IPTPB1/415-679/13-10/KSU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 16 stycznia 2014 r. i 12 lutego 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r. i 17 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 stycznia 2014 r., Nr IPTPB1/415-679/13-5/KSU na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 stycznia 2014 r., następnie w dniu 20 stycznia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 17 stycznia 2014 r.).

Następnie, z uwagi na to, że złożony wniosek, po jego uzupełnieniu nadal nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 29 stycznia 2014 r., Nr IPTPB1/415-679/13-7/KSU, ponownie wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 lutego 2014 r., następnie w dniu 17 lutego 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 13 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w latach podatkowych 2011 oraz 2012 podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i za rok podatkowy 2012 złożyła zeznanie PIT-36. W latach podatkowych 2011 oraz 2012 pozostawała w związku małżeńskim i nie ustalała dochodu na podstawie ksiąg rachunkowych.

Wnioskodawczyni wraz ze swoim małżonkiem - w dniu 6 grudnia 2011 r. przed notariuszem - zawarła z syndykiem umowę kupna-sprzedaży. Tytułem tej umowy małżonkowie nabyli, jako współwłaściciele łączni na prawie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, przedsiębiorstwo upadłego w rozumieniu art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny, wchodzące w skład masy upadłości.

Wnioskodawczyni nie była zarejestrowana w CEIDG.

W skład tego przedsiębiorstwa wchodziły:

Ww. podział działki nr 200/11 został zatwierdzony ostateczną Decyzją Wojewody nr 19/10 o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej z dnia 2 grudnia 2010 r., na mocy której prawo własności działek nr 200/16 oraz 200/17 przeszło z mienia upadłego na własność Skarbu Państwa. Podstawę prawną wskazanej Decyzji stanowiły przepisy art. 11a ust. 1, art. 11f ust. 1, art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.). Prawo własności działki nr 200/11 (w tym działek nr 200/16 oraz nr 200/17 powstałych po podziale działki nr 200/11) upadły nabył w dniu 8 lipca 1999 r.

* nieruchomość położona w X, oznaczona w ewidencji gruntów, jako działka nr 727/5 o pow. 1,0028 ha - nieruchomość ta powstała na skutek podziału działki nr 727 o pow. 1,02 ha, na dwie działki:

* 727/4 o pow. 0,0172 ha;

* 727/5 o pow. 1,0028 ha.

Ww. podział działki nr 727 został zatwierdzony ostateczną Decyzją Wojewody nr 19/10 o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej z dnia 2 grudnia 2010 r., na mocy której prawo własności działki nr 727/4 przeszło z mienia upadłego na własność Skarbu Państwa. Podstawę prawną wskazanej Decyzji stanowiły przepisy art. 11a ust. 1, art. 11f ust. 1, art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.). Prawo własności działki nr 727 (w tym działki nr 727/4 powstałej po podziale działki nr 727) upadły nabył w dniu 31 lipca 1996 r.

* roszczenia wobec Skarbu Państwa o odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości:

* położonej w X, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działki nr 200/16 o pow. 0,0549 ha oraz nr 200/17 o pow. 0,3555 ha;

* położonej w X, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działka nr 727/4 o pow. 0,0172 ha.

Na moment stawania do aktu notarialnego Stronom nie była znana wartość rynkowa tych roszczeń wobec Skarbu Państwa o odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości. Strony oszacowały tą wartość dla potrzeb podatku p.c.c. na minimum 284.000,00 PLN.

* samochody: Mercedes Atego 814, rok produkcji 2001, o wartości rynkowej 2.500,00 PLN, Fiat Cinquecento, rok produkcji 1998, o wartości rynkowej 150,00 PLN;

* elementy składowe mebli w 1000 opakowaniach, meble i sprzęt biurowo-magazynowy, forma do produkcji styropianu o wartości rynkowej 16.000,00 PLN;

* 50% udziałów w kapitale zakładowym Spółki kapitałowej z siedzibą na terenie R., których wartość rynkowa według operatu szacunkowego wynosiła 0 PLN.

Z tytułu nabycia tego przedsiębiorstwa małżonkowie ponieśli wydatki z funduszy pochodzących z ich majątku wspólnego w kwocie:

Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 12 grudnia 2011 r. sprzedali samochód Mercedes Atego 814, rok produkcji 2001, za cenę 2.500 PLN brutto oraz samochód Fiat Cinquecento, rok produkcji 1998 za cenę 150 PLN brutto, których zapłatę w tym dniu otrzymali. Następnie w dniu 14 grudnia 2011 r. sprzedali elementy składowe mebli w 1000 opakowaniach, meble i sprzęt biurowo-magazynowy, formę do produkcji styropianu za cenę 6.000 PLN brutto, której zapłatę w tym dniu otrzymali.

W dniu 23 stycznia 2012 r., na rachunek bankowy Wnioskodawczyni i Jej męża wpłynęły przelewy kwot 660.700,00 PLN oraz 33.035,00 PLN tytułem odszkodowania w kwocie 693.735,00 PLN, ustalonego Decyzją Wojewody z dnia 20 grudnia 2011 r., z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości, położonej w X, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działki nr 200/16 o pow. 0,0549 ha oraz nr 200/17 o pow. 0,3555 ha. Podstawę prawną wskazanej Decyzji stanowiły przepisy art. 12 ust. 4a, ust. 4f, ust. 5, art. 18 ust. 1, ust. 1e pkt 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.), art. 128 ust. 1, art. 130 ust. 2 i art. 134 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.) oraz § 36 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm.).

Ponadto w dniu 15 lutego 2012 r. na rachunek bankowy małżonków wpłynęły przelewy kwot 899,00 PLN oraz 17.974,00 PLN tytułem odszkodowania w wysokości 18.873,00 PLN, ustalonego Decyzją Wojewody z dnia 3 stycznia 2012 r., z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości, położonej w X, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działka nr 727/4 o pow. 0,0172 ha. Podstawę prawną wskazanej Decyzji stanowiły przepisy art. 12 ust. 4a, ust. 4f, ust. 5, art. 18 ust. 1, ust. 1e, ust. 3 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.), art. 128 ust. 1, art. 130 ust. 2 i art. 134 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.) oraz § 36 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm.).

Wnioskodawczyni w dniu 9 października 2013 r. dokonała zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2012 w wysokości 2.594 PLN, obliczonego (zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) od dochodu w wysokości 17.502 PLN <#189; x (693.735,00 PLN + 18.873,00 PLN) - #189; x (670.000 PLN + 7.603,50 PLN>, osiągniętego tytułem ww. odszkodowań wraz z odsetkami od zaległości podatkowej, obliczonymi zgodnie z art. 56 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Następnie - na skutek korekty zeznania PIT-36 (18) złożonego za rok podatkowy 2012 - w dniu 21 października 2013 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok podatkowy 2012 w wysokości 98.893 PLN, obliczonej (zgodnie z art. 27 ww. ustawy) od dochodu w wysokości 356.304 PLN < (#189; x (693.735,00 PLN + 18.873,00 PLN)>, osiągniętego tytułem ww. odszkodowań wraz z odsetkami od zaległości podatkowej, obliczonymi zgodnie z art. 56 § 1a ustawy - Ordynacja podatkowa.

Wnioskodawczyni nie osiągnęła w latach podatkowych 2011 oraz 2012 żadnych innych przychodów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. i z dnia 12 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni dodała, że:

* nie złożyła za 2011 r. zeznania o wysokości osiągniętych dochodów lub poniesionej straty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r.:

* Czy - w okolicznościach stanu faktycznego - powstał po stronie Wnioskodawczyni prawny obowiązek zadeklarowania w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2011 przychodów podatkowych, a jeśli tak, to w ramach jakich źródeł z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody te powstały.

* Czy - w okolicznościach stanu faktycznego - powstał po stronie Wnioskodawczyni prawny obowiązek zadeklarowania w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2011 kosztów uzyskania przychodów, a jeśli tak, to w ramach jakich źródeł z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty te powstały i jak należało je przyporządkować do tych źródeł.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni zrezygnowała z pytania nr 1 oraz przeformułowała pytanie nr 2 i zadała następujące zapytanie:

Do jakiego źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni zobowiązana była przyporządkować oraz w zeznaniu podatkowym, za który rok podatkowy, Wnioskodawczyni zobowiązana była zadeklarować koszty uzyskania przychodów poniesione z tytułu:

* ceny nabycia przedsiębiorstwa upadłego;

* ubocznych kosztów nabycia przedsiębiorstwa upadłego, tj. podatku od czynności cywilnoprawnych, kosztów sądowych za wykreślenie egzekucji i hipotek z ksiąg wieczystych, taksy notarialnej, należnego podatku VAT,

oznaczonych w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozstrzygnięty odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 12 lutego 2014 r., zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W okolicznościach stanu faktycznego - na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. - przychody otrzymane przez małżonków tytułem przedmiotowych odszkodowań stanowiły w roku podatkowym 2012 przychody z tzw. "innych źródeł".

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest szczególnego przepisu, na podstawie którego należałoby przyporządkowywać do danego roku podatkowego koszty uzyskania przychodów z tzw. "innych źródeł", o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

W ocenie Wnioskodawczyni, stosowanie w takim przypadku ogólnego przepisu art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadziłoby do nieracjonalnych i krzywdzących podatnika podatku dochodowego skutków. Jeśli bowiem koszt uzyskania przychodów z tzw. "innych źródeł", o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, został faktycznie zapłacony w innym roku podatkowym niż rok podatkowy uzyskania przez podatnika przychodów, to - choćby nawet podatnik nie zakładał/nie zamierzał w roku podatkowym poniesienia kosztu uzyskać przychód - zmuszony byłby wykazać stratę na tym źródle. Zasada proporcjonalności opodatkowania podatkiem dochodowym nakazuje zaś opodatkowanie faktycznego przyrostu w majątku podatnika. Rozliczanie kosztów uzyskania przychodów z tzw. "innych źródeł", o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez straty za poprzednie lata - z uwagi na dyspozycję art. 9 ust. 3 tej ustawy - de facto eliminowałoby proporcjonalność opodatkowania podatkiem dochodowym faktycznego dochodu podatnika.

Byłoby tak:

* po pierwsze dlatego, że jeżeli przychód powstałby w ciągu kolejnych 5 lat podatkowych, to podatnik mógłby pomniejszyć otrzymany przychód jedynie o 50% tych kosztów,

* po drugie zaś dlatego, że jeżeli przychód powstałby po upływie kolejnych 5 lat podatkowych, to podatnik w ogóle nie mógłby pomniejszyć otrzymanego przychodu o poniesione uprzednio koszty,

* po trzecie zaś dlatego, że jeżeli koszt poniesiony zostałby po roku podatkowym uzyskania przychodu, to podatnik w ogóle nie mógłby pomniejszyć otrzymanego przychodu o tenże koszt.

Należy zaś pamiętać, że ustawodawca - stanowiąc o przychodach z tzw. "innych źródeł" - jedynie dopełnia zasadę powszechności opodatkowania przysporzeń majątkowych podatnika, w żadnym zaś razie nie zakłada stałego osiągania przez podatnika przychodów z tych źródeł, tak jak to ma miejsce w przypadku przychodów ze źródła w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też istniejąca możliwość rozliczenia straty - o której mowa w art. 9 ust. 3 ww. ustawy - wcale nie gwarantuje proporcjonalności opodatkowania podatkiem dochodowym faktycznego przyrostu w majątku podatnika.

Z powyższych względów - w ocenie Wnioskodawczyni - odpowiednia część ceny nabycia przedsiębiorstwa upadłego oraz ubocznych kosztów nabycia tego przedsiębiorstwa powinna zostać przyporządkowane do przychodów z tytułu przedmiotowych odszkodowań otrzymanych przez małżonków w roku podatkowym 2012 oraz zadeklarowana jako koszt uzyskania przychodów z tzw. "innych źródeł", o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zeznaniach podatkowych składanych przez małżonków za rok podatkowy 2012.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do: rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W okolicznościach stanu faktycznego Małżonkowie nabyli przedsiębiorstwo upadłego, jako współwłaściciele łączni na prawie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedsiębiorstwo upadłego należało zatem do majątku wspólnego małżonków.

W związku z powyższym do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez małżonków tytułem przedsiębiorstwa upadłego znajduje zastosowanie przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji oznacza to, że koszty uzyskania przychodów poniesione z tego tytułu przez Wnioskodawczynię w roku podatkowym 2012 należy określić proporcjonalnie do Jej udziału w majątku wspólnym małżonków.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie zaś z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Z przepisów art. 45 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, wynika zatem obowiązek zadeklarowania w zeznaniu podatkowym, składanym za dany rok podatkowy, kosztów uzyskania przychodów, które w tym roku podatkowym powstały po stronie podatnika podatku dochodowego.

Podsumowując - pomimo tego, że w okolicznościach stanu faktycznego małżonkowie cenę nabycia przedsiębiorstwa upadłego wraz z ubocznymi kosztami nabycia tego przedsiębiorstwa zapłacili w dniu 6 grudnia 2011 r. - koszty uzyskania przychodów poniesione przez Wnioskodawczynię z tytułu:

* ceny nabycia przedsiębiorstwa upadłego;

* ubocznych kosztów nabycia przedsiębiorstwa upadłego, tj. podatku od czynności cywilnoprawnych, kosztów sądowych za wykreślenie egzekucji i hipotek z ksiąg wieczystych, taksy notarialnej, należnego podatku VAT,

w wysokości określonej proporcjonalnie do udziału Wnioskodawczyni w majątku wspólnym małżonków, Wnioskodawczyni zobowiązana była przyporządkować do tzw. "innych źródeł", o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zadeklarować w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy 2012.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zatem, ustalenie przychodu i źródła przychodu dokonywane jest w celu ustalenia dochodu - po uwzględnieniu kosztów. Co do zasady kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty (nakłady) poniesione w celu uzyskania przychodu. Jednak dany koszt (rzeczywisty wydatek) może stanowić - w świetle powołanego powyżej przepisu - koszt uzyskania przychodu wyłącznie z jednego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanym przychodem. Z oceny związku z uzyskanym przychodem winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika że Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 6 grudnia 2011 r. umową kupna-sprzedaży nabyli jako współwłaściciele łączni na prawie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej "przedsiębiorstwo upadłego", w skład którego wchodziły: nieruchomości (działki gruntu nr 200/18 i nr 727/5), roszczenia wobec Skarbu Państwa o odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów, jako działki nr 200/16, 200/17 oraz 727/4, samochód Mercedes Atego 814, samochód Fiat Cinquecento, elementy składowe mebli w 1000 opakowaniach, meble i sprzęt biurowo-magazynowy, forma do produkcji styropianu, 50% udziałów w kapitale zakładowym Spółki kapitałowej z siedzibą na terenie R.

Z tytułu nabycia tego przedsiębiorstwa małżonkowie ponieśli wydatki z funduszy pochodzących z ich majątku wspólnego w kwocie:

* 670.000 PLN tytułem ceny nabycia przedsiębiorstwa upadłego;

* 7.603,50 PLN tytułem ubocznych kosztów ww. nabycia (w tym 793,50 PLN z tytułu podatku VAT należnego naliczonego przez notariusza).

Wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 12 grudnia 2011 r. sprzedali samochód Mercedes Atego 814, rok produkcji 2001, za cenę 2.500 PLN brutto oraz samochód Fiat Cinquecento, rok produkcji 1998 za cenę 150 PLN brutto, których zapłatę w tym dniu otrzymali. Następnie w dniu 14 grudnia 2011 r. sprzedali elementy składowe mebli w 1000 opakowaniach, meble i sprzęt biurowo magazynowy, formę do produkcji styropianu za cenę 6.000 PLN brutto, której zapłatę w tym dniu otrzymali.

W dniu 23 stycznia 2012 r. na rachunek bankowy Wnioskodawczyni i Jej małżonka wpłynęły przelewy kwot tytułem odszkodowania, ustalonego Decyzją Wojewody z dnia 20 grudnia 2011 r. z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działki nr 200/16 oraz 200/17. Ponadto w dniu 15 lutego 2012 r. na rachunek bankowy małżonków wpłynęły przelewy kwot tytułem odszkodowania, ustalonego Decyzją Wojewody z dnia 3 stycznia 2012 r. z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości, oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działka nr 727/4.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że zakupu "przedsiębiorstwa upadłego", w skład którego wchodziły m.in. roszczenia wobec Skarbu Państwa o odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości i ruchomości (określone w pkt 3-5 opisu stanu faktycznego), nie dokonała, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. W umowie kupna-sprzedaży "przedsiębiorstwa upadłego" ustalono łączną cenę sprzedaży przedsiębiorstwa, przy czym cena ta nie została określona w rozbiciu na cenę jednostkową poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa upadłego.

Na uboczne koszty zakupu naliczone przez notariusza w akcie notarialnym składały się:

* podatek od czynności cywilnoprawnych od łącznej wartości rynkowej udziałów w Spółce kapitałowej oraz roszczeń odszkodowawczych w wysokości 2.840,00 PLN,

* koszty sądowe za wykreślenie egzekucji z ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości, wchodzących w skład przedsiębiorstwa upadłego w wysokości 120,00 PLN;

* koszty sądowe za wykreślenie hipotek z ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości, wchodzących w skład przedsiębiorstwa upadłego w wysokości 400,00 PLN;

* taksa notarialna w wysokości 3.450,00 PLN;

* należny podatek od towarów i usług naliczony w wysokości 793,50 PLN.

Należy zauważyć, że wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do kwestii ustalenia do jakiego źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązana była Ona przyporządkować oraz w zeznaniu, za który rok podatkowy, zobowiązana była zadeklarować, koszty uzyskania przychodów poniesione z tytułu ceny nabycia "przedsiębiorstwa upadłego" oraz ubocznych kosztów jego nabycia.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy wydatek wymaga nie tylko oceny pod kątem czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale też z punktu widzenia racjonalności, określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Trzeba pamiętać, że koszty uzyskania przychodu związane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu uzyskanego z innego źródła.

W związku z powyższym należy powtórzyć za sądami administracyjnymi powszechnie akceptowaną zasadę, że nie każdy "rzeczywiście" poniesiony przez podatnika wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym przychód. Nie wystarczy samo subiektywne przekonanie podatnika o wpływie poniesionego przez niego wydatku na osiągniecie przychodu.

Zatem, wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni, mając na względzie powyższe wyjaśnienia, na wstępie należy ustalić źródło przychodu odrębnie do każdego składnika majątku, wchodzącego w skład nabytego "przedsiębiorstwa upadłego", a następnie ustalić czy Wnioskodawczyni może pomniejszyć konkretne źródła przychodów o koszty uzyskania przychodów związane z tymi przychodami.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w części odnoszącej się do nabytych nieruchomości (działek gruntu nr 200/18 i nr 727/5) oraz 50% udziałów w kapitale zakładowym Spółki kapitałowej z siedzibą na terenie R., Wnioskodawczyni nie dokonała ich zbycia (np. poprzez sprzedaż, zamianę, darowiznę), zatem nie uzyskała z tego tytułu żadnych przychodów, które można byłoby zakwalifikować do konkretnego źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, Wnioskodawczyni nie ma możliwości rozliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych na nabycie ww. nieruchomości oraz udziałów w Spółce kapitałowej - w części na Nią przypadającej - skoro przychód taki nie powstał. Tym bardziej Wnioskodawczyni nie może w zeznaniu podatkowym za 2012 r. pomniejszyć przychodu osiągniętego z innego źródła, jakim jest przychód z tytułu otrzymanych w 2012 r. odszkodowań, o ww. koszty uzyskania przychodu, gdyż jak to już zostało wskazane powyżej koszty uzyskania przychodu związane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu uzyskanego z innego źródła.

Odnosząc się natomiast do otrzymanych odszkodowań ustalonych decyzjami Wojewody z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności przedmiotowych nieruchomości oraz odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych, tj. samochodu Mercedes Atego 814, samochodu Fiat Cinquecento, elementów składowych mebli w 1000 opakowaniach, mebli i sprzętu biurowo-magazynowego tutejszy Organ wyjaśnia.

Podkreślić należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.).

W myśl art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Co więcej, wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania udziały małżonków w majątku wspólnym nie są określone, a zatem jest to typ współwłasności łącznej.

Natomiast w myśl art. 31 § 2 pkt 2 ww. Kodeksu, do majątku wspólnego należą w szczególności dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 43 § 1 Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Jednakże w chwili ustania wspólności majątkowej, wspólność bezudziałowa ulega przekształceniu i każdy z małżonków otrzymuje udział w majątku wspólnym.

Z chwilą zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej powodującej powstanie rozdzielności majątkowej, wszelkie rzeczy jakie każdy z małżonków nabędzie po zawarciu takiej umowy, wchodzi w skład jego majątku odrębnego. Natomiast, jeżeli nie nastąpił podział majątku dorobkowego, przedmioty majątkowe nabyte w trakcie trwania małżeństwa do czasu ustania wspólności majątkowej, stanowią nadal ich majątek wspólny.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Zasadą ustawową jest zatem, że małżonkowie są podatnikami każdy z osobna, a w szczególnych przypadkach ustawa zezwala na łączne opodatkowanie małżonków, nie powoduje to jednak, że małżonkowie stają się jednym podatnikiem, gdyż podatnikiem nadal pozostaje osoba fizyczna.

W świetle powyższych przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stwierdzić należy, że przychód z tytułu otrzymania przedmiotowych odszkodowań oraz z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych, tj. samochodu Mercedes Atego 814, samochodu Fiat Cinquecento, elementów składowych mebli w 1000 opakowaniach, mebli i sprzętu biurowo-magazynowego, formy do produkcji styropianu, stanowi majątek wspólny Wnioskodawczyni i Jej męża.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z punktem 9 tego artykułu, źródłem przychodów są "inne źródła".

Należy podkreślić, że odszkodowanie to świadczenie, jakie należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od podmiotu prawa cywilnego (np. osoby fizycznej, osoby prawnej, Skarbu Państwa), który tę szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność; świadczenie mające na celu wyrównanie uszczerbku, jakiego doznała osoba na skutek tego, że jej prawnie chronione dobra i interesy zostały naruszone.

W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

W polskim ustawodawstwie i orzecznictwie pojęcie "odszkodowania" zwykło się łączyć z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

Co prawda ustawa podatkowa nie zawiera definicji szkody czy odszkodowania, tym niemniej rozumienie tych pojęć nie może odbiegać od przyjętego w systemie prawa cywilnego ich znaczenia. Regulacje dotyczące odszkodowania zostały zawarte w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).

I tak, z postanowień art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie była osobą poszkodowaną, o której mowa powyżej, nie była Ona właścicielem (współwłaścicielem) wywłaszczonych nieruchomości. Nabyła jedynie roszczenie do odszkodowania za przejęcie na rzecz Skarbu Państwa prawa własności nieruchomości "przedsiębiorstwa upadłego". Wypłacone świadczenie w części na Nią przypadającej nie miało związku z rzeczywistą szkodą (stratą) po stronie Wnioskodawczyni, bowiem szkoda taka u Wnioskodawczyni nie powstała. Wypłacone świadczenie zostało wypłacone w związku z roszczeniem o odszkodowanie, które Wnioskodawczyni nabyła od osoby poszkodowanej.

Tym samym przyznane świadczenia pieniężne na mocy decyzji Wojewody z dnia 20 grudnia 2011 r. oraz z dnia 3 stycznia 2012 r. z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności przedmiotowych nieruchomości nie wiążą się z naprawieniem wyrządzonej szkody po stronie Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie była osobą poszkodowaną.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zauważyć należy, że powołany wyżej przepis wymienia określone rodzaje przychodów stanowiące pewien katalog o charakterze otwartym, a tym samym nie rozstrzyga w sposób ostateczny co jest przychodem z "innych źródeł". Użycie przez ustawodawcę zwrotu "w szczególności" przesądza, że przedmiotowy katalog nie ma charakteru zamkniętego, wyczerpującego. Innymi słowy, przychody niemieszczące się w źródłach przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy i niewymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych przewidzianych w tej ustawie stanowią przychody z innych źródeł.

Z kolei, w myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie bowiem do art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zatem, wypłacone odszkodowania ustalone decyzjami Wojewody z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności przedmiotowych nieruchomości, stanowiły dla Wnioskodawczyni - w części na Nią przypadającej - przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który to przychód Wnioskodawczyni zobowiązana była wykazać zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy, w zeznaniu za rok podatkowy, w którym nastąpiła ich wypłata, tj. za rok podatkowy 2012. Z uwagi na fakt, że wydatki poniesione na zakup ww. praw do roszczeń obiektywnie przyczyniły się do osiągnięcia przez Wnioskodawczynię przychodu z ww. źródła, Wnioskodawczyni miała prawo przychód uzyskany z tytułu otrzymanych odszkodowań pomniejszyć o przypadające na Nią koszty nabycia praw do roszczeń o ww. odszkodowania, tj. w przedmiotowej sprawie cenę nabycia powiększoną o koszty uboczne związane z ich zakupem. Podkreślić jednak należy, że ze względu na to, że w akcie notarialnym podana jest cena nabycia całego przedsiębiorstwa upadłego Wnioskodawczyni powinna była we własnym zakresie ustalić cenę nabycia przedmiotowych roszczeń o odszkodowania. Jednak przy określaniu ceny ich nabycia należy pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w umowie. Tak ustaloną cenę nabycia praw do roszczeń Wnioskodawczyni powinna była powiększyć o koszty uboczne ich zakupu, w takiej proporcji w jakiej przypadają one na poszczególne prawa do roszczeń. Ww. koszty uzyskania przychodu związane z nabyciem przedmiotowych praw Wnioskodawczyni powinna była wykazać w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2012, tj. w roku, w którym osiągnęła przychód z tytułu otrzymania odszkodowań, w rubryce "inne źródła".

W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

* nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

* spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż (jeżeli nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej) rzeczy innych niż nieruchomości przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie rzeczy ruchomych nastąpiło po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy ruchomych w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Przy rozpatrywaniu zatem przedmiotowej sprawy, istotne jest ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowych rzeczy.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawczyni i Jej mąż dokonali odpłatnego zbycia samochodu Mercedes Atego 814, samochodu Fiat Cinquecento, elementów składowych mebli w 1000 opakowaniach, mebli i sprzętu biurowo-magazynowego, formy do produkcji styropianu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, w związku z tym należy stwierdzić, że stanowi ono źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy. Uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu, wg ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji "inne źródła", w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że przychód przypadający na Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia samochodu Mercedes Atego 814, samochodu Fiat Cinquecento, elementów składowych mebli w 1000 opakowaniach, mebli i sprzętu biurowo-magazynowego, formy do produkcji styropianu stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przychód Wnioskodawczyni zobowiązana była wykazać w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym nastąpiła ich sprzedaż, tj. 2011 r. w rubryce "inne źródła". Zgodnie z cyt. powyżej art. 24 ust. 6 ww. ustawy, przychód uzyskany ze sprzedaży ww. składników majątku Wnioskodawczyni mogła pomniejszyć o przypadające na Nią koszty ich nabycia, tj. w przedmiotowej sprawie cenę nabycia powiększoną o koszty związane z ich zakupem takie jak opłata notarialna oraz podatek od towarów i usług. Podkreślić jednak należy, że ze względu na to, że w akcie notarialnym podana jest cena nabycia całego przedsiębiorstwa upadłego Wnioskodawczyni powinna była we własnym zakresie ustalić cenę nabycia poszczególnych rzeczy ruchomych. Jednak przy określaniu ceny ich nabycia należy mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w umowie. Tak ustaloną cenę nabycia poszczególnych rzeczy ruchomych Wnioskodawczyni powinna powiększyć o opłatę notarialną oraz podatek od towarów i usług, w takiej proporcji w jakiej przypadają one na poszczególne rzeczy ruchome. Ww. koszty uzyskania przychodu związane z nabyciem przedmiotowych rzeczy ruchomych Wnioskodawczyni powinna była wykazać w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2011, tj. w roku, w którym osiągnęła przychód z ich zbycia, w rubryce "inne źródła".

Reasumując, koszty uzyskania przychodów poniesione na nabycie:

* nieruchomości (działek gruntu nr 200/18 i nr 727/5) oraz 50% udziałów w kapitale zakładowym Spółki kapitałowej z siedzibą na terenie R., nie mogą zostać rozliczone przez Wnioskodawczynię, ponieważ nie dokonała Ona zbycia tych składników majątku i nie uzyskała z tego tytułu żadnych przychodów;

* praw do roszczeń o odszkodowania z tytułu wywłaszczenia nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów, jako działki nr 200/16, 200/17 oraz 727/4, Wnioskodawczyni powinna była wykazać w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2012, tj. w roku, w którym osiągnęła przychód z tytułu otrzymania odszkodowań ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rubryce "inne źródła";

* samochodu Mercedes Atego 814, samochodu Fiat Cinquecento, elementów składowych mebli w 1000 opakowaniach, mebli i sprzętu biurowo-magazynowego, formy do produkcji styropianu, Wnioskodawczyni powinna była wykazać w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy 2011, tj. w roku, w którym osiągnęła przychód z ich zbycia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, w rubryce "inne źródła".

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym całość kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawczynię z tytułu ceny nabycia "przedsiębiorstwa upadłego" oraz ubocznych kosztów jego nabycia, w wysokości określonej proporcjonalnie do udziału Wnioskodawczyni w majątku wspólnym małżonków, była Ona zobowiązana przyporządkować do innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zadeklarować w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy 2012, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.