IPTPB1/415-71/14-2/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu lokalu użytkowego #61485; jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej. Opodatkowanie dochodów w 2014 r. następuje według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Koszty ewidencjonuje według metody określonej w art. 22 ust. 6b ww. ustawy, tj. pod datą wystawienia faktury (rachunku) lub innego dokumentu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni planuje w 2014 r. rozpoczęcie dodatkowej działalności gospodarczej jako wspólnik spółki jawnej (jeszcze nieutworzonej). Spółka ta prowadziłaby działalność gospodarczą polegającą między innymi na wynajmie pomieszczeń w lokalu użytkowym. Lokal ten będzie zakupiony przez spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W zawieranych z przyszłymi najemcami umowach najmu pomieszczeń, uzgodniony będzie okres rozliczeniowy oraz kwota należnego czynszu. Dokumentowanie usługi najmu następować będzie w formie faktury wystawianej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (spółka będzie płatnikiem tego podatku). Spółka będzie prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni chciałaby zawrzeć z ww. spółką umowę najmu i wynająć jedno z pomieszczeń na gabinet, aby prowadzić w nim praktykę lekarską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na zapłatę kwoty czynszu za najem gabinetu, wynikającej z faktury wystawionej przez spółkę jawną, której będzie wspólnikiem, stanowi dla Niej koszt uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej - praktyki lekarskiej.

2. Czy kwota czynszu wynikająca z faktury wystawionej Wnioskodawczyni przez spółkę jawną, której będzie wspólnikiem, stanowi dla ww. spółki przychód, do opodatkowania przez wspólników w proporcjach wynikających z ich udziału w zyskach.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1. Pytanie Nr 2 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wskazana we wniosku umowa najmu, zostanie zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą oraz spółką jawną.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawczyni uważa, że wydatki z tytułu czynszu uiszczane w przyszłości przez Nią na rzecz spółki jawnej, na podstawie wystawionej faktury, jako niewymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej - praktyce lekarskiej, o ile wydatki te ponoszone będą w celu uzyskania przychodów, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Należy przyjąć, iż nie zachodzi tutaj tożsamość podmiotów między wynajmującym (spółką jawną), a najemcą (wspólnikiem). Płacony czynsz najmu winien więc stanowić dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów. Powyższe stanowisko znajduje poparcie w przepisach art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których brzmienie nie wyłącza kosztu czynszu najmu płaconego na rzecz spółki jawnej przez jednego ze wspólników z kosztów uzyskania przychodów w odrębnej działalności tego wspólnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej. Planuje w 2014 r. rozpoczęcie dodatkowej działalności gospodarczej jako wspólnik spółki jawnej (jeszcze nieutworzonej). Spółka ta prowadziłaby działalność gospodarczą polegającą między innymi na wynajmie pomieszczeń w lokalu użytkowym. Lokal ten będzie zakupiony przez spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W zawieranych z przyszłymi najemcami umowach najmu pomieszczeń, uzgodniony będzie okres rozliczeniowy oraz kwota należnego czynszu. Dokumentowanie usługi najmu następować będzie w formie faktury wystawianej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (spółka będzie płatnikiem tego podatku). Wnioskodawczyni chciałaby zawrzeć z ww. spółką umowę najmu i wynająć jedno z pomieszczeń na gabinet, aby prowadzić w nim praktykę lekarską.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zauważyć zatem należy, że wskazana we wniosku umowa najmu lokalu użytkowego, zostanie zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy jednym podmiotem - Wnioskodawczynią (wynajmującym) i drugim podmiotem prawa - spółką jawną (najemcą). Z uwagi na powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię, tytułem najmu od spółki jawnej przedmiotowego lokalu będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawczyni w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Bowiem w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego koszty uzyskania przychodów należy oceniać pod względem celowości ich poniesienia w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, wskazać należy, że wydatki, które będą ponoszone przez Wnioskodawczynię na rzecz spółki tytułem czynszu za wynajem lokalu użytkowego na gabinet lekarski, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w ramach prowadzonej odrębnie jednoosobowej działalności gospodarczej, jeżeli zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów osiąganych w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Podkreślić przy tym należy, że wykazanie związku pomiędzy wydatkami a przychodami z działalności gospodarczej (źródłem przychodu) oraz jego wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.