IPTPB1/415-656/12-2/MD - Określenie obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z zawarciem umowy zlecenia z obywatelem Ukrainy pobierającym naukę w ramach studiów wyższych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zatrudnieniem na umowę zlecenia studenta z Ukrainy - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zatrudnieniem na umowę zlecenia studenta z Ukrainy.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

I.

Obywatel Ukrainy podejmie pracę (a ściślej - będzie wykonywał czynności w oparciu o umowę zlecenia) w Polsce, przy czym jego pobyt w tym kraju nie będzie przekraczać okresu 183 dni w danym roku kalendarzowym i będzie zdeterminowany celem pobierania nauki w ramach studiów wyższych. Dochód otrzymywany przez studenta z Ukrainy z tytułu świadczenia czynności w ramach stosunku cywilnoprawnego, zawartego z polskim zleceniodawcą - w osobie Wnioskodawcy nie będzie przekraczać wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę i jednocześnie kwoty niezbędnej na własne utrzymanie, naukę lub praktykę tego studenta. Obywatel Ukrainy będzie wykonywał czynności na podstawie umowy zlecenia (przy czym nie będzie to umowa zawierana w ramach prowadzonej przez zleceniobiorcę działalności gospodarczej) i będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej, dokumentujący dla celów podatkowych miejsce zamieszkania studenta na Ukrainie.

II.

Obywatel Ukrainy podejmie pracę (a ściślej będzie wykonywał czynności w oparciu o umowę zlecenia) w Polsce, przy czym jego pobyt w tym kraju będzie przekraczał okresu 183 dni w danym roku kalendarzowym i będzie zdeterminowany celem pobierania nauki w ramach studiów wyższych. Dochód otrzymywany przez studenta z Ukrainy z tytułu świadczenia czynności w ramach stosunku cywilnoprawnego zawartego z polskim zleceniodawcą - w osobie Wnioskodawcy nie będzie przekraczać wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę i jednocześnie kwoty niezbędnej na własne utrzymanie, naukę lub praktykę tego studenta. Obywatel Ukrainy będzie wykonywał czynności na podstawie umowy zlecenia (przy czym nie będzie to umowa zawierana w ramach prowadzonej przez zleceniobiorcę działalności gospodarczej) i będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej, dokumentujący dla celów podatkowych miejsce zamieszkania studenta na Ukrainie.

III.

Obywatel Ukrainy podejmie pracę (a ściślej będzie wykonywał czynności w oparciu o umowę zlecenia) w Polsce, przy czym jego pobyt w tym kraju nie będzie przekraczać okresu 183 dni w danym roku kalendarzowym i będzie zdeterminowany celem pobierania nauki w ramach studiów wyższych. Dochód otrzymany przez studenta z Ukrainy z tytułu świadczenia czynności w ramach stosunku cywilnoprawnego, zawartego z polskim zleceniodawcą - w osobie Wnioskodawcy będzie przekraczać kwotę niezbędną na własne utrzymanie, naukę lub praktykę tego studenta. Obywatel Ukrainy będzie wykonywał czynności na podstawie umowy zlecenia (przy czym nie będzie to umowa zawierana w ramach prowadzonej przez zleceniobiorcę działalności gospodarczej) i będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej, dokumentujący dla celów podatkowych miejsce zamieszkania studenta na Ukrainie.

IV.

Obywatel Ukrainy podejmie pracę (a ściślej będzie wykonywał czynności w oparciu o umowę zlecenia) w Polsce, przy czym jego pobyt w tym kraju nie będzie przekraczał okresu 183 dni w danym roku kalendarzowym i będzie zdeterminowany celem pobierania nauki w ramach studiów wyższych. Dochód otrzymany przez studenta z Ukrainy z tytułu świadczenia czynności w ramach stosunku cywilnoprawnego zawartego z polskim zleceniodawcą - w osobie Wnioskodawcy będzie przekraczać kwotę niezbędna na własne utrzymanie, naukę lub praktykę tego studenta. Obywatel Ukrainy będzie wykonywał czynności na podstawie umowy zlecenia (przy czym nie będzie to umowa zawierana w ramach prowadzonej przez zleceniobiorcę działalności gospodarczej) i będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej, dokumentujący dla celów podatkowych miejsce zamieszkania studenta na Ukrainie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W odniesieniu do pytania oznaczonego numerem 1, będzie On w całości zwolniony z obowiązku podatkowego z tytułu uiszczanego na rzecz studenta z Ukrainy wynagrodzenia, w wysokości nieprzekraczającej kwoty niezbędnej dla własnego utrzymania tego studenta i poboru przez niego nauki. Jest tak przez wzgląd na treść art. 20 ust. 2 Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zdaniem Wnioskodawcy, za działalność studenta wykonywaną w umawiającym się państwie, uznać również należy uzyskiwany przez tego studenta dochód z tytułu wykonania czynności na rzecz Wnioskodawcy w ramach umowy zlecenia. Mając na uwadze, że wypłacane temu studentowi wynagrodzenie, w całości zostanie spożytkowane na bieżące utrzymanie studenta oraz pokrycie kosztów związanych ze studiami, Wnioskodawca będzie zwolniony jako zleceniodawca z obowiązku podatkowego i nie będzie miał w tym wypadku obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli zawrze On umowę zlecenia ze studentem Ukrainy, celem określenia, czy dochód przez niego otrzymywany przekracza (albo nie) kwotę niezbędną dla jego utrzymania, nauki lub praktyki, będzie mógł opierać się na ustnym lub pisemnym oświadczeniu złożonym przez studenta w tym przedmiocie. Na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążyć zatem obowiązek żądania od tego studenta rachunków, faktur i innych dokumentów, z których miałaby wynikać wysokość ponoszonych kosztów związanych z jego utrzymaniem i na ich podstawie określania, czy otrzymywany przez niego dochód odpowiada wysokości kosztów niezbędnych dla utrzymania tego studenta, jego nauki lub praktyki. To na studencie z Ukrainy - jako osobie pobierającej wynagrodzenie i pożytkującej je na określone cele - ciąży odpowiedzialność właściwego wskazania, czy otrzymywane przez niego pobory w całości przeznaczone są na jego utrzymanie, naukę lub praktykę.

W odniesieniu do pytania oznaczonego numerem 2, odpowiedź, jest tożsama w treści, jak odpowiedź prezentowana w punkcie 1 powyżej. Stanowiska tam prezentowanego nie zmienia bowiem okoliczność, że student z Ukrainy będzie przebywał w Polsce, łącznie ponad 183 dni w danym roku kalendarzowym. Stałym miejscem zamieszkania tego studenta będzie bowiem Ukraina, a pobyt w Polsce będzie miał charakter tymczasowy. Wprawdzie art. 15 ust. 2 Konwencji wprowadza warunki, których łączne spełnienie obliguje opodatkowanie dochodu w tym państwie, w którym osoba osiągająca dochody z pracy najemnej ma miejsce zamieszkania, ale też z jego treści nie można zasadnie wywodzić, że każdy inny wypadek nieuwzględniony w ust. 2 tego artykułu powoduje obowiązek opodatkowania osiąganego dochodu w tym państwie, w którym świadczona jest praca.

W odniesieniu do pytania oznaczonego numerem 3, będzie On w całości zwolniony z obowiązku podatkowego z tytułu uiszczanego na rzecz studenta z Ukrainy wynagrodzenia, nie tylko w odniesieniu do wysokości nieprzekraczającej kwoty niezbędnej dla własnego utrzymania tego studenta i poboru przez niego nauki, ale również w odniesieniu do części wynagrodzenia przewyższającej tę kwotę. Jest tak z jednej strony przez wzgląd na treść art. 20 ust. 2 Konwencji, w odniesieniu do części wynagrodzenia przeznaczonego na utrzymanie i pokrycie kosztów związanych z podjęciem przez studenta z Ukrainy nauki na studiach wyższych w Polsce. Co zaś dotyczy tej części wynagrodzenia, która będzie uiszczana na rzecz tego studenta, ponad kwotę zwolnioną od podatku w Polsce na podstawie art. 20 ust. 2 Konwencji, przyjąć należy, że z uwagi na treść art. 15 ust. 1 Konwencji, wynagrodzenie otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym umawiającym się państwie i wykonującą pracę w drugim państwie może, aczkolwiek nie musi, być opodatkowane w tym drugim państwie.

I tak omawiana Konwencja determinuje konieczność określania jednego miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. Owe miejsce zamieszkania zdefiniowane jest nieco odmiennie, aniżeli czyni to ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zważywszy, że umowy międzynarodowe mają - zgodnie z hierarchią źródeł prawa przyjętą w konstytucji RP - pierwszeństwo nad ustawą, toteż w przedmiotowym wypadku przyjąć należy, że miejscem zamieszkania studenta dla celów podatkowych będzie Ukraina. Jest tak, albowiem to na Ukrainie student ten będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania - w Polsce zaś będzie przebywać tymczasowo i tylko przez wgląd na podjęcie w tym państwie nauki na studiach wyższych.

Co za tym idzie - wynagrodzenie otrzymywane przez studenta z Ukrainy będzie polegało co do zasady opodatkowaniu w państwie będącym miejscem zamieszkania tegoż studenta, przy czym konwencja przewiduje możliwość opodatkowania tych dochodów w tym państwie, w którym jest wykonywana. Zważywszy jednak, że w treści art. 15 ust. 1 zdanie drugie Konwencji, użyto partykuły"może", toteż opodatkowanie dochodów otrzymywanych przez tego studenta w Polsce uznać należy za fakultatywne. Gdyby umawiające się państwa przyjęły, że dochody otrzymywane z tytułu świadczenia pracy najmniej polegają obligatoryjnie opodatkowaniu w państwie, w którym świadczona jest praca, toteż użyłby sformułowania kategorycznego w tym zakresie, a zważyć należy, że Konwencja została sporządzona w dwóch językach - ukraińskim i polskim - każdy tekst ma zaś jednakową moc obowiązującą.

Dodano dalej, iż treść art. 15 Konwencji określa właściwość miejscową opodatkowania dochodów osiąganych z pracy najmniej, z zastrzeżeniem jednak m.in. treści art. 20 Konwencji. Oznacza to bowiem, że dochody osiągane w Polsce przez studenta z Ukrainy w wysokości niezbędnej dla pokrycia kosztów utrzymania i podjęcia nauki na studiach wyższych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, zaś dochody tego studenta przekraczające kwotę niezbędną dla pokrycia kosztów jego otrzymania i nauki mogą, ale nie muszą być opodatkowane w Polsce. Mając to na uwadze, Wnioskodawca, jako zleceniodawca nie będzie miał obowiązku podatkowego w odniesieniu do wynagrodzenia uiszczanego na rzecz studenta z Ukrainy - i to bez względu na wysokość tego wynagrodzenia. Wnioskodawca nie będzie również miał w tym wypadku obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli zawrze On umowę zlecenia ze studentem z Ukrainy, celem określenia, czy dochód przez niego otrzymywany przekracza (albo nie) kwotę niezbędną na jego utrzymanie, naukę lub praktykę będzie mógł opierać się na ustnym lub pisemnym oświadczeniu złożonym przez studenta w tym przedmiocie. Na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie zatem ciążyć obowiązek żądania od tego studenta rachunków, faktur i innych dokumentów, z których miałaby wynikać wysokość ponoszonych kosztów, związanych z jego utrzymaniem i na ich podstawie określania, czy otrzymywany przez niego dochód odpowiada wysokości kosztów niezbędnych dla utrzymania tego studenta jego nauki lub praktyki. To na studencie z Ukrainy - jako osobie pobierającej wynagrodzenie i pożytkującej na określone cele - ciąży odpowiedzialność właściwego wskazania, czy otrzymywane przez niego pobory w całości przeznaczone są na jego utrzymanie, naukę lub praktykę.

W odniesieniu do pytania oznaczonego numerem 4, odpowiedź jest tożsama w treści jak odpowiedź prezentowana powyżej pod poz. 3. Stanowiska tam prezentowanego nie zmienia bowiem okoliczność, że student z Ukrainy będzie przebywał w Polsce łącznie ponad 183 dnia w danym roku kalendarzowym. Stałym miejscem zamieszkania tego studenta będzie bowiem Ukraina, a pobyt w Polsce, będzie miał charakter tymczasowy. Wprawdzie art. 15 ust. 2 Konwencji wprowadza warunki, których łączne spełnienie obliguje opodatkowanie dochodu w tym państwie, w którym osoba osiągająca dochody z pracy najemnej ma miejsce zamieszkania, ale też z jego treści nie może zasadnie wywodzić, że każdy inny wypadek nieuwzględniony w ust. 2 tego artykułu powoduje obowiązek opodatkowania osiąganego dochodu w tym państwie, w którym świadczona jest praca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Natomiast w myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym z umowy zlecenia) oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jak wynika z przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych Wnioskodawca zamierza zatrudnić na umowę zlecenie studenta z Ukrainy. Student będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej dokumentujący dla celów podatkowych miejsce zamieszkania na Ukrainie.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Rządem Ukrainy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269), dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 20 ust. 1 powołanej Konwencji, należności otrzymywane na utrzymanie się, kształcenie lub odbywanie praktyki przez studenta lub stażystę, który przebywa w Umawiającym się Państwie wyłącznie w celu kształcenia się lub odbywania praktyki, i który ma albo bezpośrednio przed przybyciem do tego Państwa miał miejsce zamieszkania w drugim Państwie, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym Państwie, jeżeli należności te pochodzą ze źródeł spoza tego pierwszego Państwa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określone we wniosku dochody (przychody) sytuuje w kategorii źródeł przychodów objętych postanowieniami art. 13 ustawy.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 4 powołanej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa a art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W myśl art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Ponadto na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

W świetle powyższych przepisów dochody osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania na Ukrainie nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, pod warunkiem, że osoba ta przedstawi płatnikowi certyfikat rezydencji.

W przedmiotowej sprawie student - obywatel Ukrainy, w każdym z zaprezentowanych we wniosku zdarzeń przyszłych będzie posiadał certyfikat rezydencji podatkowej z kraju swojego pochodzenia. Wobec powyższego uznać należy, że przychody z tytułu zawartej umowy - zlecenia, osiągnięte przez obywatela Ukrainy nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Przenosząc treść powołanych wyżej przepisów na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, iż zgodnie z art. 14 Konwencji, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania na Ukrainie osiągnięty z tytułu wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze (umowy - zlecenia), podlegają opodatkowaniu na Ukrainie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w Polsce dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

Z treści wniosku nie wynika, że osoba zatrudniona na umowę - zlecenie nie posiada placówki w Polsce służącej do wykonywania usług w ramach umowy - zlecenia. Jest to student zdeterminowany celem pobierania nauki w ramach studiów wyższych. Ponadto jak wynika z treści przedstawionych zdarzeń przyszłych, obywatel Ukrainy posiada certyfikat rezydencji podatkowej, zatem jego dochód z umowy - zlecenia będzie opodatkowany na Ukrainie.

Uwzględniając zatem regulacje zawarte w art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 14 ust. 1 powołanej Konwencji, wypłacone przez Wnioskodawcę wynagrodzenie nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, od dochodów wypłaconych obywatelowi Ukrainy. Dochód ten nie podlega bowiem opodatkowaniu w Polsce. Niemniej jednak na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi oraz obywatelowi Ukrainy stosownej informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, iż w myśl art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, informacje IFT-1/IFT-1R sporządzają i przekazują podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ dokonano błędnej klasyfikacji przychodu uzyskiwanego przez obywatela Ukrainy z tytułu umowy zlecenia w oparciu o postanowienia zawarte w Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. Nadmienić należy, iż obywatel Ukrainy - w przedmiotowym wniosku student, nie przebywa w Polsce wyłącznie w celu nauki lub praktyki, lecz również będzie świadczył pracę na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy zlecenia. Wynagrodzenie uzyskane z ww. tytułu, nie może być zatem traktowane jako dochody wymienione w art. 20 powołanej wyżej Konwencji.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania powołany przez Wnioskodawcę art. 15 oraz art. 20 ww. Konwencji.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.