IPTPB1/415-66/11-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 6 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2011 r. do Izby Skarbowej w Warszawie Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

* podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie: możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie zwrotu wydatków związanych z budową budynku mieszkalnego,

* podatku od towarów i usług w zakresie: stawki podatku dotyczącej działki, prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dotyczących nabycia działki i budowy budynku mieszkalnego oraz danych, które powinna zawierać faktura.

Pismem z dnia 17 czerwca 2011 r. Nr IPPP3/443-804/11-2/SM, IPPB1/415-531/11-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 5a i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 22 czerwca 2011 r.). Jednocześnie poinformowano, że w dniu 30 maja 2011 r. na konto Izby Skarbowej w Warszawie wpłynęła opłata od ww. wniosku w wysokości 40 zł.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 w zw. z art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r., Nr IPTPP2/443-265/11-2/BM, IPTPB1/415-66/11-2/MD, IPTPB2/415-503/11-2/MD wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 30 sierpnia 2011 r., natomiast w dniu 5 września 2011 r. uzupełniono ww. wniosek o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 30 grudnia 2010 r. aktem notarialnym Rep. XX/2010 sporządzonym przez notariusza prowadzącego Kancelarię Notarialną, Urząd Gminy ("Sprzedający") sprzedał Wnioskodawcy oraz Jego małżonce ("Kupujący") działkę gruntu niezabudowanego nr 202/5 o powierzchni 1169 m ^2, położoną w Gminie X, za cenę 1.033.200 zł netto plus podatek VAT wg stawki 22% w wysokości 227.304 zł. Działka będąca przedmiotem sprzedaży, została nabyta do majątku wspólnego i stanowi współwłasność małżeńską ustawową.

Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wybudować dom jednorodzinny na przedmiotowej działce dla własnych celów mieszkaniowych.

Wymieniona wyżej działka, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, wydanym przez Starostwo Powiatowe, sklasyfikowana została w rejestrze gruntów jako grunty leśne. Zgodnie z wyciągiem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi na terenie której położona jest działka nr 202/5, uchwalonym Uchwalą Rady Gminy Nr /2003 z dnia 25 czerwca (grudnia) 2003 r., działka położona jest na terenie przeznaczonym pod budownictwo jednorodzinne o charakterze rezydencyjnym z obowiązkiem zachowania dla tej działki powierzchni 845,20 m ^2, jako powierzchni niewyłączonej z produkcji leśnej, zgodnie z decyzją poniżej.

Działka uzyskała zgodę Urzędu Miasta Wydziału Rolnictwa z dn. 25 maja 1990 r. (decyzja znak) na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych pod zabudowę mieszkaniową z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do powierzchni 323,8 m ² dla przedmiotowej działki, tj. powierzchnia 323,8 m ² działki może być zabudowana (co stanowi ok. 27,7% całości obszaru działki nr 202/5).

Jednocześnie, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą X.X., wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Burmistrza Miasta X pod numerem 3167, polegającą głównie na świadczeniu usług doradczych w zakresie zarządzania firmami i wykonywaniu analiz ekonomicznych, i rozważa przeznaczenie 30% powierzchni użytkowej wybudowanego domu na cele prowadzenia działalności gospodarczej (jako pomieszczenia biurowe i pomocnicze). Wnioskodawca dodaje ponadto, iż jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług oraz rozlicza podatek dochodowy w liniowej stawce 19% (zgłosił w 2006 r. formę opodatkowania dochodów z prowadzenia działalności gospodarczej podatkiem liniowym 19% na podstawie art. 30c i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Stwierdza też, iż Jego żona nie prowadzi działalności gospodarczej.

W dalszej części wniosku stwierdzono, iż zgodnie z treścią powołanego aktu na dokonaną sprzedaż, Urząd Gminy wystawił fakturę VAT Nr 424/2010 z dnia 30 grudnia 2010 r. na kwotę netto 998.773,77 zł i podatek VAT 219.730,23 zł - razem kwota do zapłaty 1.218.504,00 zł oraz wcześniej fakturę VAT na zadatek w kwocie 42.000,00 zł brutto, kwota netto 34.426,23 zł, nr 413/2010 w dniu 20 grudnia 2010 r. Faktura VAT nr 413/2010 jest wystawiona na X.X. imię i nazwisko wnioskodawcy, zaś faktura VAT nr 424/2010 jest wystawiona na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie czwarte. W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, na powyższe pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikowi przysługuje prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. Przepis ten zawiera wymóg określenia powierzchni wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, jednak nie narzuca obowiązku wydzielenia lokalu na zasadach określonych w prawie budowlanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z przepisem w art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie wg zasad określonych w art. 22a-22o tej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

W myśl art. 22c pkt 2 ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Jak wskazuje natomiast art. 22f ust. 4 ustawy, jeżeli tylko część budynku mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

W myśl art. 22g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Przepis art. 22g ust. 10 ustawy stanowi, że podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

W myśl art. 22g ust. 11 powołanej powyżej ustawy, w przypadku gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje jego udział we własności tego składnika majątku; zasada ta jednak nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że są one wykorzystywane przez małżonków w prowadzonej odrębnie działalności gospodarczej. Tak więc jeśli jedno z małżonków wykorzystuje składnik majątku stanowiący współwłasność małżeńską do prowadzenia działalności gospodarczej, to może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od całkowitej jego wartości.

Ponadto zauważyć należy, iż w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z wymogami określonymi w art. 22n ww. ustawy. Zgodnie z art. 22n ust. 4 ww. ustawy, zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia składnika majątku trwałego do ewidencji środków trwałych uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Od ujawnionych środków trwałych, zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych.

W myśl art. 22n ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10. W razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 22n ust. 6).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza wybudować budynek mieszkalny i wykorzystywać ok. 30% powierzchni tego budynku w prowadzonej działalności gospodarczej. Zauważyć należy, że budując budynek z zamiarem przeznaczenia jego części na potrzeby własnej działalności gospodarczej Wnioskodawca powinien gromadzić dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych na ten cel wydatków. Wnioskodawca winien mieć świadomość, iż ponosząc ww. nakłady, obowiązany jest posiadać dotyczące tych nakładów dokumenty dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz amortyzacji budynku. Skoro zatem budynek będzie kompletny i zdatny do używania, a przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok, to istnieje możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku. Przy czym odpisów tych należy dokonywać zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wykluczają możliwości wprowadzenia do ewidencji środków trwałych budynku, którego część jest wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez jednego z małżonków. Podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej na podstawie art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Odpisy amortyzacyjne, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, o ile dokonywane będą z uwzględnieniem przepisów art. 22a-22n ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, jeśli wartość początkowa budynku ustalona zostanie wg kosztu wytworzenia, odpisy amortyzacyjne nalicza się w takiej proporcji, w jakiej powierzchnia wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej pozostaje w stosunku do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a prowadzoną działalnością gospodarczą - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.