IPTPB1/415-682/14-4/MD - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania dochodu z tytułu zawieranych transakcji walutowych nierzeczywistych typu SPOT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania dochodu z tytułu zawieranych transakcji walutowych nierzeczywistych typu SPOT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 lutego 2015 r., Nr IPTPP2/443-866/14-2/IR, IPTPB1/415-682/14-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 lutego 2015 r. (data doręczenia 6 lutego 2015 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 13 lutego 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: kantor wymiany walut - PKD 66.12.Z (działalność zwolniona z VAT), lombard - pożyczki pod zastaw - PKD 64.92.Z (działalność opodatkowana i zwolniona z VAT). Dla celów podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W ramach kantoru wymiany walut Wnioskodawczyni dokonuje obrotu wartościami dewizowymi na podstawie zezwolenia Prezesa NBP. Zarobek stanowi różnica między kursem kupna, a kursem sprzedaży danej waluty, nie są pobierane żadne dodatkowe opłaty lub prowizje.

Dodatkowo Wnioskodawczyni zawarła umowę z bankiem obsługującym Jej firmę na zawieranie transakcji walutowych bez dostarczania gotówki, do wysokości udzielonego przez bank limitu. Transakcje te określane są przez bank jako transakcje kasowe, walutowe transakcje natychmiastowe lub transakcje SPOT i polegają na ustaleniu kursu kupna (kursu SPOT) waluty A za walutę B w momencie zawierania transakcji, z jednoczesnym zobowiązaniem obydwu stron do zawarcia transakcji odwrotnej w ciągu dwóch dni roboczych. Każda transakcja jest zatem rozliczana po dwóch dniach, ale pomimo tego SPOT jest rozliczeniem natychmiastowym, ponieważ kurs ustalany jest w momencie zawierania transakcji, tylko rozliczenie jest odroczone. Z tego względu operacje te nie mają charakteru transakcji na instrumentach pochodnych, są zwykłymi transakcjami kasowymi wymiany walut.

Według otrzymanego stanowiska banku, transakcja pochodna to transakcja stanowiąca terminową operację finansową w rozumieniu art. 85 ust. 2 Prawa upadłościowego, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2 pkt 4 Prawa bankowego, której rozliczenie następuje po upływie co najmniej trzech dni roboczych od uzgodnienia warunków transakcji. Transakcja kasowa to transakcja niebędąca transakcją pochodną.

Aby doszło do zawarcia transakcji należy przekazać do banku pewną ustaloną kwotę - depozyt, który pokryje ewentualny ujemny wynik transakcji. Pomiędzy stronami transakcji nie ma żadnych przepływów finansowych związanych z nabyciem i zbyciem waluty - przepływa jedynie kwota uzyskanego wyniku netto. W przypadku, gdy Wnioskodawczyni osiągnie zysk, bank uznaje Jej konto, w przypadku poniesienia straty na transakcji - bank obciąża Jej konto.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że zawierane przez Nią transakcje mają charakter czysto spekulacyjny, związane są tylko z ruchem danej waluty. Takich transakcji obecnie w trakcie miesiąca zawieranych jest od kilku do kilkunastu. Prowadzone są odrębne ewidencje dla transakcji wymiany walut za własne środki w kantorze oraz dla opisanych powyżej transakcji bezgotówkowych SPOT.

Przykładowo, w danym okresie rozliczeniowym Wnioskodawczyni uzyskała z tytułu transakcji wymiany walut w kantorze zysk 4 800 zł, a z tytułu transakcji SPOT poniosła stratę 5 000 zł (w tym dokonała 4 transakcji - uzyskane wyniki to: 3 800 zł, 2 500 zł, 500 zł, 800 zł.).

W piśmie z dnia 12 lutego 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w obecnym stanie prawnym w przypadku transakcji walutowych nierzeczywistych SPOT (bez dostarczania gotówki) podstawą opodatkowania dla celów podatku VAT oraz obrotem do wyliczenia współczynnika VAT powinno być otrzymane wynagrodzenie liczone dla każdej transakcji oddzielnie w danym okresie rozliczeniowym, bez uwzględniania transakcji, na których poniesiono stratę, czy też podstawą opodatkowania powinien być ogólny wynik uzyskany na tych transakcjach w danym okresie rozliczeniowym, uwzględniający zarówno uzyskane zyski, jak i poniesione straty w tym okresie, tak jak ma to miejsce w przypadku rzeczywistych transakcji wymiany walut dokonywanych w kantorze wymiany walut (za własną gotówkę).

2. Czy dla celów podatku dochodowego, w przypadku transakcji walutowych SPOT, bez dostarczania gotówki, w przychodach lub kosztach uzyskania przychodów należy ująć wyniki na transakcjach, odpowiednio dodatnie lub ujemne, uzyskane w danym okresie rozliczeniowym, czy też do przychodów i kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć pełne wartości wynikające z rozliczenia transakcji:

* według ustalonego w dniu zawarcia kursu SPOT (koszt),

* według bieżącego kursu waluty na dzień rozliczenia transakcji (przychód).

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, dotyczącego podatku od towarów i usług - zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Za datę powstania przychodu, zgodnie z art. 14 ust. 1c, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Natomiast kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W związku z wyżej przytoczonymi przepisami, w zakresie obrotu walutą w kantorze, za własne środki pieniężne do przychodów Wnioskodawca zalicza całą kwotę uzyskaną ze sprzedaży, a do kosztów całą kwotę wydatkowaną na zakup waluty w danym okresie rozliczeniowym.

Tak też orzekł Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 12 września 2013 r., Nr IPTPB1/415-412/13-3/KSU.

Natomiast zawierane przez Wnioskodawczynię z bankiem transakcje walutowe SPOT są transakcjami nierzeczywistymi, bez dostarczania gotówki, z wykorzystaniem limitu przyznanego przez bank. Transakcje te rozliczane są na zasadzie netto - wypłacana jest różnica między ustaloną ceną otwarcia SPOT, a ceną rzeczywistą w momencie rozliczenia transakcji tzn. w ciągu 2 dni roboczych. W wyniku rozliczenia Wnioskodawczyni osiąga zysk - wówczas bank uznaje Jej konto lub ponosi stratę - wówczas bank obciąża Jej konto.

Powołując się na art. 14 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, te właśnie uzyskane wyniki - zysk lub stratę Wnioskodawczyni zalicza do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów w dacie rozliczenia transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 36, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej (a więc również prowizje uzyskane dzięki prowadzeniu działalności kantorowej). Zatem, dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem, a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Wobec powyższego, regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. A zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny, co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 14 ust. 1i ww. ustawy, zgodnie z którym, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W przypadku, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art. 14 ust. 1e ustawy).

Podkreślić należy także, że - zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe.

Zgodnie zaś z art. 14b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W myśl art. 22 ust. 4 powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zawarła umowę z bankiem obsługującym Jej firmę na zawieranie transakcji walutowych bez dostarczania gotówki, do wysokości udzielonego przez bank limitu. Umowa z bankiem na zawieranie tych transakcji została zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Transakcje te określane są przez bank jako transakcje kasowe, walutowe transakcje natychmiastowe lub transakcje SPOT i polegają na ustaleniu kursu kupna (kursu SPOT) waluty A za walutę B w momencie zawierania transakcji z jednoczesnym zobowiązaniem obydwu stron do zawarcia transakcji odwrotnej w ciągu dwóch dni roboczych. Każda transakcja jest zatem rozliczana po dwóch dniach, ale pomimo tego SPOT jest rozliczeniem natychmiastowym, ponieważ kurs ustalany jest w momencie zawierania transakcji, tylko rozliczenie jest odroczone. Z tego względu operacje te nie mają charakteru transakcji na instrumentach pochodnych - są zwykłymi transakcjami kasowymi wymiany walut. Aby doszło do zawarcia transakcji należy przekazać do banku pewną ustaloną kwotę - depozyt, który pokryje ewentualny ujemny wynik transakcji. Pomiędzy stronami transakcji nie ma żadnych przepływów finansowych związanych z nabyciem i zbyciem waluty, przepływa jedynie kwota uzyskanego wyniku netto. W przypadku, gdy Wnioskodawczyni osiągnie zysk - bank uznaje Jej konto, w przypadku poniesienia straty na transakcji - bank obciąża Jej konto. Zawierane przez Wnioskodawczynię transakcje mają charakter czysto spekulacyjny, związane są tylko z ruchem danej waluty. Takich transakcji obecnie w trakcie miesiąca zawieranych jest od kilku do kilkunastu. Prowadzone są odrębne ewidencje dla transakcji wymiany walut za własne środki w kantorze oraz dla opisanych powyżej transakcji bezgotówkowych SPOT. W przypadku transakcji walutowych SPOT realizowanych w ramach zawartej z bankiem umowy Wnioskodawczyni jest w stanie ustalić wynik każdej transakcji w ramach danego okresu rozliczeniowego.

W niniejszej sprawie, stwierdzić należy, że wskazane we wniosku transakcje walutowe SPOT należy uznać za zawarte w ramach wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji, powstałe wyniki z tytułu realizacji tychże transakcji, stanowią przychody oraz koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl natomiast powołanego wyżej art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zauważyć przy tym należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz są zawsze funkcjonalnie związane z przychodem uzyskanym z konkretnego źródła przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej (art. 24c ust. 10 ww. ustawy).

Podkreślić należy - że jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego - Wnioskodawczyni jest w stanie ustalić wynik każdej transakcji w ramach danego okresu rozliczeniowego. Zauważyć należy, że w przypadku wystąpienia ujemnego wyniku transakcji należy go potraktować jako koszt podatkowy, natomiast w przypadku dodatniego wyniku, jako przychód podatkowy.

Z uwagi na powyższe - stanowisko Wnioskodawczyni, że wyniki na transakcjach, zarówno dodatnie, jak i ujemne wynikające z umowy transakcji walutowych SPOT, związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą, stanowią przychody i koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, które w myśl art. 14 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winny być wykazywane w dacie rozliczenia transakcji - uznano za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.