IPTPB1/415-638/14-4/ASZ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego w Niemczech.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego w Niemczech - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego w Niemczech.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 28 listopada 2014 r., Nr IPTPB1/415-638/14-2/KM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 28 listopada 2014 r. (data doręczenia 2 grudnia 2014 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 5 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Czynny podatnik VAT w Polsce dokonuje sprzedaży towarów handlowych z montażem na nieruchomościach w Niemczech, gdzie ostatecznymi odbiorcami usługi są osoby fizyczne. Równocześnie podatnik jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Urzędzie Finansowym O. (odpowiednik polskiego VAT).

Sprzedaż schodów z montażem Wnioskodawczyni dokumentuje dla osoby fizycznej rachunkiem w wartości brutto, w Polsce nie podlega VAT. Rachunki w wartości brutto są ewidencjonowane w książce przychodów i rozchodów w pozycji przychody.

W Niemczech od wystawionych rachunków jest naliczany i płacony podatek od wartości dodanej. Rozliczenie sprzedaży wg wystawianych rachunków jest następujące:

* należność od klienta = przychód ze sprzedaży (brutto),

* podatek należny zapłacony w Niemczech,

* podatek dochodowy zapłacony w Polsce.

Artykuł 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pkt 43 nie wymienia podatku należnego w wyżej opisanym przypadku jako wydatku niestanowiącego kosztu uzyskania przychodu.

Podatek należny zapłacony od sprzedaży do zagranicznych osób fizycznych (sprzedaż dotyczy towarów - schody, poręcze, podesty - z montażem na nieruchomościach za granicą) jest kosztem podatkowym ewidencjonowanym w książce przychodów w dacie obciążenia rachunku bankowego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni dodała, że od 1994 r. prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Działalność polega na świadczeniu usług stolarskich, zakładaniu stolarki budowlanej (klasyfikacja PKD 43.32 Z). Na terytorium Niemiec nie posiada zakładu. Przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym 19%. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Poza sprzedażą usług stolarskich w kraju dokonuje sprzedaży towarów handlowych z montażem na nieruchomościach w Niemczech, gdzie ostatecznym odbiorcą usług są osoby fizyczne. W tym celu Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Urzędzie Finansowym w O.

W Niemczech od wystawionych rachunków jest naliczany i płacony podatek od wartości dodanej. Podatek jest płacony przelewem z rachunku bankowego na konto Urzędu Finansowego w O. Wnioskodawczyni nie składała wniosku o zwrot podatku w niemieckim Urzędzie Finansowym.

Podatek od wartości dodanej zapłacony od sprzedaży do zagranicznych osób fizycznych (sprzedaż dotyczy towarów - schody, poręcze, podesty - z montażem na nieruchomościach za granicą) jest kosztem podatkowym ewidencjonowanym w książce przychodów i rozchodów w dacie obciążenia rachunku bankowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy podatek od wartości dodanej zapłacony w niemieckim urzędzie skarbowym od sprzedanych na terenie Niemiec usług na nieruchomościach jest kosztem uzyskania przychodów, jeżeli przychód ze sprzedaży jest wykazany łącznie z tym podatkiem, w wartości należności od klienta.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, dla opisanej sytuacji podatek od wartości dodanej zapłacony wg miejsca wykonania usługi stanowi koszt podatkowy w momencie zapłaty na konto niemieckiego urzędu finansowego.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia podatku opisanego powyżej jako wydatku niestanowiącego kosztu uzyskania przychodu.

Podatek zapłacony w Niemczech Wnioskodawczyni zalicza do kosztów uzyskania przychodów ze względu na to, że nie jest wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatek został poniesiony w związku z prowadzoną działalnością i ma wpływ na wielkość osiągniętego dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Przy czym obowiązek wykazania ww. związku spoczywa na podatniku.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zauważyć przy tym należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Z powyższego wynika, że za wyjątkiem przypadków wskazanych w ww. przepisie, podatek od towarów i usług nie może stanowić podatkowego kosztu uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie mowa o ustawie podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Jednoznaczna definicja ustawowa pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy wyklucza inne jego rozumienie. Zatem, przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą. Tak więc, ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż cytowany art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od 1994 r. prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Działalność polega na świadczeniu usług stolarskich, zakładaniu stolarki budowlanej (klasyfikacja PKD 43.32 Z). Na terytorium Niemiec nie posiada zakładu. Przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym 19%. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Poza sprzedażą usług stolarskich w kraju dokonuje sprzedaży towarów handlowych z montażem na nieruchomościach w Niemczech, gdzie ostatecznym odbiorcą usług są osoby fizyczne. W tym celu Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Urzędzie Finansowym w O. Sprzedaż schodów z montażem dla niemieckich klientów (osób fizycznych) jest dokumentowana rachunkami w kwocie należności otrzymanej od klienta, w Polsce nie podlega VAT. Rachunki w kwocie należności są ewidencjonowane w książce przychodów i rozchodów w pozycji przychody. W Niemczech od wystawionych rachunków jest naliczany i płacony podatek od wartości dodanej. Podatek jest płacony przelewem z rachunku bankowego na konto Urzędu Finansowego w O. Wnioskodawczyni nie składała wniosku o zwrot podatku w niemieckim urzędzie finansowym. Podatek od wartości dodanej zapłacony od sprzedaży do zagranicznych osób fizycznych jest kosztem podatkowym ewidencjonowanym w książce przychodów i rozchodów w dacie obciążenia rachunku bankowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że zapłacony w Niemczech podatek od wartości dodanej, stanowi koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, Wnioskodawczyni ma prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej wynikającego z wystawionych rachunków, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie jego poniesienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.