale w Spółce został nabyty w czasie trwania wspólności majątkowej na zasadach tzw. współwłasności łącznej, nie można określić, który z małżonków, w jakim procencie poniósł wydatki na ich nabycie. Z tego względu, w razie podziału majątku wspólnego należy przyjąć, że koszty są związane z danym przedmiotem, który przypadł małżonkowi w związku ze zniesieniem wspólności ustawowej.

W konsekwencji, wydatki (koszty) na nabycie udziału w jedynym udziale w Spółce, które zostały poniesione w trakcie trwania wspólności, związane są z określonymi składnikami majątku, które na tym etapie - po orzeczeniu rozwodu oraz podziale majątku wspólnego (dorobkowego) #61485; mają podlegać odpłatnemu zbyciu. Przyjmując odwrotne założenie należałoby uznać, że część wydatków na nabycie składników majątku wspólnego małżonków nigdy nie będzie stanowiło kosztu nabycia określającego wysokość kwoty wolnej od podatku, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50a ww ustawy, pomimo że składniki te zostały nabyte do majątku wspólnego, a więc faktycznie zostały poniesione wydatki (koszty) na ich nabycie.

Powyższe zapatrywanie prawne wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 31 stycznia 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast w przypadku świadczeń w naturze przychodem jest ich wartość wyrażona w pieniądzu. W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, co do zasady, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jak wynika z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c ww. ustawy, za przychód z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni, w tym również podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki.

Jak wynika z treści art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. c, pkt 6, 7 i 9-10 tej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 ww. ustawy. Oznacza to, że w przypadku, gdy cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej określonych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej jest uprawniony do określenia wartości przychodu z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych, jeżeli podatnik nie wskaże przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi podatnik (art. 19 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki.

Powyższe oznacza, że w przypadku wypłaty majątku z tytułu likwidacji osoby prawnej w gotówce dochodem (przychodem) będzie wartość uzyskanej kwoty pieniężnej. Z kolei wartość majątku otrzymanego w naturze należy określić według jego wartości rynkowej, tj. wartości przyjętej na podstawie cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca uzyskania.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych - z zastrzeżeniem art. 52a - pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d (art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Do obliczenia i pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego zobowiązani są na mocy art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy. Płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na treść przepisu art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce lub udziałów w zyskach osoby prawnej.

Stosownie do treści art. 286 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030), podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów (art. 286 § 2 Kodeksu spółek handlowych). Przepisy powyższe nie wskazują jak ustalić wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej, a jedynie określają sposób podziału tego majątku. Zasad ustalania wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją spółki nie wyrażają wprost również przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wartość majątku otrzymanego w związku likwidacją osoby prawnej, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50a ww. ustawy, w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (jednoosobowa Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) została założona przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji, która wniosła do niej aport w postaci nieruchomości oraz ruchomości. W zamian za ten wkład niepieniężny objęła jedyny udział w tej Spółce, który podzielono między dotychczasowych wspólników Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji, proporcjonalnie do przypadających im udziałów. Obecnie Wnioskodawca (jednoosobowa Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) znajduje się w likwidacji, a likwidatorzy zamierzają podzielić majątek między współuprawnionych do udziału. Wartość tego majątku będzie mniejsza niż wartość nominalna jedynego udziału w Spółce. Udział przysługujący jednemu ze współuprawnionych wszedł w skład majątku wspólnego małżonków. Po jego nabyciu małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód, a współwłasność udziału (łączna) przekształciła się we współwłasność ułamkową. Na podstawie umowy podziału majątku wspólnego, była małżonka jednego z udziałowców przekazała mu 1/2 części udziału w jedynym udziale Spółki Wnioskodawcy w likwidacji, przypadającego byłym małżonkom. Strony nie określiły wartości składników podlegających podziałowi, ani nie ustaliły obowiązku spłat ani dopłat.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Stosownie do treści art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. W myśl natomiast art. 501 ww. ustawy, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3.

W sytuacji likwidacji Spółki, przy ustalaniu kosztu nabycia (objęcia) udziału nie mogą być odliczane wydatki, które na objęcie (nabycie) udziałów w spółce poniósł inny podatnik, w tym konkretnym przypadku były małżonek. Powyższe wynika z tego, że w trakcie trwania małżeństwa wydatkując środki z majątku wspólnego, mimo że stroną transakcji był tylko jeden z małżonków, to de facto środki wydatkowane były z jednej, wspólnej puli stanowiącej majątek wspólny obojga. Udziały objęte (nabyte) przez męża stanowiły majątek wspólny małżonków, tak jak i wydatek na objęcie (nabycie) tych udziałów pochodził z majątku wspólnego. Fakt wykonywania przez jednego z małżonków praw udziałowca nie skutkuje tym, że można odliczyć 100% kosztów poniesionych na nabycie udziałów, bowiem wówczas odliczono by całość kosztów, a więc zarówno tych, które przypadałyby na udział męża, jak i żony w majątku wspólnym. Tymczasem każde z małżonków ma takie samo prawo do udziału w kosztach, gdyż wynika ono z udziału w majątku wspólnym.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istnieje prawo do odliczenia realnych wydatków poniesionych na objęcie lub nabycie udziałów przez każdego z małżonków. Tymczasem wydatki te udziałowiec poniósł w takim samym stopniu, jak jego była żona. Przyznanie udziałowcowi w wyniku podziału majątku na własność udziałów w spółce nie oznacza, że przechodzi na niego prawo do rozliczenia wszystkich kosztów objęcia (nabycia) poniesionych w trakcie małżeństwa. Udziałowiec zachowuje prawo do odliczenia kosztów jedynie na niego przypadających stosownie do udziału w majątku wspólnym. Koszty żony pozostaną nierozliczone, gdyż nie dysponuje ona już udziałami w spółce więc i nie uzyskuje w tego tytułu przychodów.

Innymi słowy, wydatek na nabycie (objęcie) udziałów może odliczyć tylko ten podatnik, który go rzeczywiście poniósł. Udziały w majątku wspólnym małżonków w trakcie trwania małżeństwa były równe. Udziałowiec uzyskując w wyniku podziału majątku wspólnego udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością ma prawo do wykazania kosztów na objęcie (nabycie) udziałów, które poniósł nabywając do majątku wspólnego udziały wspólnie z małżonkiem ze środków pochodzących z majątku wspólnego małżonków, czyli 50% kosztów.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa podatkowego na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, że w wyniku zastosowania zwolnienia, o którym mowa w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 50a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać będzie różnica pomiędzy wartością majątku otrzymanego w wyniku likwidacji spółki a wydatkami poniesionymi na objęcie lub nabycie udziałów. W rozpatrywanej sprawie można więc pomniejszyć przychód udziałowca o 50% poniesionych przez udziałowca wspólnie z żoną wydatków na nabycie (objęcie) udziałów. Wobec tego, kosztem nabycia lub objęcia udziału w jedynym udziale Spółki będzie w tym przypadku wartość nominalna udziału byłego małżonka do wysokości 50% z uwagi na to, że wydatkowanie na objęcie (nabycie) udziałów nastąpiło z majątku wspólnego małżonków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.