IPTPB1/415-683/13-5/AP - Dokument potwierdzający rezydencję podatnika w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 grudnia 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-683/13-5/AP Dokument potwierdzający rezydencję podatnika w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz ustawy - Ordynacja podatkowa.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 grudnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-683/13-2/AP, Nr IPTPB3/4231-19/13-2/GG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W dniu 23 grudnia 2013 r. do tutejszego Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 18 grudnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedawniony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł z udziałowcem Spółki (osobą fizyczną mieszkającą w Wielkiej Brytanii) umowę pożyczki. Na mocy umowy Wnioskodawca wypłaca pożyczkodawcy odsetki. Odsetki płatne są miesięcznie. Pożyczkodawca dostarczył Wnioskodawcy certyfikat rezydencji, stwierdzający, że pożyczkodawca jest rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Certyfikat nie stwierdza w jakim okresie pożyczkodawca był rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii - w certyfikacie nie ma wskazanego okresu, za który certyfikat potwierdza fakt rezydencji podatkowej. Certyfikat zawiera zdanie, że osoba w nim wskazana jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii oraz datę wystawienia certyfikatu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 grudnia 2013 r., Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa tworzyw sztucznych. Wnioskodawca będąc osobą prawną prowadzi księgi rachunkowe w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. W dniu 2 stycznia 2010 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki, w której pożyczkodawcą jest Pan XY, obywatel brytyjski zamieszkały w Wielkiej Brytanii pod adresem: XXX. Pożyczkodawca jest jednocześnie udziałowcem Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadając 900 udziałów w kapitale udziałowym. Powołana umowa pożyczki przewiduje spłatę kapitału do dnia 30 listopada 2014 r. Oraz miesięczne spłaty należnych odsetek.

W latach 2011-2012 Wnioskodawca wypłacił pożyczkodawcy łącznie 534.888,70 zł odsetek brutto, pobierając jako płatnik 5% podatku w łącznej kwocie 26.745 zł. Stawkę podatku w wysokości 5% zastosowano w oparciu dostarczone przez pożyczkodawcę certyfikaty rezydencji, które potwierdzają, że Pan XY ma miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii pod wyżej wskazanym adresem. Wskazane wyżej certyfikaty rezydencji zostały wystawione w dniu 14 lutego 2011 r. oraz 2 maja 2012 r. Przedłożone przez pożyczkodawcę certyfikaty rezydencji zawierają jedynie datę ich wystawienia i nie określają okresu, którego dotyczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy certyfikat rezydencji, który nie wskazuje dat jego obowiązywania, stanowiący zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika, jest dokumentem potwierdzającym rezydencję podatnika po dacie wystawienia dokumentu i stanowi podstawę do stosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, przedłożone przez pożyczkodawcę certyfikaty rezydencji, wystawione przez właściwe władze podatkowe, wskazujące rezydencję podatkową (miejsce zamieszkania dla celów podatkowych), które nie określają daty ich ważności, potwierdzały rezydencję podatkową - miejsce zamieszkania dla celów podatkowych - i pozwalały w latach 2011- 2012 na pobieranie podatku w wysokości 5% kwoty odsetek brutto. Wynika to z okoliczności, że zawarta w art. 5a pkt 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych legalna definicja certyfikatu rezydencji nie reguluje kwestii terminu ważności takiego dokumentu. Otrzymane przez Wnioskodawcę dokumenty potwierdzają zatem określony stan faktyczny - miejsce zamieszkania beneficjenta odsetek dla celów podatkowych - i stanowią wystarczającą podstawę do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki podatku w oparciu o przepisy art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca, pobierając zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 5% od wypłacanych rezydentowi podatkowemu Wielkiej Brytanii odsetek, postępował zgodnie ze wskazanymi wyżej przepisami prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 29 ust. 2, art. 30a ust. 2 oraz art. 30b ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: ustawa), przepisy art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 oraz art. 30b ust. 1 ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Płatnik winien zatem uzyskać certyfikat rezydencji podatnika, potwierdzający miejsce zamieszkania podatnika na dzień dokonania wypłaty.

W myśl art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Oznacza to, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji obejmującym dzień dokonania wypłaty.

Udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego uzyskującego przychody wymienione w art. 29 ust. 1, art. 30a ust. 1 oraz art. 30b ust. 1 cyt. ustawy, może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 94/09, opubl. LEX nr 532653; wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 października 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1448/06, niepubl.).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z udziałowcem Spółki (osobą fizyczną mieszkającą w Wielkiej Brytanii) umowę pożyczki. Na mocy umowy Wnioskodawca wypłaca pożyczkodawcy odsetki. Odsetki płatne są miesięcznie. Pożyczkodawca dostarczył Wnioskodawcy certyfikaty rezydencji, stwierdzające, że pożyczkodawca jest rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Certyfikaty nie stwierdzają w jakim okresie pożyczkodawca był rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii - w certyfikatach nie ma wskazanego okresu, za który certyfikaty potwierdzają fakt rezydencji podatkowej. Wskazane wyżej certyfikaty rezydencji zostały wystawione w dniu 14 lutego 2011 r. oraz 2 maja 2012 r. Przedłożone przez pożyczkodawcę certyfikaty rezydencji zawierają jedynie datę ich wystawienia i nie określają okresu, którego dotyczą.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że przedłożone przez pożyczkodawcę certyfikaty rezydencji, które nie określają daty ich ważności, nie potwierdzały rezydencji podatkowej - miejsca zamieszkania dla celów podatkowych - i nie pozwalały w latach 2011 - 2012 na pobieranie podatku w wysokości 5% kwoty odsetek brutto, przez co nie stanowiły podstawy do zastosowania przez Wnioskodawcę, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, stawki podatku w oparciu o przepisy art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl