IPTPB1/415-647/13-9/KO - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia przychodu za 2011 r. o wartość udzielonych bonifikat przy sprzedaży leków.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 8 stycznia 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPB1/415-647/13-9/KO Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia przychodu za 2011 r. o wartość udzielonych bonifikat przy sprzedaży leków.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2013 r. (data wpływu 9 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2013 r. (data wpływu 22 października 2013 r.) oraz pismem z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia przychodu za 2011 r. o wartość udzielonych bonifikat przy sprzedaży leków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pismem z dnia 17 października 2013 r. (data wpływu 22 października 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek poprzez przesłanie uwierzytelnionej kopii dowodu zapłaty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa z dnia 4 października 2013 r.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym, pismem z dnia 2 grudnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-647/13-3/KO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 grudnia 2013 r., natomiast w dniu 23 grudnia 2013 r. (data nadania w polskiej placówce operatora wyznaczonego 20 grudnia 2013 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pan Y (zwany dalej: Wnioskodawcą), jest komandytariuszem podmiotów: A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, C Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, D Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa oraz E Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, będącej komandytariuszem podmiotów: F Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, G Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa oraz H Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa.

Wnioskodawca od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży leków w formie wymienionych Spółek komandytowych. Podmioty D Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa oraz B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w latach 2007-2011 posiadały formę spółek jawnych. Funkcjonowanie w branży farmaceutycznej, w zmiennych warunkach ekonomicznych, ma bezpośredni wpływ na sposób prowadzenia działalności handlowej, kształt poszczególnych transakcji gospodarczych, jak również wymusza stosowanie odpowiedniej polityki cenowej w praktyce prowadzonego obrotu.

Wszystkie podmioty Wnioskodawcy stale prowadzą analizy uwarunkowań rynkowych oraz podejmują różne działania, których celem jest intensyfikacja sprzedaży i umacnianie znajomości własnych marek na rynku. W ramach własnej polityki cenowej, w latach 2007-2012 podmioty Wnioskodawcy udzielały klientom preferencji cenowych polegających na obniżeniu ceny wszystkich leków znajdujących się w ich ofercie, stosując bonifikaty przede wszystkim w stosunku do cen leków refundowanych, ale również leków o największym zapotrzebowaniu, leków służących do leczenia chorób przewlekłych, a także leków sezonowych. Bonifikaty te udzielane były w chwili dokonywania poszczególnych transakcji gospodarczych, a klienci posiadali wiedzę o stosowanych przez podmioty Wnioskodawcy preferencjach.

Podmioty Wnioskodawcy prowadzą pełną księgowość na podstawie ustawy o rachunkowości. Dokumentacja i ewidencja podmiotów Wnioskodawcy umożliwia pełną sprawdzalność wszystkich przeprowadzonych operacji gospodarczych. Transakcje sprzedaży zostały udokumentowane za pomocą paragonów fiskalnych z kasy fiskalnej, drukowanych przy użyciu drukarki fiskalnej współpracującej z licencjonowanym programem księgowym.

Na poszczególnych paragonach fiskalnych bonifikaty udzielane przez podmioty Wnioskodawcy ujęte zostały poza częścią fiskalną paragonu, widoczne są w jednej pozycji, bez wyszczególnienia wartości netto i stawki podatku oraz wartości VAT. Paragony fiskalne, które otrzymywali pacjenci, określają ceny netto poszczególnych leków wraz z podatkiem od towarów i usług, sumowania tych kwot, podają kwoty do zapłaty, wskazują wartości udzielanych bonifikat (wyodrębnione w osobnej pozycji - "bonifikata"), jak również pozostałe niezbędne dane ewidencyjne.

System informatyczny stosowany przez wszystkie podmioty Wnioskodawcy (KS-AOW) pozwala na swobodne kształtowanie cen produktów, posiadając mechanizmy stosowania różnych strategii rabatowych. W ww. systemie, udzielenie bonifikaty polegało na możliwości odnotowania faktu zmniejszenia przyjętej zapłaty od klienta za dany paragon fiskalny. System nie ewidencjonował bonifikat w części fiskalnej paragonu, mógł natomiast drukować w części niefiskalnej informację o zmniejszeniu zapłaty za dany paragon.

Do udzielonych bonifikat nie można przypisać wartości netto i kwoty podatku. Wartość netto i stawki podatku VAT były niezmienne. Dane wysyłane do drukarki fiskalnej i obliczenia wykonywane przez tę drukarkę naliczają podatek od pełnej wartości towaru, nie do zapłaty. Dodatkowo, sama zapłata z części fiskalnej była pełną kwotą, przed zastosowaną bonifikatą. Bonifikaty ostatecznie sprowadzały się do przyjęcia pomniejszonej zapłaty za poszczególne paragony. Udzielone bonifikaty nie były ujęte na wydrukach okresowych i dobowych z drukarek fiskalnych, jednak zawierały je wszystkie pozostałe dokumenty generowane przez system informatyczny podmiotu Wnioskodawcy opisane poniżej.

Udzielane bonifikaty, oprócz treści paragonów fiskalnych, były wyszczególniane i udokumentowane w następujących zestawieniach i wykazach emitowanych przez systemy sprzedaży podmiotów Wnioskodawcy, tj.:

* w dziennych raportach kasowych, określających ich dokładną ilość oraz kwotę zapłaty (tekst jedn.: faktyczne kwoty bonifikat w danym dniu),

* w miesięcznych raportach kasowych, określających ich dokładną ilość oraz kwotę zapłaty (tekst jedn.: faktyczne kwoty bonifikat w danym miesiącu),

* w rocznych raportach kasowych, określających ich dokładną ilość oraz kwotę zapłaty (tekst jedn.: faktyczne kwoty bonifikat w danym roku),

* w szczegółowych wykazach udzielanych bonifikat sporządzanych za okresy dzienne (określających daty ich sporządzenia, daty poszczególnych transakcji sprzedaży, numery identyfikujące klientów, ich imiona i nazwiska, kwoty rzeczywistych bonifikat udzielonych poszczególnym klientom oraz zawierających wartości łączne bonifikat w danym dniu).

Wartość udzielonych bonifikat została również zaewidencjonowana na odpowiednich urządzeniach księgowych prowadzonych przez podmioty Wnioskodawcy (tekst jedn.: na kontach właściwych do rejestracji przychodów uzyskiwanych z tytułu sprzedaży leków - poprzez zapisy konta 731-2 po stronie Wn - dokumentujące zmniejszenia przychodów).

Całokształt powyżej opisanej dokumentacji księgowej w pełni obrazuje rzeczywistą wartość udzielonych bonifikat, którą podmioty Wnioskodawcy w dowolnym układzie czasowym mogą wyodrębnić w sposób niebudzący wątpliwości.

W opisywanym stanie faktycznym, zastosowane bonifikaty posiadają swoje racjonalne uzasadnienie ekonomiczne i prowadzą w efekcie do osiągnięcia celu wytyczonego dla działalności gospodarczej, tj. realizowania i generowania określonego zysku. Stanowią one również podstawowy i fundamentalny element cenowej strategii gospodarczej wszystkich podmiotów Wnioskodawcy. Analizowane bonifikaty były stosowane przez wszystkie podmioty Wnioskodawcy według takich samych zasad w latach 2007-2012.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w powyżej opisanym stanie faktycznym prawidłowa jest kwalifikacja, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, w latach 2007-2012, przychodem z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest kwota należna, czyli kwota faktycznie otrzymana od klientów aptek z tytułu sprzedaży leków, tj. po wyłączeniu z podstawy opodatkowania wartości udzielanych bonifikat.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie dotyczące 2011 r., natomiast w odniesieniu do lat 2007-2010 oraz 2012 r. zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając wartość przychodów uzyskanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, dopełnił wszelkich obowiązków związanych z prawidłowym wykazywaniem przychodów i ustalaniem podstawy opodatkowania na gruncie podatku dochodowego oraz właściwym dokumentowaniem udzielanych bonifikat, w prowadzonych dokumentach źródłowych oraz ewidencji księgowej wszystkich swoich podmiotów. Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w ustawie. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Powyżej wymieniona norma prawna stanowi podstawę do ustalenia przychodu metodą memoriałową, ale jednoznacznie wskazuje na rzeczywistą wartość zrealizowanego przychodu, w przypadku udzielenia bonifikat i skont (zwróconych towarów).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia "bonifikata". Stosując przy interpretacji tego pojęcia wykładnię językową uznać należy, że "bonifikata" to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005 r., str. 62). Według wcześniejszej redakcji Słownika Języka Polskiego PWN (M. Szymczyk, Warszawa, 1996 r., str. 178), bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi; zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę, opust, rabat, rodzaj obniżki ustalonej ceny określonego towaru wyrażonej procentowo lub kwotowo. Za bonifikatę uznać należy zmniejszenie pierwotnej ceny towaru, z uwagi na różnego rodzaju okoliczności, takie jak np.: wielkość zakupu, powiązania pomiędzy kontrahentami, obietnicę związania stałych stosunków handlowych, etc. (por. Bartosiewicz A.: Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard, Komentarz do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, LEX 2008).

Rozumienie pojęcia bonifikaty, stanowiącej synonim rabatu, nie budzi zatem wątpliwości. Przez bonifikatę (rabat) rozumie się obniżenie ustalonej ceny usługi lub towaru albo dodanie bezpłatnie do określonej ilości towarów kolejnych jego sztuk (rabat towarowy). Bonifikata przyznawana jest w momencie dokonywania transakcji sprzedaży, zwykle gdy nabywca spełnia określony warunek (dokonuje zakupu konkretnego towaru, określonej jego ilości, w okresie stosowanej promocji, etc.). Możliwe jest również zmniejszenie uzyskanej należności, gdy już po transakcji sprzedaży zajdą okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili dokonywania sprzedaży.

Co istotne, bonifikaty i skonta nie są kosztami podatkowymi, ale bezspornie pomniejszają przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przychodami Wnioskodawcy uzyskiwanymi w formie ww. podmiotów są zatem faktycznie zrealizowane utargi dzienne ze sprzedaży leków, czyli kwoty poszczególnych należności pomniejszone o wartości udzielonych bonifikat (tekst jedn.: przychody rzeczywiste).

Bonifikata obniża przychód z działalności gospodarczej jedynie wówczas, gdy została faktycznie dokonana. Ustawa o podatku dochodowym w żaden sposób jednak nie precyzuje, jak należy dokumentować bonifikaty. Co więcej, żaden z przepisów powołanej ustawy, ani z jej przepisów wykonawczych, nie zawiera unormowań dotyczących techniki udzielenia rabatów (bonifikat, opustów, reklamacji i skont), a przepisy nie uzależniają możliwości uwzględnienia ich w podstawie opodatkowania, od określonego normatywnie sposobu dokumentowania udzielonych bonifikat (podobnie - wyrok NSA z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. akt FSK 605/11).

Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, w jaki sposób oraz w jakiej formie następować ma dokumentowanie udzielanych bonifikat (zarówno co do faktu ich udzielenia, wysokości oraz ich przedmiotu), w efekcie wystarczającą przesłanką dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia przychodu.

Według art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zawarte w powyższym przepisie odwołanie do ksiąg rachunkowych przesądza o podporządkowaniu ewidencji księgowej potrzebom podatkowym. Pomiędzy bowiem przepisami o rachunkowości a wymiarem podatków istnieje związek o charakterze techniczno-formalnym, który sprowadza się do wykorzystywania tego samego systemu ewidencyjnego (por. wyrok WSA z 13 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 1725/11). Przepisy ustawy o rachunkowości nie rozstrzygają ani o wysokości podatków, ani też nie mogą być podstawą oceny, czy podatnik zachował przepisy materialno-prawne zawarte w ustawach podatkowych. Dotyczą one bowiem jedynie technicznych sposobów rejestrowania poszczególnych zdarzeń gospodarczych (por. wyrok WSA z 28 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1188/12).

Podkreślić należy, że prawo podatkowe oraz prawo bilansowe to dwie odrębne, autonomiczne dziedziny prawa. Różnice pomiędzy tymi dziedzinami powstają w każdym przypadku, gdy każda z nich zachowuje właściwe sobie cele, ogólne założenia oraz szczegółowe zasady, odrębnie regulowane na ich własne potrzeby. Obie te dziedziny różnią się od siebie diametralnie, jeśli chodzi o realizowane cele i funkcje w praktyce życia gospodarczego. W postępowaniu podatkowym ewidencja pełni wyłącznie rolę dowodową (por. wyrok WSA z dnia 12 maja 2004 r., sygn. akt III SA 11/03). Dlatego uchybienie przepisom ustawy o rachunkowości nie oznacza a priori, że dana czynność nie wystąpiła. Przepisy ustawy o rachunkowości nie rozstrzygają ani o wysokości podatków, ani też nie mogą być podstawą oceny, czy podatnik zachował przepisy materialno-prawne zawarte w ustawach podatkowych. Dotyczą one bowiem jedynie technicznych sposobów rejestrowania zdarzeń gospodarczych. Oczywistą odrębność regulacji wynikających z prawa bilansowego od zapisów ustawy podatkowej potwierdzają również ostatnie orzeczenia zapadłe w zakresie kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów na gruncie podatkowym (por. wyroki NSA z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1091/10, z dnia 20 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2406/11 oraz z dnia 27 grudnia 2012 r., sygn. akt II FSK 253/11).

Zagadnienia związane z powstaniem obowiązku podatkowego, wysokością podatku oraz rygorami zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały określone w przepisach podatkowych. Uwzględnienie zapisów ustawy o rachunkowości przy ocenie skutków podatkowych jest możliwe wyłącznie tam, gdzie przepisy ustawy zawierają wyraźne odesłanie do jej treści, w odniesieniu do niezdefiniowanych w ustawie podatkowej pojęć, jak rezerw, czy biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Ustalenie podstawy opodatkowania u Wnioskodawcy, komandytariusza wszystkich powyżej wymienionych podmiotów gospodarczych, następuje wyłącznie na podstawy ustawy podatkowej, tj. regulacji prawnych: art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (określającego sposób opodatkowania przychodów), art. 9 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy (określających przedmiot opodatkowania), art. 10 ww. ustawy (wskazującego na źródło przychodów), art. 14 ust. 1 (regulującego przychody z prowadzonej działalności gospodarczej) oraz art. 22 ust. 1-11 (zawierającego normy prawne określające kategorię kosztów uzyskania przychodów). Zatem ewentualne uchybienie przepisom ustawy o rachunkowości nie może oznaczać w każdym przypadku, że określona czynność nie wystąpiła (por. wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2001 r., sygn. akt III SA 3352/99). Ponieważ przepisy regulujące zasady ewidencji rachunkowej nie mają charakteru podatkowo-twórczego, udokumentowanie bonifikat może nastąpić w każdy z dopuszczalnych sposobów, zapewniający prawidłowe określenie wysokości dochodu (straty) podstawy opodatkowania oraz wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w powyżej wymienionych latach podatkowych, zobowiązani byli stosować odpowiednie przepisy rozporządzeń Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania (tekst jedn.: w wersjach obowiązujących w poszczególnych latach w okresie 2007-2012). Przepisy tych rozporządzeń normowały na potrzeby podatku VAT, w szczególności elementy, jakie powinien zawierać paragon fiskalny oraz zasady sporządzania raportów fiskalnych.

Paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia). Paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku oraz łączną kwotę należności (§ 5 ust. 1 pkt 6 lit. f)-k) ww. rozporządzenia). Raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) jest to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (§ 2 pkt 18 ww. rozporządzenia). Nie ulega wątpliwości, że paragon fiskalny i raporty fiskalne (dobowe, miesięczne) powinny odzwierciedlać wartość sprzedaży oraz potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć zatem swoje odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tę sprzedaż w taki sposób, aby zachowane zostały postanowienia ww. rozporządzenia. Przepisy rozporządzeń wykonawczych nie określają jednak wprost, jak należy ewidencjonować bonifikaty, upusty oraz obniżki w treści paragonów fiskalnych. Podają one jedynie, że na paragonie powinna być ujawniona, m.in. łączna kwota należności. Paragony fiskalne i dobowe raporty kasowe stanowią podstawę zapisów w księgach rachunkowych. Żaden przepis rozporządzeń wykonawczych nie określa jednakże, gdzie (w którym miejscu) na paragonie fiskalnym należy zamieścić (umiejscowić) informację o udzielonych bonifikatach.

Wszystkie podmioty Wnioskodawcy umieszczały informacje o udzielonych bonifikatach na paragonach, jak również wykazywały je w pozostałych dokumentach, wykazach i ewidencjach, wykorzystywanych i generowanych przez system komputerowy przy ewidencjonowaniu prowadzonego obrotu.

Obniżenie zatem podstawy opodatkowania o kwoty udzielanych rabatów, przy założeniu prowadzenia prawidłowych, zgodnych z rzeczywistym przebiegiem poszczególnych transakcji gospodarczych, udokumentowanych rzetelnymi dowodami, wykazanymi następnie w postaci odpowiednich zapisów w urządzeniach księgowych podmiotu Wnioskodawcy, nie może oraz nie narusza przepisów ustawy podatkowej.

Podkreślić trzeba, że wszystkie dokumenty, na podstawie których dokonywane były księgowania udzielonych bonifikat w księgach rachunkowych podmiotów Wnioskodawcy są rzetelne, zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz kompletne, a na ich podstawie podmiot Wnioskodawcy dokumentuje i ustala rzeczywistą wartość zrealizowanej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, bonifikaty uwidocznione na paragonach fiskalnych w tzw. części niefiskalnej, rejestrowane przez komputerowy system sprzedaży i wyszczególniane w wykazach i zestawieniach generowanych przez ten system, stanowią rzetelne dowody księgowe, które odzwierciedlają faktycznie przeprowadzone transakcje handlowe. Nie istnieją żadne normy prawne, żadne konkretne przepisy prawa podatkowego, które eliminowałyby dane zawarte w wymienionych dokumentach podmiotu Wnioskodawcy z podstawy określenia przychodu.

Wnioskodawca podnosi, że posiada interpretację indywidualną z dnia 11 grudnia 2007 r., Nr IPPB1/415-159/07-4/ES, wydaną w podobnym stanie faktycznym, z której wynika, że jego stanowisko dotyczące możliwości obniżenia przychodu ze sprzedaży leków o udzielone klientom bonifikaty na podstawie wydruków komputerowych (niefiskalnych raportów kasowych), uznane zostało za prawidłowe.

Końcowo Wnioskodawca stwierdza, że identyczne stany faktyczne, w których wnioskodawcy wyrażali jednobrzmiące stanowisko dotyczące pełnej możliwości obniżania przychodu o wartość udzielonych bonifikat, potwierdzone zostały w następujących interpretacjach organów podatkowych, tj.: z dnia 22 maja 2013 r., Nr IPTPB1/415-212/12-5/13-S/AG wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 16 kwietnia 2013 r., Nr ILPB3/423-140/10/13-S/MC wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, a ponadto, również w ostatnich interpretacjach, w których organ podatkowy uznał oraz potwierdził (w wyniku zapadłych orzeczeń sądowych) prawidłowość dokumentowania bonifikat nieujętych w okresowych raportach fiskalnych, przy użyciu wydruków z systemu informatycznego i ewidencji komputerowej oraz zestawień paragonów fiskalnych, tj.: z dnia 18 lipca 2013 r., Nr IBPBI/1/415-441/13/BK oraz IBPBI/1/415-438/13/BK wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 17 lipca 2013 r., Nr IBPBI/1/415-442/13/BK oraz IBPBI/1/415-440/13/BK wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty udzielonych bonifikat pomniejszają przychód należny z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w regulacji prawnej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód wszystkich podmiotów Wnioskodawcy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, stanowią kwoty faktyczne otrzymane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl