IPTPB1/415-687/13-4/DS - Określenie obowiązków pracodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku zorganizowania imprezy integracyjnej dla pracowników, sfinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 6 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-687/13-4/DS Określenie obowiązków pracodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku zorganizowania imprezy integracyjnej dla pracowników, sfinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 stycznia 2014 r., Nr IPTPB1/415-687/13-2/DS, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 14 stycznia 2014 r. skutecznie doręczono w dniu 17 stycznia 2014 r., następnie w dniu 24 stycznia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 23 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 22 października 2013 r. w godzinach 18.00 do 24.00 odbyła się impreza integracyjna dla pracowników i członków ich rodzin (uprawnionych do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych), w zakładzie gastronomicznym "..." w....

Podmiotem organizującym imprezę był Dyrektor Zespołu Szkół w.... Głównymi celami imprezy były:

a.

stymulowanie i utrwalanie korzystnych relacji międzyosobowych oraz pomiędzy różnymi grupami pracowników;

b.

wzajemne zapoznanie się wszystkich pracowników szkoły, a także byłych pracowników i ich rodzin;

c.

wymiana informacji i wzajemnych oczekiwań pomiędzy gronem pedagogicznym i poszczególnymi grupami pracowników obsługi szkoły (administracja, kuchnia, sprzątaczki);

d.

wspólna zabawa przy muzyce oraz śpiew tradycyjnych zapomnianych utworów ludowych;

O możliwości uczestniczenia w imprezie powiadomione zostały wszystkie osoby uprawnione do korzystania ze świadczeń Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS). Jedynym kosztem zorganizowanej imprezy była konsumpcja o łącznej wartości 1800 zł, dostępna uczestnikom imprezy na równorzędnych warunkach (tzw. "szwedzki stół"). Impreza została zorganizowana przez zakład pracy zgodnie z regulaminem dysponowania środkami ZFŚS #61485; na wniosek Zakładowej Komisji Socjalnej i finansowana w całości ze środków tego Funduszu.

W celu dostosowania ilościowego konsumowanych potraw serwowanych przez zakład gastronomiczny oraz zapewnienia odpowiednich warunków lokalowych, uzyskano w dniach poprzedzających imprezę niewiążące deklaracje uczestnictwa od 30 osób, podczas gdy faktycznie skorzystało z imprezy (w różnym wymiarze czasowym) 27 osób. Osoby, które wzięły udział w imprezie lokują się #61485; zgodnie z regulaminem #61485; w różnych grupach dochodowych. Wśród uczestników imprezy nie było dzieci (osób, które nie ukończyły 18 roku życia).

W uzupełnieniu wniosku dodano, że większość uczestników imprezy wykorzystała limit zwolnień, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskane przez uczestnika imprezy integracyjnej świadczenie pociąga za sobą obowiązki płatnika dotyczące obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek (oraz sporządzenia informacji PIT) na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, płatnik nie powinien obliczać, pobierać i wpłacać zaliczek (oraz sporządzać informacji PIT) na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Opisane świadczenie nie stanowi przychodu ze stosunku pracy z uwagi na brak możliwości przyporządkowania zindywidualizowanych kwot do poszczególnych osób - uczestników imprezy integracyjnej.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów podlegających opodatkowaniu zalicza wartość otrzymanych świadczeń w naturze.

Natomiast art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychód ze stosunku pracy uznaje m.in. wartość innych nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca uważa, że w opisanej sytuacji brak jest możliwości określenia wartości otrzymanego świadczenia przez poszczególnego uczestnika imprezy. Istotnymi elementami różnicującymi są indywidualne możliwości i upodobania kulinarne uczestników imprezy, a także fakt zróżnicowania czasowego udziału w niej #61485; od 2 do 6 godzin. Świadczenie nie było adresowane imiennie do poszczególnych uczestników pomimo tego, że zamówiony zestaw dań (ilościowy i jakościowy) do poczęstunku oraz ich ilość uwzględniał szacunkowe określenie liczby uczestników imprezy oraz projektowany czas jej trwania. Ponadto istnieje grupa osób (3 osoby), które wprawdzie zamierzały uczestniczyć w imprezie, ale z nieznanych pracodawcy powodów nie pojawili się na niej. Osoby te były jednak uwzględniane w kalkulowaniu zamówienia.

Wobec braku możliwości zindywidualizowania świadczenia (nie jest możliwe przypisanie konkretnego dochodu poszczególnym uczestnikom imprezy) nie będzie ono stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1.

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia #61485; według cen stosowanych wobec innych odbiorców,

2.

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione #61485; według cen zakupu,

3.

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku #61485; według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,

4.

w pozostałych przypadkach #61485; na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy #61485; wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zorganizował dla pracowników i członków ich rodzin (uprawnionych do korzystania z ZFŚS) imprezę integracyjną, w całości sfinansowaną ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. O możliwości uczestniczenia w imprezie powiadomione zostały wszystkie osoby uprawnione do korzystania ze świadczeń Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Jedynym kosztem zorganizowanej imprezy była konsumpcja dla uczestników o łącznej wartości 1800 zł (tzw. "szwedzki stół"). Deklaracje uczestnictwa w imprezie złożyło 30 osób, podczas, gdy faktycznie skorzystało z imprezy 27 osób.

Stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie pracownik otrzymał świadczenie i jest to świadczenie o określonej wartości w związku z wzięciem udziału w imprezie, o której mowa we wniosku, bez względu na to, w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje i korzystał z atrakcji. Okoliczność, że podczas uroczystości pracownik, np. uczestniczył w niej mniejszą, bądź większą liczbę godzin, nie zjadł całego dania lub nie wypił napoju, nie zmienia faktu, że świadczenie otrzymał i pozostaje bez wpływu na wysokość wydatków jakie poniósł Wnioskodawca w związku ze zorganizowaniem tej imprezy. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia korzystania przez pracowników z poszczególnych atrakcji.

Mając na uwadze powyższe, przychód powstanie u tych osób, które w tym spotkaniu uczestniczyły. W sytuacji, gdy w imprezie brała udział osoba towarzysząca pracownikowi (członek rodziny pracownika), świadczenie nieodpłatne dla tej osoby przyznane jest z powodu łączącego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy, dlatego też sfinansowanie imprezy dla pracownika, jak i osoby towarzyszącej, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem łącznie z innymi przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego uczestnika należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę osób zaproszonych (wszystkich osób uprawnionych do korzystania z ZFŚS), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko osobom w niej uczestniczącym.

Nadmienić należy, że w przypadku wystąpienia ewentualnych trudności towarzyszących indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, trudności te mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne, nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia jaka wartość zapłaconej kwoty przypadać będzie na danego pracownika. To w interesie Wnioskodawcy - jako podmiotu, na którym ciążą obowiązki płatnika - leży, aby takich problemów technicznych unikać.

Ponadto organ podatkowy zauważa, że w przypadku gdy źródłem finansowania imprezy integracyjnej są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wówczas, gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Biorąc powyższe pod uwagę, uczestnictwo w imprezie integracyjnej sfinansowanej w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych skutkuje dla pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego Wnioskodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z dyspozycją art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że otrzymane świadczenie mieścić się będzie w zakresie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 tej ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że z uwagi na brak możliwości przyporządkowania zindywidualizowanych kwot do poszczególnych osób - uczestników impezy - nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl